Μεγάλο κείμενο για να καταφέρω να το διαβάσω περισσότερο δε, να "έρθω" σε κάποια σχόλια. Όμως, αν μου επιτρέπετε, μπορώ να δικαιολογήσω την Ιερή Αγανάκτηση του κειμενογράφου, και την δικαιολογώ, όσο κι αν ορισμένα "σημεία" αιτιολογούνται, ίσως, κατά φυσικό "τρόπο", δια της αλληλεπίδρασης Λαών και Πολιτισμών, την οποία παρατηρούμε, σε όλο το ρουν της Ανθρώπινης Ιστορίας, σε όλα τα πλάτη και μήκη. Πέρα από αυτό, χαιρετίζω κάθε Ιερή Αγανάκτηση Ανθρώπων όταν διέπεται από έναν Κοινωνικό Προβληματισμό γιατί δείχνει μία Βαθειά Έγνοια εντός μας, η οποία δεν αφορά "άμεσα" την προσωπική Πραγμάτωση (Αυτοπραγμάτωση) μα μία ανάγκη για υπέρβαση αυτής, έναν απεγκλωβισμό ίσως, και μία προσπάθεια ανιδιοτελούς προσφοράς προς το Σύνολο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει την αναίρεση της Αυτοπραγμάτωσης μας, όχι, μία σαφή όμως Έγνοια για το Σύνολο του οποίου ο καθένας μας αποτελεί Μέρος του.
Ίσως τα παραπάνω να "φαντάζουν" φλυαρίες συγκρίνοντας τα με την πραγματικότητα. Κινήθηκα όμως προς αυτές τις σκέψεις διαβάζοντας το παρακάτω:
Παράθεση:
αν θέλετε να κάνετε κάτι χρήσιμο για την πατρίδα σας |
|
Έτσι λοιπόν, νομίζω, πως πρέπει να αρχίσουμε να θέλουμε να κάνουμε κάτι χρήσιμο για την κοινωνία μας (σε παράφραση του πατρίδα μας), όχι μόνο στο Πολιτιστικό αίτημα του κειμενογράφου που καθόλα είναι δίκαιο, μα πέραν αυτού, να αρχίσουμε να ευαισθητοποιούμεθα στα Κοινωνικά εκείνα αιτήματα που δημιουργεί η αναποτελεσματική τακτική των ηγετών της Κοινωνίας ή Κοινωνιών, εκείνα που ως Κοινωνικά Καρκινώματα μπορούμε να διακρίνουμε και "ονομάσουμε". Η θέση όλων μας μοιράζεται, νομίζω, μία "μικρή" Ευθύνη ως προς την ανάπτυξη ή αντίθετα, καταπολέμηση των φαινομένων κοινωνικών καρκινωμάτων. Και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; Να ενδιαφερθούμε πριν απ' όλα, σα να πρόκειτε για δικά μας πράγματα, για δικά μας προβλήματα. Κι έπειτα να απαιτήσουμε με χαλύβδυνη θέληση και φορά από τους ηγέτες, την αποτελεσματική αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων. Βασικά πολλές ελπίδες δεν υπάρχουν. Η Πολιτική δραστηριότητα, ο Πολιτικός Κόσμος, "ακολουθεί" αποσβολημένος την Πραγματικότητα, ανίκανος να θέσει Ιδανικά, προσωπική εκτίμηση, πολύ περισσότερο να Επιβάλει εκεί που οι Συνθήκες καλούν, τα αρμόδια. Μα κι ακόμη αν δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες, οφείλουμε την ευαισθητοποίησή μας.
Αυτά τα λίγα από μένα. Με συγχωρείτε εάν ξέφυγα από το θέμα και επιτρέψτε μου να μην προσθέσω κάτι, ενδεχωμένος, αν τεθεί κάποιο ερώτημα για τα γραφώμενά μου.
Ευχαριστώ.
