Νατάσσα Μποφίλιου LIVE, Σάββατα στον Ιανό

Δεν διάβασες προσεκτικά τι έγραψα. Δεν είπα για το τραγούδι οτι είναι πεσιμιστικό και του καναπέ. Είπα για τη νοοτροπία όσων ίσως "διαβάσουν" έτσι το τραγούδι που σαφώς και λέει άλλα και για τον μηδενισμό που πολλοί έχουν. Μην παρερμηνεύεις.

αααααααααα σορρι!!! έχεις δίκιο τότε!

cheerz

Ήμουν κι εγώ χθες εκεί, καλεσμένος της Μικρής Άρκτου, την οποία ευχαριστώ πολύ, όχι μόνο για την πρόσκληση, αλλά για αυτά που προσφέρει στη γενιά μου.

Και ξεκινώ με το μη προφανές.

Παρασκευάς Καρασούλος. Τι σεμνότητα, τι ευγένεια. Έλαμπε ολόκληρος μετά το live και ζήταγε να μάθει πως μας φάνηκε το "παιδί" του (δικός μου χαρακτηρισμός αυτός). Πέρα από τα απίστευτα τραγούδια που έχει γράψει (Μικρή Πατρίδα, Δυο Μέρες Μόνο, Δεν Εισ' Εδώ, Νησιά, Ένας Χάρτινος Ήλιος), ο άνθρωπος είναι πρότυπο για μένα, όχι στο θέμα της δημιουργίας τραγουδιών, αλλά της ανάδειξης νέων δημιουργών και ερμηνευτών. Στα λίγα χρόνια που ασχολούμαι, από έτσι λίγο πιο κοντά, ο Παρασκευάς Καρασούλος είναι ο πιο ουσιαστικός απ' όλους. Λίγα λόγια, πολλά έργα.

Και το σημαντικότερο, με το οποίο είπα "εντάξει ο άνθρωπος είναι πραγματικά μεγάλος", είναι το οτι δεν εμφανίζεται πουθενά στο φυλλάδιο με το πρόγραμμα, παρά μόνο ως στιχουργός σε 2 κομμάτια που είπε η Νατάσσα. Τα οποία - αν ήταν άλλος - θα μπορούσαν να είναι 12. Και να μείωνε τα 9-10 τραγούδια του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, του Κωστή Τσίρκα ή του Θέμη Καραμουρατίδη. Παρόλ' αυτά - προς τιμήν του - επέλεξε το κέντρο αυτών των παραστάσεων να είναι οι νέοι. Όχι μόνο τυπικά, αλλά και ουσιαστικά. Πρωταγωνιστές των εικόνων που είχαμε φεύγοντας, ήταν ο Γεράσιμος, η Νατάσσα, ο Κώστας και ο Θέμης. Δηλαδή παιδιά 25-30. Θα μπορούσα να γράψω περισσότερο για το πόσο σημαντικό είναι για εμάς (που είμαστε τέτοιας ηλικίας), να μπορούμε και να θαυμάζουμε συνομηλίκούς μας. Να νιώθουμε τη στήριξη της προηγούμενης γενιάς, να νιώθουμε πως τελικά μπορούμε και σήμερα να βρούμε στη μουσική όσα βρήκαν εκείνοι παλιότερα, να μπορούμε να νιώθουμε οτι πολλά πράγματα δεν έχουν ισοπεδωθεί και ίσως τελικά δεν ισοπεδωθούν ποτέ. Να μπορούμε να χαμογελάμε και να νιώθουμε περήφανοι - όπως είπε και ο Νικήτας πριν - που ήμασταν "εκεί", που θα 'μαστε κάπου αλλού μεθαύριο...

Σύγνωμη για την παρένθεση, αλλά πάντα εκτιμώ όσους κάνουν πολλά και φαίνονται λίγο.

Όσον αφορά τη Νατάσσα, με κάλυψε ο Νικήτας με όσα προανέφερε. Να προσθέσω απλά οτι έχει άστρο, είναι καθηλωτική και σε ταξιδεύει με όσα ζει εκεί πάνω. Είτε ξέρεις τα τραγούδια, είτε όχι, κολλάς... Και η πλάκα είναι οτι ακόμα δεν έχει δώσει φωνητικά αυτό που νομίζω πως μπορεί. Μου φαίνεται πως συγκρατεί κάτι... Που να το απελευθερώσει κι αυτό λοιπόν...

Το άλλο σημαντικό στη Νατάσσα, είναι πως μπορεί πλέον να πατήσει (και το κάνει) σε δικά της κομμάτια, που ο κόσμος τα ξέρει και τα αγαπάει. Εχθές αγάπησε ακόμα ΕΝΑ. Και το γράφω με κεφαλαία γιατί είναι ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΑ. Τέλος.

Θα ακολουθήσουν και μερικές φωτογραφίες.

Νύχτες MusicHeaven, 15 Απριλίου (21.00), σας περιμένουμε!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 19-03-2007 01:38 ]

Ειλικρινά συγκινήθηκα με όσα είπε ο jorge. Κι εγώ νιώθω ανάγκη η γενιά μας να μπορέσει να εκφραστεί μέσα από τα δικά της ταλαντούχα παιδιά με ανοιχτούς ορίζοντες.Παιδιά που βλέπουν και περιγράφουν τον εσωτερικό κόσμο μιας γενιάς νέων ανθρώπων.. Οι "Εκατό Μικρές Ανάσες" έχουν ως επίκεντρο τους ΕΜΑΣ, τα προβλήματά μας, τα αισθήματά μας, τις συγκινήσεις..
Δεν είχα ακούσει τα τελευταία χρόνια κανένα άλλο τόσο επίκαιρο και άμεσο (με την καλή έννοια της λέξης) δίσκο που απευθύνεται στη γενιά μας. Χρειαζόμαστε τα δικά μας είδωλα και το ελληνικό τραγούδι- για να μην επαναλαμβάνεται- χρειάζεται ανανέωση, νέες αξιόλογες φωνές, νέα σύγχρονα θέματα, ένα φρέσκο βλέμμα στην καθημερινότητα..
Ελπίζω η Νατάσσα και οι συνεργάτες της (με τον κορυφαίο νέο στιχουργό Γεράσιμο Ευαγγελάτο) να ακολουθήσουν αυτό το δρόμο και να χαρούμε στο μέλλον πολλά συγκινητικά τραγούδια. Με τρομερή ανυπομονησία περιμένω το νέο σίγκλ της Νατάσσας και είμαι πια σίγουρος πως δεν θα απογοητευτώ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Μικρή Άρκτο και στον κύριο Παρασκευά Καρασούλο που αποτελούν μια όαση γι'αυτούς για τους οποίους η καλή μουσική και ο προσεγμένος, ζωντανός στίχος είναι πραγματικά ΑΝΑΣΕΣ.
Φιλικά από την Πολωνία!

Έχω έναν καφενέ
ένα παλιό ρημάδι
αχ να 'τανε καράβι
γι αυτούς που μένουνε
και περιμένουνε...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : thomas_k στις 21-03-2007 00:11 ]

Hi παιδια! Επιτελους βρηκα ενα σοβαρο φορουμ για τη Νατασσα. Η κοπελα ειναι θεα!!! Πηγα τα δυο προηγουμενα Σαββατα στον Ιανο. Ήταν πολύ ωραία. Την ειχα δει κ στο Παντειος. Πολυ καλή ερμηνεία κ αμεσοτητα. Χαρηκα πολυ που ακουσα τα νεα της κομματια. Ο Καραμουρατίδης ειναι πολυ καλός συνθέτης. Νικήτα θα ήθελα να σου πω πως διαφωνω με τη γνωμη σου για την μπαντα. Φαινονται πολυ καλοί μουσικοί κ σέβονται με ενα σύγχρονο μάτι τα τραγούδια που παιζουν. Οι ενορχηστρώσεις τους ειναι πολύ εξυπνες και λιτές. Πιστεύω πως η Νατάσσα δημιουργεί ένα ενδιαφέρον-για Ελλάδα πάντα- σχήμα που μπορεί να την αναδείξει. 'Ενα θετικό που διέκρινα επίσης ειναι πως ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος με τα νέα κομμάτια αρχίζει να δείχνει θετικά δείγματα, εν αντιθέσει με τις 100 μικρές ανάσες που οι στίχοι του ήταν επιοικώς κακοί.

Ελπίζω να ξανα πάω κ αυτό το Σάββατο. Αν όχι τα ξαναλέμε εδω!!!

Το σχόλιο για τους στιχους το βρισκω επιεικώς άτοπο αν και γουστα ειναι αυτα. Ασχολούμαι κι εγώ με το στίχο και το γράψιμο γενικότερα και νομίζω το κριτήριο μου είναι αρκετά σωστό. Συμφωνω με το thomas_k ότι ο στιχος των ανασων ήταν σε ένα μεγαλο βαθμο το καλύτερο σημειο τους. Ακόμα και τη νατασσα που ειναι φωναρα εχω ξαναπει οτι αυτός ο δισκος φωνητικα την αδικεί και το διαπιστωσα στα live της. Οσο για την μπαντα ίσως εγώ την βδομαδα που πηγα να επεσα σε κακη μερα. Αν τώρα σεβασμος στα κομμάτια είναι τσιχλα, πόζα και βαβουρα (γιατί αυτό είδα εγώ) οκ. Πίστεψε με όμως έχω δει αρκετα ελληνικα (το τονίζω) live και ξέρω τι σημαίνει συμπεριφορα μουσικού στη σκηνη. Θα προσπαθήσω να ξαναπαω (όχι αυτό, το επόμενο σάββατο) για να διαψευστω. Το ελπίζω. Γιατί άλλο είναι μπάντα με γυναικεία φωνή μπροστά κι άλλο ορχήστρα ερμηνευτριας. Δες ένα live της Χαρούλας ή της Δήμητρας και τα ξαναλέμε

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : NiKiTaS25 στις 21-03-2007 13:41 ]

Είναι επιεικώς εύκολο να κρίνεις ως κακούς στίχους που έχουν τη δύναμη με απλότητα να μιλάνε για ανάσες βαθιές. Προσωπικά θεωρώ πως η στιχουργική του Γεράσιμου στις 100 μικρές ανάσες εκκινεί από την απλότητα και με λόγο καθημερινό αρθρώνει παράπονα μοναχικά (Ασπιρίνη, Σήματα καπνού), αλήθειες βαθιές (τα κομμένα φτερά) και χαρές λυτρωτικές της ανθρώπινης ψυχής μας (Γάτες, Μιά βροχή). Και η ψυχή όταν γίνεται ανθρώπινη δεν χρειάζεται πολυσύνθετα να εφρανθή. Τη συγκινησή της γυρεύει. Αρκεί ένα απλό, μικρό τραγούδι στα χείλη σου να ανέβει και μια ανάσα σου από βαθιά θα ελευθερωθεί. Αυτό νιώθω κι όταν η Νατάσσα εκφέρει με τον τρόπο και το ταλέντο της φυσικά το λόγο του. Και αυτό κρίνω ώς την πλέον ευτυχισμένη στιγμή του εν λόγω CD αν και είμαι θιασώτης των ζωντανών εκτελέσεων των τραγουδιών τους γιατί εκεί είναι που ο λόγος και η ερμηνεία τους απογειώνει. Νομίζω πάντως ότι τα δύο καινούργια τραγούδια των παιδιών είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ακόμα και για τον πιο δύσπιστο πως κάτι στ' αλήθεια βαθύ έχει ειπωθεί αρκεί να βρεις το θάρρος να ακούσεις πίσω από τις λέξεις... "Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη και τη χαρίζω σ' όποιον με εξηγήσει" λέει ο στιχουργός του Εν Λευκώ, παίδες. Και εδώ μιλάμε πια για αλήθεια ποιητική.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Koudounas στις 21-03-2007 17:53 ]

Νικήτα απλα για να ξεκαθαρισω τη θέση μου,παρατηρω πως κρίνεις μία μπαντα με κριτήρια άσχετα με τη μουσική και αυτό είναι κρίμα. Μία μπάντα κρίνεται, νομίζω, από το μουσικό της αποτέλεσμα, και αυτό μέχρι στιγμής έχω δει πως βγαίνει πολύ καλό. Προσωπικά παρατήρησα έκφραση σε μπάντα που κανείς θα περίμενε μετριότητα και προσπάθεια αντιγραφής άλλων μεγάλων σχημάτων. Στα λέω αυτά με όλη την καλή διάθεση και την εμπειρία να έχω δει πολλά μεγάλά σχήματα και ώντας μουσικός να παρατηρώ πάρα πολύ τους συναδελφους μου. Για το στίχο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου είναι νομίζω καθαρά θέμα προσωπικό το αν θα αρέσεουν ή όχι. Ανέφερα πως στα δύο νέα κομμάτια δείχνει πολύ θετικά δείγματα που αν συνεχίσει έτσι σίγουρα θα γράψει ακόμη πιο ωραία πράγματα. Όσο αναφορά τις 100 μικρές ανάσες δεν μπορώ να θεωρήσω ποιητική γραφή για παράδειγμα την Ασπιρίνη και θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι καταστρέφεται ίσως ένα από τα πιο ομορφα κομμάτια του δίσκου με το στίχο στην Καζαμπλάνκα. Είναι βέβαια θέμα αντιμετώπισης μιας και αντικειμενικό δεν είναι τίποτα εξάλλου γι'αυτό υπάρχουν οι συζητήσεις μας.


Chee u!!

Καλησπέρα.Τυχαίνει να δουλεύω στον ιανό και έτσι έχω παρευρεθεί σε 2 από τα live της νατάσσας...οι εντυπώσεις μου είναι ανάμεικτες, η συναυλια έχει και καλες αλλα και κάποιες στιγμές άχαρες - κυρίως σε σχέση με τη ροή των τραγουδιών.Η τραγουδίστρια σε γενικές γραμμες υποστηρίζει και ερμηνευτικά αλλα και σε επιπεδο σκηνικης παρουσιας το προγραμμα ( αν και θα μπορουσε να είναι ενδεδυμένη καπως πιο κοντα στην ηλικια της και σε αυτο που εκπεμπει ....).Αυτο που προσωπικα και μόνο πιστεύω ότι λειτουργει ως τροχοπέδι είναι - όπως προείπα - η παροχημένη επιλογή των τραγουδιών που προσπαθει να μας πεισει ότι είναι μία όαση στα σκουπίδια των ημερών μας...και τελικά καταληγει το πρόγραμμα να είναι συνεχως με σκαμπανεβάσματα χωρίσκαμμια συγκινησιακη κορύφωση και κυρίως πολυ μιζερο Παρόλα αυτα η τραγουδίστρια είναι αξιαγάπητη και η μπάντα εξαιρετικη αν και ο πιανιστας είναι φειδωλός και ως προς το συναίσθημα και ως προς το παικτικό του πράγματος..αυτααααα. Και μία τελευταια παρατηρηση¨που μου έκανε κακή εντύπωση είναι ότι παρουσιάζονται κάποια νέα τραγούδια και είναι τόσο εκδηλη η προσπάθεια για "σπρωξιμο "και εξυμνηση των τραγουδιών που το κοινό καταντάει κράχτης από τη δήθεν μεγάλη συγκίνηση..έλεος.....Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία......

Παράθεση: Το μέλος arturo στις 21-03-2007 στις 20:43 έγραψε... Καλησπέρα.Τυχαίνει να δουλεύω στον ιανό και έτσι έχω παρευρεθεί σε 2 από τα live της νατάσσας...οι εντυπώσεις μου είναι ανάμεικτες, η συναυλια έχει και καλες αλλα και κάποιες στιγμές άχαρες - κυρίως σε σχέση με τη ροή των τραγουδιών.Η τραγουδίστρια σε γενικές γραμμες υποστηρίζει και ερμηνευτικά αλλα και σε επιπεδο σκηνικης παρουσιας το προγραμμα ( αν και θα μπορουσε να είναι ενδεδυμένη καπως πιο κοντα στην ηλικια της και σε αυτο που εκπεμπει ....).Αυτο που προσωπικα και μόνο πιστεύω ότι λειτουργει ως τροχοπέδι είναι - όπως προείπα - η παροχημένη επιλογή των τραγουδιών που προσπαθει να μας πεισει ότι είναι μία όαση στα σκουπίδια των ημερών μας...και τελικά καταληγει το πρόγραμμα να είναι συνεχως με σκαμπανεβάσματα χωρίσκαμμια συγκινησιακη κορύφωση και κυρίως πολυ μιζερο Παρόλα αυτα η τραγουδίστρια είναι αξιαγάπητη και η μπάντα εξαιρετικη αν και ο πιανιστας είναι φειδωλός και ως προς το συναίσθημα και ως προς το παικτικό του πράγματος..αυτααααα. Και μία τελευταια παρατηρηση¨που μου έκανε κακή εντύπωση είναι ότι παρουσιάζονται κάποια νέα τραγούδια και είναι τόσο εκδηλη η προσπάθεια για "σπρωξιμο "και εξυμνηση των τραγουδιών που το κοινό καταντάει κράχτης από τη δήθεν μεγάλη συγκίνηση..έλεος.. ...Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία......

"που το κοινό καταντάει κράχτης από τη δήθεν μεγάλη συγκίνηση..έλεος.." Γιατί γενικεύεις κάτι που έσύ (δεν) ένιωσες; Πως είσαι σίγουρος οτι άλλοι δεν συγκινηθήκανε;

Κι αν "σπρώχνονται" νέα παιδιά με το να παιχθεί δύο φορές το ίδιο καινούριο τραγούδι και με λίγα παραπάνω παλαμάκια από "φίλους" ΄τι να πουμε τότε για "σπίτια" και στεγαστικά δάνεια που προσφέρουν μεγάλες τραγουδίστριες;

Και κάτι τελευταίο: Θες να μου εξηγήσεις πως το πρόγραμμα προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι "όαση"; Πως το κάνουν τα παιδιά; Στα αλήθεια δεν κατάλαβα τι εννοείς. Το λεώ καλοπροαίρετα.

Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : spiroos στις 21-03-2007 22:28 ]

Arturo γιατί είναι σπρώξιμο να παίξεις 2 φορές ένα τραγούδι που αρέσει στον κόσμο; Διάβασε λίγο τις προηγούμενες σελίδες. Αρέσει πολύ το Εν Λευκώ και δε νομίζω οτι ενοχλήθηκε κανείς που παίχτηκε και στο encore. Ίσα ίσα, αρκετοί ήθελαν να το ξανακούσουν...

Ηι πάλι,

Πήγατο τελευταίο Σάββατο πάλι στη Νατάσσα. Ήταν πολύ όμορφα. Πάρα πολύ ωραίο κλίμα και στο τέλος η Νατάσσα συγκινήθηκε από το χειροκρότημα. Όμορφα. Η μπάντα έπαιξε ωραία με κάποια σημεία θετικής συναισθηματικής έξαρσης. Τώρα ξέρουμε που ξανα παίζει?
Κανάνας άλλος πήγε?

Παράθεση: Το μέλος jorge στις 21-03-2007 στις 23:09 έγραψε... Arturo γιατί είναι σπρώξιμο να παίξεις 2 φορές ένα τραγούδι που αρέσει στον κόσμο; Διάβασε λίγο τις προηγούμενες σελίδες. Αρέσει πολύ το Εν Λευκώ και δε νομίζω οτι ενοχλήθηκε κανείς που παίχτηκε και στο encore. Ίσα ίσα, αρκετοί ήθελαν να το ξανακούσουν...

Θεωρώ, πραγματικά, πως το "Εν λευκώ" είναι σπουδαίο τραγούδι και η ερμηνεία του από τη Νατάσα ανάλογη!

Παράθεση: Το μέλος SanidasIIIISanidas στις 02-04-2007 στις 20:50 έγραψε... Κανάνας άλλος πήγε?

Εγώ...

Κι εγώ! Αλλά σε λάθος ποστ απάντησα.

Ήταν υπέροχα! Περιμένουμε με ανυπομονησία την επόμενη φορά! Οργανώστε την σύντομα!

Τα κατάφερα τελικά να πάω στον Ιανό (παρόλο που την Παρασκευή που πήρα να κλεισω δεν είχε τραπέζι) αλλα θα πηγαινα ακόμη κι αν ήταν ρίσκο να μη μπω. Δεν υπήρχε περιπτωση να χασω τν τελευταια παρασταση. Ο κόσμος ήταν πίτα κι όπως είπαν κι οι προηγούμενοι η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. Η Νατάσσα πανέμορφη και σε ερμηνευτικά κέφια. Νομίζω το Σάββατο άκουσα τους ωραιώτερους "φίλους". Αυτό που μου έδωσε μεγάλη χαρά ήταν οτι τα τραγούδια από τις "εκατό μικρές ανάσες" ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές της παράστασης μαζί με τα 2 καινούργια, πράγμα που δείχνει ότι η Νατάσσα εκτός από λάμψη έχει και κάτι πολύ σημαντικότερο που σχεδόν το έχουμε ξεχάσει στην εποχή μας.Ρεπερτόριο. Και δεν εννοώ μόνο την ασπιρίνη και το μια βροχή, αλλά και τις γάτες, και τα σήματα καπνού και το υπέροχο κρύψου. Εγώ θα ήθελα βέβαια κάποια στιγμή να ακούσω κι άλλα τραγούδια του δίσκου όπως το ομώνυμο, αλλά οκ. Το Εν λευκώ είναι τεράστιο τραγούδι και το διαπιστώνω συνεχώς. Οι στίχοι του λένε κάθε φορά και κάτι καινούργιο. Κι επιτέλους απέκτησα και το singlaki μου και το ακούν συνεχως! Η πιο συγκινιτικη στιγμή ήταν η ασπιρίνη στο encore που μας ένωσε όλους σαν ύμνος (λες και δεν είχαμε γίνει μια παρέα απο πριν). Αυτό που με συγκλόνισε όμως ήταν που το τραγουδούσαν από την παρέα των παιδιών που καθόταν μπροστά μου, μέχρι μεγάλους ανθρώπους λες και είχε γραφτει γι' αυτούς!
Ανυπομονώ για τον ολόκληρο δίσκο και εννοείται για καλοκαιρινές εμφανίσεις. Το Εν λευκώ νομίζω μπορει να γίνει φοβερή εμπειρια καλοκαιριού με τσιγάρο και μπίρα στο χέρι (και αναπτήρα εννοείται!!). Όποιος μάθει για συναυλία ας μας πει!
Σορι για την πολυλογία αλλά έπρεπε να γράψω. Και πάλι νιώθω πως δεν έχω πει ούτε τα μισά