Το μυστήριο των μουσών

Όρη Θεμέλια και νύχτες πηχτές.
Βουνοκορφές, ατέλειωτοι χωμάτινοι πύργοι
σα γίγαντες θεόρατοι κυβερνούν τη νύχτα.
Κάτω από ξάστερο ουρανό συναχθήκαμε κι εμείς,
βαθιά στην αγκαλιά της νύχτας μπαίνοντας
για να μαζέψουμε λίγες σταγόνες γαλήνης κι ευτυχίας.
Εδώ στα βαθιά όρη που μας θεμελίωσαν.
Με τις πλαγιές τις κοφτές, τις απόκρημνες
και τις ψυχές που πετούν χαρμόσυνα
ανεβαίνοντας τα ευτυχισμένα μονοπάτια.
Δεν φτάνει εδώ η άγουρη δειλή ψυχή και οι φτωχές έννοιες.
Θέλει άπειρο θάρρος και πλούσια καρδιά για να μπει η σεληνόφωτη θεά μέσα σου.

Μιλώ για την αγάπη μας,
την αργυρή Πανσέληνο που λάμπει μες τη γαλαζόμαυρη νυχτιά,
μιλώ για τη μουσική.

Ακούω τις μελωδίες που έγραψαν κάποτε τα ιερά πρόσωπα του μουσικού μας πολιτισμού και χάνομαι μέσα στις έννοιές τους. Η ψυχή φτερουγίζει και πετώ ψηλά πάνω απ’ τον άνθρωπο, πάνω απ’ τις λέξεις, πάνω απ’ τα αστέρια… Αισθάνομαι πια το σύμπαν σαν μία αρμονία χρωμάτων, σκοταδιού και μελωδιών. Ποτάμια μελωδικά ρέουν προς κάθε κατεύθυνση παρασύροντας μαζί τους όλα τα συναισθήματα που υπήρξαν ποτέ σε τούτο τον κόσμο. Γίνεται η ψυχή μου πολύχρωμη και πύρινη σα φλεγόμενο ουράνιο τόξο που βάλθηκε να διασχίσει την άβυσσο. Και προσπαθώ για μια στιγμή μονάχα να ψηλαφίσω δειλά τα υψηλά νοήματα προτού ξεγλιστρήσουν ανάμεσα στα δάχτυλά μου και χαθούν και πάλι βαθιά στο σκοτεινό Άπειρο...
Τα εμπνευσμένα μουσικά αριστουργήματα που κάνουν την ψυχή μας να πλουτίζει και να ίπταται μέσα στους μελωδικούς κόσμους, φανερώνουν την εσωτερική ομορφιά και αρμονία που κρύβουμε βαθιά μέσα στο νου και την καρδιά μας. Αιώνια αναζητούμε το τέλειο, το ιδανικό, το εναρμονισμένο με την ψυχή μας. Αυτός ο αιώνιος πόθος για τελειότητα, αυτή η διαρκής αναζήτηση της εσωτερικής αλήθειας που αναβλύζει απ’ την άβυσσο των συναισθημάτων μας, οδηγεί αναπόφευκτα στην τέχνη.


Ακούγοντας ένα μουσικό έργο ξέρεις ότι δεν πρόκειται για μια απλή διαδοχή ήχων. Οι μελωδίες αυτές μιλούν απευθείας στην καρδιά σου. Προσπάθησες πολύ σκληρά να μάθεις την γλώσσα των ανθρώπων και να ταυτίσεις τα νοήματα με τους παράξενους ήχους των λέξεων. Συνδύασες τις πεπερασμένες ανθρώπινες συλλαβές και τις ταύτισες με τις έννοιες, τις αισθήσεις και τα συναισθήματα που φέρει ο νους σου. Μα η γλώσσα της μουσικής μοιάζει τόσο οικεία σαν να τη γνώριζες απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή που άνοιξες τα μάτια σου. Μέγα μυστήριο! Ποιος σου την δίδαξε; Ποιος σου έμαθε να ανατριχιάζεις, να χαίρεσαι και να συγκινείσαι ακούγοντας μελωδίες;

Δεν υπάρχει ψυχή που να μην πάλλεται τρυφερά σαν χορδή στο άκουσμα των μελωδικών ανέμων… Τα μουσικά νοήματα αγγίζουν άμεσα τη γυμνή επιφάνεια των συναισθημάτων μας. Γιατί η μουσική είναι η καθάρια, η κρυστάλλινη γλώσσα του συναισθήματος, η φυσική έκφραση του εσωτερικού μας κόσμου. Όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, ό,τι ένιωσε ποτέ άνθρωπος πάνω στην Γη, μπορεί να εκφραστεί άριστα με την μελωδία. Λίγες νότες αρκούν για να σε οδηγήσουν στη χαρά και την ευτυχία, λίγες νότες αρκούν για να οδηγηθείς στη συγκίνηση, τη θλίψη και τη λύτρωση. Αρκεί να αφήσεις την ψυχή σου γυμνή, δίχως άμυνες, εκλογικεύσεις και φυλακές. Όταν αγαπάς, όταν ερωτεύεσαι, όταν νιώθεις δέος μπροστά στο μεγαλείο του κόσμου, όταν είσαι ευτυχισμένος, όταν βιώνεις τη ζωή και το θάνατο, πάντα μια νοητή ορχήστρα σε συνοδεύει. Και παίζει έναν σκοπό που εκφράζει τέλεια κάθε λεπτή απόχρωση των συναισθημάτων σου. Αυτή η προσωπική σου ορχήστρα είναι η έκφραση της καρδιάς σου. Δεν πρέπει ποτέ να την αφήσεις να σωπάσει, δεν πρέπει ποτέ να μείνει βουβό αυτό το ηφαίστειο που λαχταρά να εκφραστεί.

Οι λέξεις, οι φτωχοί αυτοί μεταφραστές των συναισθημάτων, προσπαθούν να προσεγγίσουν την αλήθεια της καρδιάς μας. Η τελειότερη προσέγγιση του ανθρώπινου συναισθήματος μέσω των κατασκευασμένων λέξεων είναι η Ποίηση. Αυτή αποτελεί την αιθέρια γέφυρα ανάμεσα στο νου και την καρδιά. Και καταφέρνει με ήχους, συλλαβές και λογικά νοήματα να αγγίζει τρυφερά τα βαθιά μας όνειρα και συναισθήματα, τους ανεκπλήρωτους πόθους και τις σκοτεινές αλύτρωτες πληγές μας.

Όταν η ποίηση αντάμωσε πια με τη μουσική, η γέφυρα ολοκληρώθηκε. Ο άνθρωπος έγινε ακέραιος: καρδιά και νους γίνηκαν ένα. Και γεννήθηκε το τραγούδι, η τέχνη που εκφράζει ενιαία την ψυχή και το μυαλό μας όσο καμία άλλη. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο τραγουδάνε, εκφράζονται με την μουσική και λυτρώνονται. Όλοι βαθιά μέσα τους –χωρίς να το γνωρίζουν- κρύβουν έναν καλλιτέχνη που παραφυλάει και περιμένει την στιγμή να φανερωθεί. Αρκεί να αφήσουν την ψυχή τους ελεύθερη. Αυτό είναι το πανέμορφο ανεξήγητο μυστήριο των μουσών: η οικουμενικότητα της τέχνης, η μαγική της ικανότητα να εκφράζει απόλυτα τον εσωτερικό μας κόσμο χωρίς να μας την έχει διδάξει κανείς. Αυτό το εσωτερικό μυστήριο είναι απ’ τα πιο όμορφα κομμάτια της ύπαρξής μας, και είναι απολύτως αναγκαίο για την έκφραση και την επιβίωσή μας…

Αιώνιοι εξερευνητές της συναισθηματικής μας αβύσσου,
σκαρφαλώνουμε στις απόκρημνες πλαγιές της νύχτας
αναζητώντας την αλήθεια.
Πάνω απ’ τα όρη που μας θεμελίωσαν, πάνω απ’ τ’ αστέρια
εκεί όπου το μυστήριο των μουσών
σμιλεύει τον ουρανό καρτερικά
και φανερώνεται το πρώτο φως της λύτρωσης…

Μιλώ για την αγάπη μας,
τον φλεγόμενο Ήλιο που δεσπόζει μες τον καταγάλανο ουρανό,
μιλώ για τη μουσική.