Κώστας Μακεδόνας - Αντικριστά

Γράφει ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΙΩΓΛΟΥ (Thanasis-Gioglou)
52 άρθρα στο MusicHeaven

Πέντε χρόνια μετά το πολυσυλλεκτικό Πάμε Μακριά και με διάφορες συμμετοχές, ζωντανές ηχογραφήσεις κι επανεκτελέσεις στο διάστημα αυτό, ο Κώστας Μακεδόνας  παρουσιάζει τα νέα του τραγούδια, έχοντας Αντικριστά ένα συνθέτη κι ένα στιχουργό με πολλές και μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό τους. Τον Γιώργο Θεοφάνους και το Νίκο Μωραΐτη. Στο ομώνυμο τραγούδι συμμετέχει η Γλυκερία.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε από τη Legend με τη διεύθυνση παραγωγής του Γιώργου Μακράκη, ενώ η καλλιτεχνική επιμέλεια παραγωγής είναι του συνθέτη. Η ενορχήστρωση και ο προγραμματισμός έγιναν από το Λεωνίδα Τζίτζο, ο οποίος παίζει και πλήκτρα. Συμμετέχουν επίσης παίζοντας ο Αντώνης Γούναρης κιθάρες, ο Ανδρέας Σιδεράκης τύμπανα, ο Δημήτρης Μαργιολάς μπουζούκι, μπαγλαμά, μαντολίνο,  ο Πόλυς Πελέλης μπάσο, ο Θύμιος Παπαδόπουλος κλαρίνο, ο Δήμος Πολυμέρης ακορντεόν, ο Κώστας Φωτιάδης κιθάρες ενώ ο Άκης Δείξιμος κάνει τις β’ φωνές. Στο Έλα, λύπη μου η ενορχήστρωση είναι του Βαγγέλη Καραπέτρου, που παίζει μπάσο, κρουστά, ακουστική & κλασική κιθάρα, ο Γιώργος Ζωγράφος ακορντεόν, ο Μανώλης Πάππος μπουζούκι και ο Φώτης Ανδρικόπουλος στα φωνητικά.

Θεοφάνους και Μακεδόνας είχαν ξανασυνεργαστεί με ένα τραγούδι ντουέτο με τη Μαρινέλλα, το Πάντα κάτι μας λείπει, στο δίσκο της Τίποτα δεν γίνεται τυχαία το 2005. Στον καινούργιο δίσκο εναλλάσονται  με επιτυχία  ζεϊμπέκικα, χασάπικα, μπαλάντες αλλά και πιο γρήγορα τραγούδια όπως τα Έλα, λύπη μου και Δυο άνθρωποι μικροί. Ερωτικό το περιεχόμενο των στίχων, με εξαίρεση το πρώτο κομμάτι, το οποίο είναι γραμμένο με αφορμή τη σημερινή δύσκολη κατάσταση που βιώνει η κοινωνία μας. Λίγο «τραβηγμένοι» βέβαια μου φάνηκαν οι στίχοι από το Δυο άνθρωποι μικροί που λένε

Δεν είσαι η Μαρινέλλα στο Ηρώδειο

ο κόσμος σου να σε χειροκροτά

να φτάνεις το τραγούδι σου στο τέλος του

και να σε λέω θεά.

Δεν είμ’ο Μητροπάνος στην Ιερά Οδό

λουλούδια να πετάς με το κιλό

στα χέρια να χορεύω το ζεϊμπέκικο

και να με λες Θεό.

Αυτό που δεν μου άρεσε καθόλου είναι οι ενορχηστρώσεις και η χρησιμοποίηση, σε μεγάλο βαθμό, ηλεκτρονικών ήχων, στα περισσότερα τραγούδια. Δεν ξέρω αν έγινε για οικονομία αλλά θεωρώ πως αυτά τα τραγούδια θα έπρεπε να βγουν πιο ακουστικά και με περισσότερα φυσικά όργανα. Φτάσαμε δηλαδή στο σημείο που ενώ στους τίτλους ενός λαϊκού τραγουδιού στο ένθετο διαβάζαμε από κάτω μια πλειάδα μουσικών, στη συγκεκριμένη περίπτωση βλέπουμε κυρίως ένα «προγραμματισμός, πλήκτρα»  και 2-3 όργανα ακόμα. Σημεία της κρίσης άραγε;

Γενικά πιστεύω πως πρόκειται για έναν καλό δίσκο. Πολύ περισσότερο για τη σημερινή εποχή που, όσο να’ ναι, έχουν αλλάξει και τα κριτήρια και οι επιλογές καλλιτεχνών αλλά και κοινού.  Νομίζω μάλιστα πως σε σχέση με τις προηγούμενες πολυσυλλεκτικές δουλειές του Μακεδόνα, εδώ υπάρχει τουλάχιστον μια ομοιογένεια στο υλικό και έντεκα τραγούδια που δεν προσβάλλουν την αισθητική του ακροατή.

1) Τώρα μη μιλάς

2) Θέλει άλλο τρόπο

3) Έλα, λύπη μου

4) Κανένας

5) Νοικιάζεται

6) Αντικριστά (συμμετέχει η Γλυκερία)

7) Καληνύχτα, φεύγω

8) Δυο άνθρωποι μικροί

9) Απόψε, μοναξιά μου

10) Πιτσιρίκι

11) Φινάλε