Τα τερτίπια των αγγέλων

Γράφει το μέλος Γιάννης (Anor8ografosPoihths)
1 άρθρα στο MusicHeaven

Τα τερτίπια των Αγγέλων

Σε κοιτάζω από χαμηλά

μα βλέμμα σου ακόμα δεν πήρα.

Τώρα άγγελος είσαι

μα κάποτε τα φτερά μου ζήλευες

και εγώ απονήρευτος

δάκρυα έχυνα για σένα

που τα μάτια σου την καρδιά μου πόθο γέμισαν

σαν βροχή κάθε αντίλαλος της φωνής σου

πηγή αγάπης άνοιγε

κάθε σου βλέμμα κατακλυσμός.

Αντάρες μέσα μου γέννησες και ελπίδες

εγώ άγγελος

μόνο να πετάξω γνώριζα

και συ με ένα κούτσουρο τον ωκεανό των ματιών σου

με άφηνες να διασχίσω.

Κάποτε για να δω τον έρωτα κοίταζα κάτω

για να δω τον Θεό πάνω

μα τώρα ο έρωτας πέταξε μαζί σου

την νύχτα που το φτερό μου σου έδωσα

για να μπορέσεις να πετάξεις μαζί μου στους αιθέρες.

Το κλάμα μου βαρύ πια

στο έδαφος ξεπλένει την ντροπή μου,

τη ντροπή που εσύ τη ρίζωνες στη γη,

το βράδυ που εγώ σφράγιζα την αγάπη σου,

Μου 'κοψες το φτερό και με σκόρπισες στον πάτο,

μα ποιος πάτος είναι χειρότερος

του μίσους ή της ψυχής;

Της ψυχής μου που τη γέμισες οδυνηρά ελπίδες

ή του μίσους που μονομιάς άνοιξες μέσα μου;

Τώρα εκδίκηση δεν ζητώ

μόνο την λύτρωσή μου

που σαν Άτλαντας θα σηκώσει τα βάσανά μου.

Ανέβηκα ψηλά

και έπεσα απ' την αγάπη σου

τον Θεό μου απαρνιόμουνα

μα εσύ τα φτερά μου έκοψες

και το αίμα μου έχυσες κάτω απ' τον Υμηττό

και με 'θαψες εκεί

μιλιά να μη βγάλω για το κακό που μου 'κανες.

Όλα αυτά σε μιά κραυγή τα βγάζω

και παίρνει φωτιά η Πάρνηθα

τα σύννεφα κλαίνε μαζί μου.

Πέφτω απ' την Ακρόπολη

και στοά ανοίγει μέσα της

ο θάνατος να μη με βρει

μα εγώ εκείνον αποζητώ.

Τα γεράκια δίπλα μου πέφτουν και αυτά περήφανα

την ίδια μοίρα αντικρίζουμε.

Το πρωί

το αίμα μου στα Αναφιώτικα χύνεται,

τα σκαλιά κοκκίνισαν.

Η Ακρόπολη κλαίει πια σε έναν κόκκινο θρόνο.

Το σώμα μου κοράκι δεν το άγγιξε

μήτε σκυλί μήτε γάτα

βλέμμα δεν το κοίταξε.

Τότε το ουρλιαχτό της λεπίδας ακούγεται.

Εσύ που με τόσο πόνο με γέμισες

και με 'στειλες απ' τον παράδεισο στην κόλαση

εσύ την ψυχή σου έδωσες για μένα.