ελληνική μουσική
    790 online   ·  210.833 μέλη
    Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
    Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι, το τέλος μη δω...

    Ακούστε το ηχητικό!
    Γράφει ο Μανώλης Πασχαλίδης (ageras)
    26 άρθρα στο MusicHeaven
    Πέμπτη 12 Ιαν 2006
    Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
    Μουσική: Lucio Battisti
    Ερμηνευτές: Lucio Battisti, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Νταλάρας-Μαρινέλλα, Ελευθερία Αρβανιτάκη


    Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
    κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα
    σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
    μου κρατούσες το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει

    Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
    χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν
    μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
    πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

    Σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες θα μείνουμε λίγοι
    πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
    μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
    πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

    Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
    κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
    στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
    κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία

    Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ

    Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω



    GIARDINI DI MARZO (Πρωτότυπη ιταλική εκτέλεση)

    Il carretto passava e quell'uomo gridava " gelati "
    al ventuno del mese i nostri soldi erano già finiti
    io pensavo a mia madre e rivedevo i suoi vestiti
    il più bello era nero coi fiori non ancora appassiti
    all'uscita di scuola i ragazzi vendevano i libri
    io restavo a guardarli cercando il coraggio per imitarli,
    poi sconfitto tornavo a giocar con la mente e i suoi tarli
    e la sera al telefono tu mi chiedevi perché non parli.
    che anno è, che giorno è
    questo è il tempo di vivere con te,
    le mie mani come vedi, non tremano più
    e ho nell'anima in fondo all'anima
    cieli immensi e immenso amore
    e poi ancora, ancora amore amor per te,
    fiumi azzurri e colline e praterie
    dove corrono dolcissime le mie malinconie
    l'universo trova spazio dentro me,
    ma il coraggio di vivere, quello, ancora non c'e'.
    i giardini di marzo si vestono di nuovi colori
    e le giovani donne in quel mese, vivono nuovi amori
    camminavi al mio fianco e ad un tratto dicesti
    " tu muori se mi aiuti, son certa
    che io ne verrò fuori "
    ma non una parola chiarì i miei pensieri
    continuai a camminare lasciandoti attrice di ieri.
    che anno è, che giorno è.....

    - Γνωρίζετε την πρωτότυπη ιταλική εκτέλεση και αν ναι σας αρέσει;

    - Πως σας φάνηκε η ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου;

    - Ποιο σημείο του τραγουδιού νομίζετε πως είναι το πιο δυνατό; (είτε από μουσικής, είτε από στιχουργικής άποψης)

    Tags
    Καλλιτέχνες:Lucio BattistiΒασίλης ΠαπακωνσταντίνουΜουσική Εκπαίδευση:tempo



    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #3825   /   12.01.2006, 19:37   /   Αναφορά
    Το ιταλικό μου αρέσει λίγο πιο πολύ... Από τα ωραιότερα του Βασίλη πάντως!
    #3826   /   12.01.2006, 20:34
    ιστορικο τραγουδι οπως και ιστορικος ερμηνευτης!!!να σαι καλα μανο να μας φτιαχνεις με τις εκπληξεις του i-pod !!! :)

    #3827   /   12.01.2006, 20:39   /   Αναφορά
    Δεν υπάρχουν λόγια για να το περιγράψω το αίσθημα που νιώθω.....
    #3828   /   12.01.2006, 20:59   /   Αναφορά
    Ήξερα οτι τι κομμάτι είναι ιταλικό.Όμως δεν έτυχε δυστυχώς να το ακούσω έως τώρα...

    Ο Βασίλης είναι πολύ μεγάλος ερμηνευτής,και άφου δεν μπορώ να κάνω σύγκριση, τουλάχιστον μπορώ με σιγουριά να πώ ότι το ερμηνεύει τέλεια... Δίνει όλο το απαραίτητο συναίσθημα εκεί που πρέπει & όσο πρέπει...

    Το έχω ακούσει απο πολλές εκτελέσεις του,και έχω να πω οτι είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ.
    #3829   /   12.01.2006, 22:42   /   Αναφορά
    ''..μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι

    πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη..''

    Για εμένα, η πιο δυνατή στιχουργικά στιγμή του τραγουδιου!



    Την πρωτότυπη ιταλική εκτέλεση την έχω ακούσει αλλα δεν είχα προσέξει ποτέ τα λόγια..Εξαιρετικό!!

    ''..l'universo trova spazio dentro me..''
    #3830   /   13.01.2006, 13:04   /   Αναφορά
    Είναι ένα από τα "τραγούδια σταθμοί" θα έλεγα.Είναι συγκλονιστικό τόσο για τους υπέροχους στίχους που έγραψε η Λίνα Νικολακοπούλου όσο και για την ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.Αν και ο Βασίλης δεν μου αρέσει ιδιαίτερα το συγκεκριμένο τραγούδι μαζί με 2-3 ακόμη είναι από τα αγαπημένα μου.Τώρα....η ιταλική εκτέλεση είναι σαφώς ανώτερη (προσωπική μου άποψη) καθώς δεν είμαι και πολύ της διασκευής!!!



    "Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ



    Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω" τα λέει όλα.....



    #3831   /   13.01.2006, 15:50   /   Αναφορά
    Κι εγω που ζω για παντα εδω.........μεχρι το τελος του τραγουδιου μ'αρεσει πολυ ο στιχος.

    Δεν ηξερα οτι το τραγουδι ηταν Ιταλικο.Βαλτε μου απουσια εδω.Οι ερμηνευτες ομως το ειπαν καταπληκτικα.Δεν χωραει αντιρρηση.
    #3832   /   13.01.2006, 17:06   /   Αναφορά
    Λοιπόν, το "Πριν το τέλος" είναι η εφηβεία μου, είναι οι γηπεδικές συναυλίες του Βασίλη, είναι η "Διαίρεση", είναι η γαλαρία των σχολικών εκδρομών.

    Το "I giardini di Marzo" είναι οι πέντες μήνες του Erasmus στην Σικελία. Είναι ο Antonio, o Davide, o Giovanni, η Rosalba, η Margherita, ο Peppe, ο Piero..., είναι η Messina, η Taormina, η Siracusa, η Ragusa Ibla, είναι κάτι σαν πατρίδα.

    Να 'σαι καλά βρε agera που μας βάζεις που και που να συνδέουμε τα τραγούδια με ό,τι μας έκανε να τα πρωτοαγαπήσουμε!
    #3833   /   13.01.2006, 17:49   /   Αναφορά
    Πρώτος σταθμός: 1985. Σχεδόν 8 χρονών. Ο πατέρας έχει αγοράσει ένα στερεοφωνικό Fisher (τεράστια αλλαγή για το σπίτι η μετάβαση από ένα παμπάλαιο ραδιόφωνο Phillips σε ένα μηχάνημα με ενισχυτή, πικάπ, κασετόφωνο και ραδιόφωνο, και καθοριστική για τη μετέπειτα σχέση μου με τη μουσική) και μαζί με αυτό, καμιά δεκαριά δίσκους και αρκετές κασέτες, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζω αμέσως δύο: η μια έχει στη μια πλευρά τα "’πονα Μάτια" του Νταλάρα και στην άλλη τον "Εμφύλιο Έρωτα" της Αλεξίου, ενώ η δεύτερη τα "Τραπεζάκια Έξω" του Σαββόπουλου και τη "Διαίρεση" του Βασίλη. Από την πρώτη στιγμή και για χρόνια μετά τις άκουγα ασταμάτητα έχοντας μάθει τα τραγούδια απ' έξω. Σκεφτείτε ένα πιτσιρίκι να τραγουδάει σαν τρελό "Είμαι δεκαεξάρης σας γαμώ τα Λύκεια" από τα "Τραπεζάκια" ή "Η σειρήνα πάνω ουρλιάζει και η σύριγγα αδειάζει..." από τη "Διαίρεση". Το τραγούδι όμως που με τρέλαινε πραγματικά ήταν το "Πριν το τέλος" : η κιθάρα στην αρχή, ο ψίθυρος του Βασίλη, το ανέβασμα οκτάβας στην επόμενη στροφή και η έκρηξη του ρεφραίν, μα πάνω απ' όλα οι ονειρικοί στίχοι της Λίνας...Για μένα το τραγούδι αυτό από τότε μου φέρνει στο νου δύο πράγματα: μια ασφυκτική επαρχία και μια δεκαετία του '80 θολή και σκοτεινή.

    Δεύτερος σταθμός: 1991. "Νταλάρας-Παπακωνσταντίνου-Live στο Αττικόν". Ένας από τους πρώτους δίσκους που αγόρασα εγώ ο ίδιος(για την ιστορία οι άλλοι δύο ήταν το "Συγγνώμη για την ’μυνα" και οι "Γραμμές των Οριζόντων"). Το πικάπ τους επόμενους μήνες τον λιώνει κυριολεκτικά και εγώ να κολλάω διαρκώς στην τόσο "κουφή" όσο και εύστοχη αλλαγή από το "Πριν το τέλος" στο "Πριν το Χάραμα". Ήταν από τις πρώτες φορές που ψυχανεμιζόμουν ότι τελικά η μουσική είναι μια, και ότι τα πιο ετερόκλητα πράγματα στην τέχνη μπορούν να συναντηθούν και να συνδυαστούν δημιουργικά.

    Τρίτος σταθμός: 1996-97. Φοιτητής στα Γιάννενα γνωρίζομαι με κάποιους Ιταλούς συναδέλφους που έχουν έρθει με Erasmus. Ανάμεσά τους και ο Ottavio, ο οποίος ψυλλιάζεται τα μουσικά μου γούστα και μου κάνει δώρο (να'σαι καλά φίλε όπου και να 'σαι) μια 90άρα κασέτα του: στη μια της πλευρά Lucio Dalla και στην άλλη Lucio Battisti. Τα τραγούδια και των δύο μου αρέσουν από την πρώτη στιγμή και φυσικά στα τραγούδια του Battisti βρίσκω και παλιούς μου γνώριμους: το "I Giardini di Marzo" αλλά και το "Penso a Te" (Το έχει διασκευάσει ο Μαχαιρίτσας - "Σε θυμάμαι, τι να πω κτλ."). Με τα λίγα Ιταλικά που τότε είχα μάθει καταλαβαίνω και τσάτρα-πάτρα τους στίχους και ανακαλύπτω ένα είδος τραγουδιού που, όπως έχω πλέον συνειδητοποιήσει, όχι μόνο ήταν ιδιαίτερο αξιόλογο, αλλά και έχει επηρεάσει ιδιαίτερα αρκετούς Έλληνες καλλιτέχνες (Θ. Μικρούτσικος, Αφοί Κατσιμίχα, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Χρήστος Θηβαίος), κάποιοι από τους οποίους έχουν διασκευάσει κιόλας ιταλικά τραγούδια αυτού του κλίματος.

    Σταματώντας εδώ τη φλυαρία μου θέλω να σημειώσω ότι οι στίχοι της Λίνας είναι τελείως διαφορετικοί από αυτούς του πρωτότυπου, μια πρόχειρη μετάφραση του οποίου παραθέτω πιο κάτω, και πως έχω την αίσθηση ότι και μουσικά η ελληνική εκδοχή διαφέρει από την πρώτη εκτέλεση...Το τραγούδι αυτό είναι μια καλή περίπτωση αυτού που εννοούσα στα σχόλιά μου στο "Μικρή Πατρίδα" σχετικά με τη διαφορά διασκευής και απλής επανεκτέλεσης.





    Ι giardini di marzo - Lucio Battisti από mariakou



    Οι κήποι του Μαρτίου



    Λούτσιο Μπατίστι



    Το καροτσάκι περνούσε κι ένας άντρας φώναζε "παγωτά"

    στις 21 του μήνα τα λεφτά μας είχαν τελειώσει ήδη

    εγώ σκεφτόμουν τη μητέρα μου και ξανάβλεπα τα φορέματά της

    το πιο όμορφο ήταν μαύρο με λουλούδια ακόμα αμάραντα



    Στην έξοδο του σχολείου τα παιδιά πουλούσαν τα βιβλία

    εγώ καθόμουν και τα κοίταζα ψάχνοντας το κουράγιο να τα μιμηθώ,

    μετά νικημένος επέστρεφα για να παίξω με το νου και τα σαράκια του

    το βράδυ στο τηλέφωνο εσύ με ρωτούσες γιατί δε μιλάς.



    Τι έτος είναι, τι μέρα είναι

    Αυτή είναι η στιγμή για να ζήσω μαζί σου,

    τα χέρια μου όπως βλέπεις δεν τρέμουνε πια

    και έχω στην ψυχή, στο βάθος της ψυχής,

    ατέλειωτους ουρανούς κι ατέλειωτη αγάπη

    και μετά ακόμα, ακόμα αγάπη, αγάπη για σένα

    γαλάζια ποτάμια και λόφους και λιβάδια

    όπου τρέχουνε γλυκύτατες οι μελαγχολίες μου,

    το σύμπαν βρίσκει χώρο μέσα μου,

    μα το κουράγιο να ζήσω, εκείνο ακόμα δεν υπάρχει.



    Οι κήποι του Μάρτη φοράνε καινούρια χρώματα

    και οι νέες γυναίκες εκείνο το μήνα ζουν καινούριες αγάπες

    περπατούσες πλάι μου και ξαφνικά είπες

    "εσύ πεθαίνεις, αν με βοηθήσεις είμαι σίγουρη πως θα ξεφύγω"

    μα ούτε μια λέξη δεν ξεκαθάρισε τις σκέψεις μου

    συνέχισα να περπατώ αφήνοντάς σε, ηθοποιό του χθες.



    Πηγή: http://clubs.pathfinder.gr/anima/97166?forum=13916&read=15

    #3834   /   13.01.2006, 18:13   /   Αναφορά
    ageras να σου πω τηην αλήθεια απο την σελίδα έμαθα ό,τι το τραγούδι είναι ιταλικό.Αλλά έξαψα το βρήκα και το άκουσα.Βέβαια όμως προτιμό το ελληνικό με την φωνή του Παπακωσταντίνου αν και δεν το έχω...!!!!!
    #3835   /   13.01.2006, 22:02   /   Αναφορά
    Συμφωνώ και με τα δύο σχόλια της aggeloudaki. Να σαι καλά και συ αγέρα για 2 ωραία τραγούδια που μας θύμησες... ε ε ερχονται [ :) όσο γράφω το σχόλιο αυτά "κατεβαίνουν]. Επίσης θέλω να πω ότι ο Jorge κάνει πολύ ωραίο πρόγραμμα στο www.listen.musicheaven.gr. Κρίμα που αυτήν τη στιγμή τον ακούμε μόνο 2 μέλη...
    #3839   /   14.01.2006, 12:54   /   Αναφορά
    Όντως οι ιταλικοί στίχοι δεν έχουν ομοιότητες με τους ελληνικούς,αλλά είναι εξίσου υπέροχοι με τους στιχους της Λίνας Νικολακοπούλου.Είναι από τα λίγες περιπτώσεις που μου αρέσουν μεταφρασμένοι στίχοι!
    #4018   /   10.02.2006, 17:25   /   Αναφορά
    Ειναι παρα πολυ ομορφο....Σε ταξιδευει στα ονειρα αλλα και τον πονο που μπορει να προκαλεσει μια μεγαλη και δυνατη αγαπη.

    Καθε στιχος ξεδιπλωνει και ενα διαφορετικο νοημα....Πραγματικα, μοναδικο και ειδικα οι τελευταιοι στιχοι ειναι υπεροχοι!
    #4019   /   10.02.2006, 22:43   /   Αναφορά
    Η ερμηνεία του Βασίλη είναι όπως ειπώθηκε και πιο πάνω

    για τους περισσότερους από μας κάτι παραπάνω από από μια

    ΄καλή΄δεύτερη εκτέλεση του κομματιού αυτού.

    Έχει το άρωμα της εφηβείας και της μετεφηβείας μας , έχει τα

    χρώματα και τους ήχους καλοκαιρινών συναυλιών και χειμωνιάτικων μπαρ ...



    Κι ο έλληνικός στίχος της Νικολακοπούλου αφαιρετικός

    έτοιμος να αξιοποιηθεί -ανάλογα με τις προσλαμβάνουσες του κάθε αποδέκτη

    και να ταυτιστεί με προσωπικές του στιγμές ...



    Από την ελληνική απόδοση ξεχωριζω τους στίχους :



    ...πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

    ...σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά

    ...Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω



    Στο πρωτότυπο ο στίχος :



    ".. l'universo trova spazio dentro me,ma il coraggio di vivere, quello, ancora non c'e'"

    νομιζω ειναι όλα-τα-λεφτα !









    #4077   /   18.02.2006, 19:17
    Η κορυφαία ερμηνεία είναι αυτή του Βασίλη στη Διαίρεση...’ψογη και η ενορχήστρωση από τον Γανωσέλλη..

    Το καλύτερο σημείο στο πρώτο ρεφραίν..

    ..κι όλο "φεύγω" το τέλος ....

    #4217   /   15.03.2006, 01:30   /   Αναφορά
    Από τα τραγούδια που μάλλόν όλοι έχουμε σιγοτραγουδίσει και έχουμε συγκινηθεί...!

    Υπέροχος στίχος, αισθαντική η μουσική...!
    rem
    #4234   /   15.03.2006, 19:43   /   Αναφορά
    "Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω

    κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι"

    " tu muori se mi aiuti, son certa

    che io ne verrò fuori "

    πολυ δυνατη ερμηνεια απο Παπακωνσταντινου.Σε φορτιζει συναισθηματικα και χανεσαι, ξεφευγεις σε κοσμους ονειρων.

    "χαρμολυπη" με κυριευει οταν το ακουω..
    #4359   /   04.04.2006, 22:03   /   Αναφορά
    ΦΟΒΕΡΟ ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ . ΦΥΣΙΚΑ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΙΟ ΩΡΑΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ - ΠΕΙ.

    Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν

    χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν

    μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι

    πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη



    Η ΠΟΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΗΣΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΣΚΕΨΗ!



    #4711   /   22.05.2006, 13:49   /   Αναφορά
    Σαφώς υπέρ του Ιταλικού χωρίς δεύτερη σκέψη!!!!



    :-)
    #5309   /   03.08.2006, 14:25   /   Αναφορά
    η ιταλικη εκτελεση ειναι σιγουρα πιο ερωτικη.. και σιγουρα βοηθαει και η γλωσσα σ'αυτο.. Θα λεγα ομως πως ο Βασιλης αξιοπρεπεστατος εκανε μια καταπληκτικη διασκευη και μαλιστα ειναι επιτυχια που καθε φορα που το πετυχαινω το αφηνω να παιξει.. και στα live με συγκινει παντα... Οσο για το πιο δυνατο σημειο στο ελληνικο ειναι κει που λεει οτι "Σκέψου να 'ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να 'σουν το πιόνι".. και απο το ιταλικο "camminavi al mio fianco e ad un tratto dicesti

    " tu muori se mi aiuti, son certa

    che io ne verrò fuori "

    ma non una parola chiarì i miei pensieri

    continuai a camminare lasciandoti attrice di ieri."...

    #5548   /   11.09.2006, 05:08   /   Αναφορά
    Πολύ καλό το ιταλικό.Να ήξερα τι σημαίνει κιόλας!Πάντως έτσι όπως το σιγοψιθύσα με τη γνωστή μουσική μου φάννηκε εύηχο.Η κορύφωση,που λες,του τραγουδιού βρίσκεται μεταξύ κουπλέ-ρεφρέν,ιδιαίτερα η αρχή του ρεφρέν κι άπο άποψη μουσικής και νοήματος..Όσο για την ερμηνεία του Βασίλη,είναι η καλύτερη μεταξύ άλλων ερμηνειών από Έλληνες καλλιτέχνες.
    #5590   /   13.09.2006, 19:51   /   Αναφορά
    Είναι φοβερό κομμάτι από μουσικής άποψης.

    Μου αρέσουν και τα δύο πάρα πολύ, αλλά προτιμώ το ελληνικό λόγω στίχων.

    Η ερμηνεία του Παπακωνσταντίνου είναι, κατά την άποψή μου, ανατριχιαστική!!

    Και τα στιχουργικά σημεία που έχω ξεχωρίσει είναι....

    "...μου κρατούσες το χέρι, ότι ζούμε μου λες, δεν μου φτάνει"

    "...μια φορά μου 'χες πει, δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι

    πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη"
    #5720   /   23.09.2006, 20:59
    To τραγούδι αναμφισβήτητα το έκανε Μ Ε Γ Α Λ Ο η ερμηνεία του Γ Ι Ω Ρ Γ Ο Υ

    Ν Τ Α Λ Α Ρ Α.Βεβαίως συνέπραξε και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, αλλά

    ας μη κοροιδευόμαστε-Αν δεν ηταν ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΗΣ,ΠΑΡΩΝ,θα

    είχε πάει άπατο.ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΑ ΣΥΚΑ ΣΥΚΑ< ΚΑΙ ΤΗ ΣΚΑΦΗ ΣΚΑΦΗ.

    ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟΝ.

    Μ αυτά που γράφω δεν αμφισβητώ τον Παπακωνσταντίνου σαν τραγουδιστή,

    ειδικά στα ροκ που είναι και ο καλύτερος, αλλά άλλο ΝΤΑΛΑΡΑΣ, που είναι

    ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ και άλλο ο ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

    ο οποίος είναι ΤΟ ΡΟΚ τουΜΕΡΟΣ.

    #5723   /   24.09.2006, 00:58   /   Αναφορά
    ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ...ΕΙΝΑΙ Η ΕΦΗΒΕΙΑ ΜΟΥ...ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ ΜΟΥ...!!



    ΜΟΝΑΔΙΚΕ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,ΕΚΟΒΑ ΦΛΕΒΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΝΑΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΟΥ..ΚΑΙ ΤΩΡΑ..ΕΙΚΟΣΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ...ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ Σ΄ΑΓΑΠΑΝΕ ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΩ!



    ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ!!!
    #5725   /   24.09.2006, 12:49   /   Αναφορά
    Εντάξει, φοβερό το κομμάτι, από την κλασική περίοδο του Παπακωνσταντίνου. Ήξερα ότι είναι ιταλικό, προτιμώ την ελληνική απόδοση γιατί ο Βασίλης το δίνει συγκλονιστικά. Κανένας δεν το απέδωσε όπως αυτός.

    "Σιδερένια η σκάλα και μούλεγες θα μείνουμε λίγοι..."

    #6646   /   17.12.2006, 18:51   /   Αναφορά
    Δεν μπορω να πω πως ειναι το αγαπημενο μου τραγουδι επειδη ολα οσα εχει πει ο Βασιλης ειναι αγαπημενα μου εξισου.αλλα πραγματικα σε κανει να αισθανεσαι και να νιωθεις κατι διαφορετικο οταν το ακους σαν μια ανατριχιλα...αυτα..
    #6730   /   23.12.2006, 22:34   /   Αναφορά
    ’κουσα το ιταλικό και πράγματι ήταν πολύ όμορφο, όμως η ελληνική έκδοχή του -για κάποιους λόγους- έχει χαραχτεί στο μυαλό μου και έχω παρατηρήσει ότι είναι το πρώτο τραγούδι που μου ερχεται στο μυαλό όταν υπάρχει μια δύσκολη κατάσταση....



    Ευχαριστώ πολύ μου το ξαναθυμίσατε και ειδικότερα το

    "μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι

    πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη"

    Απίστευτος στίχος έτσι?

    #6759   /   30.12.2006, 14:14   /   Αναφορά
    Το ιταλικό δεν το έχω ακούσει αλλά το ελληνικό μου είχε πάρει τα μυαλά...



    Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω

    ...(με αντιπροσωπεύει)

    #6855   /   09.01.2007, 19:57   /   Αναφορά
    vasika prwti fora akouw oti upirxe kai italiko...:(

    anyway...to elliniko pantws einai fovero...ax...
    #7067   /   29.01.2007, 11:30
    Δυστυχώς δεν έχω ακούσει ποτέ την ιταλική εκτέλεση! Μ' εμένα έχει συμβεί το εξής: πέρασε ένα μεγάλο διάστημα της ζωής μου που ενδιαφερόμουν αποκλειστικά για τον Νταλάρα. Τα τελευταία χρόνια έχω διευρύνει τους ορίζοντες μου. Η πρώτη φορά που άκουσα αυτό το τραγούδι ήταν με τον Νταλάρα και τη Μαρινέλλα από το cd "Μαζί" - Ζωντανή ηχογράφηση στο ΜΜΑ. Μου αρέσει πολύ το συγκεκριμένο τραγούδι με τις φωνές τους. Μετά το άκουσα και με τον Παπακωνσταντίνου από το live cd από την Πετρούπολη "Εσείς, οι φίλοι μου, κι εγώ". Δε μπορώ να συγκρίνω τις δυο εκτελέσεις. Μου αρέσουν εξίσου. Ο στίχος με τον οποίο πραγματικά ανατριχιάζω είναι:

    "μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι

    πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη"



    Θα ήθελα πολύ να ακούσω και την ιταλική εκτέλεση κάποια στιγμή!

    #7219   /   19.02.2007, 14:54   /   Αναφορά
    Το τραγουδι το ακουσα πρώτη φορα οταν πηγαινα πρώτη λυκειου. Τοτε ηταν που μου προτειναν να το τραγουδησω, εις μνημην ενος συμμαθητη μας που ειχε φυγει απο ατυχημα, στη γιορτη της 25 Μαρτιου και η αληθεια ειναι οτι πρώτη φορα το ακουσα απο ενα φιλο μου. Οταν πια ηδη ειχε αρχισει να μου αρεσει ακουσα και την εκτελεση του Παπακωνσταντινου. Το ιταλικο δεν το εχω ακουσει (δεν ηξερα καν οτι ειναι Ιταλικο). Το δυνατο σημειο για μενα ειναι εκει που λεει : "Κι ολο φευγω πριν μεινουμε μονοι το τελος μη δω"!! Πολυ συγκινητικο τραγουδι..
    #8006   /   17.04.2007, 17:06   /   Αναφορά
    Είναι απίστευτο. Είμαι και χάλια σήμερα, κομμάτια μ'έκανε...

    άντε και ισανώτερα :P
    #8008   /   18.04.2007, 01:05
    Για ιταλική version και γω πρώτη φορά ακούω!!! Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έδωσε μια πινελιά που ταίριαξε πάρα πολύ!! "...χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν..."

    #8011   /   18.04.2007, 03:49   /   Αναφορά
    Ένα απ' τα ιστορικά τραγούδια - διασκευές του Βασίλη, έχει χαράξει έρωτες, ατέλειωτες άγρυπνες νύχτες, πανελλήνιες και κακό, εκδρομές κλπ - η ιταλική εκτέλεση πολύ καλή, αλλά επειδή μια ζωή ταυτίστηκα με την ερμηνεία του Βασίλη γιατί αυτή γνώρισα πρώτη, διάλεγω του Βασίλη.



    Το πιο δυνατό σημείο νομίζω είναι το ρεφρέν. Παρόλ' αυτά, οφείλω να πω ότι είναι ένα τραγούδι με διάσπαρτες ''δυνάμεις'' παντού, με τους ψιθύρους και την ηπιότητα εκεί που χρειάζεται, με το ξέσπασμα του ρεφρέν να διαδέχεται η γλυκύτητα και το παράπονο, τι να πω - στιχουργικά, είναι ένα απ' τα πολλά διαμάντια της Νικολακοπούλου.
    #8012   /   18.04.2007, 03:49   /   Αναφορά
    Ένα απ' τα ιστορικά τραγούδια - διασκευές του Βασίλη, έχει χαράξει έρωτες, ατέλειωτες άγρυπνες νύχτες, πανελλήνιες και κακό, εκδρομές κλπ - η ιταλική εκτέλεση πολύ καλή, αλλά επειδή μια ζωή ταυτίστηκα με την ερμηνεία του Βασίλη γιατί αυτή γνώρισα πρώτη, διάλεγω του Βασίλη.



    Το πιο δυνατό σημείο νομίζω είναι το ρεφρέν. Παρόλ' αυτά, οφείλω να πω ότι είναι ένα τραγούδι με διάσπαρτες ''δυνάμεις'' παντού, με τους ψιθύρους και την ηπιότητα εκεί που χρειάζεται, με το ξέσπασμα του ρεφρέν να διαδέχεται η γλυκύτητα και το παράπονο, τι να πω - στιχουργικά, είναι ένα απ' τα πολλά διαμάντια της Νικολακοπούλου.
    #8013   /   18.04.2007, 15:43
    Έβαλα το βίντεο από μια ζωντανή εκτέλεση στα Βίντεο του Musicheaven.. Αγαπημένο μου τραγούδι όταν ήξερα ότι ήταν μόνο ελληνικό. Όταν έμαθα και το ιταλικό (είχε φύγει ο αδερφός μου στην Ιταλία για σπουδές) έγινε ΤΟ αγαπημένο μου. Το Giardini di Marzo έχει μια εξαιρετική απλότητα, μελαγχολία και σχεδόν παιδικό πόνο απ' τη φωνή του Battisti που το περνάει σε άλλο επίπεδο..

    #9295   /   05.09.2007, 15:49   /   Αναφορά
    Η φωνή του Παπακωνσταντίνου δίνει μια δώση .... ανατριχίλας στο κομμάτι. Όσο για τους στίχους της Λίνας με κάνουν κι αναρωτιέμαι:Πόσες φορές έχω γράψει για αυτή; Αλλά πραγματικά το αξίζει.



    Ιδιαίτερα το σημείο που λέει:



    Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη...

    πιστεύω πως είναι από τους πιο ρεαλιστικούς στίχους που έχουν γραφτεί ποτέ για την αγάπη και τις ανθρώπινες σχέσεις...Ίσως να με βρίσκετε υπερβολική, αλλά.....

    #9798   /   08.10.2007, 14:50   /   Αναφορά
    Πιστεύω πως πάντα θα με κυνηγάει ο στίχος:

    "μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι

    πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη"

    #9821   /   09.10.2007, 21:06   /   Αναφορά
    αχ, πρίν το τέλος...πρίν το τέλος όλα είναι καλά...ακόμη κι η σιωπή μοιάζει σαν αγάπη μεγάλη...αν έχεις φάει τα νιάτα σου πάνω σε μία πλατεία, έχεις ερωτευτεί εκεί όλη σου η ζωή περνά μπροστά σου σαν ταινία...

    εκεί θα προβάλλεται η αγάπη...και ο πόνος και το δάκρυ...μα πρίν το τέλος, θα φεύγουμε...

    μην μπορώντας να το αντέξουμε...

    είναι τρομερό, συγκλονιστικό τραγούδι...

    άντε μετά να κάνεις παράπονα στη λίνα...

    ΒΑΣΙΛΗ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ Σ'ΑΚΟΥΜΕ
    #10490   /   26.11.2007, 12:38   /   Αναφορά
    Απλά,υπέροχο!!!!Την Ιταλική εκτέλεση δεν την έχω ακούσει.Την ελληνική,από πάρα πολλούς σε live,εκτός από τον Παπακωνσταντίνου φυσικά,που το λέει υπέροχα.Τι μεγάλη αλήθεια των στίχων:"σκέψου να 'ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να 'σουν το πιόνι", "κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι,το τέλος μη δω", "κι ο,τι ζήσαμε προβάλεται με φόντο την πλατεία", "πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη", "αυτό το σώμαπου μένει χρόνια χωρίς σκιά".
    #10498   /   26.11.2007, 21:48
    Είναι υπέροχο τραγούδι!

    Δεν το έχω ακούσει στα Ιταλικά οπότε δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη..΄



    Πάντως οι στίχοι είναι ένας και ένας...



    ...μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε και άλλοι...

    ...πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη...

    #10607   /   02.12.2007, 15:57   /   Αναφορά
    Μου αρέσει και η ερμηνεία του Παπακωνσταντίνου - την λατρεύω - και της Αρβανιτάκη . Το ιταλικό δεν το έχω ακούσει
    #10927   /   24.12.2007, 22:53   /   Αναφορά
    Την πρωτότυπη ιταλική εκτέλεση δεν την ήξερα, μα τώρα που είδα πως υπάρχει, θα ψάξω να τη βω...

    Όσον αφορά το συγκεκριμένο κομμάτι στα ελληνικά, έχω να σου πω πως έτυχε να ακούσω κάποτε (στο fame story νομίζω!) συτό το κομμάτι και ξετρλάθηκα!!! Ήταν πολύ ωραίο! Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση και αποφάσισα να το ψάξω... Τελικά, ύστερα από κόπο, βρήκα δύο εκτελέσεις... Νταλάρας-Μαρινέλλα και Παπακωνσταντίνου... Μου άρεσε πολύ η πρώτη, αλλά του Παπακωνσταντίνου η ερμηνεία μου έδωσε μια διαφορετική "εικόνα"... Πιο δυνατή!!!! Και οι δύο ερμηνείες, πάντως, μου άρεσαν πολύ!!!!!!

    Όσο για το πιο δυνατό σημείο, κατά τη γνώμη μου, είναι εκεί που λέει "Κι εγώ που ζω... Για πάντα εδώ... Κι όλο φεύγω... Το τέλος πριν να δω..." και λίγο πιο κάτω... Από εκεί, το τραγούδι γίνεται πιο δυνατό και από άποψη στίχων και από άποψη μουσικής!!!

    Αυτά!!!!!!!
    #10934   /   25.12.2007, 16:16   /   Αναφορά
    Δεν γνωρίζω το ιταλικό κομμάτι.Αλλά ο Παπακωνσταντίνου τα δίνει όλα....



    Το αγαπημένο μου σημείο είναι...

    Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ



    Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω



    #11624   /   03.02.2008, 22:27   /   Αναφορά
    Να πω την αλήθεια δεν ήξερα οτι η πρώτη εκτέλεση ήταν στα ιταλικά.Η ερμηνεία του Βασίλη Παπακωσταντίνου είναι απο τις καλύτερες που έχω ακούσει.Πιστεύω οτι κάθε σημείο του τραγουδιού έχει την δική του ένταση.
    #11625   /   03.02.2008, 22:27   /   Αναφορά
    Να πω την αλήθεια δεν ήξερα οτι η πρώτη εκτέλεση ήταν στα ιταλικά.Η ερμηνεία του Βασίλη Παπακωσταντίνου είναι απο τις καλύτερες που έχω ακούσει.Πιστεύω οτι κάθε σημείο του τραγουδιού έχει την δική του ένταση.
    #11626   /   03.02.2008, 22:27   /   Αναφορά
    Να πω την αλήθεια δεν ήξερα οτι η πρώτη εκτέλεση ήταν στα ιταλικά.Η ερμηνεία του Βασίλη Παπακωσταντίνου είναι απο τις καλύτερες που έχω ακούσει.Πιστεύω οτι κάθε σημείο του τραγουδιού έχει την δική του ένταση.
    #12443   /   16.03.2008, 14:17   /   Αναφορά
    Τυχαία ανακάλυψα το musicheaven όταν έψαχνα κάτι για τον Λούτσιο Μπατίστι. Διάβασα στο τόπικ τη σύγκριση ανάμεσα σε Πριν το τέλος και Giardini di Marzo. ’λλοι λένε ότι είναι καλύτερο το ένα, άλλοι το άλλο. Εγώ λέω ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί καλύτερο το ένα από το άλλο. Πρόκειται για δυο μεγάλους, αλλά διαφορετικούς ερμηνευτές. Τα τραγούδια έχουν τέλειο στοίχο, αλλά με διαφορετικό νόημα. Τώρα, αν πρέπει και καλά να κάνουμε σύγκριση ερμηνειών, τότε προσέξτε τις εξής διαφορές. Ο Μπατίστι ερμηνεύει το τραγούδι αρχικά περιγραφικά και στη συνέχεια συγκινητικά. Είναι μια ερμηνία που σε συγκινεί. Ο Παπακωνσταντίνου, όμως, βάζει κι άλλα στοιχεία. Καταρχάς, ερμηνεύει τα τρία κουπλέ με τρεις διαφορετικούς τρόπους: περιγραφικά, συγκινητικά και παραπονιάρικα. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερά του ατού. Μπορεί να αλλάζει ύφος και χρώμα φωνής όπως πολύ λίγοι σε ολόκληρο τον κόσμο. Πάμε και στο ρεφρέν. Ο Μπατίστι σ' αυτό κορυφώνει το μελό. Ο Παπακωνσταντίνου ξεσπά! Συγκινεί μεν, σε κάνει και ανατριχιάζεις, ενώ παράλληλα χτυπιέσαι μαζί του. Ταυτόχρονα, ανεβάζει την ένταση καταθέτοντας μέρος των μεγάλων του φωνητικών δυνατοτήτων. Εδικά στα live τελειώνει το τραγούδι με μια κορύφωση επίδειξης φωνητικών δυνατοτήτων: Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω και πάει λέγοντας!!!

    Καταλείγοντας, επαναλαμβάνω ότι δεν θεωρώ ότι το ένα τραγούδι είναι καλύτερο από το άλλο. Ο ένας θέλει να συγκινήσει, ο άλλος να το πετύχει και κάποια άλλαν πράγματα. Και οι δυο τα καταφέρνουν μια χαρά.

    Και κάτι άλλο. Το τραγούδι το είπαν και άλλοι έλληνες τραγουδιστές. Το είπαν από καλά έως και πολύ καλά. Κανείς δεν το είπε τόσο τέλεια, όσο ο Βασίλης. Όχι γιατί το είπε πρώτος. Επειδή, κανένας δεν σε κάνει να ανατριχιάζεις με την πολυχρωμική και πολυφωνική, γεμάτη ένταση ερμηνία στο ρεφρέν, όσο αυτός.
    #13836   /   19.05.2008, 16:40   /   Αναφορά
    απο το βασιλη ειναι τελειοοοοοοοοοοοοοοοοο το λατρευωωωω!!το ιταλικο δεν τ εχω ακουσει!!!
    #16117   /   25.08.2008, 20:15
    Σκέψου να ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να σουν το πιόνι...





    Γράφει ιστορία!


    #17001   /   05.11.2008, 21:03   /   Αναφορά
    ..όταν το πρωτοάκουσα απλά μου άρεσε.Και το άκουγα ξανά και ξανά....τώρα μετά από τόσα χρόνια το ακούω και νιώθω να μιλάει βαθειά μέσα μου...



    ''κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι

    στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα...

    ..... ότι ζούμε.....δεν μου φτάνει......''





    καταπληκτικό τραγούδι....
    #17541   /   06.01.2009, 23:33   /   Αναφορά
    Δεν έχω ακούσει το τραγούδι στην ιταλική εκδοχή,παρόλα αυτά η εκδοχή ερμηνευμένη από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου είναι πολύ καλή και είναι από τα ωριότερα τραγούδια που έχει πει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
    #17545   /   07.01.2009, 01:45   /   Αναφορά
    ..''μου κρατουσες το χερι σφικτα κι οτι ζουμε μου λες δε μου φτανει''..ΤΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ????Τοσα χρονια μετα την κυκλοφορια του κι ακομα το ακουμε και μιλαμε γι αυτο..Αυτο σημανει πολλα!!!!!!!!!!
    #20065   /   09.05.2010, 17:27   /   Αναφορά
    Απ' τα αγαπημένα μου τραγούδια!!Πιστεύω η ερμηνεία του Βασίλη είναι μοναδική!



    Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη....<3