Τα 100 Καλύτερα Albums Όλων των Εποχών - Νο 100, το Κύκνειο Άσμα των Zombies

Η Μπάντα

Οι Zombies ανήκουν στην κατηγορία των συγκροτημάτων & των καλλιτεχνών που ενώ ήταν πάρα πολύ καλοί, ο κόσμος δεν τους έμαθε. Οι Zombies, ήταν μία avantgarde μπάντα της Βρετανικής Εισβολής που έγραφαν τραγούδια με ένα στυλ που δεν έγραφε κανείς άλλος. Τραγούδια που ήταν αρμονικά, μελωδικά, πολύπλοκα και μάλιστα ισάξια των Beatles.

Η κεντρική δημιουργική τους δύναμη, ήταν ο Rod Argent που έπαιζε πλήκτρα και οι επιρροές του από την κλασική μουσική του παιδεία, ήταν ορατές πολύ πριν φανεί το art-Rock στο προσκήνιο. Θα μπορούσα δηλαδή να πω ότι με αυτό τον τρόπο οι Zombies ανήκουν στους leaders. Δυστυχώς, η εμπορική επιτυχία τους γύρισε την πλάτη. Πολλοί ας πούμε, έμαθαν το She's Not There από τη διασκευή που του έκανε ο Santana περίπου δέκα χρόνια αργότερα, αγνοώντας εντελώς ότι η πρώτη εκτέλεση ανήκει στα 1965 και είναι των Zombies.

Κάτι ακόμα που είναι επίσης εντυπωσιακό, είναι η περίπτωση του Time Of The Season που έγινε παγκόσμια επιτυχία, αφού είχαν ήδη διαλυθεί. Και πού βρίσκεται αυτό παρακαλώ; Βρίσκεται στο καλύτερό τους album, στο  Odessey And Oracle, που δεν προσέχτηκε όπως έπρεπε από την αγορά. Δεν ανακηρύχθηκε ποτέ album της χρονιάς, οι Zombies δεν ανακηρύχθηκαν ποτέ σπουδαία μπάντα, ή η καλύτερη μπάντα της χρονιάς και ένα σωρό διάφορους τίτλους που επινοεί η μουσική βιομηχανία.  

Αυτό -από μία άποψη- είναι καλό γιατί δεν είχαν ποτέ κάτι για να τους βασανίζει σε αντίθεση με τους Beach Boys που λόγω Pet Sounds κουβαλούσαν το κόμπλεξ ότι τους έφαγαν οι Beatles με το Sgt. Pepper. Και μιλάμε τώρα για ένα κόμπλεξ που προκάλεσε σοβαρότατα ψυχολογικά προβλήματα στον leader τους, τον Brian Wilson, που έφτασε σε σημείο να κινδυνεύει να χάσει και την ίδια του τη ζωή. Ξέρεις τι είναι να ετοιμάζεσαι να κυκλοφορήσεις ένα album που σου λένε ότι θα αλλάξει τα πάντα και θα φέρει στη μουσική την επανάσταση και να σε φάει στη στροφή μία τετράδα από το Λίβερπουλ; Τρελαίνεσαι ή δεν τρελαίνεσαι γιατρέ μου;

Σε μια εποχή λοιπόν που οι Rolling Stones με τα κουρδίσματα του Keith επαναπροσδιόρισαν τη διδασκαλία της κιθάρας και μετάλλαξαν το Rock ‘n’ Roll σε Rock, οι Zombies δεν ροκάρισαν ποτέ. Ο Rod Argent ήταν στα πλήκτρα του άψογος και τα υπόλοιπα μέλη μπορεί να μην ήταν σπέσιαλ, αλλά ήταν καλοί. Ακόμα και ο τραγουδιστής Colin Blunstone είχε ωραία φωνή, αλλά με περιορισμένες δυνατότητες.

Παρ’ όλα αυτά, οι Zombies μαζί με τους Beatles και τους Kinks, αποτελούσαν την τριάδα των πιο μελωδικών συγκροτημάτων της εποχής και να σημειωθεί επίσης, ότι οι Zombies, παρ’ όλα τα προβλήματα που είχαν, δεν αντικατέστησαν ποτέ κανένα μέλος της μπάντας τους.

Lineup:
Rod Argent (Ιούνιος 1945 -Πλήκτρα/Φωνή) 
Chris White (Μάρτιος 1943 –Μπάσο/Φωνή) 
Colin Blunstone (Ιούνιος 1945 –Φωνή)
Paul Atkinson (Μάρτιος 1946-Απρίλιος 2004) –Κιθάρα/Φωνή) 
Hugh Grundy (Μάρτιος 1945 –Τύμπανα)

Το Άλμπουμ

#100: Odessey & Oracle 

Tracks: 1) Care Of Cell 44, 2) A Rose For Emily, 3) Maybe After He's Gone, 4) Beechwood Park, 5) Brief Candles, 6) Hung Up On A Dream, 7) Changes, 8) I Want Her She Wants Me, 9) This Will Be Our Year, 10) Butchers Tale (Western Front 1914), 11) Friends Of Mine, 12) Time Of The Season, Bonus Tracks:13) I'll Call You Mine, 14) Imagine The Swan.

To Odessey and Oracle ηχογραφήθηκε μετά από την υπογραφή του συμβολαίου των Zombies στην CBS. 9 από τα 14 τραγούδια του άλμπουμ ηχογραφήθηκαν στο στούντιο Abbey Road της  EMI και τα υπόλοιπα τρία στο στούντιο  Olympic από τον Ιούνιο μέχρι τον Νοέμβριο του 1967 και επειδή οι Zombies ήταν υποχρεωμένοι να ετοιμάσουν το άλμπουμ μέσα στα χρονικά περιθώρια που τους είχαν τεθεί από την CBS, δεν είχαν την πολυτέλεια να "παίξουν" με το υλικό τους, να "κόψουν", να "ράψουν", να αφήσουν έξω κομμάτια, ή να κάνουν ατέλειωτες πρόβες.  Πολλές φορές δυσανασχέτησαν γι αυτό το λόγο οι Blunstone & Atkinson  αλλά …τέλος καλό, όλα καλά που λέει και η ρήση, προσωρινά όμως, γιατί το στερεοφωνικό μιξάρισμα που απαιτήθηκε από την CBS, τελείωσε τον Ιανουάριο του 1968.  Όμως οι Zombies δεν βρίσκονται στα καλύτερά τους γιατί όλα τους πάνε στραβά. Ένα σωρό συναυλίες ακυρώνονται η μία μετά την άλλη, και καθώς δύο singles (Care Of Cell 44, & Friends Of Mine) δεν πάνε καθόλου καλά, διαλύονται απογοητευμένοι.

Το Odessey & Oracle υποτιμήθηκε όταν κυκλοφόρησε και υπερεκτιμήθηκε όταν οι Zombies αποτελούσαν παρελθόν. Κλασική ιστορία. Χρειάστηκε να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος για να έρθει ο Al Kooper να το ανακαλύψει και δίνοντάς του αυτό που του αξίζει, να το προστατέψει από τους αδηφάγους κριτικούς.

Ο Argent και η παρέα του, μας έδωσαν όμως ένα έλμπουμ αριστουργηματικό. Το Odessey που κυκλοφόρησε  χωρίς πομπώδεις ενορχηστρώσεις, χωρίς υπερβολικές φωνητικές αρμονίες και χωρίς εγγραφή στην επανεγγραφή, έχει στις αποσκευές του όλα εκείνα τα κοσμητικά επίθετα που συνοδεύουν ένα αριστουργηματικό άλμπουμ αλλά είναι ταπεινό και δεν το λέει. Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά. Δεν το φωνάζει και δεν διαλαλεί δεξιά και αριστερά το πόσο αριστουργηματικό είναι. Κυκλοφόρησε  χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, και στάθηκε λιτό στα ράφια των καταστημάτων και δεν είπε λέξη, ούτε ακόμα και γι αυτό που είναι. Είπε απλά: “Ανακαλύψτε με”. Και τι είναι δηλαδή; Είναι μία συλλογή από πολύ όμορφα και πολύ καλά ηχογραφημένα ερωτικά τραγούδια.

Το 'Butchers Tale (Western Front 1914)' φαίνεται να φρενάρει τη ροή του album, αλλά είναι απλά η διαφορά μέσα στο σύνολο. Τα υπόλοιπα 13 κομμάτια διαπραγματεύονται αγάπες, ανεκπλήρωτους έρωτες, ρομάντζα, χωρισμούς, φλερτ, επανασυνδέσεις και όλα όσα συμβαίνουν ανάμεσα σε δύο άτομα αντιθέτου φύλου. Το 'Changes' ίσως να μην είναι τόσο καλό, αλλά έρχεται το 'I Want Her She Wants Me' που δείχνει τον ήχο των Zombies σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια και είναι σπέσιαλ. Το 'Brief Candles' σε αναγκάζει να σιγοντάρεις το ρεφρέν του, το 'Care Of Cell 44' μας μιλάει για κάποιον που συναντά ξανά την αγαπημένη του μόλις αποφυλακίζεται, το 'Good Day Sunshine' συνοδεύεται σε όλο του το μήκος από ένα εξαιρετικό πιάνο, το 'A Rose For Emily' έχει ένα καταπληκτικό ρεφρέν, το 'Maybe After He's Gone' είναι ελαφρά καταπιεστικό, το 'Beachwood Park' θυμίζει το 'A Whiter Shade Of Pale', το 'Hung Up On A Dream' είναι ατμοσφαιρικό και  ακολουθεί το 'This Will Be Our Year' και το διασκεδαστικό 'Friends Of Mine'. Ο Rod 'δίνει ρέστα' με το παίξιμό του στα 'I'll Call You Mine' & 'Imagine The Swan' και βέβαια στην κορυφή όλων αυτών, βρίσκεται το καταπληκτικό και ανεπανάληπτο 'Time Of The Season'.