Το μαύρο μελάνι των ψυχών

Με μαύρο μαρκαδόρο κάλυψα τα προσχέδια μoυ,
κ έτσι κάλυψα κ την λύπη μου.
Να μην την βλέπω.
Να μην με φοβίζει.
Κύματα γραμμών κάλυψαν τις εικόνες μου,
τις ιδέες μου.
Με μαύρο μελάνι διάλυσα τα όνειρα μου
πoυ ζωγράφισα μια φορά πάνω σε ένα χαρτί.
Πάνω στην επιφάνεια των ιδανικών μου σκέψεων
για τον εαυτό μου,
για τον κόσμο όλο.
Σκέψεις κ όνειρα που κανείς δεν θα νοιαζόταν να τα δει.
Μόνο εγώ φτιάχνω σχέδια απ τα όνειρα μου, τα δικά μου ιδανικά
για μένα κ για τον κόσμο όλο, κι ας μην τους νοιάζει τι κάνω εγώ,
κ τι φτιάχνω μέσα απ' την καρδιά μου.
Πιστεύω κ έχω δύναμη να φτιάχνω όνειρα κ να
τα υλοποιώ, και ας μου τα καταστρέφουν οι άλλοι με τις
δίκες τους σκοτεινές σκέψεις.
Αυτούς που δεν τους νοιάζει
ούτε η μικρή ψυχή μιας πεταλούδας, που τους γνέφει με το δικό τους χαμόγελο,
το χαμόγελο της φύσης.
Είναι εκεί και συμπαραστέκεται όσους έχουν την ανάγκη δύο φτερά
να πετάξουν μακριά. Είναι εκεί, για να δανειστούν λίγη απ' την μαγεία της.
Αλλά δεν την βλέπουν και σκοτώνουν την ίδια τους την ψυχή.
Εγώ φτιάχνω όνειρα και τους δίνω την δύναμη να πετάξουν.
Τα στέλνω στον κόσμο με την μορφή μιας πεταλούδας,
δείχνόντας έτσι πως να προστατεύουν τις ψυχές τους από πικραμένες σκέψεις,
και πως να μην διαγραφούν τα προσχέδια των ιδεών και των ονείρων τους με μαύρο μελάνι,
το μαύρο μελάνι του φόβου και της θλίψης.
(10-02-07)