Αδυναμία ή δύναμη;

Eκ του "εσω μηνύματος"...

Γράφει το μέλος Βάγια Παπαποστόλου (stipiothliptis)
5 άρθρα στο MusicHeaven

Τρίτη 27 Ιαν 2004

Αδυναμία ή δύναμη;

Ψύχεις τους υδρατμούς του νου
και τη βροχή μου στάζεις.
Στην άλω γύρω απ’ την ψυχή
τον ήλιο ξεμπροστιάζεις.

Όπου ανθίζω με πατάς,
όπου πετάω με θάβεις.
Τη μυρωδιά του πόνου μου
περήφανα θαυμάζεις.

Και προσπαθείς με τον βοριά
τον πάγο να θεριώσεις
Και με το απόλυτο μηδέν
το αίμα να παγώσεις.

Αδυναμία ή δύναμη;
Σβήνεις την Αλκυόνη
Και στων Πλειάδων τη γιορτή
σκοτάδι με τυφλώνει.

Μα η ματιά δεν χάνεται.
Απ’ την ψυχή περνάει.
Σαν άγρια μέλισσα ξανθή
μια σπίθα σου πετάει.

Από το ίδιο μέλος

No_Music

Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

Στείλε το άρθρο σου

σχολιάστε το άρθρο

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

zappas

#405 / 27.01.2004, 16:30 / Αναφορά
καλησπερα!!! καλο ....αλλα νομιζω οτι κατι το πνιγει!!!! θυμος???

stipiothliptis

#407 / 29.01.2004, 11:27

Φίλε zappa,

πολύ ευχαρίστως να σου απαντήσω, αν και δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις με τη λέξει «πνίγει». Οπότε προχωρώ και σου λέω πως όχι, θυμός στο συγκεκριμένο δεν υπάρχει. Υπάρχει απογοήτευση, κούραση, απορία. Αν τον θυμό τον εισπράτεις στο τελευταίο τετράστιχο, τότε το λάθος είναι δικό μου. Η αίσθηση που ήθελα να μεταφέρω είχε να κάνει με ότι απέμεινε από τη δύναμη του πρωταγωνιστή , σχετικά με το βαθύ του «θέλω». Και αυτό ήταν το να είναι ξανά μαζί με αυτόν που «...τη βροχή του στάζει...», «...σβήνει την Αλκυόνη...», «...τη μυρωδιά του πόνου του περήφανα θαυμάζει...» κτλ. Αν πράγματι εισπράτεις θυμό από το τελευταίο τετράστιχο, και συγκεκριμένα από το «Σαν άγρια μέλισσα, ξανθή μια σπίθα σου πετάει», τότε απέτυχα!

¶σχετα όμως με αυτό, θα με ενδιέφερε πολύ να μου πεις τι εννοείς λέγοντας πως κάτι το πνίγει. Εννοείς πως το «μπουκώνει», το βαραίνει νοηματικά ή δεν το αφήνει να γίνει σαφές και κατανοητό;

Φιλικά,

Βάγια.

zappas

#411 / 01.02.2004, 16:42

λοιπον!!!!! πρεπει να σου πω οτι γραφεις πολυ καλα(μη καβαλησεις και το καλαμι...χι χι!) και σου ευχομαι να συνεχισεις ετσι αλλα θα ηθελα να ξεφυγεις λιγο απο το ερωτικο...... οσο για το "πνιγει" εγω θα το ελεγα λυγμο!!! "σβηνει την αλκυονη" παρα πολυ καλο (αλλα εγω εκει εχασα μια εποχη....την ανοιξη!!!! και αμεσως μετα στων πλειαδων τη γιορτη σκοταδι με τυφλωνει!!! πεθανα!!!!!!)οσο για το τελευταιο τετραστιχο......γινεται οντως πιο αισιοδοξο.....αλλα δινει "σπιθα" οπως λες σ'αυτον που επραξε τα παραπανω να συνεχισει!!!!και αυτο μου εβγαλε θυμο για τον πρωταγωνιστη που ξεχνα!!!!!!

Vagabond

#424 / 05.02.2004, 03:06

Καλημέρα... το ποίημα ανατριχιαστικά υπέροχο - όπως πάντα. Δεν έχασα τίποτα σε αυτό. Και δεν μου έβγαλε τον θυμό που έβγαλε στον zappa. Μου έβγαλε το πάγωμα του δυσάρεστου που δεν περίμενες (το δευτερο πρόσωπο γενικά μιλώντας έτσι...?), την απογοήτευση αυτού που αγαπάει ό,τι τον πονάει και την παραίτηση εκείνου που σβήνει σχεδόν οικειοθελώς νομίζοντας ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Και τέλος την ελπίδα για αφύπνιση της δύναμης που κινεί βουνά και ζωντανεύει ετοιμοθάνατους διαλύοντας την παραίσθηση της παρακμής.

Ενταξει μη μου δίνεις πολλή σημασία, έχω μπει σε δικιά μου τροχιά :D Απλώς μου βγάζει αυτά τα συναισθήματα για τα οποία έχω βιώσει και περιγράψει (σε σαφώς κατώτερο επίπεδο) και εγώ.

Αν πάντως κατάλαβα καλά, αυτό που εννοεί ο zappas με το "πνίξιμο" είναι απλά το πνιγηρό συναίσθημα της απογοήτευσης και της παραίτησης που εισπράττει κανείς (με την εξαίρεση της μικρής ανάσας που παίρνει στην τελευταία στροφή, κυριολεκτικά μιλώντας).

Νομίζω πως, ακόμα και αν δεν ένοιωθες έτσι όταν το έγραφες, και μόνο το γεγονός ότι διαβάζοντάς το κάποιος εισπράττει τόσο έντονα ένα συναίσθημα, δείχνει ότι όχι μονο δεν απέτυχες αλλά έπιασες τον στόχο περισσότερο από όσο πολλοί θα μπορούσαν να ονειρευτούν ;) Φιλιά πολλά.

Πόπη

alex68

#437 / 16.02.2004, 15:02 / Αναφορά
Επιτέλους η μελισσούλα φανερώθηκε και κάνει αντεπίθεση !εύγε!:-)

stipiothliptis

#450 / 20.02.2004, 13:50

Αλέξη Αλέξη!!!!

Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι τυχαίο! Κάθε μέρα που περνάει, μου το επιβεβαιώνει. Δεν θα έκανα ποτέ την «σύνδεση» από μόνη μου. Να που εμφανίστηκες εσύ και με σόκαρες! Για να είμαστε συγκεκριμένοι, το όχι τυχαίο του συγκεκριμένου πράγματος είναι η «μελισσούλα» που λες εσύ και η «άγρια μέλισσα ξανθή» που λέω εγώ! Με έβαλες σε βαθιές σκέψεις φίλε-ποιητή των μεγάλων θαλασσών. Τελικά ποιά είμαι, που πάω! Από θύμα-θύτης, βρίσκομαι να είμαι και η πρόκληση για «συνέχεια»;

- «Ερήμην!!!! Ερήμην!!!»....φώναξε και αποχώρισε ο ήρωας!