ελληνική μουσική
    602 online   ·  210.830 μέλη
    αρχική > e-Περιοδικό > Aρθρα

    Τενοντίτιδα και Μουσική

    Το παρακάτω κείμενο ελπίζω να βοηθήσει πολλούς που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα  με μένα. Όσο για τους υπόλοιπους: παιδιά είστε μουσικοί, μην το αφήσετε στην τύχη του.

    Τενοντίτιδα και Μουσική

    Γράφει η xarakotsa
    1 άρθρα στο MusicHeaven
    Τρίτη 11 Δεκ 2012

    Τενοντίτιδα.

    Καμένοι και ανενεργοί μύες.

    Λίγο πριν την απόλυτη καταστροφή. Λίγο πριν αποφασίσω πως το νόημα που υπήρχε στη ζωή μου χάθηκε.

    Φθινόπωρο 2010. Τότε ξεκίνησε και άρχισε να επιδεινώνεται. Κακές διαγνώσεις γιατρών αρχικά και λάθος φυσιοθεραπευτές στην πορεία το επιβάρυναν ακόμα πιο πολύ.

    Χειμώνας 2011. Πόσο άσχημο μπορεί να είναι να μην μπορείς να γυρίσει το πιρούνι προς το μέρος σου και να βάλεις μια μπουκιά στο στόμα χωρίς να πονέσεις; Πόσο άσχημο είναι να μην μπορείς να γράψεις, να μην μπορείς καν  να κλείσεις μολύβι στην παλάμη σου και οι άλλοι γύρω σου να σε θεωρούν ψεύτρα ή τεμπέλα που απλώς εν θέλει να δώσει πανελλήνιες.

    Πόσο άσχημο είναι να μην ισχύουν οι κατηγορίες αλλά να μην μπορείς να το αποδείξεις διότι όποιος δεν το πάθει αδύνατο να νοιώσει.

    Μέτα από αρκετές θεραπείες, χάπια, βιταμίνες, κρέμες άρχισαν οι μυς να επαναλειτουργούν και να ξανά μεγαλώνουν. Όμως ακόμα και τώρα  δυσκολεύομαι κάπως για να γράψω αυτό το κείμενο.

    Αλλα μετά από σχεδόν δυο χρόνια έχω αρχίσει να ξανά ελπίζω και θεωρώ πως αυτή τη φορά πραγματικά αρχίζει να βελτιώνεται. Το εύχομαι με όλη μου την καρδιά. Ξέρετε είναι αυτοί οι φόβοι που όλοι έχουμε, άλλοι έχουν υψοφοβία, άλλοι γατοφοβία, εγώ από μικρή είχα χεροφοβία.

    Φοβόμουν τόσο πολύ μήπως έρθει η μέρα που δεν θα μπορώ να παίξω πιάνο, που δεν θα μπορώ να κουρδίσω το κανονάκι μου, που δεν θα μπορώ να γεμίζω τις ώρες μου με μουσική. Ήταν όλη μου η ζωή αυτές οι ώρες. Πάνω από όλα γύρω μου.

    Χωρίς πιάνο ένοιωθα πως δεν υπάρχει κάτι άλλο στον κόσμο που να μου δίνει χαρά.

    Και να που τελικά ότι φοβάσαι περισσότερο, ότι προσπαθείς να αποφύγεις, ότι απαγορεύεις μέσα στη ζωή σου να γίνει και πάντα η ευχή σου όταν έσβηνες τα κεράκια στην τούρτα ήταν ‘’μακάρι να μη συμβεί’’, τελικά έρχεται και κυριεύει τη ζωή σου, και εκεί που λες πως ήρθε αλλά θα φύγει, μπόρα είναι θα περάσει τόσο αυτό επιμένει…και μέρα με τη μέρα καταστρέφει τον εαυτό σου και τα όνειρα σου…. Το μόνο που σου μένει είναι η ελπίδα. Ξέρω πως θα μου μείνει μόνιμο.

    Σχεδόν όλοι οι μουσικοί έχουν τενοντίτιδα. Μετράει όμως ο βαθμός στον οποίο την αντιμετωπίζουν. Εγώ πέρασα πολύ καιρό  δύσκολα με το χέρι μου και τώρα, μετά από σχεδόν δυο χρόνια, εκεί που είχα χάσει τις ελπίδες μου τελικά  το αισθάνομαι να καλυτερεύει και εύχομαι απλώς να μην έρθει η μέρα που θα μου πει κάποιος ανειδίκευτος γιατρός "Σταμάτα την μουσική!".

    Όσο όμως ακόμα μπορώ και ασχολούμαι, παίρνω δύναμη μέσα από αυτήν και ελπίζω.Ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά την επιρροή που έχει η μουσική μέσα στην προσωπική ζωή του. Εγώ πολλές φορές έχω ταυτίσει την Μουσική με την αλήθεια. Παίζοντας ή τραγουδώντας Μουσική εκφράζεις συναισθήματα που δεν θα μπορούσες με λόγια, ή που έκρυβες βαθιά μέσα σου ή ακόμα και πράγματα ή συναισθήματα που εσύ ο ίδιος δεν θα ήθελες να αντιληφθείς και να πιστέψεις.

    Μέσα από την μουσική αρχίζεις να ανακαλύπτεις τον πραγματικό σου εαυτό και ν πιστεύεις σ αυτόν. Να βασίζεσαι σε αυτόν. Έτσι κάνεις και τους γύρω σου να νοιώθουν σιγουριά και ασφάλεια μαζί σου. Μουσική είναι διαμόρφωση χαρακτήρα, μόρφωση, ποιότητα στη ζωή, ευγένεια, συναισθήματα, τρυφερότητα, ΖΩΗ. Κοιτώντας από μακριά τη ζωή κάποιου που δεν έχει ασχοληθεί με τη μουσική, την βλέπω άδεια και ασπρόμαυρη, μουντή και άχαρη.

    Ναι ξέρω πως γίνομαι κάπως υπερβολική για μερικούς , αλλά αυτοί που πραγματικά αγαπούν την μουσική αυτά που έγραψα παραπάνω θα τα νοιώσουν όταν την χάσουν ή όταν νοιώσουν πως την χάνουν. Είναι σαν ένας μικρός θάνατος και αυτό σας το λέω εκ πείρας λοιπόν.

    Όταν θαρρείς πως πλησιάζει ο χωρισμός σου από την μουσική νοιώθεις παγωμένο αέρα πάνω σου. Και το χειρότερο πιο είναι; Όταν η μόνη έξοδος διαφυγής από τα προβλήματα σου, ο μόνος τρόπος εκτόνωσης ήταν η μουσική τότε τι κάνεις για να ξεσπάσεις;

    Αυτά λοιπόν. Να προσθέσω όμως πως ότι και να μας συμβαίνει χρειάζεται δύναμη να το αντιμετωπίζουμε και πως σ' αυτούς που ήδη έχει εισβάλει η μουσική στη ζωή τους να φροντίσουν να μην την χάσουν ποτέ. Είναι ότι πιο πολύτιμο έχουν. Είναι η δύναμη και η ελπίδα τους.

    ΥΓ  Όσοι δεν ασχολείστε ακόμα πρακτικά με την μουσική κάντε το. Αξίζει!





    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #26093   /   11.12.2012, 10:48   /   Αναφορά

    Πονεμένη ιστορία... (στην κυριολεξία!)
    Είχα πάθει τενοντίτιδα (κλασσικά το δεξί χέρι!) πριν 4 χρόνια περίπου. Αν και στη δικιά μου περίπτωση ο πόνος δεν ήταν δα και τόσο δυνατός, αλλά ωστόσο ήταν τόσο ενοχλητικός όσο να μη μπορείς να κάνεις απλά πράγματα! Εγώ βέβαια δεν την έπαθα από το πιάνο, αλλά από χρήση mouse και διάφορων άλλων εργασιών (ήταν περίοδος παραδόσεων στη σχολή μου). Την έβγαλα με voltaren και κάτι αντιφλεγμονώδη χάπια που μου έδωσε γιατρός, αλλά μέχρι να περάσει είχα την αίσθηση ότι το χέρι μου θα μείνει για πάντα κουλό! Σκέτη απελπισία.....

    Εγώ είχα τα εξής συμπτώματα (που σε γενικές γραμμές αυτά είναι...): Από αρκετό καιρό πριν ένιωθα μια απροσδιόριστη κόπωση στο χέρι μου. Ένιωθα πως θα έπρεπε να το ξεκουράσω για κάποιο διάστημα (αλλά πού τέτοια τύχη...) Όταν με έπιασε η τενοντίτιδα, ένιωθα από κάποιες μέρες πριν, κάτι σαν μούδιασμα-πιάσιμο ανάμεσα από τα δάχτυλα. Τότε πήρα είδηση ότι κάτι συμβαίνει και σταμάτησα όλες τις εργασίες μου για 1-2 μέρες. Η ενόχληση έφυγε και ΝΟΜΙΖΑ ότι πέρασε (κι έτσι την πάτησα...), οπότε μετά έπεσα με τα μούτρα στις εργασίες μου προκειμένου να αναπληρώσω το χαμένο χρόνο (παρέδιδα είπαμε!) και τελικά κατέληξα με χάπια, αλοιφές, νάρθηκα...

    #26095   /   11.12.2012, 12:06

    Το μάους όπως πολύ σωστά ανέφερες, είναι ο κολλητός της τενοντίτιδας. Ξδέρφια του το πληκτρολόγιο, το κινητό και ότι παρεμφερέ. Να σημειώσω εδώ ένα γεγονός που έλαβε χώρα πριν λίγος μέρες. Ένα 16χρονο κορίτσι στέλνωντας περιπου την ημέρα πάνω από 100 μυνήματα, έχασε την αίσθηση των χεριών της και αδυνατεί να κρατήσει ορισμένα αντικείμενα, έχει και τους δυο καρπούς της να στηρίζονται σε τιράντες ανάρτησεις και κάνει ενέσεις κορτιζόνης.Τον ιανουάριο έρευνα της εταιρίας Nielsen έδειξε πως ο μέσος έφηβος στέλνειμ3.146 μνμτ τον μήνα ή 10 μνμτ την ωρα, όταν δεν βρίσκεται στο σχολείο ή δεν κοιμάται.(το παραπάνω γεγονός, καθώς και την έρευνα τα πληροφορήθηκα απο το σχολικό περιοδικό του 1ου γυμνασίου πανοράματος)!Όπως διαπιστώνεις και εσύ αλλά και οι υπόλοιποι που θα διαβάσουν τ άρθρο αλλα και τ σχολία θα κτλαβουν πως μιλάμε για μια σύγχρονη και σοβαρή ασθένεια και πως πρέπει να προφυλαχτούμε επαρκώς!Μειώνοντας την χρήση όλων των προαναφερθέντων αντικειμένων!


    #26098   /   11.12.2012, 15:23   /   Αναφορά

    Xαρά διάβασα με μεγάλον ενδιαφέρον τον άρθρο σου . Σε ένοιωσα απόλυτα .


    Πραγματικά μεγάλο το στέρημα. Το έχω νοιώσει και εγώ για κάποιους άλλους λόγους βέβαια.


     Αν (λέω τώρα) μου έλεγαν πρέπει αναγκαστικά να σου.........κόψουν το χέρι ή το πόδι θα διάλεγα να μου....... κόψουν το πόδι.


    Εύχομαι πλήρη και ταχεία αποκατάσταση. 

    #26099   /   11.12.2012, 15:46

    Σε ευχαριστώ πολύ,και αν αντιμετωπίζεις κάτι παρόμοιο , σ ευχομαι το ίδιο!


    #26127   /   17.12.2012, 19:55   /   Αναφορά

    Καλησπέρα σε όλους!


    Όντως είναι πολύ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ιστορία η τενοντίτιδα! Αυτό που έχω να πω είναι οι καθηγητές σας δεν είναι τρελλοί όταν σας φωνάζουν για την στάση των χεριών & του σώματος όταν διαβάζεται, ή παίζεται κάποιο όργανο, ή ακόμα & οι καθηγητές στο σχολείο όταν σας φώναζαν να καθήσετε σωστά στις πάρα πολύ άβολες καρέκλες του σχολείου!


    Για κάθε μαθητή οργάνου που έχει τενοντίτιδα, δεν φταίει το ίδιο αλλά ο καθηγητής του που δεν το δίδαξε σωστά & δεν το προστάτεψε!!!!!!!!!!


    Δόξα το θεό δεν έχω κάποιο σοβαρό πρόβλημα μετά από τόσα χρόνια, αλλά & μόνο που διαβάζω τις προσωπικές σας εμπειρίες πονάω! Δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν μπορούσα να παίξω κιθάρα ή αν δεν μπορουσα να γράψω στο πληκτρολόγιο.


    Πάντως τα mousepads με την ενίσχυση για τον καρπό είναι πολύ καλά. Εμένα με έχει βοηθήσει απίστευτα το δικό μου, δεν κουράζεται ο καρπός & στηρίζεται ώστε να μην πιέζεις το ποντίκι. Υπάρχουν αντίστοιχα "μαξιλάρια" & για το πληκτρολόγιο!

    #26128   /   18.12.2012, 11:51   /   Αναφορά

    και εγώ στο club των πονεμένων..! χαρά, κάνε υπομονή, όπως κάνω κ εγώ εδώ και 8 χρόνια. Παίζω για κάνα 10λεπτο την ημέρα πλέον έτσι για πω ότι είχα επαφή, μετά όμως δεν κάνω τίποτα άλλο με τα χέρια!  μου'χει μείνει η λέξη-κατηγορία του  φυσιοθεραπευτή: overuse μου έλεγε, έχεις κάνει overuse! Είναι υπέρ/κατά-χρηση να χαλαρώνεις στο πιανάκι σου? Ή είναι τα χέρια παλαβά? Α, και πρόσεξε γιατί μου βγήκε και στα ποδια μετά η τενοντίτιδα. Είναι να μην αρχίσει φαίνεται..


    Προσοχή σε όλους! υπάρχουν κατάλληλες στάσεις για αποφυγή των χειροτέρων.. ειδικά με τα computer και τα κινητά..

    #26130   /   18.12.2012, 15:25   /   Αναφορά

    Παιδια, κι ομως υπαρχει λυση! Σας μιλαει καποιος, που ειχε ξεγραψει την κιθαρα εντελως, και τωρα οχι μονο εχει επιστρεψει, αλλα και ασχολειται με την gipsy jazz μουσικη (Django Reinhardt style), η οποια συγκαταλεγεται στα πλεον δυσκολα και βιρτουοζικα στυλ. Οχι επαγγελματικα, αλλα σε πολυ καλο ερασιτεχνικο επιπεδο. 


    Το προβλημα της τενοντιτιδας, στο 90% των περιπτωσεων, προκυπτει απο τη χρονια συσφιξη των μυων του βραχιονα. Απο την χρονια καταπονηση, που υφισταται ο μυς, "ξεχναει" να επανελθει σε κατασταση χαλαρωσης. Ο τενοντας του καρπου, απο την αλλη, δεν ειναι παρα η αποληξη του μυ στα οστα του καρπου. Οταν ο μυς ειναι συνεχως σφιγμενος, "τραβαει" τον τενοντα προς την κατευθυνση της συσφιξης του. Ο μουσικος, μη νιωθωντας τον επερχομενο κινδυνο, συνεχιζει να συσφιγγει τους μυες του βραχιονα, που ειναι ηδη καταπονημενοι και χρονια συσφιγμενοι (μιας και η χαλαρωση δεν επερχεται, ακομα και οταν νομιζουμε οτι δεν ασκουμε αλλη δυναμη), ταλαιπωρωντας ταυτοχρονα και τους τενοντες, που εχουν πολυ μικροτερη αντοχη απο τους μυες (λογω μικροτερου βαθμου αιματωσης). Το κακο δρομολογειται ετσι σιωπηλα για μεγαλο διαστημα, πριν γινει αντιληπτο- με τα γνωστα δυσαρεστα επακολουθα.


    Η ΛΥΣΗ: οπως ειπαμε, το προβλημα συνηθως δεν εστιαζεται στον τενοντα καθεαυτον, αλλα στον υπερκειμενο μυ. Ο λογος ειναι Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΜΑΓΝΗΣΙΟΥ. Το μαγνησιο ευθυνεται για το κομματι της μυικης χαλαρωσης (το ασβεστιο για τη συσφιξη). Το προγραμμα αποκαταστασης, με λιγα λογια, περιλαμβανει: -χορηγηση 400-700mg Μαγνησιου καλης ποιοτητας (οχι magnesium oxide, προσωπικα χρησιμοποιω το chelated magnesium της Solgar, που εχει πολυ καλη απορροφηση) σε ΗΜΕΡΗΣΙΑ βαση (αφου σιγουρευτουμε οτι δεν εχουμε προβλημα με τα νεφρα μας). Κατοπιν, ειδικες ασκησεις διατασης ολων των μυων του βραχιονα, πανω και κατω, καθημερινα, τουλαχιστον 3 φορες (τεντωνωντας την παλαμη μας, με το αλλο χέρι, προς τη μια και προς την αλλη κατευθυνση, τουλαχιστον 10 δευτερολεπτα). Και το σημαντικοτερο: ψηλαφιση των μυων του βραχιονα (ισως και του μπρατσου), για να βρουμε τις σκληρυνσεις του μυικου ιστου (πολλες φορες ειναι σαν αυτες που εχουμε στην πλατη, οταν πιανομαστε). Κατοπιν μασαζ, με το αλλο χέρι, ωστε οι σκληρυνσεις να διαλυθουν σιγα σιγα. ΠΡΟΣΟΧΗ να μην τραυματιστειτε, και με τις διατασεις, και με το μασαζ. Παντα σιγα σιγα, τσεκαρωντας ταυτοχρονα τις αντοχες μας. 


    Σιγα σιγα, θα νιωσετε σαν να "χαλαρωνει το σκοινι" μεσα στο χερι σας. Ο πονος θα λιγοστευει, μεχρι που θα εξαφανιστει. Αυτη η συνταγη μπορει να εφαρμοστει και για τις παλαμες, τα γονατα κλπ. Παντα να θυμαστε, οτι η καταπονηση του τενοντα επερχεται στην ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΣΥΣΦΙΞΗΣ ΤΟΥ ΜΥ. Αυτο σημαινει, οτι οι διατασεις πρεπει να γινονται προς την αντιθετη φορα. Και μην ξεχνατε το ΜΑΓΝΗΣΙΟ, παρα πολυς κοσμος εχει ελλειψη και δεν το ξερει, ειναι μια απο τις κρυφες μαστιγες της εποχης μας.


    Μην ξεχνατε ομως επισης, οτι ο τενοντας που εχει ηδη τραυματιστει, παραμενει ευαισθητος. Γιαυτο, καλο ειναι να το παρετε αποφαση, οτι μια ευαισθησια θα υπαρχει παντα. Καλο ζεσταμα, εργονομικη σταση, και προπαντως συνεχης εφαρμογη του προγραμματος (μαγνησιο, διατασεις, μασαζ) θα πρεπει να σας συνοδευουν για μια ζωη.


    Καλη επιτυχια, με ολη μου την καρδια!

    #26132   /   18.12.2012, 17:11   /   Αναφορά

    Να σημειώσω στον/στην porfalis ότι ένδειξη για μειωμένα επίπεδα μαγνησίου είναι & οι κράμπες στα πόδια (γάμπες & δάκτυλα - πατούσα)!!!!!!!!!!!!!!!


    Όντως με αμπούλες - συμπληρώματα μαγνησίου απο τον γιατρό είχα πολύ καλά αποτελέσματα!

    #26134   /   18.12.2012, 17:38   /   Αναφορά
    @ AIDONOGLOUNEKTARIA: πολυ σωστα. ΟΜΩΣ: καθως το μεγαλυτερο ποσοστιαια τμημα του μαγνησιου στο σωμα μας βρισκεται στα κοκκαλα, και οχι στο αιμα, ειναι πολυ δυσκολη η διαγνωση της ελλειψης, μονο στη βαση πχ αιματολογικων τεστ. Η απλα στη βαση του οτι υπαρχουν κραμπες (προσωπικα κι εγω ειχα κραμπες, ξερω ομως και κοσμο που δεν ειχε, αλλα και παλι του ελειπε μαγνησιο). Ο καλυτερος τροπος ειναι η δοκιμη- αν τα συμπτωματα καλυτερευουν, υπαρχει ελλειψη. Ευχαριστω για το σχολιο, καλη συνεχεια
    #26137   /   18.12.2012, 19:15   /   Αναφορά

    Αφηστε...εγω το επαθα στο λυκειο.Στην τριτη ομως δεν πηγαινε αλλο.Εφτασα σε σημειο να μην μπορω ουτε να κοιμηθω το βραδυ...Ηταν συνεχως μουδιασμενος..Πηγαινα απο γιατρο σε γιατρο και ο καθεις ελεγε οτι σκεφτοταν εκεινη την ωρα...Ενας ειπε οτι ηταν λογω εφηβειας,μεγαλωνε λεει το χερι μου(μονο το ενα καθως φαινεται)στο τελος κατεληξε οτι το κανω επιτηδες για να αχολουνται μαζι μου...Τελικα πηγα σε ενα αθλιατρο-φυσιατρο που ετυχε να κουραρει την αρση αρων μας...Το παλεψε ο ανθρωπος οπως μπορουσε,αλλα ηταν σε πολυ προχωρημενο πια σταδιο.Εκτος απο τενοντιτιδα στον καρπο καταληξα και με επικονδυλιτιδα στον αγκωνα(δεξια-αριστερα στο σημειο του αγκωνα).Με εστειλε σε ενα φιλο του ορθοπεδικο-χειρουργο και δεν ξερω τι αλλο ειναι ο ανθρωπος καλη του ωρα.Μολις με ειδε καταλαε οτι δεν θα βγει περα παρα μονο με χειρουργειο.Να μην σας στα πολυλογω μπηκα ενα μηνα μετα.Ενα βραδυ εμεινα μεσα λογω του νεαρου της ηλικιας μου τοτε.Αποτελεσμα;Καταφερα να κοιμηθω μετα απο μηνες επαψα να ποναω,να μουδιαζει το χερι ολη την ωρα(επαψε να μεγαλωνει φαινεται)μπορεσα να παιξω μεσα στην εβδομαδα και να παρω πτυχιο πιανου 6 μηνες μετα.Σημερα δεκα χρονια μετα δεν με πονεσε ποτε ξανα και ειναι σαν να μην εγινε ποτε.Ηταν περιπτωση η δικη μου εμπειρια,αλλα δεν θα γινοταν τιποτα αν δεν επεφτα απο τον ενα αχρηστο στον αλλο γιατρο.γιαυτο προσοχη στους δηθεν...

    #26139   /   18.12.2012, 19:59   /   Αναφορά

    @porfalis: Όντως μετά από αιματολιγικές το κατάλαβα ότι τα επίπεδα μαγνησίου μου ήταν πολύ χαμηλά.


    @triantafilinia: Όταν χρειαζόμαστε ορθοπεδικό εμείς οι μουσικοί, καλό είναι να επισκεπτόμαστε αθλίατρο & όχι κοινό ορθοπεδικό!

    #26143   /   19.12.2012, 01:17   /   Αναφορά

    παιδιά πραγματικά σας ευχαριστω όλους γιατί πέρα απο τις συμβουλές σας,με τις εμπειρίες σας μου δώσατε πολύ κουράγιο!νόμιζα πως ήμουν περιπτωσάρα και πως ποτέ δεν θα γίνω καλά, αλλα ξαναβρήα τις χαμένες μου ελπίδες!σας ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μ αλήθεια!

    #26151   /   19.12.2012, 18:13   /   Αναφορά

    Πολύ χρήσιμο το άρθρο σου πραγματικά! Σ' ευχαριστούμε πολύ!

    #26153   /   19.12.2012, 18:28

    Και εγώ σας ευχαριστώ για το χρόνο σας!


    #26157   /   20.12.2012, 15:27   /   Αναφορά

    Καλησπέρα Χαρα. Σου ευχομαι περαστικα και να μη το ξαναπάθεις.


    Εγω έχω ενα παρομοιο προβλημα αλλά οταν το νιώθω οτι αρχίζει να πονάει σταματάω να παίζω μέχρι να περάσει. Θέλω να ρωτήσω όλα τα παιδιά εδω, ξέρετε κάποια άσκηση και να μη κουραζεται ο καρπος και να μην υπάρξει κάποιο πρόβλημα στο χέρι?

    #26158   /   20.12.2012, 15:36

    Απ ό,τι μου παν , κι αυτό π κάνω εγώ πιο συχνά είναι να χρησιμοποιώ εκείνα τα μπαλάκια που όταν τα σφίγγεις και καλά σ φεύγει το άγχος!! δεν ξέρω πως αλλιώς να στ εξηγήσω! η μονόκιλα βαράκια που ν γυμνάζεις τους καρπούς!Και σε ευχαριστώ!:)


    #26168   /   21.12.2012, 12:09   /   Αναφορά

    Γειά σας και απο μένα, θα ήθελα να συμπληρώσω στα όσα μέχρι στιγμής γράφτηκαν για το όντως ''πονεμένο'' θέμα, πως αποτελεί ''βραχνά'' για τους επαγγελματίες μουσικούς η Τενοντίτιδα, η, η  Επικονδυλίτιδα, τις οποίες ασθένειες - απ' οσο γνωρίζω όταν πλέον σε μη αντιμετωπίσημα στάδια, τότε  αντιμετοπίζονται  μόνο με χειρουργείο όπως- η triantafilenia -όμως για καταστάσεις πιο ήπιες,  δεν χριεάζεται πανικός και σίγουρα όχι χειρουργείο- που πιθανόν να σας συστήσει κάποιος ''Καθηγητής'' γιατρός.


    Επίσης να σημειώσω στο σχόλιο της AIDONOGLOUNEKTARIA πως Όταν χρειαζόμαστε ορθοπεδικό εμείς οι μουσικοί, καλό είναι να επισκεπτόμαστε αθλίατρο & όχι κοινό ορθοπεδικό! Kαι επειδή τυγχάνει να εχω εμπεριστατωμένη άποψη περί Ιατρών, μην αφήνεστε στα χέρια Ιατρών που κάποιος γνωστός του γνωστού σας σύστησε, κάντε λεπτομερή έρευνα για τον γιατρό και την δουλειά του, ρωτήστε  όσους περισσότερους ανθρώπους μπορείτε να βρείτε, όσους έχουν άποψη σε θέματα Ιατρικά, μην ντραπείτε η μην βαρεθείτε λέγοντας : Ελα μωρέ, μια εγχείρηση ρουτίνας είναι...μια εγχείρηση..είναι πάντα μια εγχείρηση, και καλό θα είναι αν μπορεί να αποφεχθεί, να αποφεύγεται.


    Επίσης υπάρχει ενα πολύ καλό προϊόν - υπό μορφή Ελαίου - που κάνουμε συχνές επαλίψεις στο σημείο που πονάμε, το Painsaid, εγώ που αντιμετωπίζω ήπιας μορφής επικονδυλίτιδα, και ήπια τενοντίτιδα, βρίσκω να με βοηθάει αρκετά.



    Να είστε όλοι καλά και καλές γιορτές εύχομαι

    #26169   /   21.12.2012, 13:42   /   Αναφορά

    Αγαπητή Χαρά,


    Εχω ανάλογα προβλήματα εδώ και 15 + χρόνια από συνδυαστική χρήση εγχόρδων και "ποντικιού". Εχω πάει έως την Αυστρία για χειρουργείο που τελικά, ευτυχώς δεν έγινε...


    Το σημαντικότερο είναι να υπάρχει σωστή στάση με το όργανο και τον ΗΥ. Μεγάλο πρόβλημα ήταν για μένα η λαχτάρα μου να παίξω που με έκανε να σφίγγω τα τάστα λες και θα μου τα παίρνανε...


    Το σταδιακό ζέσταμα σημαντικότατο. Οχι σφίξιμο σε καρπούς, βραχίονες, δάχτυλα. Για να γίνει αυτό χρειάζεται συνείδηση των κινήσεων. Σκεφτόμαστε τι κάνουμε με τα χέρια μας. "Βλέπουμε" τους μύς μεσα στο μυαλό μας και δεν παρασυρόμαστε σε επιπόλαιο παίξιμο.


    Σταματάμε μόλις  αρχίσει ο πόνος. Το μασάζ που ανεφερε κάποιος στους "κόμπους" μέσα στους βραχίονες ισχύει. Μάθε από κάποιον ΚΑΤΑΡΤΙΣΜΕΝΟ στο σιάτσου τι παίζει... Το Painsaid κάνει δουλειά αλλά είναι πολύ ακριβό σε σχέση με την ποσότητα του φιαλίδιου. Γενικότερη άσκηση ΟΛΟΥ του ανώτερου μυικού συστήματος βοηθάει επίσης. Η σωστή αναπνοή κατα την διάρκεια του παιξίματος επίσης βοηθάει γιατί κάνει την αιμάτωση των άκρων σωστότερη. Το ψυχολογικό κομμάτι είναι σημαντικότατο. Εχω περάσει την κόλαση της φαντασίωσης ότι δεν θα ξαναπαίξω και σε παρακαλώ ΜΗΝ ΥΠΟΚΥΨΕΙΣ. Απλά δώσε χρόνο Ξεκούρασε και ξανασκέψου το όργανο και την στάση σου απέναντι του από την αρχή. Οσο για τον υπολογιστή διαβασε άρθρα για την σωστή εργονομική στάση και βρες αυτή που ταιριάζει στο δικό σου σώμα. Σου γράφω έχοντας το πληκτρολόγιο στα γόνατα συνδεδεμένο με ένο πολύ μακρύ καλώδιο, τα χέρια μου χαλαρά.


    Τα περι μαγνησλιου ισχύουν επίσης - σημαντική φυσική πηγή ο μάραθος!!!


    Ψάξε και την μέθοδο Alexander. Στη Θεσσαλονικη υπάρχει ένας ειδικός επι αυτού που ασχολείται μόνο με μουσικούς -πιανιστας κλασσικός ο ίδιος. Λέγεται Χρήστος Νούλης, αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε να σου δώσω στοιχεία why9@otenet.gr


    Θα ξαναπαίξεις! Σίγουρα! Υπομονή ενδοσκόπηση, μόρφωση επι του θέματος και νέα προσέγγιση.


    Εγώ ξανάπαιξα και ηχογραφω με μπάσα και κιθάρες. Μην ανησυχεις...


    Θετική σκέψη επίσης οπωσδήποτε γιατί η στεναχώρια και το άγχος δημιουργούν ασυναίσθητα σφιξίματα.


    Καλές Γιορτές!


    #26172   /   21.12.2012, 15:41   /   Αναφορά

    @RIL99: δεν μπορω παρα να συμφωνησω- και να επαυξανω! παντα προσοχη στο παιξιμο μας, και να μην παρασυρομαστε. Ακομα και στον αυτοσχεδιασμο, καλο ειναι να εχουμε εναν μπουσουλα, και να μην δοκιμαζουμε καινουργιες φορμες και licks, τα οποια δεν εχουμε μελετησει πρωτα. Οτιδηποτε νεο, το προσεγγιζουμε απ ολες τις πλευρες, αναζητουμε τη βελτιστη λυση, κοιταμε εαν μπορουμε να βγαλουμε το ιδιο lick και σε αλλες, πιο ευκολες, θεσεις- οπου χρειαζεται. 


    Οι φυσικες πηγες μαγνησιου ειναι καλες, ομως υπαρχουν περιπτωσεις (οπως η δικη μου), οπου το σωμα κανει κακη απορροφηση των φυσικων πηγων. Εκει, το συμπληρωμα δεν αποφευγεται.Τις επομενες μερες θα ξεκινησω χορηγηση βιταμινης D. Μελετωντας στο ιντερνετ, επεσα σε πηγες που ισχυριζονται οτι η εν λογω βιταμινη μας λειπει ειδικα το χειμωνα, μιας και τη σχηματιζουμε μεσω της ηλιακης ακτινοβολιας. Πολλοι ανθρωποι εχουν επισης ελλειψη και δεν το ξερουν. Προτιμω να κοιταω τις επενεργειες των συμπληρωματων μια μια, ωστε να ειναι ξεκαθαρες οι περιπτωσεις οπου εχω αποτελεσμα. Γιαυτο, δεν παιρνω ποτε ολα μαζι. Το μαγνησιο ηταν το πρωτο, και ξερω σιγουρα οτι (κυριολεκτικα) σωζει. Αν θελετε, σε 2-3 μηνες σας δινω feedback πως πηγε με τη βιταμινη D. Πολλες πηγες μιλανε ακομα για τις βιταμινες Β6 και Β12, καθως και για τα ελαια ω3. Ισως ψαχτω και με αυτα στο μελλον.Το σιγουρο ειναι, οτι οι εγχειρησεις πρεπει να αποφευγονται! Το προβλημα ειναι κυριως σε κυταρικη βαση, που σημαινει οτι εχει την ταση να επανεμφανιζεται. Πρεπει να ασχολουμαστε με τις αιτιες, οχι τα συμπτωματα. Και αι αιτιες εχουν να κανουν με τη δομη των μυων και τενοντων του καθενος χωριστα, τις αντοχες του, αλλα και τις διατροφικες ελλειψεις του. Αφηστε που υπαρχουν περιπτωσεις, οπου μετα την επεμβαση, το προβλημα χειροτερεψε... Οποιος απο εσας ειναι απο Θεσσαλονικη, και ασχολειται με την τζαζ-μπλουζ-gipsy jazz, και "ψηνεται" για session, αλλα και ανταλλαγη εμπειριων στο θεμα της τενοντιτιδας, ας μου κανει αιτηση contact... Ειμαστε ολοι ζορισμενοι αυτη τη δυσκολη εποχη, αλλα παντα μπορουμε να βρουμε λιγο χρονο για μουσικη!Καλη συνεχεια σε ολους.

    #26174   /   21.12.2012, 17:41   /   Αναφορά

    Χαρά μου.Δυστυχώς συμβαίνει σε πολλούς και ευτυχώς δεν είσαι μόνη! Εγώ το έπαθα από απροσεξία . Κουβαλούσα το αρμόνιο μου στο σχολείο( διδάσκω Μουσική σστο δημοτικό) και αγνόησα τα σημάδια κούρασης που μου έστελνε το χέρι μου. Μέχρι να φτάσω στην είσοδο του σχολείου ένιωσα ένα μούδιασμα-πόνο  στην δεξιά πλευρά του αυχένα και μετά μια ενόχληση ( η οποία έμεινε εκεί για αρκετά χρόνια) στην δεξιά ωμοπλάτη κοντά στον σπόνδυλο. Νόμιζα ότι "πιάστηκα". Πίστευα ότι η κούραση από τα παιδιά μου (3) μού προκάλεσε αυτή την ενόχληση. Αυτό συνέβει το 2005.


    Σε δυο χρόνια άρχισαν να γλυστρούν τα αντικείμενα από τα χέρια μου.Στην συνέχεια πρόσεξα ότι κουραζόμουν πολύ να γράφω.Αργότερα άρχισε το μούδιασμα στο δεξί χέρι και μια απίστευτα παράξενη φαγούρα μεσα στις αρθρώσεις των δακτύλων λες και το αίμα δεν κυκλοφορούσε.Παρουσιάτηκε επίσης  μια...νέκρωση της περιοχής κοντά στο σημείο του σπονδύλου.( Όσο δυνατά και αν με πίεζε κάποιος ΔΕΝ ένιωθα τίποτε)  Το παίξιμο όμως στο πιάνο δεν είχε επηρεαστεί. Το καλοκαίρι του 2007 άρχισε ο εφιάλτης. Ούτε το πηρούνι μπορούσα να συγκαρατήσω και φυσικά ούτε το τιμόνι! Άρχισαν οι πόνοι και  εξαιτίας αυτών , οι αϋπνίες και η κούραση. Η δε ψυχολογία στο ναδίρ( να εξαρτώμαι από τον άντρα μου για να μπορέσω να ντυθώ και να κάνω μπάνιο! Και  τόνους τύψεων που δεν μπορούσα να φροντίσω τα παιδιά μου!)


    Και ενώ είχα αρχίσει να μαθαίνω ντραμς με μεγάλη ταχύτητα , αναγκάστηκα να εγκαταλέιψω την προσπάθεια αφού σε μια πρόβα μου έπεσε το στικ χωρίς να μπορώ  να κουνήσω τον αντίχειρα καθόλου! Έφτασα στο σημείο να ηχογραφώ(στο ηλ. πιάνο του σχολείου) πρωί πρωί όλα τα κομμάτια τα οποία είχα να παίξω στο μάθημα γιατί δεν μπορούσα να ξαναπαίξω.Ούτε κατά διάνοια να κρατήσω μπαγκέτα από τον φόβο μήπως μου ξεφύγει και προσγειωθεί στο μάτι κανενός παιδιου.


    Ο ορθοπεδικός στον οποίο κατέφυγα είχε ειδίκευση στο θέμα (Σύνδρομο: "το χέρι του Πιανίστα)  και με ένα μήνα αποχή από τα πάντα( ούτε δουλειές, ούτε πιάνο, ούτε οδήγημα, ούτε΄...) και με χάπια ένιωσα αρκετά καλύτερα.


    Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου επισκέφτηκα έναν φίλο φυσιοθεραπευτή  ο οποίος όμως εφαρμόζει και θεραπεία με ενέργεια. Αυτός λοιπόν ανακάλυψε ότι το "μούδιασμα" που είχα νιώσει ήταν καθίζιση σπονδύλων οι οποίοι πίεζαν τα νεύρα και προκαλούσε την τενοντίτιδα.Με την κατάλληλη θεραπεία και όπως πολύ σωστά επισημάνθηκε από κάποιον άλλο σχολιαστή  ΜΕ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΕΙ ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ άρχισε να  ζωντανέυει το νεκρό σημείο. Άρχισα να νιώθω τους μύες να χαλαρώνουν (όπως πολύ σωστά περιέγραψε κάποιος φίλος πιο πάνω) και  άρχισα να βρίσκω ξανά την φόρμα μου! Αυτή την στιγμή εκτός από πιάνο, εκτός από καθημερινό οδήγημα  2 ωρών, εκτός από τις δουλειές του σπιτιού , μαθαίνω κιθάρα!  Φυσικά μια ευαισθησία στη αλλαγή του καιρού και κυρίως στο κρύο  προκαλεί κάποια κόπωση αλλά καμμία σχέση με τον ΠΟΝΟ που ένιωθα.(...ε! και το γήρας ουκ έρχεται μόνον, να είμαστε και προσγειωμένοι)


    Βρήκα επίσης πολύ ωφέλιμη την λήψη βιταμινών που ενώ τις έπαιρνα για άλλο λόγω τελικά λόγω του μαγνησίου που περιείχαν , βελτιώθηκα ακόμα περισσότερο!


    Σου εύχομαι ταχεία ανάρρωση και ένα δυναμικό ξεκίνημα το 2013!


     

    #26175   /   21.12.2012, 18:39   /   Αναφορά

    Πολύ όμορφα όλα αυτά που μ λέτε!Και χρήσιμα!Και σας ευχαριστώ τον καθένα ξεχωριστά γιατί όπως ξαναπα είχα χάσει τις ελπίδες μ!Μέσα απο την καρδια μ ξανα σας ευχαριστώ!Αλλα μια διευκρίνησ θέλω μόνο!Σχεδόν όλοι μ λέτε να παίρνω μαγνήσιο!Κάτι πιο συγκεκριμένο όμως...?

    #26177   /   21.12.2012, 22:32

    Καλές πηγές μαγνησίου είναι μεταξύ άλλων τα σκουροπράσινα φυλλώδη λαχανικά (όπως το σπανάκι), οι μπανάνες, τα αμύγδαλα, τα καρύδια, τα όσπρια, η σόγια και οι πατάτες. Τα μη επεξεργασμένα δημητριακά είναι πολύ πλούσια σε μαγνήσιο, επίσης. Τέλος, μαγνήσιο περιέχουν το ψάρι, τα θαλασσινά και το κρέας.Τα επεξεργασμένα προϊόντα είναι πολύ φτωχά, έτσι το άσπρο ψωμί παρέχει το μισό μαγνήσιο από ότι το μαύρο.


    Πηγή: zougla.gr


    #26202   /   23.12.2012, 16:19   /   Αναφορά

    Φοβερή ρήση και πόσο μάλλον αν το σκεφτείς αλληγορικά...


    Και να που τελικά ότι φοβάσαι περισσότερο, ότι προσπαθείς να αποφύγεις, ότι απαγορεύεις μέσα στη ζωή σου να γίνει και πάντα η ευχή σου όταν έσβηνες τα κεράκια στην τούρτα ήταν ‘’μακάρι να μη συμβεί’’, τελικά έρχεται και κυριεύει τη ζωή σου, και εκεί που λες πως ήρθε αλλά θα φύγει, μπόρα είναι θα περάσει τόσο αυτό επιμένει…και μέρα με τη μέρα καταστρέφει τον εαυτό σου και τα όνειρα σου…. Το μόνο που σου μένει είναι η ελπίδα. Ξέρω πως θα μου μείνει μόνιμο.

    #26213   /   25.12.2012, 17:56   /   Αναφορά

    Αν σας πονάει το ποντίκι σας συμβουλεύω να το αντικαταστήσετε με το marble trackball της logitech. O καρπός θα ελαφρυνθεί αφάνταστα-πάντα με μέτρο η χρήση. Κάνει καί για τα δυο χέρια.

    #28424   /   10.02.2014, 05:21   /   Αναφορά

    ισως βοηθεισει καποιους, http://www.youtube.com/watch?v=LEJ2JFJz3Nw&list=UUaHxdL79PqsQubml3JgR_sA


    #28425   /   10.02.2014, 05:26   /   Αναφορά