δεν μπορω να αφεθω.......

γεια σας!! το προβλημα μου ειναι οτι οταν παιζω πιανο δεν μπορω να χαλαροσω οσο πρεπει και να ευχαριστηθω αυτο που παιζω ειμαι συνεχως σφηγμενη κ ειδικα οταν με βλαιπει κ καποιος αλλος!!!ακομη και αν ξερω καλα τις νοτες του κομματιου, εντουτοις εχω ακομη ανασφαλεια οτι θα κανω λαθος με αποτελεσμα να μην χαλαρωνω ποτε!!! παιζω αρκετα χρονια πιανο αλλα φοβαμαι οτι ποτε δν το ευχαριστηθικα.....¨( εσεις τι πιστευετε οτι πρεπει να κανω για να αφεθω στο πιανο κ να απολαυσω αυτο που παιζω? ευχαριστω!!!

(μετακινήθηκε στη σωστή κατηγορία)

Ο μόνος τρόπος για να μπορέσεις να "λυθείς" στο πιάνο είναι να παίζεις συχνα μπροστά σε άλλα άτομα. Η καλύτερη λύση, πάντως, είναι να παίζεις με άλλους μουσικούς. Οι περισσότεροι μουισκοί, εφοσον δεν κάνεις την έξυπνη, θα χαρούν πολυ να σε βοηθήσουν και να τζαμάρουν μαζί σου. Μια φορά χρειάστηκε να παίξω με ένα παιδί την εισαγωγή του nothing else matters 100 και κάτι φόρες μέχρι να τη βγάλει (λόγω άγχους) αλλά δεν με πείραξε καθόλου!. Επομένως βρες φίλους μουσικούς, θα σου κάνει καλό.

ναι φανταζομαι αυτο που λες θα με βοηθησει αρκετα στο να χαλαροσω ¨)!!! αν και εχω παιξει αρκετες φορες μπροστα σε ατομα...το προβλημα μου ειναι οτι δν μπορω να αφεθω τοσο οσο πρεπει για να μπορω να ευχαριστιθω αυτο που παιζω και να το αισθανθω......μηπως παιζει ρολο και η καταλληλη τεχνικη?? η το ποσο αυτοπεπειθηση εχει καποιος?? εσυ φιλε alkemist παιζεις πιανο? αν ναι πως νιοθεις οταν παιζεις?? απο περιεργεια ρωταω... ευχαριστω!!

Παιζω πιανο για 15 χρονια. Δε θυμαμαι να νιωθω οτι δεν μπορω να ευχαριστηθω αυτο που παιζω, ωστοσο σε καταλαβαινω οταν λες οτι εισαι σφιγμενη οταν παιζεις μπροστα απο κοσμο. Ο μονος τροπος να το 3επερασεις αυτο ειναι οπως ειπαν και οι αλλοι να παιξεις πολλες φορες μπροστα σε αλλλους αλλα επισης και το να ΑΚΟΥΣ αυτο που παιζεις. Ξερω πως ακουγετε πολυ απλο, αλλα δεν ειναι. Προσπαθησε να χαλαρωσεις και να ακους το αποτελεσμα αυτου που παιζεις, λες και ακους ενα δισκο. Ετσι, θα σου βγει περισσοτερο συναισθημα και εσυ θα απολαμβανεις τη μουσικη που δημιουργεις...Πρεπει φυσικα να ξερεις καλα τις νοτες, αλλιως θα σκεφτεσαι συνεχεια τις κινησεις των δακτυλων. Επισης, μετα απο πολυ καιρο καταφερα στις συναυλιες να μπαινω σε ενα 'κουτι', το κουτι του μουσικου μου κοσμου, και να μη νιωθω (ουτε να βλεπω)καθολου το ακροατηριο απο κατω, παρα μονο για να μου δινει θετικη ενεργεια.

Δε ξερω αν σε βοηθησα καθολου! Αυτα τα πραγματα ειναι αρκετα προσωπικα, και ειμαι σιγουρη οτι σιγα σιγα θα βρεις και εσυ το δικο σου τροπο, μαζι με ολες αυτες τις συμβουλες.

Παίζω πιάνο και δεν σου κρύβω ότι όταν πρωτο άρχισα να παίζω σε κόσμο είχα και εγώ αυτό το "σφίξιμο" ! Μου έτυχε να θέλω να συνοδεύσω ένα φίλο που έπαιζε μπουζούκι σε γνωστά κομμάτια που είχα δουλέψει καλά, το κόλλημα μου έβγαινε άφθονο. Ας απαντήσω όμως στις ερωτήσεις σου:

1) Μήπως παίζει ρόλο η κατάλληλη τεχνική;
- Η τεχνική είναι κύριο στοιχείο της άνεσης που πρέπει να σε διακατέχει. Αν δεν είσαι σίγουρος γι' αυτό που παίζεις τότε τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Εγώ ακολουθώ την εξής αρχη: Αν θες να παίξεις το happy birthday τότε πρέπει να ξέρεις το flight of the bumblebee με κλειστά μάτια! Μ' αυτό εννοώ ότι αν εξασκείσαι με κομμάτια μεγαλύτερης δυσκολίας από αυτα που παίζεις σε κοινό τότε τα πιο εύκολα απλά θα σου βγαίνουν.

2) Μήπως παίζει ρόλο το πόσο αυτοπεπείθηση έχει κάποιος;
- Η αυτοπεπείθηση είναι ο βασικότερος λόγος της νευρικότητας. Σκέψου ότι μιλάμε από μωρά παιδία και υπάρχουν άνθρωποι που σε κοινό χάνουν τα λόγια τους. Επομένως απλά θα πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου ότι "Ξέρεις να παίζεις πιάνο" και ότι "Τα λάθη είναι ανθρώπινα". Κανείς δεν περιμένει να είσαι τέλειος και δεν πρέπει να το περιμένεις ούτε εσύ.

3) Παίζεις πιάνο; Πως νοιώθεις όταν παίζεις;
- Παίζω πιάνο και μπορώ να σου πω, μετά από μερικά χρόνια εμπειριών, ότι τώρα το μόνο που νοίωθω είναι χαρά και μια παιδικότητα που μου έχει λήψει και αυτό με κάνει να θέλω να συνεχίσω να παίζω. Δεν σου κρύβω ότι κάποτε, αν και ήταν εύκολα κομμάτια και τα έπαιζα με κλειστά μάτια, δεν πήγα να παίξω στο σχολείο γιατί αγχονόμουνα. Το μόνο που έχεις να κάνεις ειναι να το αποδεχτείς και να συνεχίσεις παραμερίζοντας το. Επίσης, βοηθάει το να εκφράζεσαι περισσότερο στη ζωή σου και να επικοινωνείς περισσότερο κατα πρόσωπο. Αν κοιτάς τον άλλον στα μάτια και δεν το φοβάσαι τότε υποσυνείδητα δεν θα έχεις και άγχος (Η ψυχολογική παρέμβαση είναι έμφυτη, μη το παρεξηγήσεις!)

Αυτό που λένε οι alkemist και annie_86 είναι πολύ σωστό. Είναι σημαντικό να κάνεις από μικρή συναυλίες, να "εκτίθεσαι" στον κόσμο. Δεν είναι μόνο θέμα αυτοπεποίθησης, αλλά και κατά πόσο θέλεις και μπορείς να εκφραστείς εσύ η ίδια, να δώσεις κάτι από τον εαυτό σου στους ακροατές.
Είχα κι εγώ αυτό το πρόβλημα, όταν έκανα υποχρεωτικό πιάνο. Σε ένα μάθημα λοιπόν, που είχα πολύ άγχος, η δασκάλα μου πήρε το τετράδιο με το πεντάγραμμο και έγραψε μεγάλα γράμματα Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ! και μου είπε "φύγε και για την επόμενη φορά θα έχεις αυτό να διαβάσεις! Τίποτε άλλο!" Ε τότε με ταρακούνησε κι άρχισα να το βλέπω αλλιώς! Γιατί είχε κι ένα δίκιο!
Μια συμβουλή: Δείξε στους άλλους τι είσαι και τι μπορείς να κάνεις.

Να πω και εγώ τη γνώμη μου. Παίζω πιάνο από πολύ μικρός...σχεδόν 15 χρόνια τώρα. Το πιο βασικό και το πιο σημαντικό, πριν παίξεις για τον οποιοδήποτε άλλον, είναι να παίξεις για τον εαυτό σου. Να κάτσεις στο πιάνο, να διαλέξεις την αγαπημένη σου παρτιτούρα. να χαμηλώσεις τα φώτα και να παίξεις για σένα...Αυτή είναι η μεγαλύτερη απόλαυση και αυτός είναι για μένα τουλάχιστον ο λόγος που παίζω πιάνο. Ίσως μια από τις ωραιότερες στιγμές μου με το πιάνο είναι μια καλοκαιρινή βραδυά...ήμουν μόνος στο σπίτι και έξω είχε πανσέληνο! Άνοιξα λοιπόν διάπλατα τα παντζούρια, να μπαίνει μέσα το φεγγαροφώτο, άναψα μερικά κεριά πάνω στο πιάνο (...ευτυχώς δεν έγινα παρανάλωμα...) και έκατσα και έπαιξα το Σεληνόφως του Μπετόβεν και πρέπει να σου πω πως ένιωσα πολύ καλά.

Αν νιώσεις εσύ καλά και διασκεδάσεις με το παίξιμο σου τότε είναι σχεδόν σίγουρο πως θα διασκεδάσουν και οι υπόλοιποι που θα τύχει να σε ακούσουν. Η τεχνική δεν παίζει ρόλο...ούτε καν οι νότες οι ίδιες δεν είναι τόσο σημαντικές. Η μουσική είναι τέχνη και η τέχνη είναι συναίσθημα. Δεν πειράζει αν αντί για ντο παίξεις ρε, δεν πειράζει αν η χρωματική δεν σου βγεί τόσο ομαλή όσο θα ήθελες. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα στη μουσική...

Συμβουλή μου θα ήταν να καθιερώσεις κάποια ώρα, όποτε μπορείς και νιώθεις ότι θες όπου θα είσαι εσύ μόνη σου (χωρίς κοινό...) με το πιάνο. Ακούμπα τα πλήκτρα, δοκίμασε να παίξεις κάτι....αυτόσχεδίασε, δεν χρειάζεται καν αυτό που θα παίξεις να είναι μελωδικό! Φτιάξε μια σύνδεση με το πιάνο σου. Έγω όταν ακουμπάω τα χέρια μου στα πλήκτρα του πιάνου μου νιώθω ένα τσίμπημα, μια ευχαρίστηση...ίσως ακούγεται χαζό αλλά έτσι νιώθω. Πάντα πριν παίξω ένα κομμάτι μου αρέσει να πατάω μερικές συγχορδίες στην τύχη...να κάνω τρίλιες ή ακόμα και να πατάω στη τύχη τα πλήκτρα...έχει πλάκα! Δοκίμασε το! Φτιάξε ένα ρεπερτόριο με κομμάτια που πρώτα από όλα σου αρέσουν εσένα...σιγά σιγά θα τα μάθεις να τα παίζεις καλά. Όταν θα είσαι έτοιμη, μπορείς να τα παίξεις και σε κοινό. Μην ξεχνάς όμως πως το πιάνο είναι τέχνη και η τέχνη δεν γίνεται υπό παραγγελία. Όταν θες εσύ παίζεις...όχι όταν το θέλουν οι άλλου. Και στη τελική να σου πω πως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι γεννημένοι για να γίνουν συναυλιακοί πιανίστες...Εγώ ξέρω πχ πως δεν είμαι. Μετά από τη συμμετοχή μου σε 2-3 συναυλίες αποφάσισα πως το αγχός που είχα δεν άξιζε τον κόπο. Από τότε παίζω για μένα και για εκείνους τους λίγους που θέλουν να με ακούσουν και μου το ζητούν.
Αυτά...πολλά έγραψα!
Δεν ξέρω αν σε βοήθησα...Keep playing...

ευχαριστω ολους για τις αποψεις σας!!! σιγουρα με εχουν βοηθησει!! οποιεσδηποτε αλλες γνωμες κ αποψεις ειναι ευπροσδεκτες!!!!!!!!φιλε soiram δεν ειναι καθολου πολλα αυτα που γραφεις σε ενα θεμα τοσο ευρυ οσο η μουσικη και τα συναισθηματα!!! πραγματικα πολυ θα ηθελα να βρισκομαι στην θεση σας , τη στιγμη που τα χερια μου θα χορευουν πανω στο πιανο κ δν θα νιωθω καμια πιεση και ανασφαλεια....μονο την ευχαριστηση και την χαρα που μπορει να δοσει αυτο το οργανο ... η αληθεια ειναι οτι αυτες τις μερες εχω απελπιστει με τον εαυτο μου κ με την πιεση που ενιωθα... ..εχω φτασει στο σημειο να πω οτι αυτο δν ειναι το οργανο μου κ τοσα χρονια πηγαν χαμενα κ ηθελα να μαθω αλλο οργανο ,οπως βιολι που μου αρεσει πολυ το πως ηχει..... αληθεια γινεται καποιος να μην κανει για ενα οργανο ενω σε καποιο αλλο να ειναι καλυτερος??? και πως μπορει καποιος να ξερει αν αυτο που παιζει ειναι το οργανο του δλδ αυτο που του ταιριαζει καλυτερα??? ευχαριστω και παλι!

Γλυκιά μου καλησπέρα,
τα συναισθήματα και γεγονότα που μας περιγράφεις τα έχουμε όλοι λίγο-πολύ ζήσει ως μουσικοί.Βλέπεις,η μουσική -κατά τη δική μου γνώμη αλλά και πολλών άλλων- είναι κάτι πολύ προσωπικό.Π.χ. εγώ ακούω μουσική μόνο με ακουστικά γιατί δε θέλω να ακούνε οι άλλοι το κομμάτι που διαλέγω να ακούσω τη συγκεκριμένη στιγμή.

Αν καταρχάς,δεν ευχαριστιόσουν το πιάνο,πίστεψέ με,θα τα 'χες παρατήσει από καιρό.Καλό είναι,όταν παίζεις μόνη σου να 'σαι πιο χαλαρή.Δεν έγινε και τίποτα α κάνεις κάποιο λάθος...Θα σε παρεξηγήσεις;Σκέψου εκείνη τη στιγμή μια ιστοριούλα που θα παίρνει χρώμα και πλοκή από την κάθε σου νότα.Συνήθως χαλαρώνει κάτι τέτοιο.Νιώσε το πιάνο σαν κάτι έμψυχο,κάτι που παθιάζεται μαζί σου όταν παίζεις μουσική.

Όταν πια θα 'χεις μάθει τους δικούς σου κωδικούς και τρόπους για να χαλαρώνεις παίζοντας μουσική,θα 'ναι πιο εύκολο να παίξεις και μπροστά σε άλλους.Στο κάτω-κάτω αν κάνεις κάποιο λαθάκι,δεν έγινε απολύτως τίποτα.Σκέψου ότι είσαι μόνη σου.Κι αν μπλοκάρεσαι τόσο πολύ,σκέψου:οι άλλοι θα 'παιζαν καλύτερ πιάνο από σένα;Αν υπάρχει κάποιος στο δωμάτιο που παίζει καλύτερα πιάνο από σένα,να 'σαι 1000% σίγουρη πως και εκείνος έκανε λάθη και μπροστά σε κόσμο πολλές φορές.Κι αν κάνεις λάθος ,αυτό το άτομο θα χαμογελάσει από συμπάθεια και όπως ήδη προαναφέρθηκε από τους φίλους μας,είναι πολύ πιθανό να σε συμβουλέψει και μάλιστα με χαρά.

Θυμήσου:η μουσική είναι χαρά όχι έγνοια

Θα ήθελα επίσης να σου πώ ότι λίγο ρόλο παίζει το αν θα ήσουν καλύτερη σε ένα άλλο όργανο. Όλοι όσοι κατέχουν τα ηνία σε κάποιο τομέα θα μπορούσαν να είναι πολλοί καλύτεροι σε κάποιο άλλο (ειδικά αν αυτός ο τομέας επεξεργάζεται περισσότερο το ταλέντο του καθενός ως βάση). Εφόσον, δεν έχεις κάποιο φυσικό περιορισμό (κινησιακές δυσκολίες) δεν πρέπει να σκέφτεσαι καν αν το πιάνο σου πάει. Απλά να σκέφτεσαι αν το αγαπάς. Αυτό αρκεί.

βεβαια το αγαπω το πιανο φιλε alkemist γιαυτο και προσπαθω να το μαθω καλυτερα και να αναπτυξω μια "σχεση" μαζι του!!!απλως διερωτωμουν αν εγω ειμαι ανταξια γιαυτο!!! .. κατι αλλο που ηθελα να ρωτησω ειναι ποια κομματια νιωθετε περισσοτερο:τα κλασσικα η τα συγχρονα?? εγω π.χ αυτη τη στιγμη παιζω ενα κομματι του bach που δν νιωθω τιποτα οταν το παιζω..δεν μου προκαλει κανενα συναισθημα!! εσεις πως δινετε συναισθημα κ στυλ σε καθε κομματι ξεχωριστα? κ κατι αλλο...πως μπορω σε κλασσικα κομματια να δοσω χρωμα σε καθε νοτα και να εκφρασω τον εαυτο μου και να βγει προσ τα εξω???? ευχαριστω ξανα!!

Οι ερωτήσεις που θέτεις δεν είμαι σίγουρος πως έχουν απάντηση...Δεν υπάρχει θέμα κάποιος να είναι αντάξιος ενός οργάνου. Αν καταλαβαίνω καλαά εξάλλου, πιάνο παίζεις ερασιτεχνικά και όχι με βλέψεις καριέρας. Αν συμβαίνει το τελευταίο προφανώς θα πρέπει να το σκεφτείς πολύ σοβαρά κατά πόσο είσαι αρκετά καλή για να επιτύχεις σε έναν τόσο ανταγωνιστικό χώρο. Όμως αν παίζεις για σένα, για να κάνεις κάτι στον ελεύθερο σου χρόνο, τότε μην αγχώνεσαι και μην το πολυσκέφτεσαι το ζήτημα...Η πολύ ανάλυση σκοτώνει (το υπουργείο υγείας και πρόνειας προειδοποιεί... )! Ο καθένας έχει κομμάτια που τον εκφράζουν περισσότερο και λιγότερο. Προσωπικά ενώ μου αρέσει πολύ η μουσική τοu Bach δεν την παίζω καθόλου στο πιάνο. Από την άλλη παίζω τόσο σύγχρονα όσο και κλασσικά κομμάτια και από το κάθε "στρατόπαιδο" έχω κάποια που με αγγίζουν περισσότερο όταν τα παίζω.

Τέλος για το πως να δώσεις χρώμα σε κάθε νότα, αυτό είναι νομίζω αρκετά προσωπικό και υποκειμενικό θέμα. Ξέρω ότι πολλοί σκληροπυρηνικοί μουσικοί μπορεί να διαφωνήσουν εδώ μαζί μου, αλλά θα πρέπει να αφήνεις το κομμάτι να σε πηγαίνει μόνο του. Συνήθως σπάνια ακολουθώ κατά γράμμα τα forte, fortissimo, piano κλπ τα οποία αναγράφονται στις παρτιτουρες. Μάλλον αυτοσχεδιάζω και αφήνομαι στο κομμάτι έτσι όπως το ακούω εγώ και πως μου αρέσει. Θυμάμαι είχα ένα φίλο ο οποίος του άρεσε να παίζει το πρώτο μέρος του Σεληνόφωτος πολύ γρήγορα...σε σημείο γελοίο ίσως. Ό ίδιος το ευχαριστιόταν πολύ και αυτό έχει σημασία...Σου επαναλαμβάνω πως αν μαθαίνεις πιάνο για σένα και όχι για καριέρα/πτύχιο κλπ φτιάξε τους δικούς σου κανόνες και παίξε μέσα σε αυτούς...

Υ.Γ: ΘΑ πρέπει να έχεις κατα νού πως για να μπορέσεις να προσθέσεις εκφραστικότητα σε ένα κομμάτι καλό είναι το τεχνικό μέρος του κομματιού να μην σε απασχολεί πλέον πολύ. Κοινώς πρώτα μαθαίνεις καλά τις νότες, ώστε να μην ψάχνεις την ώρα που πάιζεις και όταν έχεις φτάσει σε ένα καλό τεχνικό στάδιο, τότε μπορείς να αρχίσεις να παίζεις με τον χρωματισμό του κομματιού και το πως θα το παίξεις πιο εκφραστικά!
Υ.Γ2: Γιατι να παίξεις ένα κομμάτι που δεν σου προκαλεί τίποτα, κανένα συναίσθημα; Η μουσική είναι διασκέδαση! Δες την ως τέτοια και πράξε ανάλογα.

ισως λαθος μου που δεν διευκρινησα απο την αρχη την σχεση μου με το πιανο......εχω περασει το 8 grade στο πιανο(το αγγλικο συστημα)μιας κ ειμαι απο Κυπρο κ οσον αφορα το ελληνικο συστημα βρισκομαι στην πρωτη ανωτερα..κ στο μελλον θα ηθελα να παρω πτυχιο, για να μπορω κ να διδασκω..ελπιζω να τα καταφερω!!!!...!! γιαυτο φιλε soiram παιζω κ κομματια που δν μ ενθουσιαζουν!!! παντως με τις απαντησεις σας μπορω να πω οτι με βοηθησαν στο να βρω τον τροπο να ψαξω την δικη μου εκφραστικοτητα και το δικο μου στιλ...σχετικα με αυτο το θεμα εχω ψαχτει κ ψαχνομαι αρκετα και ειναι κατι που με απασχολει ιδιαιτερα αφου η τεχνη χωρις συναισθημα δν εχει νοημα..........ευχομαι να συνεχισετε να εκφραζεστε και να δημιουργειται μεσα απο την μουσικη.. !ευχαριστω για ολα!!!


keep walking!!
express yourself!!!!


Υ.Γ.οποιεσδηποτε αλλες αποψεις,γνωμες,κ συμβουλες ειναι παντα ευπροσδεκτες!!!

επαιζα και εγω πιάνο 10 χρόνια και το αγχος που ειχα ήταν απεριγραπτο..κάθε φορα που ανέβαινα στη σκηνη ή στις εξετάσεις έτρεμα..κατα την αποψή μου πρεπει να ξεχάσεις οτι υπάρχει κόσμος κατω..σαν να παίζεις μονη σου!!ξεκίνα αρχικα να χαλαρώνεις όταν εισαι μόνη σου και μετα θα δείς πως θα αισθανθείς καλυτερα!

TRUST YOUR SELF!

Ο καλύτερος τρόπος να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση είναι η μελέτη κατά τη γνώμη μου! Υπάρχει και ένα βιβλίο του Γιώργου Δασκούλη "Ψυχολογία και μουσική ανάλυση της τεχνικής του πιάνου"! Ρίξ' του μια ματιά, ποτέ δε χάνεις...

thanks παιδια!!! οκ blackmore θα το κοιταξω και σιγουρα θα με βοηθησει!!!


keep smiling!!!!!

Παράθεση: Το μέλος hgfhgf στις 02-03-2007 στις 15:07 έγραψε... thanks παιδια!!! οκ blackmore θα το κοιταξω και σιγουρα θα με βοηθησει!!! keep smiling!!!!!

Προσπάθησε όταν παίζεις να κάνεις και κάτι άλλο παράλληλα βλέπε τηλεόραση ή έχε επικεντρωμένη την προσοχή σου σε κάποιο άλλο αντικείμενο εκτός πιάνου κάνει καλό γιατί "ξεχνιέσαι" και έτσι "ξεκολλάς" εννοείται οτι όσο κάνεις αυτό παράλληλα παίζεις αλλά το μυαλό σου θα είναι στο άλλο αντικείμενο.Είναι μια τεχνική που την κάναμε στο ωδείο που πήγαινα σε κάτι σεμινάρια όπου βοηθάει την προσοχή να εστιαστεί και να προκύψει η αυτοσυγκέντρωση,στο επόμενο βήμα βάλε κάποιον να σου μιλάει και παίζε ή μίλα εσύ σε αυτόν

thanks jimy! ναι θα το δοκιμασω!!! ενδιαφερουσες τεχνικες!! τετοιου ειδους τεχνικες φανταζομαι θα βοηθουν πολυ!!! να'σαι καλα!!


bring out the beast!!!