Συνέντευξη: Monsieur Minimal

Γράφει ο John Deos (Deos)
33 άρθρα στο MusicHeaven

Διακρίθηκες μέσα από το διαγωνισμό του coca-cola sound wave με τα κομμάτια “silk” και “love is a circle”. Τι προηγείται καλλιτεχνικά πριν από αυτό;

Η ενασχόληση με τη μουσική υπήρχε από τα 14. Τότε είχαμε διαμορφώσει στα Γιαννιτσά ένα υπόγειο σαν studio. Είχαμε πάρει drums, ενισχυτές, κονσόλες και παίζαμε κυρίως grunge όλη μέρα κι όλη νύχτα! Για 4-5 χρόνια έγινε αυτό, μετά ο καθένας από την παρέα πήρε το δρόμο του και άρχισα να κοιτώ πώς μπορώ να κάνω μουσική χωρίς να χρειάζεται να έχω μπάντα. Κάπως έτσι καταλήγουμε σε αυτό το solo project.

Γεννήθηκες και μεγάλωσες στα Γιαννιτσά, μία πόλη που δύσκολα μπορεί να ακουστεί και να αναπτυχθεί το είδος που ακολούθησες, η indie Pop και Electronica. Πώς προέκυψε και τι επιρροές είχες;

Τα Γιαννιτσά είναι πολύ κοντά στη Θεσσαλονίκη και είναι πολύ έυκολο να πάρεις από κει επιρροές. Το σκάγαμε από το σχολείο και πηγαίναμε στη Θεσσαλονίκη, στη Ναυαρίνου. Μπαίναμε στα δισκοπωλεία και στα μαγαζιά που πουλούσαν μπλουζάκια και άλλα ρούχα που μας αρέσανε. Οι επιρροές είναι καθαρά grunge όπως ανέφερα και συγκεκριμένα από τη μουσική σκηνή του Seattle, από Pearl Jam, Nirvana κλπ.

Υπήρξαν συνεργασίες με το αμερικανικό MTV και το γαλλογερμανικό κανάλι «Arte Channel», ενώ το “love story” συμπεριλήφθηκε σε γνωστή συλλογή της Τουρκίας όντως υψηλά στα charts. Επίσης το “smile” ήταν και είναι στη διαφημιστική καμπάνια της Safeway Commercial στην Αμερική και στον Καναδά, σε τηλεοπτικά δίκτυα. Είναι μια πετυχημένη διέξοδος προς τα έξω. Πώς τα κατάφερες και μάλιστα τόσο γρήγορα και πολλαπλά όταν κατά γενική παραδοχή οι Έλληνες καλλιτέχνες τρομάζουν να ακουστούν έξω;

Πιστεύω ότι είναι κυρίως οι συγκυρίες, αλλά και η εταιρεία που δουλεύουμε μαζί, η “The Sound of Everything”. Φαντάζομαι ήταν καλό και το υλικό, από τη στιγμή που σε κάποιους έκανα το κλικ από το εξωτερικό να δώσουν λίγη σημασία σ’αυτό. Από την άλλη το κυνήγησα κι εγώ από την πλευρά μου γιατί όταν έβγαλα το δίσκο “LolliPop” κύριος σκοπός μου ήταν να ακουστεί στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα θα έχεις ένα ποσοστό κοινού 5-10% που να ακούει πιστά μια αγγλόφωνη σκηνή. Στο εξωτερικό θα έχεις μεγαλύτερη απήχηση, αλλά ο ανταγωνισμός θα είναι τεράστιος. Έχουν καλύτερες παραγωγές, αυθεντικές και ιδιαίτερες προφορές, εδραιώνονται πιο εύκολα. Εδώ δυστυχώς δεν υπάρχουν ούτε booking agencies.

Πες μας για την πρόσφατη εμπειρία σου επί σκηνής στο Βερολίνο.

Ήταν λίγο περίεργα. Δε σε ξέρει κανείς και πρέπει να αποδείξεις ότι αξίζεις κι εσύ κάτι. Ήμασταν λίγο άτυχοι γιατί το μέρος που παίξαμε δεν ήταν το πρέπον. Ήταν στο κέντρο του Βερολίνου, ένα μαγαζί καθαρά τουριστικό, χωρίς δικό του κόσμο και το promotion του ήταν επιφανειακό, μαζεύοντας τελικά κόσμο άσχετο με τη σκηνή.

Πιστεύεις ότι η μουσική που παράγεις έχει μέλλον στην Ελλάδα;

Δεν ξέρεις τι μπορεί να έχει μέλλον τελικά. Βλέποντας και κάνοντας. Η απήχηση ως τώρα είναι πάρα πολύ καλή, τόσο με τον αγγλόφωνο δίσκο όσο και με τον ελληνόφωνο.

Monsieur Minimal το καλλιτεχνικό σου όνομα. Monsieur Minimal και στην προσωπική σου ζωή;

Καμία σχέση. Έχει κυρίως να κάνει με την εμφάνισή μου, τη μουσική που γράφω, την ανάλυση των πραγμάτων χωρίς πολυπλοκότητα. Αναφορικά με το Μεσιέ, προσπαθώ να είμαι κύριος στην καθημερινή μου ζωή, αλλά δεν τα κατάφερνω πάντα, γιατί είμαι άνθρωπος (γέλια)

Από Monsieur Minimal γίνεσαι στο δεύτερο δίσκο Μεσιέ Μινιμάλ, χρησιμοποιώντας αυτή τη φορά ελληνικό στίχο. Πού αποσκοπούσε η αλλαγή αυτή και πώς θα συνεχίσεις μελλοντικά;

Κάποια από τα ελληνικά κομμάτια υπήρχαν πριν καν δημιουργηθεί ο αγγλόφωνος δίσκος, όπως το «Κι αν Χαθείς». Απλά σιγά σιγά ήρθαν στην επιφάνεια αυτά το κομμάτια που με τίποτα δεν ήθελα να τα αφήσω στην άκρη, βλέπε «Πάστα Φλώρα» και το «Κολ Γκερλ», που είναι το αγαπημένο μου σαν σύνολο, σαν μουσική. Δεν είπα «οκ, αφού πήγε καλά ο ξένος δίσκος, πάμε να δοκιμάσουμε και κάτι στα ελληνικά». Ήταν απλά κάτι που προϋπήρχε και για μένα οι στίχοι και τα φωνητικά σε όποια γλώσσα και αν χρησιμοποιούνται, αποτελούν ένα επιπλέον όργανο στη μουσική σου. Σε κάποιους άρεσε αυτή η αλλαγή, σε κάποιους όχι, επιλογές είναι αυτές.

Ο πρώτος δίσκος λέγεται LolliPop και ο δεύτερος Πάστα Φλώρα. Είσαι υπέρτατος λάτρης των γλυκών;

Δεν τρώω γλυκά! Δε μου αρέσουν τα γλυκά! Έχει απλά να κάνει με τη γλυκειά αίσθηση που σου αφήνει η μουσική. Επίσης μου αρέσει η γλυκήτητα της μουσικής να συνδυάζεται με ένα αντίστοιχο artwork στο cd.

Με το Πάστα Φλώρα αναφέρεσαι στο πανέμορφο café bar της Θεσσαλονίκης. Η ιστορία του τραγουδιού είναι πραγματική ή σε ενέπνευσε η μινιμαλιστική ατμόσφαιρα του μαγαζιού;

Και τα δύο. Έχει να κάνει και με ένα ψεγάδι αλήθειας, αλλά πολλά στοιχεία είναι φανταστικά. Το συγκεκριμένο μαγαζί είναι πολύ αγαπημένος προορισμός όποτε βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη και πηγή έμπνευσης.

Πάστα Φλώρα λοιπόν είναι ένα γλυκό που είναι σκληρό απ’έξω και όταν το κόψεις έχει μια θεσπέσια γέμιση. Για σένα τι είναι Πάστα Φλώρα;

Για μένα Πάστα Φλώρα είναι γενικά ό,τι έχει να κάνει με την αισθητική. Ο τρόπος που μιλάς, που συμπεριφέρεσαι, η ευγένεια που έχεις, οι εικόνες που θέλεις να βλέπεις μπροστά σου, οι μουσικές που θέλεις να ακούς και να σε συντροφεύουν. Είναι ό,τι έχει να κάνει με την ευρεία έννοια της αισθητικής σε όλα τα επίπεδα όπως στις προσωπικές σου σχέσεις αλλά και στη κοινωνική και ερωτική σου ζωή.

Ο εσωτερικός σου κόσμος τι χρώμα έχει;

Είναι multicolor. Δεν γίνεται να έχει ένα χρώμα. Δεν μπορώ να στο περιγράψω. Τις περισσότερες φορές υπάρχουν τόσες εναλλαγές στη διάθεση και στη ψυχολογία αλλά εμένα μ’αρέσει και θέλω να είμαι multicolor γενικά σαν διάθεση.

Η συνεργασία με τη Δήμητρα Γαλάνη στο Μια Ζωή πώς προέκυψε;

Η συνεργασία με την κυρία Δήμητρα Γαλάνη ήταν πολύ τυχαία και πολύ φιλική. Ήταν στην επιτροπή της Coca-Cola Sound Wave όπου και γνωριστήκαμε και της άρεσε πολύ η μουσική και κρατήσαμε επαφή. Όταν ήρθα στην Αθήνα και βγήκε το κομμάτι που έχει γράψει ο κολλητός μου Κid Galax τους στίχους (o οποίος έχει γράψει και σε ακόμα δύο τραγούδια) είπαμε κατευθείαν οτι το αυτό κομμάτι πρέπει να το πει η κυρία Δήμητρα Γαλάνη λόγω της μελωδίας της φωνής της. Έστειλα λοιπόν ένα e-mail και δέχτηκε. Είναι ένας πολύ καλός και ακομπλεξάριστος άνθρωπος. Πήγαμε μαζί σιγά-σιγά με το Μετρό στο στούντιο και το γράψαμε.

Σκέφτεσαι να κάνεις κάποια συνεργασία μελλοντικά με γκρουπ όπως οι GAD ή τα Φρούτα του Δάσους;

Φυσικά και θα συνεργαζόμουν. Όσον αφορά κάποια συνεργασία βέβαια δεν έχω και κάποιο καημό. Εαν βγει κάτι και έχει να κάνει με το δικό μου στυλ και την αισθητική του ανθρώπου που συνεργάζομαι... Δεν μπορώ να συνεργαστώ με κάποιον όσο καλός και να είναι εάν δεν μου κάνει σαν άνθρωπος εννοώντας πάντα ως νοοτροπία ή σκεπτικό.

Βλέποντας κανείς τα video clip σου διακρίνει μια έκδηλη έκφραση παιδικής αθωότητας που συχνά συγκρούεται με τον κυνικό κόσμο των ενηλίκων. Θεωρείς οτι μια πλευρά σου παραμένει παιδί και εαν ναι πως εκφράζεται αυτή;

Εγώ νομίζω οτι έχω τελειώσει τώρα το Γυμνάσιο ή μάλλον το Λύκειο και είμαι στα 19. Εκεί είναι το μυαλό μου όχι απο άποψη σκεπτικού αλλά μη έχοντας αντιληφθεί οτι είμαι ακόμα 30. Εννοείται οτι θα θέλω να είμαι παιδί μέχρι όσο μπορώ να είμαι. Δεν θεωρώ οτι υπάρχει λόγος να πάψω να είμαι. Ο οποιοσδήποτε θα ήθελε να παραμείνει παιδί και να κάνει ο,τι θέλει όποια στιγμή θέλει.

Το video clip του Smile γυρίστηκε στη Μαρίνα Ζέας στον Πειραιά, στην Καστέλλα και στο Φάληρο. Έχεις ταξιδέψει με τη μουσική σου σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Που θα επέλεγες να μείνεις;

Αυτό είναι κάτι που σκέφτομαι τον τελευταίο ένα χρόνο καθώς αναρωτιέμαι ποιος θα είναι ο επόμενος σταθμός μετά την Αθήνα. Για παράδειγμα το Βερολίνο για μένα είναι μια πόλη που λατρεύω γιατί σου δίνει απίστευτη αίσθηση ελευθερίας σε όλα. Σε σέβεται κοινωνικά, απο άποψη αισθητικής αλλά και οικονομικά. Στο Βερολίνο με 15€ την ημέρα κάνεις ο,τι θέλεις και πηγαίνεις όπου θέλεις. Εδώ έχεις 50€ και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Είσαι εγκλωβισμένος, περιορισμένος. Εδώ νομίζω ότι όλα τα πράγματα είναι προκάτ πλέον, δηλαδή κατασκευασμένα. Βλέπεις ελάχιστα πράγματα που είναι πιο απελευθερωμένα αλλά μέτα έρχεται και το «καπελώνει» η νοοτροπία του προκάτ. Αυτό που είναι υπέροχο και τέλειο εδώ στην Ελλάδα και δεν έχει το Βερολίνο είναι ο ήλιος. Εκεί 4-6 μήνες το χρόνο μπορεί να είσαι σε μια βαθιά κατάθλιψη αλλά βέβαια θα δουλεύεις αφού δε θα έχεις τι να κάνεις. Ακόμα δεν ξέρω, το ψάχνω. Ίσως θα μπορούσε να είναι η Βαρκελώνη, η Λισσαβώνα και εντός Ελλάδος ίσως ένα νησί όπως η Σύρος. Τα έχει όλα καθώς είναι κοντά και προσβάσιμη. Είναι ωραία η απομόνωση αλλά πρέπει να έχεις μια επαφή και με την Αθήνα γιατί σου δίνει ερεθίσματα. Έχει βέβαια και πράγματα που «κινούνται» αλλά και κάποιες άσχημες εικόνες στην πλειοψηφία της. Στο Βερολίνο μπορείς να είσαι όλη τη μέρα με ένα ποδήλατο, να τριγυρνάς και να κάνεις τα πάντα. Έχεις απίστευτη ελευθερία χωρίς να φοβάσαι οτι θα σε παρασύρει κάποιος. Θα σταματήσεις στο πάρκο, θα ξαπλώσεις κάτω απ’τον ήλιο, θα πιεις μια μπύρα. Μπορεί να να συναντήσεις δέκα ανθρώπους ή μια μπάντα με μουσικούς και να βρεθείς το βράδυ και να παίξετε κάπου. Είναι μια εντελώς άλλη διάσταση.

Η μουσική εκφράζει για το καθένα κάτι διαφορετικό. Με 3 λέξεις μπορείς να μου πεις τι είναι μουσική για σένα;

Δεν ξέρω. Είναι σαν να σε ρωτάω τι είναι η ζωή για σένα. Στην ουσία η μουσική είναι ένας τρόπος έκφρασης. Όπως μιλάς έτσι γράφεις μουσική. Αντί μερικές φορές να μιλήσεις ή να γράψεις κάτι, γράφεις μουσική. Υποκειμενικά είναι τι αρέσει σε κάποιον και αντικειμενικά δεν ξέρω αν μπορείς να βάλεις κριτήρια. Υπάρχουν και καλά και μέτρια και κακά πράγματα όπως και στη ζωή.

Πες μου κάτι μικρό που μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο.

Ένα καλό φαγητό μπορεί να με κάνει ευτυχισμένο. Ας μην είναι και πολύ μικρό βέβαια (γέλια). Στο Βορρά είμαστε μερακλήδες και τρώμε καλά. Το Βερολίνο για παράδειγμα δεν έχει καλό φαγητό. Έχουν λουκάνικα και γενικά μεξικάνικη και μαροκινή κουζίνα που μπορεί να σου καταστρέψει το στομάχι. Εδώ έχουμε ωραία φάβα, ωραίο τσίπουρο ή ρακί, ψάρια. Αν αλλάξει και λίγο η αισθητική ή η νοοτροπία...αν και νομίζω πως δεν θα αλλάξει ποτέ σε αυτή τη χώρα.

Τι κρύβουν τα σχέδιά σου προσεχώς;

Έρχεται ο νέος δίσκος, ένα digital release που περιμένουμε να βγει κάποια στιγμή αλλά δεν ξέρω πότε. Είναι ένα remix by Spinnet απο το πρώτο album «LolliPop» σε drum & base και Dub φόρμες. Υπάρχει πολύ υλικό και δεν ξέρω πως θα το διαχειριστώ γιατί έχει επιρροές απο Techno, house, Electronica ήχους και θα είναι και μουσικές πιο «LolliPop». Συνέχεια σκέφτομαι ότι θέλω να βάζω ένα σκαλοπάτι παραπάνω, μια εξέλιξη. Να μην μένω στα ίδια πράγματα αλλά σίγουρα θα έχει διαφορές. Αυτό θέλω και εγώ. Να μην είναι το ίδιο.

Θα κάνεις κάποιες εμφανίσεις;

Θα υπάρξει μια εμφάνιση 5 Μαίου στο Λονδίνο και 12-14 Μαίου θα είμαστε Καβάλα και Κομοτηνή και ενδεχομένως Ξάνθη. Θα πάμε και στη Λάρισα, ίσως και Ρόδο και Κρήτη. Το καλοκαίρι θα δούμε που θα εμφανιστούμε. Ετοιμάζω μια μπάντα για μεγαλύτερα live σε μεγαλύτερες σκηνές. Τώρα κυνηγάω και θέλω να κάνω μετά το Λονδίνο μια εμφάνιση στη Κωνσταντινούπολη, στο Παρίσι και στη Βουδαπέστη.

Η αλήθεια ότι σε όλες αυτές τις χώρες που δεν σε γνωρίζουν πας με ρίσκο, έτσι δεν είναι; Στο εξωτερικό έχουν την νοοτροπία ότι αν δεν γνωρίζουν κάποιον δεν θα πάνε να τον ακούσουν όπως συμβαίνει και εδώ;

Ναι, φυσικά. Αν δεν υπάρχει κάποιος να σου πει για παράδειγμα ποιός είναι ο Μεσιέ Μινιμαλ πώς θα πας; Μέσα σε μια βραδιά υπάρχουν 120 events. Πας με ρίσκο αλλά άμα έχεις τα κότσια θα πας. Είναι τόσο ανατρεπτικά τα πράγματα που μπορεί να πας και να σε γιουχάρουν ή να πας και να σε γουστάρουν ή να είναι όλοι κοκκαλωμένοι. Είναι ανάλογα με την κουλτούρα. Το Βερολίνο είναι πολύ Punk. Δεν έχει ισορροπίες. Σαν ακούσματα δεν έχουν καθόλου Pop. Η περισσότερη commercial μουσική σκηνή στη Γερμανία κινείται σε ποσοστό 85% στη Hip-Hop και το υπόλοιπο ποσοστό είναι η Dance σκηνή όπως house και Techno. Θα πρέπει να βρεις τα σωστά μέρη ωστε να απευθυνθείς σε ένα συγκεκριμένο κοινό. Δεν χάνεις ποτέ αν κυνηγάς κάτι και έχεις υπομονή. Αν πιστεύεις σε αυτό που κάνεις, κάποια στιγμή θα βγει κάτι καλό.

Σε ευχαριστούμε πολύ για την παρέα.

Εγώ σας ευχαριστώ!

Ερωτήσεις - Επιμέλεια: Deos & Joan Zikou

Myspace:
http://www.myspace.com/monsieurminimal

Facebook Fan Page:
http://www.facebook.com/pages/Monsieur-Minimal/134001396624787?ref=ts&sk=wall

YouTube Videos:
http://ckuik.com/Monsieur_Minimal