Μαρινέλλα

Η Μαρινέλλα, είναι μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες που έχει αναδείξει η Ελλάδα. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, από γονείς Κωνσταντινουπολίτες που ξανάστησαν τη ζωή τους στην πρωτεύουσα των προσφύγων, διατηρώντας τις μνήμες και την "τάξη" της Ελληνικής αστικής παράδοσης στην Πόλη την κοσμοπολίτισσα. Τέταρτο και τελευταίο παιδί μιας μεγάλης οικογένειας που ακόμη έως σήμερα συγκεντρώνει τα μέλη της στο μεσημεριανό τραπέζι και φιλεύει τους φίλους πληθωρικά και ανοιχτόκαρδα.

Από τότε που θυμάται τον εαυτό της έστηνε παραστάσεις στο δωμάτιό της, στη γειτονιά, στα παιδικά θέατρα και στις παιδικές εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού, επιβάλλοντας την εκφραστικότητα και το ταλέντο της στις όποιες επιφυλάξεις των γονιών της. Ήθελε μεγάλο θάρρος κι εμπιστοσύνη το να πάρει την απόφαση, στα δεκαεπτά της χρόνια, ν' ακολουθήσει ως ηθοποιός έναν περιοδεύοντα θίασο στις περιπέτειές του στην Ελλάδα. Κι όπως γίνεται στα παραμύθια, τη βραδιά που αντικατέστησε την άρρωστη τραγουδίστρια της ομάδας, το ελληνικό τραγούδι "έκλεψε" από το θέατρο μια νέα πρωταγωνίστρια του πάλκου και της μουσικής σκηνής.

Ήταν το 1957, όταν η νεαρή κοπέλα που τραγουδούσε με συγκίνηση τις επιτυχίες της Βέμπο, της Μπελίντας, αλλά και της Μαρίκας Νίνου στο Στρατιωτικό Θέατρο και στο "Πανόραμα" της Θεσσαλονίκης γνωρίστηκε με τον Στέλιο Καζαντζίδη, ο οποίος την άκουσε να λέει και το δικό του "Πικρό ψωμί". Στάθηκε δίπλα του ως το 1966, σεμνή αλλά και χαρισματική παρουσία, η σημαντικότερη "δεύτερη φωνή", σ' ένα λαϊκό ντουέτο που σφράγισε τα μουσικά βιώματα σε μιαν εποχή κρίσιμη και μεταβατική. "Ρούφηξε" τη ζωή και το τραγούδι θητεύοντας μαζί του στο πάλκο, δίπλα στον Παγιουμτζή, τον Παπαϊωάννου, τον Ρουμελιώτη, τον Μητσάκη, τον Ζαμπέτα. Κέρδισε την εκτίμηση του Τσιτσάνη, χάρηκε τη φιλία και τη συντροφιά του Μανώλη Χιώτη και της Μαίρης Λίντα, απέσπασε το θαυμασμό του Χατζιδάκι, έζησε στο "κοινόβιο" του Θεοδωράκη, όργωσε την Ελλάδα και τη Διασπορά σ' εποχές που κάθε "τουρνέ" ήταν μια μικρή περιπέτεια, στριφογύρισε στα αυλάκια των δίσκων του τζουκ μποξ συντροφεύοντας καημούς και όνειρα!...

Η Μαρινέλλα διορθώνει όσους σπεύδουν να τη φιλοδωρήσουν με την ετικέτα της "σόου γούμαν", λέγοντας ότι δεν είναι παρά μια τραγουδίστρια... "οπτικοακουστική"! "Μια καριέρα την κάνεις με ταλέντο και καρδιά - αποφαίνεται σε μια συνέντευξή της - αλλά, αν αυτά δεν φιλτραριστούν από το μυαλό, δεν κάνεις τίποτε. Πρέπει να ξέρεις πότε θα κρατηθείς, πόσο και γιατί θα κρατηθείς, όπως και γιατί θα ξοδευτείς!"

Στη 45χρονη έως σήμερα πορεία της - από τα λαϊκά πάλκα και το τζουκ μποξ στις νυχτερινές πίστες και στη δισκογραφική πλατίνα, από τις κινηματογραφικές οθόνες στη μουσική σκηνή του Ρεξ κι από τις μπουάτ της Πλάκας στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής και στο Ολυμπιακό Στάδιο - η Μαρινέλλα δεν επαναπαύτηκε ούτε στιγμή στις δάφνες της. Ακούραστη επαγγελματίας, τολμηρή στις επιλογές της (ακόμη και όταν οι περιστάσεις υπολείπονταν του ταλέντου της), παραμένει μάχιμη, αδιαφιλονίκητη "μεγάλη κυρία", με την αγάπη του κοινού και το σεβασμό των συναδέλφων. Μέσα από την πολύμορφη και συνεχή θητεία της στο χώρο, έχει το μοναδικό προνόμιο (που δεν διαθέτει άλλος ενεργός τραγουδιστής) να διατρέχει και να γεφυρώνει τις περιόδους της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού, πέρα από τους διαχωρισμούς σε λαϊκό, έντεχνο, "ελαφρό" κι έντεχνο λαϊκό.

Στην πιο ώριμη στιγμή της, με μια φωνή κυριολεκτικά σαν το παλιό κρασί, την ατσάλινη τεχνική και την κατακτημένη πείρα, επιβεβαιώνει τη θέση και το ρόλο της ως "κλασική" παρουσία στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού και, στη διαχρονική του πορεία, παραμένει από τις ελάχιστες μορφές που συνδυάζουν τη μητρική θαλπωρή και μνήμη μ' ένα ενστικτώδες ερωτικό δόσιμο και μια συντροφική υπόσχεση. Κι όλα αυτά περνούν στην αρχοντική συμπεριφορά, στα πληθωρικά συναισθήματα, στην ανεπιτήδευτη έκφραση, στην αγάπη της για το ψάρεμα, στο πάθος της για τις αθλητικές συναντήσεις, την επικοινωνία, την Ελλάδα, τη ζωή.

Μουσική, τραγούδι, ρυθμός, ένταση και αγάπη για ζωή...

Σχετικός σύνδεσμος
- Μαρινέλλα (του Νίκου Καρακαλπάκη)