625 online · 210.826 μέλη
Όταν ο Axl Rose έκλαιγε για την κοπέλα του φίλου του...
Το «Don’t Cry» περιλαμβάνεται στα albums «Use Your Illusion I» και «Use Your Illusion II», που κυκλοφόρησαν το 1991.
Πρόκειται για μία μελωδική και δυναμική Hard Rock μπαλάντα και μία από τις πρώτες συνθέσεις του τραγουδιστή των Guns N’ Roses, Axl Rose, και του κιθαρίστα Izzy Stradlin. Το τραγούδι γράφτηκε το 1983 ενώ οι δυο τους βρίσκονταν στο Los Angeles. Ο Axl Rose το περιέγραψε κάποτε ως τραγούδι για μία γυναίκα που αφήνει έναν άντρα. Το κορίτσι που αποτέλεσε την έμπνευση του τραγουδιού ήταν μία κοπέλα με την οποία έβγαινε τότε ο Izzy Stradlin και που άρεσε και στον Axl. Ο Axl την ήθελε αλλά τα πράγματα δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν μεταξύ τους κι εκείνη του είπε, ενώ αυτός καθόταν σε ένα παγκάκι, «Don’t Cry Bill» (το «Bill» είναι το υποκοριστικό του πραγματικού ονόματος του Axl Rose, William Bruce Rose). Το γεγονός πλήγωσε τον Axl Rose αλλά του έδωσε και την έμπνευση να γράψει το τραγούδι, δίνοντας μάλιστα ως τίτλο τη φράση που του είπε το κορίτσι.
Axl Rose: Ήταν ένα κορίτσι με το οποίο έβγαινε ο Izzy κι εγώ πραγματικά ενδιαφερόμουν γι’ αυτή και χωρίσανε και γράψαμε το τραγούδι. Καθόμουν έξω από το Roxy κι ένιωθα ότι πραγματικά ήμουν ερωτευμένος μ’ αυτό το πρόσωπο. Αυτή συνειδητοποίησε ότι αυτό δεν θα μπορούσε να δουλέψει, έκανε τα δικά της πράγματα και μου είπε αντίο. Εγώ άρχισα να κλαίω και μου είπε «Μην κλαις». Την επόμενη νύχτα μαζί με τον Izzy γράψαμε το τραγούδι σε 5 λεπτά. Είχε περάσει κι αυτός κάποια πράγματα μαζί της.
Οι Guns N’ Roses συμπεριέλαβαν το «Don’t Cry» στο demo που παρουσίασαν στη δισκογραφική εταιρεία Geffen το 1986. Στη συνέχεια προσπάθησαν να το ηχογραφήσουν για τον πρώτο τους δίσκο, «Appetite For Destruction» (1987), αλλά δεν μπορούσαν να βρουν τον ήχο που ζητούσαν (αυτό ήταν πριν κερδίσουν τεράστιους προϋπολογισμούς για τα σχέδιά τους). Μάλιστα, έπαιζαν το τραγούδι στις συναυλίες τους ήδη από το 1985 αλλά σταμάτησαν μόλις ηχογράφησαν τον πρώτο τους δίσκο. Στην αρχική εκδοχή ήταν λίγο πιο σφιχτό και πολύ πιο αργό. Τελικά, αφού παρέμεινε αδρανές επί τέσσερα χρόνια, το «Don’t Cry» ηχογραφήθηκε με παραγωγούς τους Guns N’ Roses και τον Mike Clink, ο οποίος ήταν και ο μηχανικός ήχου.
Στην ηχογράφηση συμμετείχαν ο Axl Rose (βασικά φωνητικά), Slash (βασική κιθάρα), Izzy Stradlin (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Duff McKagan (μπάσο, φωνητικά), Matt Sorum (drums), Dizzy Reed (πλήκτρα) και Shannon Hoon (δεύτερη φωνή, βασικός τραγουδιστής των Blind Melon. Ο Hoon και ο Axl Rose μεγάλωσαν μαζί στο Lafayette της Ιντιάνα. Μάλιστα ο Hoon έκανε επίσης φωνητικά στο «November Rain»). Τη μίξη έκανε ο Bill Price.
Όπως προκύπτει από την ανάλυση της ενορχήστρωσης, το τραγούδι σε όλη τη διάρκειά του εξελίσσεται συνεχώς και προστίθενται νέα στοιχεία για να πυκνώσουν την υφή και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή. Αλλά πώς επιτεύχθηκε αυτό;
Όλα αρχίζουν ήσυχα, με μία κιθάρα να παίζει το κύριο riff. Στη συνέχεια μπαίνει το μπάσο καθώς και η βασική κιθάρα με έναν υπαινιγμό για το τι μπορεί να συμβεί αργότερα όσον αφορά τα σόλο. Τα drums εισάγουν το κουπλέ και όλη η μπάντα παίζει πλέον με τα φωνητικά να μπαίνουν στο 0:18. Τα φωνητικά, καθώς και ολόκληρη η ενορχήστρωση, παραμένουν σχετικά συγκρατημένα από την άποψη της δυναμικής εμβέλειας. Στην πραγματικότητα, τα φωνητικά κρατιούνται σε ύφος βαρύτονου, δίνοντας στο τραγούδι μία μελαγχολική αίσθηση. Ο Shannon Hoon εναρμονίζεται με τον Axl Rose τραγουδώντας μία οκτάβα ψηλότερα, αλλά τοποθετημένος πολύ πιο πίσω στη μίξη, γεγονός που συμβάλλει στη σχεδόν απόκοσμη ατμόσφαιρα του τραγουδιού.
Συνεχίζοντας προς το ρεφρέν, η ενορχήστρωση παραμένει η ίδια και δεν αλλάζει ιδιαίτερα για το ρεφρέν, εκτός από κάποιες υποστηρικτικές αρμονίες και μερικά γεμίσματα κιθάρας που γίνονται λίγο πιο εμφανή. Ωστόσο, θα πρέπει να επισημανθεί η έξυπνη χρήση της προσωδίας στο ρεφρέν. Στο 1:08 σημειώνεται η άνοδος της μελωδίας στην υψηλότερη νότα (Ε4) που συμπίπτει με τη λέξη «above». Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα αλληλεπίδρασης μεταξύ της μελωδίας και των λέξεων.
Το δεύτερο κουπλέ έχει σε μεγάλο βαθμό την ίδια ύφανση με το πρώτο, με μικρές μόνο παραλλαγές στα riffs της κιθάρας. Ωστόσο, για να κρατήσει το ενδιαφέρον, το τραγούδι κάνει χρήση μίας έξυπνης εκτεταμένης «συσσώρευσης» στο δεύτερο ρεφρέν. Στο 1:48, εισάγεται ένα επιπλέον μέτρο στα 2/4 για να παρατείνει το riff και να δημιουργήσει ένταση, κάτι που επίσης τονίζεται με τη μελωδία ν’ ανεβαίνει στο υψηλότερο σημείο. Το ρεφρέν είναι πιο έντονο για δεύτερη φορά, κυρίως επειδή η μελωδία έχει ασφαλιστεί σε ψηλότερο σημείο, αλλά και λόγω της υφής της που αυξάνεται σταθερά σε πυκνότητα. Αυτή η αύξηση είναι πιθανότατα πιο αξιοσημείωτη όταν στο 2:12 μπαίνουν οι παραμορφωμένες κιθάρες. Οι κιθάρες δημιουργούν επίσης την υφή του επερχόμενου σόλου κιθάρας. Αυτή η μετάβαση λειτουργεί τόσο καλά επειδή είναι απρόσκοπτη (επισημαίνεται σ’ αυτό το σημείο ότι η βασική κιθάρα μπαίνει ένα μέτρο πριν από το σόλο με την ίδια ακριβώς νότα όπως και στην αρχή πριν από το 1ο κουπλέ) και επίσης λόγω της σύντομης αρμονικής μετατόπισης από την τονικότητα του Λα μινόρε (Am) στην τονικότητα του Ρε μινόρε (Dm), η οποία επιτεύχθηκε με την παράταση της κυρίαρχης συγχορδίας (Α) του νέου κλειδιού.
Το σόλο κιθάρας –ένα από τα πιο διάσημα που έπαιξε ο κιθαρίστας Slash στους Guns N’ Roses- αποτελεί ένα εξαίρετο παράδειγμα ευαισθησίας και ενθουσιασμού. Είναι πολύ απλό αλλά πολύ μελωδικό και γεμάτο συναίσθημα. Σε συμφωνία με ολόκληρο το τραγούδι, ο Slash παράγει ένα σόλο που συνεχώς αυξάνεται σε ένταση έως ότου φτάσει σ’ ένα κλιμακωτό σημείο. Στη συνέχεια επιβραδύνεται και τελειώνει, οδηγώντας στο τρίτο κουπλέ.
Η αρχή του τρίτου κουπλέ είναι αυτό που καθορίζει το τραγούδι ως ένα σπουδαίο κομμάτι. Η ένταση διατηρείται υψηλή επειδή το αρμονικό μοτίβο έχει μετατοπιστεί κατά μισό μέτρο. Στα προηγούμενα κουπλέ, η συγχορδία ξεκινούσε από Λα μινόρε (A minor) και προχωρούσε σε Ρε μινόρε (D minor), Σολ ματζόρε (G major) και Ντο ματζόρε (C major). Ωστόσο, αυτή τη φορά ξεκινά από Ρε μινόρε (D minor) και μετά πηγαίνει Σολ, Ντο και Λα μινόρε αντίστοιχα. Αυτή η μετατόπιση της εξέλιξης είναι πολύ έξυπνη και δίνει στο τραγούδι την ώθηση που χρειάζεται για να συνεχίσει, ειδικά μετά τον ενθουσιασμό του μέρους του σόλο. Περιττό να πούμε ότι έχει αυξηθεί επίσης το επίπεδο των φωνητικών.
Το κουπλέ χρησιμοποιεί επίσης την παρατεταμένη συσσώρευση που χτίζει το ρεφρέν, όπως χρησιμοποιήθηκε προηγουμένως, αλλά αυτή τη φορά δεν είναι απαραίτητο το επιπλέον μέτρο των 2/4 καθώς η εξέλιξη της συγχορδίας έχει μετατοπιστεί. Ωστόσο, για να δημιουργηθεί ακόμα ένα καινοτομικό εφέ, οι κιθάρες αλλάζουν ξανά στην παραμόρφωση, υπογραμμίζοντας έτσι το επερχόμενο ρεφρέν.
Η τελική συγχορδία είναι πιο έντονη διότι όλα τα στοιχεία που ακούστηκαν προηγουμένως συνδυάζονται σε ένα μεγάλο φινάλε. Τα φωνητικά έχουν φτάσει στο υψηλότερο σημείο τους, οι κιθάρες ξεχωρίζουν περισσότερο και όλη η υφή είναι στο πιο πυκνό της. Αλλά κι εδώ υπάρχουν μερικά έξυπνα τεχνάσματα. Η βασική κιθάρα κάνει γεμίσματα μετά από κάθε φωνητική γραμμή για να κρατήσει την υφή πυκνή και να χτίσει (στο 3:49-4:04) το τελευταίο ρεφρέν. Το τελευταίο αυτό ρεφρέν περιλαμβάνει άλλη μία μετακίνηση της κιθάρας στην κλίμακα για να φτάσει στην τελική συγχορδία –ένα λεπτό στοιχείο που κατευθύνει το τραγούδι στο τελικό στάδιο (4:04-4:16).
Αξίζει επίσης να σημειωθεί η τελευταία αυτή συγχορδία. Σε αντίθεση με ολόκληρο το τραγούδι, του οποίου το κεντρικό κλειδί είναι το Λα μινόρε (A minor), η τελευταία συγχορδία δεν πάει στο Λα μινόρε αλλά στη σχετικά ματζόρε συγχορδία του Ντο (C). Αυτό είναι μια μικρή έκπληξη καθώς οι συγχορδίες Φα Σολ (F, G) που οδηγούν στην τελευταία συγχορδία δεν αλλάζουν. Η ματζόρε συγχορδία (ένα «θετικό» τέλος σ’ αυτό το θλιβερό τραγούδι) είναι αδιαμφισβήτητη, καθώς ο Axl φαίνεται να κρατά τις νότες που συνθέτουν τη συγχορδία για μία αιωνιότητα. Επομένως, θα πρέπει να θεωρηθεί ως μία σαφής τελική δήλωση, η οποία είναι σύμφωνη με το συνολικό λυρικό περιεχόμενο ότι, παρόλο που η ζωή είναι σκληρή, υπάρχουν πολλά καλά πράγματα να προσφέρει. Αυτό είναι άλλο ένα καλό παράδειγμα αλληλεπίδρασης μεταξύ μουσικής και λέξεων.
Το «Don’t Cry» συμπεριλήφθηκε στα albums «Use Your Illusion I» και «Use Your Illusion II», που κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα το 1991. Ωστόσο, η εκτέλεση του δεύτερου άλμπουμ θεωρείται εναλλακτική και περιέχει διαφορετικούς στίχους. Η εκδοχή με τους αρχικούς στίχους και την ανατριχιαστική ερμηνεία του Axl Rose είναι το 4ο κομμάτι του άλμπουμ «Use Your Illusion I», ενώ η εκδοχή με τους εναλλακτικούς στίχους είναι το 13ο κομμάτι του άλμπουμ «Use Your Illusion II». Δεν είναι μόνο ότι οι στίχοι στα κουπλέ είναι εντελώς διαφορετικοί, αλλά και το μέτρο και η μελωδία είναι επίσης, έστω και ελαφρώς, διαφορετικά.
Το «Don’t Cry» κυκλοφόρησε σε single στις 17 Σεπτεμβρίου του 1991. Το single περιλαμβάνει τις δύο εκδοχές των albums καθώς και μία τρίτη εκδοχή-demo, που ηχογραφήθηκε το 1986 κατά τη διάρκεια που ετοιμαζόταν ο δίσκος «Appetite For Destruction» (στη demo εκδοχή drums έπαιξε ο Steven Adler).
Το τραγούδι έφτασε στο Νο 8 της Μεγάλης Βρετανίας και στο Νο 10 των Η.Π.Α. -ήταν η πέμπτη Top 10 επιτυχία των Guns N’ Roses στις Η.Π.Α.- ενώ έγινε Νο 1 στην Ιρλανδία και τη Φινλανδία, Νο 2 στη Νέα Ζηλανδία και Νορβηγία, Νο 3 στην Ελβετία, Νο 5 στην Αυστραλία, Νο 7 στην Ολλανδία, Νο 9 στη Σουηδία, Νο 10 στο Βέλγιο, Νο 22 στη Γερμανία και Νο 25 στη Γαλλία.
Το βίντεο του «Don’t Cry», με παραγωγό τον John Linson, προβλήθηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 1991. Σκηνοθέτης είναι ο Andy Morahan, οποίος έκανε επίσης το βίντεο του «November Rain». Εκτός από τα βίντεο για τους Guns N’ Roses, ο Morahan σκηνοθέτησε πολλά άλλα μουσικά βίντεο, μεταξύ άλλων για τα τραγούδια «Last Christmas» (Wham), «West End Girls» (Pet Shop Boys), «Shot In The Dark» (Ozzy Osbourne), «Human» (Human League), «I Knew You Were Waiting» (Aretha Franklin & George Michael), «I Don’t Want To Be A Hero» (Johnny Hates Jazz), «Love In The First Degree» (Bananarama), «Never Can Say Goodbye» (Communards), «When Will I Be Famous?» (Bros), «Be Free With Your Love» (Spandau Ballet), «Woman In Chains» (Tears For Fears), «La Luna» (Belinda Carlisle), «Something Got Me Started» (Simply Red), «Delicate» (Terence Trent D’Arby) και πολλά άλλα.
Το «Don’t Cry», μαζί με το «Estranged» και το «November Rain», αποτελεί μία αφήγηση εμπνευσμένη εν μέρει από το διήγημα του Del James «Without You».
Στο βίντεο του «Don’t Cry», όπως και στο «November Rain», εμφανίζεται η Stephanie Seymour, η κοπέλα με την οποία ο Axl Rose είχε σχέση εκείνη την εποχή. Η ιστορία γράφτηκε από τον Axl Rose και τον Josh Richman.
Το διάρκειας 5:14 κλιπ ξεκινάει μ’ ένα μωρό. Εστιάζοντας στα μάτια, μεταφερόμαστε σ’ ένα χιονισμένο μέρος όπου σε μία χιονοθύελλα ο Axl κρατάει παγωμένος ένα μπουκάλι στο ένα χέρι και ένα περίστροφο στο άλλο. Αναφερόμενος στη συγκεκριμένη σκηνή του παγωμένου άντρα, ο Axl Rose λέει ότι συμβόλιζε τον «άνθρωπο που είναι παγιδευμένος στο χρόνο». Η σκηνή αυτή αλλάζει γρήγορα και δείχνει τον σημερινό Axl Rose να υψώνει πιστόλι στο κεφάλι του πριν μία κοπέλα (η Stephanie Seymour) του το πάρει μακριά. Το συμπέρασμα είναι: Ίσως οι πρόγονοι του Axl Rose να ήταν ένα μάτσο μεθυσμένοι, αυτοκτονικοί μίζεροι τύποι που κατέληξαν παγωμένοι και μόνοι, αλλά ο αναστατωμένος Axl Rose μπορεί να μην καταλήξει έτσι επειδή έχει κάποιον να τον σώσει.
Σταδιακά, το βίντεο γίνεται όλο και πιο εννοιολογικό, με σκηνές από πνιγμό, κηδεία, έναν πράσινο ζωγραφισμένο δράκο στο σώμα του Axl, που ζει κάτω από μία ταφόπλακα, καθώς και μία θεραπεία στην οποία ο Axl Rose τρέμει με νόημα φορώντας ρούχο με τους Red Hot Chili Peppers, δημιουργώντας ένα απεριόριστο πεδίο παρακολούθησης του βίντεο.
Στο βίντεο υπάρχουν και πλάνα από το συγκρότημα να παίζει σε μία ταράτσα. Ο Shannon Hoon εμφανίζεται στην ταράτσα, να συνοδεύει το συγκρότημα στο ρεφρέν.
Όλα είναι εδώ: η ζωή, ο θάνατος, οι Guns N’ Roses να παίζουν από την κορυφή ενός κτηρίου, αλλά ιδιαίτερα η εμμονή του Axl Rose με τον θάνατο. Έτσι, ενώ το τραγούδι είναι γραμμένο βασικά για έναν χωρισμό, το βίντεο δείχνει τον Axl Rose να παλεύει με τους πολλούς δαίμονες που τον κυρίευαν για χρόνια.
Αυτό αποδεικνύεται στις σκηνές όπου ο Axl πνίγεται ή όπου βρίσκεται στο νοσοκομείο αντιμέτωπος τόσο με την παρελθοντολογική όσο και με τη μελλοντική εκδοχή του εαυτού του (και με τις δύο εκδοχές να αλληλοκατηγορούνται για την τροπή που πήραν τα πράγματα), στη σκηνή στο γραφείο του θεραπευτή και στην τελευταία σκηνή, όπου επισκέπτεται τον αλληγορικό του τάφο (υποδηλώνοντας έτσι τον «θάνατο» του Axl Rose όπως τον γνώριζε ο κόσμος πριν).
Υπάρχουν και άλλες σκηνές στο βίντεο, που πολλοί δεν τις καταλαβαίνουν. Μία τέτοια σκηνή είναι αυτή με τον Slash, που ενώ η γυναίκα που είναι μαζί του στο αυτοκίνητο του φωνάζει, εκείνος το οδηγεί σε γκρεμό. Καθώς το αυτοκίνητο εκρήγνυται, η κάμερα βρίσκει τον Slash να παίζει το σόλο του τραγουδιού, στη συνέχεια να πετάει την κιθάρα από τον γκρεμό και να απομακρύνεται. Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους ερμηνεύτηκε αυτό. Η πρώτη θεωρία είναι ότι πρόκειται για μία μάλλον νοσηρή αντίληψη του όρκου «μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος». Η άλλη θεωρία είναι ότι «η αγάπη σκοτώνει». Εκείνοι που υποστηρίζουν τη δεύτερη θεωρία επισημαίνουν ότι ο Slash ρίχνει την κιθάρα του, την αληθινή του αγάπη, μετά το θάνατο της φίλης του με το σκεπτικό ότι, όταν πεθάνει κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μας, όλα τα άλλα σημαντικά πεθαίνουν μαζί του.
Οι σκηνές με τον Slash να τον χτυπάει ένα κορίτσι στο αυτοκίνητο ήταν πολύ έντονες. Ο Slash λέει ότι το κορίτσι τον χτυπούσε στ’ αλήθεια κι εκείνος προσπαθούσε πραγματικά να την αποφύγει δεδομένου ότι έπρεπε να κρατήσει τα μάτια του στο δρόμο!
Η τελική σκηνή πρέπει να είναι αρκετά αυτονόητη. Ένα μωρό (διαφορετικό από αυτό στην έναρξη του βίντεο) αναδύεται μέσα από τα μαυρισμένα νερά μιας μπανιέρας. Προφανώς, αυτό σηματοδοτεί την αναγέννηση και την αλλαγή μετά τα γεγονότα του «Don’t Cry». Θέτει επίσης τον πρόλογο για το επόμενο βίντεο της σειράς, το «November Rain», όπου η ιστορία γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν ότι το βίντεο του «Don’t Cry» δεν είναι το πρώτο της τριλογίας. Πιστεύουν ότι πρώτο είναι το «November Rain» και ότι το «Don’t Cry» είναι ένα όνειρο που λαμβάνει χώρα μετά τα γεγονότα του βίντεο του «November Rain». Όμως, καθώς δεν αμφισβητήθηκε ποτέ από το συγκρότημα, είναι κοινώς αποδεκτό ότι το «Don’t Cry» είναι η αρχή της σειράς.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι στο βίντεο φαίνεται μία ταμπέλα που γράφει «Where’s Izzy» (Πού είναι ο Izzy;), ως αναφορά στον Izzy Stradlin, ο οποίος είχε εγκαταλείψει το συγκρότημα και αντικαταστάθηκε από τον Gilby Clarke.
Ο Axl Rose σχολίασε τις δυσκολίες του γυρίσματος του βίντεο και του πώς ορισμένες σκηνές εμπνευσμένες από την πολυτάραχη σχέση του με την Erin Everly τον επηρέασαν συναισθηματικά.
Axl Rose: Με το βίντεο για το «Don’t Cry» και τον καυγά που είχα με τη Stephanie Seymour (σ.σ. σύντροφο τότε του Axl), δεν γνωρίζεις απαραίτητα τι συνέβη. Στην πραγματική ζωή αυτό συνέβη με την Erin Everly (πρώην σύζυγο του Axl) και με μένα. Πήγα να αυτοπυροβοληθώ. Πλακωθήκαμε πάνω από το όπλο και τελικά την άφησα να κερδίσει. Ψυχικά ήμουν κάπως παράλυτος μετά απ’ αυτό. Πριν γυρίσουμε το ντοκιμαντέρ είπα: «Αυτό φαίνεται πραγματικά σκληρό επειδή συνέβη στ’ αλήθεια». Και τη νύχτα που γράψαμε τη σκηνή, ο φίλος μου Josh είπε:
- Εντάξει, πώς θα το παίξεις αυτό;
Ήθελε να το προβάρουμε κι εγώ του είπα:
- Κοίτα, άσε με μόνο μου.
Αλλά συνέχισε να πιέζει μέχρι που τελικά σηκώθηκα. Είχα αυτόν τον αναπτήρα που έμοιαζε με πραγματικό όπλο και είπα:
- Κοίτα, θα το κάνω έτσι.
Το έκανα, χτυπήθηκα λίγο στο διάδρομο, πέταξα το όπλο και είπα:
- Είναι αρκετά καλό για σένα;
Και είπε:
- Ναι!
Γιατί ήξερα τι θα έκανα, κι από κει και πέρα ήξερε ότι θα μπορούσα να παίξω τα μέρη που γράφαμε. Ήταν όμως μια πολύ επώδυνη διαδικασία να το κάνω αυτό κι είναι ακόμα πιο περίεργο να εμπλακώ σε μία σχέση όπου ο άνθρωπος με τον οποίο μπλέχτηκα παίζει στην πραγματικότητα μέρη που γράφτηκαν για τους δυο μας, για φανταστικούς χαρακτήρες και για πράγματα από παλιές μου σχέσεις. Είναι ένα πολύ ευαίσθητο πράγμα για να κάνει κανείς. Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έκανα ποτέ ήταν να κινηματογραφήσω τη σκηνή του πνιγμού. Είχαμε τέσσερις τύπους με καταδυτικό εξοπλισμό και βρισκόμασταν σε μια πισίνα, κάμερα και πλήρωμα παντού, μηχανές με φυσαλίδες, και η κάμερα έρχεται αιωρούμενη πάνω από το κεφάλι μου και θα έλεγαν: «Πάμε!». Και θα έβγαζαν το πτώμα και ξαφνικά θα έπρεπε να πνιγώ, και πνίγομαι. Τότε θα τους έδειχνα το σημάδι της ειρήνης και θα έμπαιναν μέσα να με σώσουν και να με τραβήξουν στο πλάι της πισίνας και μετά από τρεις λήψεις τα ‘παιξα. Δεν μπορούσα να το κάνω πάλι, επειδή ήμουν πολύ εξαντλημένος. Αλλά, ήταν ένα πραγματικό ταξίδι του μυαλού γιατί έτσι ένιωθα τη ζωή μου δεν ξέρω κι εγώ για πόσα χρόνια, ειδικά στην τελευταία σχέση μου. Πάντα ένιωθα σαν να πνίγομαι και να με τραβάνε προς τα κάτω. Όταν επέστρεψα στο τροχόσπιτό μου, ξαφνικά ξέσπασα για λίγο επειδή βίωσα αυτό το «Εντάξει, τώρα τελείωσε, το εξέφρασες, το έβγαλες από μέσα σου». Αλλά η ομοιότητα με την πραγματικότητα ήταν απλώς μία μεταφορική σκηνή για το πώς ένιωθα πραγματικά. Ήταν τόσο κοντά στο πως αισθάνθηκα πραγματικά, που ήταν πραγματικά δυσάρεστο και δύσκολο να το κάνω, αλλά κάνοντάς το με βοήθησε να θεραπεύσω και να ξεπεράσω ορισμένα πράγματα.
Για το βίντεο του «Don’t Cry», οι Guns N’ Roses κυκλοφόρησαν ένα ωριαίο ντοκιμαντέρ όπου ο Axl Rose εμφανίζεται με ένα μπλε καπέλο Nirvana κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης. Αν και ένα χρόνο αργότερα απείλησε τον τραγουδιστή των Nirvana, η αλήθεια είναι ότι του άρεσε η μουσική τους. Οι σκηνές από τα παρασκήνια δείχνουν επίσης τον Axl να παίρνει μια βαριοπούλα στη δική του ταφόπλακα σε μία παράξενη πράξη αυτοβοήθειας. Τον δείχνει σε μία πισίνα να αγκαλιάζει χαριτωμένα τη Seymoor, τότε που μόλις είχαν αρχίσει να βγαίνουν. «Ποτέ δεν τσακωθήκαμε, ιδιαίτερα σωματικά, αλλά ούτε καν προφορικά», είπε στην κάμερα η Seymoor όταν ρωτήθηκε για τη σκηνή στην οποία αρπάζει με βίαιο τρόπο το πιστόλι του Axl. «Δεν είχαμε ποτέ διαφωνία». Μόνο μερικά χρόνια αργότερα, κατηγόρησε τον Axl ότι την χαστούκισε, τη γρονθοκόπησε και την κλώτσησε στις σκάλες. Ωστόσο, το «Don’t Cry» είναι κάτι σαν μήνας του μέλιτος τόσο για τη σχέση του ζευγαριού όσο και για τις φιλοδοξίες του Axl Rose καθώς έβλεπε τον πρώτο δίσκο του να γίνεται εξαιρετικά δημοφιλής και να στοχεύει ακόμα πιο ψηλά για τη συνέχεια…
Το «Don’t Cry» παιζόταν αρκετά συχνά στις πρώτες περιοδείες και στην Use Your Illusion Tour (1991-1993). Απουσίαζε από το πρώτο σκέλος της περιοδείας Chinese Democracy Tour (2001-2002) αλλά επανεμφανίστηκε σε μεγάλο βαθμό το 2006, καθώς ο κιθαρίστας Ron "Bumblefoot" Thal άρχισε να χρησιμοποιεί μία οργανική εκδοχή του τραγουδιού ως σόλο κιθάρας. Το 2007, κατά τη διάρκεια του σόλο του Bumblefoot, ο Axl ανέβηκε σε δύο περιπτώσεις στη σκηνή για να τραγουδήσει ζωντανά το τραγούδι, κάτι που είχε να κάνει από το 1993. Το «Don’t Cry» έκανε άλλη μία επιστροφή κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας περιοδείας 2009-2010, με τον Axl να το τραγουδάει πάνω στο σόλο σε κάθε περίπτωση που παιζόταν το τραγούδι.
Ζωντανή ηχογράφηση του τραγουδιού περιλαμβάνεται στο CD/DVD/VHS «Live Era ’87-‘93» (1999), από συναυλία που δόθηκε στο Τόκιο το 1992.
Το 2000, εννέα χρόνια μετά την κυκλοφορία του «Don’t Cry», ο Αμερικανός τραγουδοποιός Bobby Martin οδήγησε τους Guns N’Roses στα δικαστήρια για παραβίαση του νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων. Η αγωγή του Martin ανέφερε ότι το τραγούδι «Don’t Cry» περιέχει μουσικά μέρη πανομοιότυπα ή ουσιαστικά παρόμοια με την οργανική εκδοχή ενός τραγουδιού που έγραψε το 1978 και φέρει τον τίτλο «Ensename A Amar», το οποίο περιλαμβάνεται στον ομώνυμο δίσκο.
Σύμφωνα με την αγωγή, ο δίσκος του Martin ήταν Νο 1 επιτυχία στο Πουέρτο Ρίκο και σε πολλές χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, καθώς και στην ισπανόφωνη αγορά των Η.Π.Α. Ο Martin είπε ότι του οφείλονταν 11.500.000 δολάρια από τα έσοδα του τραγουδιού, χωρίς να υπολογίζει τα δικαιώματα και τα τυχόν μελλοντικά κέρδη από το τραγούδι. Επίσης, ανέφερε ως κατηγορούμενους την Geffen Records και την Universal Music Group, αμφότεροι με βάση την Καλιφόρνια, ενώ κατονομάζονται και τα μέλη των Guns N’Roses: Axl Rose, Slash, Duff McKagan και Izzy Stradlin, με όλα τα μέλη -πλην του Axl Rose- να έχουν αποχωρήσει πλέον από το συγκρότημα.
Ο Martin δήλωσε ότι οι δικηγόροι που εκπροσωπούν τους κατηγορούμενους έχουν αρχίσει να διαπραγματεύονται έναν διακανονισμό και ότι ελπίζει σύντομα να υπάρξει συμβιβασμός.
Παρά το γεγονός ότι το «Don’t Cry» ήταν αρκετά δημοφιλές στις Η.Π.Α., ο Martin είπε ότι του πήρε χρόνια ν’ ακούσει το τραγούδι γιατί ο ίδιος ακούει διαφορετικό είδος μουσικής. Ο Martin έμαθε για το τραγούδι μόλις δύο μήνες πριν καταθέσει την αγωγή, όταν έκανε την παραγωγή σ’ έναν 19χρονο κιθαρίστα, τον Gabriel Wheatley. Ο Wheatley άκουσε το «Ensename A Amar» και πίστευε ότι είχε ξανακούσει τη μουσική του τραγουδιού. Όταν έπαιξε το «Don’t Cry» στον Martin, εκείνος είπε:
- Αυτό είναι το ρεφρέν μου! Πρέπει να δω τον δικηγόρο μου!
«Ποτέ δεν έχω παρακολουθήσει το hard Rock. Απλώς δεν μ’ ενδιέφερε», είπε ο Martin, επισημαίνοντας ότι είχε ακούσει για τους Gun N’Roses λόγω της φήμης τους.
Bobby Martin: Σκέφτηκα ότι ήταν πολύ ενοχλητικό. Ποτέ δεν είχαν πολύ καλή φήμη στον κλάδο.
Ωστόσο, ο Martin είπε ότι του άρεσε το «Don’t Cry».
Bobby Martin: Είμαι πολύ ευχαριστημένος με αυτό που έκαναν στο «Don’t Cry». Οι Guns N’Roses έκαναν καλή δουλειά με το τραγούδι και πρέπει να τους πιστώσω γι’ αυτό. Αλλά θέλω να πληρωθώ γι’ αυτό που είναι δικαίως δικό μου και θα το κάνω.
Ο Martin ισχυρίστηκε ότι το 65% του «Don’t Cry» περιέχει το έργο του από το «Ensename A Amar» και ότι θα συμβιβαζόταν με το 50%.
Bobby Martin: Τα ρεφρέν είναι πανομοιότυπα. Τα κιθαριστικά μέρη και το σόλο αρχίζουν και τελειώνουν την ίδια στιγμή. Ο χρόνος του τραγουδιού θα ήταν ίδιος αν δεν υπήρχε ο μακρύς θρήνος του Rose στο τέλος του «Don’t Cry». Η μουσική και η δομή είναι πανομοιότυπα.
Επειδή το ρεφρέν του «Don’t Cry» εμφανίζεται επίσης και στο τέλος ενός άλλου τραγουδιού των Guns N’Roses, του «November Rain», ο Martin προσπάθησε να αποζημιωθεί και από αυτό το τραγούδι διεκδικώντας το 3%.
Το 2016, η ερώτηση «Where’s Izzy?» -που εμφανιζόταν και στο βίντεο του «Don’t Cry»- επέστρεψε στην επικαιρότητα όταν μία θαυμάστρια ισχυρίστηκε ότι η ταμπέλα της με το ίδιο ερώτημα κατασχέθηκε και καταστράφηκε σε μία συναυλία του συγκροτήματος στο Nashville.
Η Caroline Campos πήγε στη συναυλία με την ταμπέλα και αναφέρει ότι όλα πήγαιναν καλά μέχρι που η ασφάλεια την προσέγγισε, κατέσχεσε την ταμπέλα και την έσπασε. Σε ανάρτησή της στο Facebook, η Campos περιέγραψε λεπτομερώς το συμβάν:
- Αν γνωρίζετε για τους Guns N’ Roses και έχετε δει το μουσικό βίντεο του «Don’t Cry», το πιάνετε. Αν όχι, παραπέμπει στον Izzy Stradlin που άφησε το συγκρότημα και δεν περιοδεύει με τα υπόλοιπα 4 αρχικά μέλη. Όταν, λοιπόν, ο αρχικός drummer Steven Adler βγήκε για να παίξει, σήκωσα την ταμπέλα μου με τους περισσότερους ανθρώπους στο μέρος μου να χαμογελάνε. Ο Axl είδε την ταμπέλα μου κι άρχισε να γελάει και είπε «Αυτή είναι μια καλή ερώτηση!».
Φάνηκε να εκτιμά την ταμπέλα. Κατέβαζα την ταμπέλα κατά τη διάρκεια που έπαιζαν, για να μην εμποδίζω τους ανθρώπους πίσω μου, και την σήκωνα μόνο μεταξύ των τραγουδιών όταν άναβαν τα φώτα. Περίπου 10 με 15 λεπτά αργότερα, ενώ οι Guns N’ Roses έπαιζαν το «November Rain», μπήκαν στο τμήμα μας σεκιουριτάδες (που φορούσαν ακουστικά). Πήγαιναν σειρά-σειρά ρωτώντας «Ποιος έχει την ταμπέλα; Ποιος έχει την ταμπέλα ‘‘Where’s Izzy’’;». Σχεδόν όλοι στον τομέα μου έκαναν σαν να μην είχαν ιδέα. Τελικά έφτασαν στη σειρά πίσω από μένα και είδαν την ταμπέλα που ήταν κρυμμένη κάτω από τη θέση μου. Ένας τύπος με τζιν και μαύρο πουκάμισο με χτύπησε στον ώμο και μου είπε: «Είναι η ταμπέλα σου; Πρέπει να μου τη δώσεις». Του είπα «Γιατί; Ποιός είσαι συ;». Μου έδειξε ένα σήμα και είπε: «Είμαι με το συγκρότημα και μου ζήτησαν να αφαιρεθεί η ταμπέλα». Του είπα: «Δεν επιτρέπεται να έχουμε ταμπέλες; Διάβασα ότι…» και με διέκοψε και είπε: «Δεν μπορείτε να έχετε ΑΥΤΗ την ταμπέλα. Δώστε την σε μένα». Του την έδωσα και αποχώρησε διπλώνοντας και σκίζοντάς την.
Μετά το post, ένας εκπρόσωπος του συγκροτήματος αποκάλυψε στο Ultimate Guitar ότι δεν είχαν καμία σχέση με την ταμπέλα που κατασχέθηκε, λέγοντας ότι «Οι GNR δεν είχαν ποτέ αυτή την απαίτηση. Ο Izzy είναι οικογένεια».
Μετά απ’ αυτό, η Campos μίλησε στο Team Rock για το περιστατικό, αποκαλύπτοντας ότι αυτός που αφαίρεσε την ταμπέλα ήταν ο Fernando Lebeis, μέλος της εταιρίας management του Axl Rose και γιος του προσωπικού βοηθού του τραγουδιστή.
Caroline Campos: Είδα ότι το συγκρότημα σχολίασε ότι δεν είχε καμία σχέση με την κατάσχεση της ταμπέλας μου. Ενώ είναι εντελώς πιθανό ότι δεν είχαν άμεσα καμία σχέση, κάποιος μου έστειλε μήνυμα ότι πιθανώς ήταν ο Fernando. Γκουγκλάρισα το «Fernando Lebeis» και αμέσως τον αναγνώρισα. Δεν θέλω τίποτα εκτός από το να πω την ιστορία μίας απογοητευμένης θαυμάστριας και ότι δεν λέω ψέματα. Δεν έχω κανένα λόγο να το κάνω.
Πρόσθεσε, επίσης, ότι από τότε που συνέβη το περιστατικό, αντιμετώπισε αντιδράσεις από τους θαυμαστές των Guns N’ Roses, αλλά επέμεινε ότι η ταμπέλα της ήταν απλά μία αναφορά στο βίντεο του «Don’t Cry» και όχι μομφή στον κιθαρίστα Richard Fortus, που πήρε τη θέση του κιθαρίστα απέναντι στον Slash.
Άλλες εκτελέσεις:
Η στιχουργός Ελεάνα Βραχάλη είπε ότι είναι ένα από τα αγαπημένα της τραγούδια.
Το περιοδικό Rolling Stone το κατέταξε στο Νο 10 των καλύτερων τραγουδιών των Guns N’Roses γράφοντας σχετικά: «Όταν οι Guns N’Roses επανεμφανίστηκαν μετά από μία παύση στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ήταν αρκετά έξυπνοι για να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούσαν απλά να ξανακάνουν το Appetite For Destruction και να περιμένουν να μεγαλώσουν ως συγκρότημα. Αντ’ αυτού, πέρασαν μήνες σε διάφορα στούντιο του Los Angeles κάνοντας δύο άλμπουμ γεμάτα από βομβαρδιστικά επικά κομμάτια, εμπνευσμένα από τους Queen και τον Elton John. Το δεύτερο single από το διπλό LP Use Your Illusion, ήταν το Don’t Cry, τραγούδι που αρχικά είχε προγραμματιστεί για το Appetite For Destruction. Ο Axl ήταν ιδιαίτερα ερωτευμένος με τη μελωδία, η οποία ήταν εμπνευσμένη από την αγάπη του για την πρώην κοπέλα του Izzy Stradlin, και εμφανίζεται σε διαφορετικές εκδοχές και στα δύο άλμπουμ Illusion. Το φιλόδοξο βίντεο είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας που περιλαμβάνει το November Rain και το Estranged».
Αναφορά στο «Don’t Cry» κάνουν τα βιβλία «Guns N' Roses' Use Your Illusion I and II» (2006) του Eric Weisbard, «Slash - Surviving Guns N' Roses, Velvet Revolver and Rock's Snake Pit» (2007) του Paul Stenning και «The 100 Greatest Bands of All Time: A Guide to the Legends Who Rocked the World» (2015) του David V. Moskowitz.
DON’T CRY – Guns N’ Roses
Talk to me softly
There's something in your eyes
Don't hang your head in sorrow
And please don't cry
I know how you feel inside I've
I've been there before
Something's changin' inside you
And don't you know
Don't you cry tonight
I still love you baby
Don't you cry tonight
Don't you cry tonight
There's a heaven above you baby
And don't you cry tonight
Give me a whisper
And give me a sigh
Give me a Kiss before you
Tell me goodbye
Don't you take it so hard now
And please don't take it so bad
I'll still be thinkin' of you
And the times we had...baby
And don't you cry tonight
Don't you cry tonight
Don't you cry tonight
There's a heaven above you baby
And don't you cry tonight
And please remember that I never lied
And please remember
How I felt inside now honey
You gotta make it your own way
But you'll be alright now sugar
You'll feel better tomorrow
Come the morning light now baby
And don't you cry tonight (x3)
There's a heaven above you baby
And don't you cry
Don't you ever cry
Don't you cry tonight
Baby maybe someday
Don't you cry
Don't you ever cry
Don't you cry
Tonight
Κωνσταντίνος Παυλικιάνης
Μουσικά Είδη:Hard RockRockSoulSwingΜουσικά Όργανα:ΈγχορδακιθάραΚαλλιτέχνες:PriceShannonΕλεάνα ΒραχάληGuns N' RosesKissNirvanaQueenRed Hot Chili PeppersΜουσική Εκπαίδευση:συγχορδίεςφωνητικήΕταιρίες:Martin
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
Οι Ελληνίδες!
Πέτρος Βαγιόπουλος: Της ζωής μου το παιχνίδι!
Τα Άλυτα Μυστήρια στην Ιστορία της Μουσικής
Πόση ισχύς ενισχυτή απαιτείται ανάλογα με το συγκρότημα μας; 
Συνέντευξη του Θεόδωρου Παπαδόπουλου. Από την Οπισθοδρομική Κομπανία στο σήμερα.
Η ιστορία του «El Condor Pasa» των Simon & Garfunkel
Η ιστορία του «The Boys Of Summer» του Don Henley
Η ιστορία του ''Dust In The Wind'' των Kansas
Η ιστορία του «Each Time You Break My Heart» του Nick Kamen
Συνέντευξη της Martha Johnson (Martha & the Muffins)