Τα καλύτερα ρεμπέτικα τραγούδια

Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά του Τσιτσάνη

Παράθεση: Το μέλος mariachi στις 27-02-2007 στις 01:38 έγραψε... Ποιό είναι κατά τη γνώμη σας το καλύτερο ρεμπέτικο τραγούδι που'χει γραφτεί ποτέ στην ιστορία?Για μένα είναι το ''Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι''.Μέγας Απόστολος Καλδάρας!

Δεν νομιζω οτι το νυχτωσε χωρις φεγγαρι συγγαταλεγετε στα ρεμπετικα. Ειναι μεταγενεστερο λαικο. Anyway το αγαπημενο μου ρεμπετικο (αναμεσα σε πολλα βεβαια) ειναι το "Νοστιμο μικρο τρελλο μου" του Μαρκου Βαμβακάρη.



Νόστιμο τρελό Μικρό μου (Μάρκος Βαμβακαρης)

Κάνω την τσάρκα μου περνώ για σε μικρό μελαχρινό
από την γειτονία σου
για τα γλυκά τα μάτια σου και για την εμορφιά σου
για τα γλυκά τα μάτια σου και για την εμορφιά σου
νόστιμο μικρό τρελό μου μαγικό μελαχρινό μου

γιατί δεν βγαίνεις να σε δω που ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ
κρυφά από την μαμά σου
μελαχρινό με τρέλανες με τη γλυκιά μάτια σου
με τρέλανες μελαχρινό με τη γλυκιά μάτια σου
μαγικό τρελό μικρό μου κορμί μελαχρινό μου

ένα γλυκό φιλάκι σου βγάλα απ’ το στοματάκι σου
μην θες να με παιδεύεις
εσύ για μένα είσαι γιατρός εσύ θα με γιατρέψεις
εσύ για μένα είσαι γιατρός εσύ θα με γιατρέψεις
νόστιμο μικρό τρελό μου μαγικό μελαχρινό μου





-------
"Απο τα Σμυρνεϊκα του 20 στα λαικα του σημερα" Καθε πεμπτη βραδυ (Ξημερωματα παρασκευης) στις 02:00 Αποκλειστικα στο Music Heaven Radio...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : tsibitos στις 27-02-2007 13:56 ]

Παράθεση: Το μέλος okanenas στις 27-02-2007 στις 12:54 έγραψε... Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά του Τσιτσάνη

Ειναι του Βαμβακαρη...

Ναι του Βαμβακάρη είναι;
εγώ νόμιζα πως ήταν ο Τσιτσάνης γιατί στην εκτέλεση του
Μπιθικώτσης ακούγεται μέσα στο τραγούδι το όνομα του
Τσιτσάνη.

Ο Τσιτσάνης συνοδεύει το Μπιθικώτση στην επανεκτέλεση του τραγουδιού και τότε ήταν ο υπεύθυνος των επανεκτελέσεων των τραγουδιών στην Κολούμπια,στα τέλη του ΄50.

Απ' όλα τα ρεμπέτικα μ' αρέσει περισσότερο το: Κάφτονε Σταύρο, κάφτονε του Βαμβακάρη.

αν θεωρείται ρεμπέτικο, το "πρώτο φθινόπωρο" του Κορακάκη

Θα συμφωνήσω με το τραγούδι του κορακάκη.
Το ''Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι'' που αναφέρατε παραπανω,με βρίσκει σύμφωνη.
Πολλά,καλά και αγαπημένα τραγούδια έχει το ρεμπέτικο(αγαπημένο μου είδος).
Μπορώ να φτιάξω λίστα ολόκληρη.
Μακάρι να τα επέλεγαν περισσότεροι καλλιτέχνες για τα προγράμματά τούς.

το πριγκηπομαστουριδες του τσιτσανη

Το πιτσιρίκι-Πρόδρομος Τσαουσάκης

Δεν ξέρω αν είναι ο κατάλληλος χώρος για να εκφράσω ένα παράπονο, αλλά από τις λίγες απαντήσεις φαίνεται κι εδώ αυτο που παραέξω είναι σαφές: Ελάχιστοι γνωρίζουν πραγματικά τι εστί ρεμπέτικο τραγούδι (εννοώ μουσικολογικά πρώτα και έπειτα κοινωνιολογικά). Όλοι λένε πάμε σε "ρεμπετάδικο" και όταν παίζει κανένα από τα πεντέξι όντως ρεμπέτικα του προγράμματος οι περισσότεροι διαμαρτύρονται "τι πεθαμενατζίδικα είναι αυτά;". Κατόπιν διασκεδάζουν και χορεύουν με γνήσια λαϊκά τραγούδια, αριστουργήματα τα περισσότερα, από Περπινιάδη, Μπιθικώτση, Καζαντζίδη, Γαβαλά, Διονυσίου μέχρι... Βοσκόπουλο, Μητροπάνο και νεότερους. Ψέμματα λέω;

Για να μην το κουράζω, θέλω να πω ότι το ρεμπέτικο τελειώνει γύρω στο 40. Μεταπολεμικά υπάρχει μόνο λαϊκό τραγούδι, το οποίο βέβαια έχει περάσει διάφορα στάδια και συνεχίζει να εξελίσεται ακόμα (δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι έχει μεταλλαχθεί τελείως). Για να το κάνω πιο σαφές και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους (κυριολεκτικά) χρονολογικά η σειρά έχει: ρεμπέτικο, Τσιτσάνης, λαϊκό. Ο Τσιτσάνης είναι ο κύριος υπεύθυνος της μετάλλαξης αυτής και βρίσκεται ανάμεσα στους δύο κόσμους. Ότιδήποτε πριν τον Τσιτσάνη είναι ρεμπέτικο και οτιδήποτε μετά την εμφάνισή του δεν είναι ρεμπέτικο. Είναι κάτι άλλο που εξελίχθηκε με το χρόνο στο λεγόμενο λαϊκό τραγουδι (κοινωνικό πλέον φαινόμενο, όχι τόσο μουσικό).Η διαφορά φαίνεται και στους σύγχρονους του Τσιτσάνη. Δηλαδή ο Παπαϊωάννου και ο Μητσάκης έγραφαν το ίδιο πριν την εμφάνιση του Τσιτσάνη και το ίδιο μετά; Άσε που οι περισσότεροι από τους παλιούς σταμάτησαν τότε και έτσι ξεπήδηξαν τα μεγάλα ταλέντα Χιώτης, Ζαμπέτας, Καλδάρας και άλλοι, οι οποίοι όμως ήξεραν πλέον προς τα που να κινηθούν. Το ρεμπέτικο είχε τελειώσει.

Όσο για σήμερα, ο λατρεμένος μου (μέχρι αηδίας) Βαγγέλης Κορακάκης μπορεί να είναι όαση στο χάρτη, αλλά δεν είναι παρά ένας γνήσιος λαϊκός συνθέτης. Με τίποτα ρεμπέτης. Ο μόνος που προσπαθεί, πρέπει να ομολογήσω, να αναβιώσει το ρεμπέτικο είναι ο Γιάννης Λεμπέσης. Προσωπικά νομίζω πως αυτό όχι μόνο δεν γίνεται (εξ αιτίας κοινωνικών φαινομένων), αλλά δεν πρέπει και να γίνει. Οφείλουμε να πάμε το μπροστά το λαϊκό τραγούδι, όχι πίσω.

Συγγνώμη αν κούρασα, μάλιστα και σε λάθος topic, αλλά ήθελα καιρό να τα γράψω αυτά. Όποιος διαφωνεί ή νομίζει πως είναι γνώστης του θέματος (γιατί εγώ δεν δηλώνω ειδικός) ας απαντήσει.

Όσο για το καλύτερο ρεμπέτικο τραγούδι; Δεν ξέρω. Σίγουρα όμως το σημαντικότερο ελληνικό τραγούδι είναι η "Συννεφιασμένη Κυριακή". Αλήθεια αυτό τι είναι; Ρεμπέτικο ή λαϊκό;

Παράθεση: Το μέλος geordan στις 28-02-2007 στις 00:21 έγραψε... Ελάχιστοι γνωρίζουν πραγματικά τι εστί ρεμπέτικο τραγούδι (εννοώ μουσικολογικά πρώτα και έπειτα κοινωνιολογικά). ...... Ψέμματα λέω; Όσο για το καλύτερο ρεμπέτικο τραγούδι; Δεν ξέρω. Σίγουρα όμως το σημαντικότερο ελληνικό τραγούδι είναι η "Συννεφιασμένη Κυριακή". Αλήθεια αυτό τι είναι; Ρεμπέτικο ή λαϊκό;

Συμφωνω με οσα λες... και για να απαντησω στην τελευταια σου ερωτηση, Συμφωνα με οσα ειπες (αλλα βεβαια ετσι πιστευω και εγω) Η Συννεφιασμενη Κυριακη ειναι ενα λαικο τραγουδι.. Απο τον Τσιτσανη βεβαια αλλα μεταγενεστερο..

Νομιζω οτι το αγαπημενο μου ειναι το μανα μου Ελλας του Ξαρχακου,κατα προτιμηση τραγουδισμενο απο Δημητρατο

"Το μαγκαλάκι" του Απόστολου Χατζηχρήστου

Τη πρώτη αγάπη που ‘ζησα παντοτινή την είπα/
η δεύτερη μου κόστισε λιγότερα φιλιά/
Η τρίτη ήρθε με χαρά διπλή χαρά που φεύγει/
στη τέταρτη να θυμηθώ να σβήσω τη φωτιά......

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : swkraths στις 28-02-2007 01:33 ]

Άτακτη- Μάρκος Βαμβακάρης

Ήθελα να σ’ αντάμωνα
να σου ‘λεγα καμπόσα
κι’ αν δε σου γύριζα το νου
να μου ‘κοβαν τη γλώσσα

Δεν σε θέλω, δεν σε θέλω, πια δεν σ’ αγαπώ
Δεν σε θέλω και πάρε και δρόμο και τράβα στο καλό

Και τι δεν έκανα για σε
για να σε συμμορφώσω
μα εσύ ‘σαι τόσο άτακτη
στρίβε για ‘να γλυτώσω

Δεν σε θέλω, δεν σε θέλω...

Μου το ‘πανε οι μάγισσες
κι’ όλες οι καφετζούδες
μου το ‘πε μια απ’ την Αίγυπτο
με τις μακριές πλεξούδες

Δεν σε θέλω, δεν σε θέλω...

Συννεφιασμένη Κυριακή και Το πρώτο φθινόπωρο του Κορακάκη.... Επίσης κα΄που είδα και την άτακτη του μέγα Μάρκου....


Επίσης θα έβαζα και την παράγκα του Θωμά γιατί είναι ένα πολύ ωραίο χορευτικό κομμάτι....

Τώρα που το σκέφτομαι και της Σωτηρίας Λεονάρδου το "Μια ζωή στο ρίσκο (ΠΥΞ ΛΑΞ) και "Θέλω όλα τα κέρματα να πεφτουνε στο ντέφι"

Κι εγώ δυστυχώς είμαι μέσα σ'αυτούς που δεν ξέρουν ακριβώς τι είναι ρεμπέτικο. Αν λέγετε ρεμπετικο μου αρέσει το δίχτυ
Κάθε φορά που ανοιγεις δρόμο στη ζωή
μη περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα ματια σου ανοιχτα βράδυ πρωί
γιατί μπορστα σου πάντα απλώνετε ένα δίχτυ

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να βγάλει
Μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχεός ξέκινα πάλι..........

.............................

pira ti strata kai erxomai - Vasilis Tsitsanis

ΣΥΜΦΩΝΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΦΙΑΣΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ.ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΦΡΑΓΚΟΣΥΡΙΑΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ.Α, ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΟ¨ΤΟ ΡΙΞΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΛΑΔΙ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ¨. ΤΟ ΛΕΕΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ ΣΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ