O αγώνας

Σε κοιτούσαν όλοι γύρω να ματώνεις, να πονάς...
Σε κοιτούσαν όλοι γυρώ και απορούσαν πως κρατάς...

Μέρες πέρναγαν και μήνες και αρρώσταινες βαριά...
χέρι άπλωναν να σε βοηθήσουν
μα το έδιωχνες μακρια...

Ξάφνου άκουσες τυχαία...
την ψυχή σου να μιλά...
έσκυψες για να την πιάσεις...
και σου είπε φωναχτά...
"Σώσε με απόψε, σώσε με...δεν αντέχω άλλο πια"...

Το παιχνίδι πήρε τέλος
και ας έφυγες μακριά...