Ο Γιάννης Χαρούλης στο Σταυρό του Νότου

Το μέλος beatlus στις 19-03-2007 στις 15:57 έγραψε...

Αυτό το παιδί, αν το φυλάξει ο Θεός (...της μουσικής) έχει πολλά να μας δώσει! Γεμάτες και βαθιές ερμηνείες σε τραγούδια που φαίνεται να είναι "ζυμωμένα" μέσα του, αξιοπρόσεκτη αισθητική σε επιλογές ρεπερτορίου, μα και συνεργατών, σεβασμός απέναντι τόσο στο κοινό, όσο και σε αυτό που είναι, αλλά και (κυρίως...) σε αυτό που -ακόμα- δεν είναι.
Ειλικρινά, χάρηκα ακόμη μια φορά που είδα τον Γιάννη Χαρούλη, να μην ξεστρατίζει από τον δρόμο που ήσυχα στην αρχή (πριν από κάποια χρόνια), με βλέμματα επάνω του πλέον, έχει πάρει και ακολουθεί...
Καλή δύναμη, του εύχομαι, και αν δεν είναι εύλογο πως, σε έναν χώρο σαν το κλαμπ του ΣτΝ, θα σωπαίνουμε (βεβαίως και βάζω και τον εαυτό μου μέσα, για να μου το... θυμίζω) στα ριζίτικα, είναι ωστόσο επόμενο. Θα γίνει κι αυτό... Γιατί αυτό το παιδί μας δίνει σιγά-σιγά (έτσι όπως πρέπει), μα συνεχώς λόγους για να τον προσέχουμε. Αρα, και το καθαρότερο εντός του...
Κάπου το 'χω ξαναγράψει εδώ αυτό και το αναφέρω... Τον είδα να παιζει σε καλοκαιρινή νυχτιά, με μόνο φως τα άστρα, "δαιμονισμένο" λαούτο και δίπλα μόνο η λύρα. Ηλεκτρισμός χωρίς ηλεκτρισμό... Και γι' αυτό τον "ευχαριστώ"...