632 online · 210.830 μέλη
Σε αντίθεση με τον τίτλο του δίσκου του Κώστα Λεμονίδη, ξεκινάμε ένα μουσικό ταξίδι σε μια δουλειά, που μόνο αμήχανο και αδιάφορο δεν αφήνει τον ακροατή. 
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #7056 / 26.01.2007, 16:47 / Αναφορά Σ’ευχαριστώ πολύ Γιάννη!!!! |
| #7057 / 26.01.2007, 17:48 / Αναφορά Ωραία παρουσίαση Γιάννη μου!!!! :) Θα συμφωνήσω μαζί σου πως το cd μόνο αμήχανο και αδιάφορο δεν σε αφήνει! Ιδιαίτερο το ύφος του Κώστα! Το "Νυστάζω απλώς" , προσωπικά είναι ένα απ’ τα αγαπημένα μου στο Cd! Επίσης , έχω ξεχωρίσει , το "Ξημέρωμα" , το "Mόνος στην πόλη" και το "Ξέχασα". Μπράβο Κώστα και Καλή Επιτυχία σε ότι κάνεις!!! |
| #7059 / 26.01.2007, 22:21 / Αναφορά Τον Κώστα τον "συνάντησα" μέσα από ανταλλαγή e-mails και έχοντας διακρίνει στο CD του όλη την (καλώς εννοούμενη) αγωνία του δημιουργού για το παιδί που γέννησε, προσφέρθηκα τότε, να του πω και τις απόψεις μου... Διακρίνοντας λοιπόν μια αληθινή, άδολη αγάπη για τη μουσική από πλευράς του και παραμερίζοντας κάποιες, μικρές ενστάσεις μου, "φιλοσοφικού" τύπου, στα περί τεχνικής της ηχογράφησης του συγκεκριμένου άλμπουμ ( και ποιόν ενδιαφέρουν άλλωστε αυτες, όταν ο δημιουργός έχει δώσει κι έχει ιδρώσει γι αυτά που μπορεί, ψυχή), μίλησα και στο τηλέφωνο μαζί του, για να φτάσει κοντά μου, τηλεφωνικά πλέον, η επιβεβαίωση, ότι έχω να κάνω με έναν εραστή της τέχνης-(ερασιτέχνη με την εξαιρετική έννοια του όρου), με κάποιον δηλαδή, που παιδεύεται και θα παιδεύεται για να υποστηρίξει κάτι που αγαπάει πραγματικά, κάτι στο οποίο είναι ταγμένος... Στο άλμπουμ διέκρινα καλές, πολύ καλές και κακές στιγμές, όπως και σε πολλά άλλα άλλωστε...Όμως η γεύση που έμεινε, ήταν η προσπάθεια, η ειλικρίνεια και η όρεξη του καλλιτέχνη να μοιρασθεί τα μέσα του μ εμάς... Κώστα, γράφε, μην βιάζεσαι, μην τα παρατάς (είσαι και πολύ νέος ακόμη), δούλευε πολύ τις ιδέες σου, πλαισιώσου από άξιους φίλους-συνεργάτες (μακριά από επαγγελματίες ταληροδολοφόνους), μην ξεπουληθείς, και όλα θα ρθουν στην ώρα τους... Φιλικά, Γρηγόρης Δεσύπρης.- |
| #7060 / 26.01.2007, 23:21 / Αναφορά Πριν από 10 περίπου μήνες έγραψα στο φορουμ οτι εψαχνα ενα κομμάτι για συνοδευτικο του απολογισμου θητειας στην ομαδα μου. Ετσι λοιπον ειχα τη χαρα να επικοινωνησει μαζι μου ο Κωστας και να με παραπεμψει στην προσωπικη του σελιδα οπου ακουσα τα κομματια. Μετα απο λιγες μερες ο συγκεκριμενος δισκος εφτασε στα χερια μου και μπορω πλεον να πω οτι χαιρομαι που εχω ενα τετοιο δισκο στη συλλογη μου. Μετα κι από άλλες προτάσεις τραγουδιών, κατέληξα να χρησιμοποιήσω ένα τραγούδι του Κώστα στον απολογισμό μου, το "Παντοτινά δικός σου". Το κομμάτι έκανε ιδιαίτερη αίσθηση, καθώς δεν ήταν 'κλαψιάρικο' (συνηθως πεφτουν πολυ συναισθηματικα φορτισμενα κομματια), αλλά εξέφραζε μια αγάπη. Και κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο να αποδώσει την αγάπη που ένιωθα εγώ για την ομάδα και για όσα κάναμε την περασμένη θητεία. Επίσης πολλοί ήταν αυτοί που εξέφρασαν κολακευτικά σχόλια για το κομμάτι και ζήτησαν να μάθουν ποιανού είναι και που το βρήκα. Δεν μπορούσα παρά να νιώθω ικανοποίηση για αυτό που ήθελα, να δείξω τα συναισθήματα μου σε κάποιους ανθρώπους που είτε με ήξεραν και κυρίως σε όσους δεν με ήξεραν. Και αυτό οφείλεται κατα πολύ στον Κώστα που έγραψε το κομμάτι αυτό. Φετος Κώστα θα χρησιμοποιήσω "Το κουτί" ;-) |
| #7065 / 29.01.2007, 09:03 / Αναφορά Έμυ,Γρηγόρη,Στελλίτσα σας ευχαριστώ πολύ!!! |
Οι Ελληνίδες!
Πέτρος Βαγιόπουλος: Της ζωής μου το παιχνίδι!
Τα Άλυτα Μυστήρια στην Ιστορία της Μουσικής
Πόση ισχύς ενισχυτή απαιτείται ανάλογα με το συγκρότημα μας; 
Συνέντευξη του Θεόδωρου Παπαδόπουλου. Από την Οπισθοδρομική Κομπανία στο σήμερα.
To πιο διαχρονικό άλμπουμ όλων των εποχών
Νέος δίσκος από τον Πάνο Μπούσαλη - Σεμπρεβίβα
Μια βουτιά απ' το ''Κατάστρωμα'' του Κωστή Μαραβέγια
Σκέψεις για τον τελευταίο δίσκο του Παύλου Παυλίδη 
Ματωμένα Ρόδα: “Γράφοντας το Τέλος” (ή αλλιώς: Το Σκοτάδι που Φωτίζει)
