Αν και δεν πολυστέκει ο όρος το καλύτερο τραγούδι κλπ, εντούτοις μπορεί συνοπτικά να αναφέρει κανείς τα κατ΄αυτόν κορυφαία. Για μένα, ίσως το κορυφαίο ρεμπέτικό τραγούδι (και μου κάνει εντύπωση που δεν αναφέρθηκε παραπάνω) είναι το "Οφ αμάν", του μεγάλου Σπύρου Περιστέρη, στην πρώτη και καλύτερη εκτέλεση, του Ζαχαρία Κασιμάτη. Όποιος ξέρει από μουσική, μπορεί να αναγνωρίσει την επιδεξιότητα του μπουζουκιού (τόσο μελωδική όσο και ρυθμική). Επίσης, το τραγούδι έχει εσωτερική συνθετότητα και εγκεφαλικότητα (με την καλή την έννοια), καθώς μπλέκονται σε αυτό ανατολίτικες κλίμακες, με δυτικές κλίμακες και ακολουθίες, κάτι που ίσως έχει να κάνει με ακούσματα του Περιστέρη από το εξωτερικό (μην ξεχνάμε πως ο ίδιος ήταν σχετικώς μορφωμένος, ήξερε μάλιστα ιταλικά και γερμανικά και ειχε πάει στις ΗΠΑ). Το συνολικό αποτέλεσμα είναι σε κάθε περίπτωση φοβερό.
Ως δεύτερο, θα ανέφερα τον "Πόνο του Πρεζάκια" του Ανέστη Δελιά. Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι γι αυτό το τραγούδι, είναι τόσο συγκινητικό, που σε καθηλώνει με την πρώτη ακρόαση.
Σίγουρα, μια θέση στο τοπ5 θα είχε και το μινόρε της αυγης, για τη φοβερη μουσική (βλ. μινορε του τεκε) και τους πανέμορφους στιχους, αλλά δεν μπορώ εύκολα να το χαρακτηρίσω ρεμπέτικό.
Όσο για τη "Συννεφιασμένη Κυριακή", αν και είναι μεγάλο τραγούδι, δεν είναι επ ουδενί ρεμπέτικο.
Η λίστα είναι βεβαίως ατελείωτη. "Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι", "Ο Μάρκος Υπουργός", "Όταν μπουκάρω στον τεκέ", "Πρέζα όταν πιεις", "Τον άντρα σου και μένα", "Ο Αντώνης ο Βαρκάρης" και άλλα πολλά είναι επίσης πολύ αξιόλογα τραγούδια.
Επειδή ετέθη πρίν, το πώς καταλαβαίνουμε εαν ένα τραγούδι είναι ρεμπέτικό, αρχικά, για όσους ξέρουν μουσική, το ρεμπέτικό έχει κατά 70% αραβική κλίμακα, ενώ το λαϊκό συνηθως έχει κλασσικές ματζορε, μινόρε. Επίσης, πρέπει σιγουρα να επισημάνουμε τον εκφραστικό τόνο στο ρεμπετικο, ο οποίος συνήθως είναι πιο λιτός (χωρίς τα αχ και βαχ του Καζαντζίδη). Αλλά, σε κάθε περίπτωση, το ρεμπέτικό ήταν άμεσα συνδεδεμένο με εκείνο τον τρόπο ζωής, αρά ο χρόνος παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Θεωρώ αδύνατον να γραφτεί πλέον ρεμπέτικο. Ό,τι κι αν προσεγγίζει το ρεμπέτικο στυλ, χωρίς να είναι απαραίτητα κακό, δεν θα είναι ρεμπέτικο.
