Το χρήμα

Το μέλος mmmyrto στις 10-05-2007 στις 20:14 έγραψε...

κάποτε είχε πει ένας Ινδιάνος:

τα χρήματα των λευκών
Ο Μπούφαλο Τσάιλντ Λονγκ Λανς, της φυλής των Μπλάκφουτ, περιγράφει στην αυτοβιογραφία του την πρώτη του επαφή με τα χρήματα των λευκών:
Όταν γυρίσαμε εκείνο το φθινόπωρο στο Μιλκ Ρίβερ κοντά στα σύνορα με τη Μοντάνα, ήρθαν μερικοί λευκοί στον καταυλισμό μας και ήθελαν να κάνουν μαζί μας μια συμφωνία. Ήθελαν να αγοράσουν τη γη μας με τα χρήματα τους και να μας μεταφέρουν σε έναν καταυλισμό μαζί με άλλους Ινδιάνους. Ήρθαν και μας είπαν ότι όλες οι φυλές νότια και ανατολικά από μας είχαν υπογράψει μια συμ¬φωνία με τις κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτει¬ών και του Καναδά. Μεταφέρθηκαν σε καταυλισμό και περνούσαν καλά. Μας συμβούλεψαν να αφή¬σουμε τις σαχλές πολεμικές ενασχολήσεις και να πάμε κι εμείς να ζήσουμε σε καταυλισμό
Άφησαν τα μονοδόλαρά τους στη γη κι είπαν: «Αυτά είναι οι μανδύες των βουβαλιών, τα χρήματα των λευκών. Οι Σιου τα ονομάζουν μάζα σκα, λευκό μέταλλο, γιατί ξέρουν ότι με αυτά μπορούν να αγοράσουν ό,τι έχουν οι λευκοί. Είναι πολύτιμα, και από 'δώ και μπρος πρέπει να μάθετε να τα χρησιμοποιείτε.» Ο αρχηγός μας έπιασε στα χέρια του ένα μονοδόλαρο. Πάνω του υπήρχε η εικόνα ενός ανθρώπου καραφλού. Ο αρχηγός μας κοίταξε τους άλλους άν¬δρες της φυλής μας και είπε: «Θα τα λέμε στικίκι κινάσι, τα γυμνά κεφάλια.» Και από εκείνη την ημέρα τα δολάρια ονομάζονται από τους Μπλάκφουτ γυμνά κεφάλια.
Όταν ο λευκός αρχηγός άφησε όλα τα λεφτά του στη γη και έδειξε πόσα θα μας έδινε για να υπογράψουμε τη συμφωνία, ο αρχηγός μας πήρε μια χού¬φτα λάσπη, έφτιαξε μια μπάλα και την έβαλε στη φωτιά. «Δώσε μου τώρα μερικά από τα λεφτά σου, θα τα βάλουμε στη φωτιά, δίπλα στη λάσπη, αυτό που θα καεί γρηγορότερα έχει τη μικρότερη αξία.»
Ο λευκός αρχηγός απάντησε: «Τα χρήματα μου θα καούν πιο γρήγορα, γιατί είναι φτιαγμένα από χαρτί, δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που προτεί¬νεις.»
Τότε ο αρχηγός μας έβαλε το χέρι στην τσέπη της ζώνης του και έβγαλε ένα μικρό σακουλάκι με άμμο, το έδωσε στο λευκό αρχηγό και είπε: «Δώσε μου τα χρήματα σου να τα μετρήσω. Εσύ μέτρησε τους κόκ¬κους της άμμου. Αυτό που θα μετρηθεί πιο γρήγορα είναι το πιο λίγο.»
Ο λευκός αρχηγός πήρε τη σακούλα, έχυσε την άμμο στο χέρι του, την κοίταξε και είπε: «Δεν πρόκειται να ζήσω τόσο πολύ για να μπορέσω να τη με¬τρήσω, ενώ εσύ μπορείς να μετρήσεις τα χρήματα πολύ γρήγορα.»
«Τότε», είπε ο αρχηγός μας, «η γη είναι πιο πολύτιμη από τα χρήματα σου. Είναι αιώνια. Δεν μπορεί να καταστραφεί από τις φλόγες της φωτιάς. Όσο λάμπει ο ήλιος και το νερό κυλάει, αυτή η γη θα δίνει ζωή στους ανθρώπους και τα ζώα. Δεν μπορούμε να πουλήσουμε τη ζωή των ζώων και των ανθρώ¬πων, γι' αυτό δεν μπορούμε να πουλήσουμε τη γη μας. Δημιουργήθηκε από το Μεγάλο Πνεύμα και δεν μπορούμε να την πουλήσουμε, γιατί δε μας ανήκει. Μπορείς να μετρήσεις τα χρήματα σου και να τα κάψεις σε όσο χρόνο χρειάζεται ένα βουβάλι να στρίψει το κεφάλι του, αλλά μόνο το Μεγάλο Πνεύμα μπορεί να μετρήσει τους κόκκους της άμμου και το χορτάρι αυτών των λιβαδιών. Θα σου προσφέρουμε με χαρά, σαν δώρο, ό,τι μπορείς να μεταφέρεις, αλλά τη γη μας ποτέ.