Ορφέας Περίδης

Μεγέθυνση « Aυτός που ασχολείται με τη μουσική και δημιουργεί, πρέπει να βρίσκει την πρωτοτυπία και να αποφεύγει το "μπανάλ". Αυτό το διδάχθηκα από τα πρώτα μου χρόνια... »

"Από το παράθυρο κοιτώ" Oρφέα, είναι ο τίτλος του καινούργιου σου cd. Πες μας τι κοιτάς από το παράθυρο, τι βλέπεις και τι περιμένεις να δεις;

Από το παράθυρο περνούν διάφορες φιγούρες, διάφοροι άνθρωποι. Περνάει ένας διαβάτης αμίλητος, περνάει μια γυναίκα όμορφη, ένας ποδηλάτης, περνούν όλα αυτά τα τραγούδια που υπάρχουν σ' αυτό το δίσκο. Το παράθυρο είναι ερωτικό, είναι το παράθυρο του έρωτα και στις ερωτικές του στιγμές ο άνθρωπος, ο συνθέτης στην προκειμένη περίπτωση, γράφει συνήθως τα καλύτερα τραγούδια του.

Βλέπεις ίσως τη μέχρι τώρα πορεία σου στη μουσική, να περνάει από το παράθυρο;


Καμιά φορά βλέπω και τον εαυτό μου να περνάει έξω από το παράθυρο…Ειλικρινά δεν ξέρω. Επειδή είμαι ακόμη στο δρόμο δε μπορώ να δω την πορεία μου. Την πορεία μου θα την έβλεπα στο τέλος του δρόμου.

Είσαι ικανοποιημένος από τη μέχρι τώρα πορεία σου, από τον εαυτό σου;

Απόλυτα. Αλλά επειδή έχω, το μικρόβιο της αναζήτησης προσπαθώ να δω τι άλλο μπορώ να κάνω και να προσφέρω. Αυτό είμαι υποχρεωμένος να το κάνω, επειδή αυτός που ασχολείται με τη μουσική και δημιουργεί, πρέπει να βρίσκει την πρωτοτυπία και να αποφεύγει το "μπανάλ". Αυτό το διδάχθηκα από τα πρώτα μου χρόνια στο ωδείο.

Πες μας λίγα λόγια γι΄ αυτά τα πρώτα χρόνια και τη μετέπειτα εξέλιξή σου.

Ξεκίνησα σπουδάζοντας κλασσική κιθάρα. Όταν πήρα το πτυχίο μου, μου έφυγε ένα μεγάλο άγχος και τότε άρχισε να ξεπηδάει ο τραγουδοποιός από μέσα μου. Μπήκα σε ένα χώρο που ήθελε άλλου είδους προσπάθεια και προσέγγισα κάποιους ανθρώπους οι οποίοι ήταν ήδη στο χώρο, όπως ο Νίκος Παπάζογλου. Στους Αγώνες τραγουδιού της Καλαμάτας το 1990, που διοργάνωσε ο Μάνος Χατζiδάκις, άνοιξε μια πόρτα για μένα. Μετά από τρία χρόνια ήρθε ο πρώτος μου δίσκος και πήρα το δρόμο μου.

Από τότε που συμμετείχες στους Αγώνες τραγουδιού στην Καλαμάτα και μέχρι σήμερα, τι έχει αλλάξει;

Έχουν αλλάξει πολλά, αλλά και τίποτα. Ο τρόπος που γράφω έχει αλλάξει από τη μια, παραμένοντας η ίδια διαδικασία. απ' την άλλη. Έχω αποκτήσει την εμπειρία
να μπορώ να διαπιστώνω αν η ιδέα πάνω στην οποία ξεκινάω να γράψω ένα τραγούδι, θα με βγάλει κάπου ή όχι, γλιτώνοντάς με από πολύ κόπο. Έγραψα τη "Φωτοβολίδα" σε τέσσερις μήνες. Κάποια άλλα τραγούδια μετέπειτα, γράφτηκαν πολύ γρήγορα, όπως το "κάτι μου κρύβεις" που το έγραψα σε ένα τέταρτο. Η "φωτοβολίδα" έχει μια μυθοπλασία μέσα της και γι΄ αυτό ίσως γράφτηκε σε μεγάλο χρονικό διάστημα. Λες κι αυτός ο χρόνος που χρειάστηκε για να γραφτεί έδωσε στο κομμάτι μια διάρκεια που μετά από δώδεκα χρόνια ακούγεται ακόμα.

Στην ελληνική μουσική πραγματικότητα τι άλλαξε;

Μεγέθυνση « ..το cd, ως ο νέος υλικός φορέας ήχου. απέτυχε... »

Κατ' αρχάς άλλαξε ο υλικός φορέας ήχου. Όταν ξεκίνησα εγώ το 1993 υπήρχε το βυνίλιο και τώρα υπάρχει το cd. Αυτό που είναι ήδη ένα πολύ σημαντικό γεγονός, είναι ότι το cd, ως ο νέος υλικός φορέας ήχου απέτυχε. Με την εξής έννοια. Όταν έφτασε η ελληνική δισκογραφία να δίνει δώρο cd με περιοδικά και εφημερίδες, δημιουργήθηκε η ιδέα πως το cd δεν είναι τίποτα, πως η αξία του είναι ευτελής. Θυμάμαι το Πάσχα του 1996, αγοράζοντας ένα αρνί έπαιρνες ως δώρο τέσσερα cd με δημοτικά τραγούδια. Έτσι απομυθοποιήθηκε το προϊόν αυτό και όπως γνωρίζουμε το τσάμπα σκοτώνει. Επίσης μου δίνεται η εντύπωση ότι τη μουσική μπορεί να τη βρει κάποιος παντού. Ανοίγεις το ραδιόφωνο και ακούς χιλιάδες μουσικές σε πάρα πολλούς σταθμούς. Αυτό νομίζω ότι έχει πάει τη δουλειά μας πίσω.

Υπάρχει πληθώρα λοιπόν σ΄ αυτή τη μουσική, που γράφεται για να ικανοποιήσει
συγκεκριμένα γούστα;

Αυτή η μουσική γραφόταν πάντα.. Πάντα δηλαδή παράλληλα γράφονταν διαφόρων ειδών τραγούδια. Δεν ξέρω πως να τα ονομάσω, μη ποιοτικά ή έντεχνα , δεν με ενδιαφέρουν εμένα οι τίτλοι. Αυτά τα τραγούδια υπήρχαν πάντα.. Και στον ποιοτικό και στον εμπορικό χώρο. Καλά και κακά τραγούδια και στους δύο χώρους. Αυτό δεν είναι για μένα το θέμα. Το θέμα είναι ότι απομυθοποιήθηκε όπως είπαμε το cd και δεν υπάρχει πλέον η λαχτάρα και η προσμονή για να το αποκτήσεις.

Δηλαδή η εποχή μας δεν ευνοεί να γράφεις σε cd;

Ευνοεί ή όχι, εγώ θα ακολουθώ την καρδιά μου και θα γράφω τα τραγούδια που αγαπώ, που νομίζω ότι πάντα θα βρίσκουν αποδέκτες, ότι πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα τα ακούν. Το ζητούμενο δεν είναι αν αυτοί ήταν κάποτε περισσότεροι ή λιγότεροι ή και το αντίστροφο. Το ζητούμενο είναι να κάνεις αυτό που ξέρεις πολύ καλά. Μου συνέβη στο παρελθόν να γράψω ένα τραγούδι που θα γινόταν πολύ μεγάλη επιτυχία, αλλά επειδή ήταν εύκολο στο άκουσμα, το πέταξα.

Πιστεύεις πως τα μουσικά realities παιχνίδια, κάνουν κακό στη μουσική;

Μεγέθυνση « Την εποχή μας τη χαρακτηρίζει η ταχύτητα. Και όποιος βιάζεται σκοντάφτει…Αλλά συνεχιστές νομίζω πως υπάρχουν. Όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, ένας άξιος συνεχιστής του λαϊκού στοιχείου, αν και ο ίδιος δεν έκανε λαϊκό τραγούδι με την έννοια που το γνωρίζουμε. Το τραγούδι του έχει εσωτερική αναζήτηση... »

Γι' αυτά έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά. Θα έλεγα πως δε με ενδιαφέρει τι κάνουν. Αυτοί οι άνθρωποι πάνε να κάνουν κάτι. Έχουν κλειστεί εκεί μέσα και κάτι προσπαθούν να κάνουν. Ας κάνουν αυτό που κάνουν. Στη μουσική νομίζω ότι δε μπορούν να κάνουν κακό, ότι δε μπορούν να την αγγίξουν.

Ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει συγκεκριμένη ταυτότητα;

Πιστεύω πως αυτά περί ταυτότητας και εικόνας ίσως φυλακίζουν τον καλλιτέχνη και καλό είναι κανείς να κινείται ελεύθερα και ανεξάρτητα από όλα αυτά. Αλλά για να κάνεις καριέρα πρέπει να έχεις ταυτότητα. Η δική μου ταυτότητα, παρόλο που κάνω και ροκ, και μπαλάντες και λαϊκά κ.ά , εντοπίζεται στο ύφος, το στίχο και τη φωνή.

Την εποχή μας τη χαρακτηρίζει η προχειρότητα στη μουσική; Υπάρχουν άξιοι
συνεχιστές του Χατζiδάκι, του Τσιτσάνη και άλλων μεγάλων δημιουργών;

Την εποχή μας τη χαρακτηρίζει η ταχύτητα. Και όποιος βιάζεται σκοντάφτει…Αλλά συνεχιστές νομίζω πως υπάρχουν. Όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, ένας άξιος συνεχιστής του λαϊκού στοιχείου, αν και ο ίδιος δεν έκανε λαϊκό τραγούδι με την έννοια που το γνωρίζουμε. Το τραγούδι του έχει εσωτερική αναζήτηση, κάτι που δεν το έκαναν οι παλιότεροι λαϊκοί δημιουργοί. Ο πρώτος διδάξας σ' αυτό το εσωτερικό τραγούδι είναι βεβαίως ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Λένε πως κάθε κοινωνία έχει τους ηγέτες που τις αξίζουν; Θα το παραλλάξω
αυτό και θα σε ρωτήσω: Ο ακροατής και ο θεατής επιλέγει τους καλλιτέχνες που
του αξίζουν. Συμφωνείς;

Βέβαια. Όταν κάποιος μεγαλώνει ακούγοντας, ας πούμε, λαϊκά τραγούδια, θα επιλέξει φυσικά ν΄ ακούει αυτά, δεν θα επιλέξει Μπαχ. Με αυτή την έννοια το λέω. Όχι σαν τιμωρία δηλαδή.

Ο χώρος της μουσικής είναι ανοιχτός για νέους καλλιτέχνες ή υπάρχουν δυσκολίες
γι΄ αυτούς που θέλουν να εισέλθουν στο χώρο;

Ο χώρος στον οποίο κινούμαι εγώ είναι πολύ ανοικτός. Μάλιστα ο δικός μας χώρος επιδιώκει συνεργασίες με νέους καλλιτέχνες, για να αναπνεύσει και ο ίδιος. Όπως έκανε και με μένα ο Νίκος Παπάζογλου όταν μου έδωσε βήμα και είπα τα τραγούδια μου, το ίδιο επιδιώκω να κάνω κι εγώ. Αυτό δίνει διάρκεια στο χώρο κα τον κάνει πιο ζωντανό. Σε άλλους χώρους δεν ξέρω τι συμβαίνει. Δεν ξέρω αν υπάρχουν πόρτες ερμητικά κλειστές. Αυτό που ξέρω είναι ότι οι δισκογραφικές εταιρίες περνούν μεγάλη κρίση και δεν επενδύουν σε καινούργια πρόσωπα.

Η μουσική που γράφεις για παιδιά πως προέκυψε;

Σε κάποια φάση της ζωής μου ήρθα σε επαφή με παιδιά και αυτό ήθελα να το αποδώσω. Είχε πει κάποτε ο Σαββόπουλος ότι "αν ότι ζούμε χάνεται, είμαστε χαμένοι και εμείς οι ίδιοι". Αυτό το θυμάμαι πάντα και ότι ζω προσπαθώ να το καταγράφω με τον άλλο ή με τον άλλο τρόπο.

Μίλησέ μας για το καινούργιο σου cd.

Είναι ένας δίσκος που έχει έντονη τη δική μου στιχουργική παρουσία, με την προτροπή και την παραίνεση του κόσμου, ο οποίος με σταματούσε στο δρόμο και μου έλεγε ότι δεν του άρεσε να μελοποιώ στίχους άλλων, αλλά να μελοποιώ δικούς μου στίχους. Έτσι λοιπόν έφτιαξα ένα δίσκο, όπου στα περισσότερα τραγούδια έχω γράψει εγώ τους στίχους. Για τη δημιουργία αυτού του δίσκου συνεργάστηκα με το Θοδωρή Γκόνη, το Γιάννη Καλβούζο, το Γιώργο Σιδέρη και το Μιλτιάδη Μαλακάση. Είναι ένας δίσκος τον οποίο αγαπάω πολύ και ο οποίος γράφτηκε τον τελευταίο χρόνο, ενώ βρισκόμουν σε περιοδεία με το Σωκράτη Μάλαμα. Και εδώ βεβαίως υπάρχει το λαϊκό στοιχείο και είναι από τα cd που ευχαριστήθηκα πάρα πολύ.

Μεγέθυνση

Αυτό τον καιρό που εμφανίζεσαι;

Πριν από λίγο τελείωσε μια περιοδεία μου σε όλη την Ελλάδα και ήδη έχω ξεκινήσει εμφανίσεις στο Σταυρό του Νότου, με εξαιρετικούς συνεργάτες και ένα μουσικό σχήμα για το οποίο είμαι ευτυχής. Είναι μια ομάδα από νέους ανθρώπους, πολύ μικρότερους σε ηλικία από μένα, η οποία αποτελείται από τον Αλέξανδρο Ιακώβου στο βιολί, μόλις 20 χρονών, το Δημήτρη Βαρελόπουλο στο λαούτο, μαντολίνο και μπουζούκι, την Ηλιάνα Καψαδάμη μια πολύ καλή τραγουδίστρια, η οποία συμμετέχει και στο δίσκο μου, την Ηρώ Σαϊα μια επίσης πολύ καλή τραγουδίστρια, τον Ανδρέα Σίκκη σε πνευστά, κρουστά και τραγούδι, τον Πέτρο Βαρθακούρη στο μπάσο, το Βασίλη Χατζηνικολάου στο πιάνο, το Μιχάλη Ορφανίδη στα τύμπανα και το Δημήτρη Παπαλάμπρου στις κιθάρες. Είμαστε μια πολύ χαρούμενη παρέα, παίζουμε και ευχαριστιόμαστε.

Τελειώνοντας Ορφέα, θα ήθελα να σε ρωτήσω ποια είναι η σχέση σου με το Internet;


Θα ήθελα να είναι πολύ καλή, αλλά δεν είναι. Αυτό τον καιρό προσπαθώ να μάθω όσα μπορώ περισσότερα και να στήσω και την προσωπική μου σελίδα.

Ορφέα καλή σου επιτυχία

Ευχαριστώ. Καλή επιτυχία σε σας και στο MusicHeaven!


Σύνδεσμοι:
- Όλες οι φωτογραφίες από τη συνέντευξη
- Εκπαιδευτικές παρτιτούρες
- Δισκογραφία στο GreekCDs.gr