537 online · 210.844 μέλη
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #742 / 24.08.2004, 00:41 / Αναφορά Πολύ καλό αλλά η τελευταία στροφή είναι κάπως...σιβυλλική. |
| #759 / 27.08.2004, 16:26 Συβιλλική...καθότι έρχεται απ' τους Δελφούς. Στο θέμα. Η αναφορά γίνεται σε ένα άτομο που εμφανίζεται ψυχρό και αδιάφορο απέναντι στη ζωή την ίδια. Ισως και εξ'αιτίας των βιωμάτων του. Παίρνει τα πράγματα όπως έρχονται, δεν σχεδιάζει το μέλλον του και ζεί ,κατά κάποιο τρόπο, παρασιτικά κάνοντας δικές του τις ''στιγμές'' των άλλων. Συμμετέχοντας στα όνειρα που κάποιος άλλος έχει κάνει για τη δική του ζωή. Ζώντας μ' αυτό τον τρόπο και χωρίς να έχει καλλιεργήσει εαυτό και προσωπικότητα λέει πάντα "ναι" σε ιδέες, προτάσεις και ενέργειες που προέρχονται απο τρίτους. Αυτά για την τελευταία στροφή. |
| #760 / 28.08.2004, 00:14 Εχεις δεί την ταινία "Zelig" τού Woody Allen; Εχει σάν θέμα της έναν άνθρωπο που "αποκτά" τήν προσωπικότητα οποιουδήποτε συναναστρέφεται μαζί του-ζεί και συμπεριφέρεται όπως ακριβώς αυτός.Ετσι,π.χ. σε κάποια φάση που βρίσκεται μόνος του σε ένα ακυβέρνητο αεροπλάνο,καταφέρνει να το προσγειώση επειδή την προηγούμενη μέρα είχε συναντηθεί με κάποιον πιλότο και "απέκτησε" την προσωπικότητα και τίς γνώσεις του.... Ο ήρωας είναι βέβαια φανταστικό πρόσωπο,όμως ο Allen γύρισε την ταινία σάν ντοκυμαντέρ,έτσι ώστε να δώση την ψευδαίσθηση οτι ο άνθρωπος αυτός-ο Zelig- ήταν υπαρκτό πρόσωπο.... Κάτι τέτοιο μού θυμίζει η περιγραφή τού ατόμου που περιλαμβάνεται στην τελευταία στροφή τού στίχου σου |
| #2546 / 24.07.2005, 11:42 / Αναφορά αξιόλογο, πάρα πολύ καλό και με έναν ωραίο τρόπο γραμμένο που με βάζει στο νόημα και με κάνει αν και δεν ξέρω να νίωθω την θέση της! |
| #14884 / 26.06.2008, 14:28 / Αναφορά Είναι κρίμα που δεν ονειρεύεται ποτέ η Μαίρη και τόσα άλλα κορίτσια... Πιο καυστική μου φάνηκε η στροφή που αναφέρεται στη συνήθεια του καφέ. Είναι ρεαλιστικό το ποίημα και εκφράζει την έλλειψη ονείρων και αισιοδοξίας που χαρακτηρίζει τις μέρες μας... Η επανάληψη του τίτλου μέσα στις στροφές μου άρεσε πολύ. |
Πέτρος Βαγιόπουλος: Της ζωής μου το παιχνίδι!
Τα Άλυτα Μυστήρια στην Ιστορία της Μουσικής
Πόση ισχύς ενισχυτή απαιτείται ανάλογα με το συγκρότημα μας; 
Συνέντευξη του Νίκου Καλλίνη (Εκείνος+Εκείνος)
Οι Ελληνίδες!
Ένα σχόλιο για το bullying
Υπέροχα κατάμαυρο
Βήματα στη βροχή
Al-Andalus: Ένα ιπποτικό μυθιστόρημα φαντασίας - του Γιώργου Μπιλικά (Orfeus)
Ρατσισμός
