Μίμη Πλέσσα: Τα Βραβευμένα 1959 - 1985

Η διάρκεια (διαχρονικότης του έργου) θα ορίσει την σημαντικότητα της κάθε εποχής. Στην δική μου εποχή της αναζήτησης επεδίωξα τις διεθνείς αναμετρήσεις και ευτύχησα να πρωτεύσω σε διεθνή Φεστιβάλ. Ευτυχώς κάποια από αυτά τα ελληνικά τραγούδια τα αγάπησε ιδιαίτερα η Λουκίλα Καρρέρ και με τον φίλο ποιητή Δημήτρη Μπρούχο μου ζήτησαν να τα ηχογραφήσω με ερμηνεύτρια την ευαίσθητη Εύη Καπάταη.

Δέχθηκα με χαρά γιατί τα αγαπάω και με την τεχνική βοήθεια του Αντώνη τα παραδίδω με την σημερινή τους μορφή στην δική σας κρίση."

ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ
Μίμης Πλέσσας και Εύη Καπάταη

Η παραγωγός του δίσκου ΛΟΥΚΙΛΑ ΚΑΡΡΕΡ, διηγείται: "Τα 17 χρόνια συνεχούς παρουσίας μου στο ραδιόφωνο με έφεραν κοντά σε όλες τις μόδες και τις τάσεις της δισκογραφίας όλα αυτά τα χρόνια. Έρχονται εποχές, που η επανάληψη κάποιων ακουσμάτων «κουράζει» και τόσο το ραδιόφωνο, όσο και το κοινό είναι « ώριμο» , να δεχτεί κάτι αλλιώτικο.

Την τελευταία δεκαετία, οι επανεκτελέσεις τραγουδιών , έγιναν αναγκαστικά «μόδα» μιά και τις περισσότερες φορές , αποτελούν ένα σίγουρο σκαλοπάτι για τον τραγουδιστή και γιά την δισκογραφική εταιρία τον μόνο τρόπο να «πουλήσει»

Σήμερα τα περισσότερα τραγούδια που γνώρισαν την επανεκτέλεση, ειναι ελαφρολαϊκά,λαϊκά, ρεμπέτικα,αρχοντορεμπέτικα και βέβαια τα αειθαλή του ελληνικού κινηματογράφου/αυτά μάλιστα τα τελευταία γνώρισαν και προσπάθειες ¨αντιγραφής¨ σε επίπεδο σύνθεσης και ενορχήστρωσης! Υπάρχει όμως και μια άλλη κατηγορία τραγουδιών που έχει μείνει σχεδόν ανέπαφη.

Μια γενιά συνθετών μας της δεκαετίας του ΄50 είχε τ΄ όνειρο να γράψει εφάμιλλη μουσική με την Ευρωπαϊκή και την Αμερικάνικη. Όσοι είχαν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν μεγαλύτερες ορχήστρες από αυτές που έπαιζαν συνήθως στα στούντιο των εταιριών δίσκων τα κατάφεραν. Ο Γιάννης Σπάρτακος παιζόταν από την ορχήστρα του Xavier Cougat, ο Τάκης Μωράκης απο Χολλυγουντιανή ορχήστρα, ο Γιώργος Μουζάκης αγαπούσε τα πνευστά και ο Κώστας Καπνήσης τα συμφωνικότερα ακούσματα. Ο Μίμης Πλέσσας στην Αμερική έδειχνε στους τζαζίστες φίλους του τις σπουδαίες συνθέσεις του Κώστα Γιαννίδη, του Λυκούργου Μαρκέα, του Μιχάλη Σουγιούλ και των Μενέλαου και Ηρακλή Θεοφανίδη. Στην δεκαετία του ΄60 μόνο στα 3 Φεστιβάλ του ΕΙΡ και μετά της Θεσσαλονίκης και στον κινηματογράφο κρατήθηκε για μερικά χρόνια η τάση αυτή. Όσοι από τους συνθέτες μας (Καπνίσης,Μωράκης,Γιαννίδης,Πλέσσας) τόλμησαν να διαγωνιστούν στο εξωτερικό με αυτά τα «άλλα»τραγούδια κατάκτησαν πρωτιές σε διεθνή φεστιβάλ (Βαρκελώνη, Βέλγιο, Πολωνία κλπ) Σε μιάν εποχή που εδώ στη χώρα μας τόσο τα τραγούδια όσο και τα βραβεία περνούσαν σχεδόν απαρατήρητα μιά και από αυτό το τραγούδι είχε μπει στο « στόχαστρο» των πολλών πολέμιών του. Αυτά τα τραγούδια απαιτούσαν «ΣΥΝΘΕΤΗ» και «ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΤΗ» και έδιναν στον στίχο τον δεύτερο λόγο. Αυτό ακριβώς έδωσε λαβή στους επικριτές αυτών των σπουδαίων τραγουδιών να τα κατατάξουν στα «ελαφρά» ακούσματα.

Σήμερα λοιπόν πιστεύω πως αυτά τα «ελαφρά»κατά πολλούς « μεγάλα» και «απαιτητικά» τραγούδια κατά την ταπεινή μου άποψη, μπορούν να βρουν την δική τους θέση στη δισκογραφία, στο ραδιόφωνο που αποζητάει «το αλλιώτικο» και τελικά στο στόμα και στις καρδιές του κόσμου που είναι ο τελικός αποδέκτης. Τα χαρακτήρισα «απαιτητικά» τα τραγούδια αυτά και πιστεύω πως η Εύη Καπάταη μπόρεσε με την ευαισθησία της να τα αποδώσει, με έναν δικό της τρόπο. Ο Μίμης Πλέσσας τα «έντυσε» σημερινά με νέες ενορχηστρώσεις, ενώ στον φίλο Δημήτρη Μπρούχο βρήκα έναν συνοδοιπόρο αυτής της παραγωγής και μαζί , σας ευχόμαστε καλή ακρόαση !




Εύη Καπάταη

Ο ποιητής Δημήτρης Μπουχος, που είχε μαζί με την κ.Καρρερ την ιδέα για τον δίσκο, λέει: " Το να προσυπογράφεις την δισκογραφική εμφάνιση τραγουδιών που η αρτιότητά τους όσο και η αμεσότητα τους τα καθιέρωσε διεθνώς στις καρδιές του κόσμου κι εκείνος ανταπέδωσε αγάπη και χειροκρότημα σίγουρα είναι μια μεγάλη ευθύνη. ΄Όταν μάλιστα αυτή η επανεμφάνιση ταυτίζεται με την εκφραστική ερμηνεία ταλαντούχα φωνής, αναγνωρίσιμης και «πολλά» αγαπητής , που έχει διαγράψει την δική της διαδρομή στα μουσικά δρώμενα με πολλούς επαίνους. Κι όταν ο ίδιος ο δημιουργός, ο συνθέτης, γιορτάζοντας το Ιωβηλαίο της 50χρονης εφηβείας του, ρίχνεται ακόμα πιο γερά στη μάχη, παίρνοντας επάνω του το φορτίο άλλης μιας «πρωτιάς», μιας νέας αισθητικής αντίληψης ,που με τα εργαλεία της τεχνολογίας σμιλεύει την πρωτογενή έμπνευση και την μορφοποιεί σε μια πάντα επίκαιρη και συνάμα διαχρονική αξία, τότε η ευθύνη αθροίζεται. Ο Μίμης ως φίλος και αδελφός και ο Πλέσσας ως δημιουργός και συνεργάτης, βάζει δύσκολα πρώτα στον εαυτό του για νά φτάσουν στους άλλους απλά κι εύκολα. Η Εύη Καπάταη θα επιχειρήσει να σας μεταδώσει το κλίμα, έχοντας βαρειά κληρονομιά τις πρώτες εκτελέσεις, δίνοντας όμως το δικό της αυθεντικό στίγμα και αφήνοντας το αποτύπωμα, μίας ακόμα σημαντικής φωνητικής παρουσίας. Η Λουκίλα Καρρέρ-Πλέσσα, μοιράστηκε μαζί μας φρέσκιες ιδέες και πάνω απ όλα καλή διάθεση, μεράκι και πάντα ενδιαφέρουσες ιδέες . Ο Αντώνης Πλέσσας επιμελήθηκε με γνώση και σεβασμό το συλλεκτικό υλικό και σε μένα έμεινε, να σας το παραδώσω αναλαμβάνοντας την ευθύνη για κάθε τι που θα μπορούσε να γίνει καλύτερο.


Σύνθεση – Ενορχήστρωση: ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ
Πιάνο – Πλήκτρα: Μίμης Πλέσσας
Φλάουτο – Σαξόφωνο: Θάνος Γεωργουλάς
Τύμπανα – Κρουστά – Προγραμματισμός – Ηχοληψία: Αντώνης Πλέσσας
Ηχογράφηση: Studio Μουσική ΕΠΕ
Μίξη: Μάνος Γοβατζιδάκης
Φωτογραφίες: Ηρακλής Μαυρομάτης
Make up: ¶ντρυ Αργυρίδου
Styling: Ελεάνα energie
Hair Styling: Παναγιώτης studio
Art work: Αργυρώ Σύριγγα
Παραγωγή: Λουκίλα Καρρέρ
Διεύθυνση Παραγωγής: Δημήτρης Μπρούχος
Επιμέλεια Παραγωγής: Σταμάτης Χατζηχριστοφής


1 Θαρθείς και θα με βρείς (3:24) (Στίχοι: Κώστας Κινδύνης)
Α΄ Βραβείο – Βέλγιο 1963, ¶ εκτέλεση: Τζένη Βάνου

2 Τι κρίμα (2:57) (Στίχοι: Κώστας Κινδύνης)
¶ Διεθνές Βραβείο – Πολωνία 1962, ¶ εκτέλεση: Γιοβάννα

3 Πρώτη του Μάη (2:44) (Στίχοι: Σοφία Φίλτισση)
Βραβείο Καλλιτεχνικού Τραγουδιού Διεθνούς Φεστιβάλ Τόκιο 1985
¶ εκτέλεση: Κλεοπάτρα

4 Ποιος το ξέρει (2:20) (Στίχοι: Κώστας Πρετεντέρης)
Βραβείο Θεάτρου των Εθνών – Παρίσι 1959
¶ εκτέλεση: Δημήτρης Χόρν

5 Αν βουληθώ ( 3:30)(Δημοτική Κυπριακή Ποίηση)
Από την ταινία «Το νησί της Αφροδίτης» του Γ. Σκαλενάκη
Με την Κατίνα Παξινού, ¶ εκτέλεση: Μιχάλης Βιολάρης