Μια συμφωνία ανακωχής

Τα διαβατάρικα πουλιά
ζήλεψε από παιδάκι,
μια Πηνελόπη έγινε
στου χρόνου την Ιθάκη…

το σμιλεμένο κάλλος της
κατώφλι στη μαγεία,
γυναίκα ελαφρών ηθών
ή σύγχρονη ελεγεία;

Τα πάθος όμως νύσταξε
κι άρχισε να γλιστράει
στην ανεμόσκαλα του χθες
μνηστήρα αναζητάει…

Συναίσθημα ανεξίτηλο
όλη του χτες η μπόρα,
μια συμφωνία ανακωχής
γυρεύει απ’ το τώρα.

Είπαν πως ήταν αερικό
κείνοι που την ποθούσαν,
όσοι κρυφά στα σκέλια της
στεφάνια ακουμπούσαν.

Σταγόνες πόθου έσπερνε,
μα θέριζε λαχτάρες,
της άρνησής της οι κραυγές ,
του ονείρου της κατάρες…

Τα πάθος όμως νύσταξε
κι άρχισε να γλιστράει
στην ανεμόσκαλα του χθες
φυγή αναζητάει…

μες στου μυαλού το βούρλισμα
πνίγει τα γογγυτά της,
μια συμφωνία ανακωχής
γυρεύει απ’ την καρδιά της.