ΤΟ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΩΣ
Αεράκι φυσά και ελπίδες μου φέρνει
Και το κορμί με χάδια υφαίνει
Το σχεδόν και το ίσως που απ’ τα χείλη σου βγαίνει
Μόλις κάνω να φύγω πίσω με φέρνει.
Με τον καιρό που περνάει απορώ
Τρόπο αν θα βρω, απ’ την τροχιά σου να βγω.
Το σχεδόν και το ίσως που απ’ τα χείλη σου βγαίνει
Μόλις κάνω να φύγω πίσω με φέρνει.
Κάθε πρωί, στον καθρέφτη κοιτώ
Και προσπαθώ, μες τα μάτια μου να βρω
Της ψυχής μου τη δίνη που ψάχνει γαλήνη
Μια με πνίγει μια μ’ αφήνει σ’ ακρογιάλι ανοιχτό.
Το σχεδόν και το ίσως που απ’ τα χείλη σου βγαίνει
Μόλις κάνω να φύγω πίσω με φέρνει.