Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος σε μια ρεμπέτικη ροκ φάδο μυσταγωγία!

Εξαιρετικά ενδιαφέρον μουσικό σχήμα, παρολίγον κουαρτέτο εγχόρδων (Φώτης Σιώτας : βιολί -βιόλα, Μιχάλης Βρέττας: βιολί, Διονύσης Μακρής: κοντραμπάσο. Είχε ανακοινωθεί και η συμμετοχή του Τάσου Μισυρλή στο τσέλο ο οποίος τελικά δεν έπαιξε) μαζί με τον Δημήτρη Βλαχομήτρο στο μπουζούκι και βέβαια τον Μπάμπη Παπαδόπουλο στις κιθάρες.

Εκτός από τις Τρύπες με τις οποίες έχει συνδέσει το όνομά του, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος είναι ενορχηστρωτικά και σολιστικά υπέυθυνος για μερικές από τις πιο ωραίες μουσικές για τις οποίες μπορεί να υπερηφανεύεται το ελληνικό τραγούδι των τελευταίων δεκαετιών πολλές φορές αναδυκνείοντας και ξεπερνώντας κατά την ταπεινή μου άποψη την πρώτη ύλη ("Βραχνός Προφήτης" του Θανάση Παπακωνσταντίνου το 2000 και "Το Άδειο Δωμάτιο" του Σωκράτη Μάλαμα το 2005). Έχει συνθέσει μουσική για το θέατρο και το σινεμά ("Αγρύπνια", "Ερρίκος-Εδουάρδος-Ριχάρδος" και πρόσφατα "Το Μικρό Ψάρι" του Γ. Οικονομίδη) και έχει κυκλοφορήσει τρεις προσωπικούς δίσκους ("Σκηνές από ένα ταξίδι" Puzzlemusik, 2009, "Απ' την σπηλιά του Δράκου" Puzzlemusik, 2010, "Μέσα στον πόνο είν' η χαρά μεσ' στη χαρά είναι ο πόνος" Puzzlemusik, 2014). Εξαιρετικός σολίστας, ευρηματικός ενορχηστρωτής και μαέστρος και συνθέτης με ουσία και ταυτότητα.

Ακούσαμε διασκευές ρεμπέτικων και λαϊκών τραγουδιών σε ένα αυθεντικό προσωπικό ύφος που άλλοτε πατούσε στο μυστικισμό της Ανατολής, άλλοτε θύμιζε πορτογαλικό φάδο, άλλοτε ανακάλυπτε το ζεϊμπέκικο σουΐνγκ κι άλλοτε ορκιζόσουν πως ακούς λαϊκή ενορχήστρωση, δωρική και μάγκικη με το μπουζούκι να εναλλάσσεται στο ταξίμι με το κοντραμπάσο και την ορχήστρα να μπαίνει σε διονυσιακή έκσταση. Ξεχώρισαν το "Ένα τραγούδι απ' τ' Αλγέρι", το "Παραπονιάρικο" και η "Μισυρλού". Ανάμεσά τους, οι συνθέσεις του Μπάμπη Παπαδόπουλου, κάποιες απο αυτές ιδιαίτερες και αυθεντικές σαν σάουντρακ ταινιών που ακόμα δε γυρίστηκαν ή σαν χοροί που ακόμα δεν ανακαλύψαμε τα βήματά τους.

Δυο ώρες που κύλισαν με τα αυτιά να απολαμβάνουν αχόρταγα.Η ορχήστρα, δεμένη και έμπειρη, με αξαιρετικούς σολίστες συντονισμένους στην ίδια ανάσα με τα βιολιά/βιόλα να κλέβουν την παράσταση ακόμα και από να τα συχνά ιδιοφυή παιξίματα της κιθάρας στην οποία όμως έφτασε η μοναχική στιγμή του Μικρού Ψαριού για να μας βάλει στον κόσμο της. Το κοντραμπάσο ακριβής καμβάς για να αναπτυχθούν τα ηχοχρώματα και το μπουζούκι η σοφή φωνή απ' το παρελθόν.

Ψάξτε το, ακούστε το, δείτε το αν έχετε την τύχη να το συναντήσετε. Η μουσική του θα γαργαλίσει τα βασανισμένα σας αυτιά. Άλλωστε όπως λέει ο Μπάμπης η μουσική λεπταίνει τη φύση μας.