Μποφίλιου, Ευαγγελάτος, Καραμουρατίδης: Μέχρι Το Τέλος

Στ' αυτιά μου, η Νατάσσα Μποφίλιου ακούγεται πλέον σαν η καλύτερη γυναικεία φωνή στο έντεχνο. Η υποψία υπήρχε από ένα live του περσινού χειμώνα. Μια με συγκινεί, μια με ροκάρει. Και είναι της εποχής μου, μιλάει τη "γλώσσα" μου. Έχει ένα κάτι, ένα αστέρι αυτή η κοπέλα. Μακάρι να μην πέσουν πάνω της οι επιτήδιοι και να αφεθεί να συνεχίσει μια πορεία με πανέμορφα τραγούδια ως τώρα.

Όμως αν και φωνές σαν της Νατάσσας Μποφίλιου θα έπρεπε να είναι ο κανόνας, δυστυχώς είναι η εξαίρεση. Ποιός κάθεται άλλωστε σήμερα να ασχοληθεί με τους νέους δημιουργούς, να τους κρίνει αξιοκρατικά, να τους φέρει σε επαφή, παραμερίζοντας ο ίδιος; Όλα τα προηγούμενα είναι προϋποθέσεις για να βγουν κι άλλες τέτοιες φωνές, αλλά και τραγούδια. Τραγούδια σαν το "Αεράκι", την "Πρωινή Μελαγχολία" (απίστευτο ρεφρέν), το "Σ' έχω βρει και σε χάνω", τα "Καραβάκια" (αριστούργημα) και βέβαια το καλύτερο έντεχνο-ροκ τραγούδι - κατά τη γνώμη μου - του 2007, το "Εν Λευκώ".

Δημιουργήματα όλα τα παραπάνω του Γεράσιμου Ευαγγελάτου (στίχοι) και του Θέμη Καραμουρατίδη (μουσική). Οι στίχοι του Ευαγγελάτου δεν είναι σωστό να κριθούν από εμένα αυτή τη στιγμή. Πάντα αργούσα να επεξεργαστώ τους στίχους, μπορεί να περνούσαν και μήνες μετά την πρώτη ακρόαση. Δεν είναι υπεκφυγή, απλά οι στίχοι θέλουν το χρόνο τους. Είναι νομίζω λογικό, μια και η μουσική αποτυπώνεται πιο εύκολα και πιο γρήγορα από 20-30 στίχους. Ο λόγος πάντως του Γεράσιμου, αν κρίνω από τις προηγούμενες δουλειές, αλλά και από τις συνεντεύξεις του (εδώ θα βρείτε όσα μας είχε πει το Νοέμβριο του 2006), είναι τολμηρός, αληθινός και αντανακλά τους προβληματισμούς και τις σκέψεις της γενιάς μας. Η μουσική του Θέμη του Καραμουρατίδη με εντυπωσίασε. Ειδικά στα ρεφρέν είναι καταπληκτικός. Ορισμένα κουπλέ πάντως θα μπορούσαν να είναι πιο ζωντανά και λιγότερο προβλέψιμα, το ίδιο και η εισαγωγή από το ζεϊμπέκικο "Μέχρι Το Τέλος". Ενορχηστρωτικά μου άρεσαν όλα τα κομμάτια, με εξαίρεση το "Ο Δρόμος" λόγω του συνεχούς ταμπούρου που κουράζει τ' αυτί. Μιλάμε πάντως για συνθέτη εξαιρετικό, ο οποίος είναι μόλις 27 χρονών.

Στα θετικά, η νέα πρόταση της Μικρής Άρκτου όσον αφορά τη συσκευασία CD. Στο εξώφυλλο παρουσιάζεται ένα εικαστικό του ζωγράφου Νίκου Μόσχου, ενώ στο εσωτερικό της έκδοσης (που μοιάζει με βιβλίο) υπάρχουν 7 επιπλέον έργα του. Μοναδική ένσταση η απουσία του τίτλου του CD από το πλαϊνό του "κουτιού", ώστε να είναι εύκολη η πρόσβαση όταν θα μπει ολόκληρο σε κάποια βιβλιοθήκη. Λεπτομέρεια.

Επιμέλεια παραγωγής έχει ο στιχουργός της "Μικρής Πατρίδας", ο Παρασκευάς Καρασούλος.