Τρανσπόρτο: ο καημός του παρεξηγημένου τραγουδιστή

Καλημέρα Musicheaven και αγαπητέ bassofonix...

Λοιπόν η ποιότητα μιας φωνής σίγουρα δεν καθορίζεται από την έκτασή της απόλυτα,αλλά και από πολλούς άλλυς παράγοντες.Όμως ΚΑΙ η έκταση είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας.Και δεν μιλάω για έκταση στην οποία κάποιος ξεφωνίζει ούτε την φαλσέτο έκταση ούτε εκεί που χάνεται το μεταλλο της φωνης του...μιλάω για εκείνη την έκταση που έχει καλλιεργηθεί αρκετά ώστε να διατηρεί με ομοιογένεια όλες τις αρετές της φωνής(χρώμα,μέταλλο,διαυγεια,κτλ)

Σίγουρα λοιπόν ένας τραγουδιστής με 1,5 οκτάβα από εκείνον που έχει 2 η και 2,5 έχει πολύ πιο 'στενά' τονικά περιθώρια...όμως αν δουλέψει πάνω στη φωνή του μπορεί να αυξήσει την έκαστή του 2 τόνους στο πέρασμα του χρόνου και όχι μόνο να πετύχει να είναι πιο άνετος στην 1,5 οκτάβα που ήδη διαθέτει,αλλά να επεκτείνει λίγο αυτή την έκταση ΑΝΕΤΗΣ φωνής...Τα ακραία όρια θα πρεπει να ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΙ δια ροπάλου από τον τραγουδιστή...δεν θα αυξήσει την έκταση της φωνής του τραβώντας την από τα άκρα,αλλά θα αυξήσει την ΑΝΕΤΗ έκτασή του και θα την κάνει ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ όσο περισσότερο γίνεται...

Από κει και πέρα φυσικά και οι οργανοπαίχτες οφείλουν να είναι διαβασμένοι και να είναι σε θέση να κάνουν ένα τρανσπόρτο σε ένα κομμάτι που βολευει πχ κάποιον τενόρο για να το τραγουδήσει ένας βαρύτονος...ώστε να έχει άνεση,όγκο,ωραίο ηχόχρωμα και ερμηνεία...Ούτε και σ αυτό είναι κάτι απόλυτο μια και ένας πολύ καλλιεργημένος βαρύτονος μπορεί να τραγουδήσει ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ τις ΙΔΙΕΣ ψηλες νότες από έναν μέτριο τενόρο,λιγότερο διαβασμένο...εδώ έρχεται και το θέμα της ΕΚΤΑΣΗΣ για άλλη μια φορά να καθορίσει το πόσο ψηλά η χαμηλά μπορεί να φτάσει μια φωνή...Όταν κάποιος έχει 3 ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ οκτάβες έκτασης φωνής και ΠΟΛΥ ΑΝΕΤΕΣ,σαν να πίνει ένα ποτηράκι νερό,τότε ΔΕΝ έχει νόημα η συγκριση με κάποιον μπάσσο η τενόρο...Αυτός ο τραγουδιστής μπορεί να τραγουδήσει σε Ο.ΤΙ τόνο γουσταρει...

Κλείνοντας να συνοψίσω και να πω πως ο παραπάνω φίλος με περιγραφικό τρόπο μας λέει πως θα πρέπει να σεβόμαστε τις διαφόρου τύπου φωνές και να μη μένουμε σε επιφανειακά κριτήρια αξιολόγησης όπως το 'πόσο ψηλά φτάνει μια φωνή'...Πως υπάρχουν πολλές φωνές με έκταση 1,5 οκτάβα που εχουν να προσφερουν ανατριχιαστικότατο ηχόχρωμα σ αυτην και ερμηνειες για οσκαρ...προσωπικά μου αρέσει πιο πολύ ο Ορφέας Περίδης που κινείται με ''σεβασμό'' στο φωνητικό του όργανο και δεν χτυπάει τρελές εκτάσεις,παρά ξέρω γω ο Στόκας που χτυπάει ΣΟΛ και ΛΑ του θεού...ο Λεωνίδας Μπαλάφας επίσης φαίνεται το πόσες δυαντότητες έει η φωνή του,μαζί με ένα ωραιότατο ηχόχρωμα...έχει τη δύναμη να μαγέψει σε πολλές...τονικότητες!Αποψη μου!

Καλημέρες και πάλι!

Στο κλασικό τραγούδι, οι παρτιτούρες έχουν στην αρχή του κομματιού την έκταση που θα απαιτηθεί από το συγκεκριμένο είδος φωνής. Και στη συνέχεια, τρανσπόρτο γίνεται ανάλογα με τις απαιτήσεις του τραγουδιστή και όχι της ορχήστρας, του πιανίστα ή του συγκροτήματος. Τα ίδια ισχύουν και στο σύγχρονο τραγούδι και σε όλα τα είδη. Βέβαια, πολύς κόσμος δεν το καταλαβαίνει. Είχα μια δασκάλα φωνητικής που ήταν τόσο απίστευτα κολλημένη που αρνιόταν να κάνει τρανσπόρτο την παρτιτούρα, και αναγκαζόμουν να την κάνω εγώ μόνος μου, είτε της άρεσε, είτε όχι! Μιλάμε για τέτοια ασχετοσύνη, ακόμα και από δασκάλους φωνητικής. Σημασία έχει το τελικό αποτέλεσμα. Είναι καλό το αποτέλεσμα; Είναι καλή μουσική; Αυτό αρκεί.

[ τροποποιήθηκε από τον/την amadeuswebern, 23-05-2013 17:10 ]

Ίσως να σε βοηθήσει σε αυτό το εκπαιδευτικό υλικό του Bruce Arnold που σου μαθαίνει να αναγνωρίζεις ήχους σε ένα τονικό κέντρο, και όχι χρησιμοποιώντας διαστήματα. Δηλαδή ακούς ένα κομμάτι και δεν σκέφτεσαι ότι από το ντο πήγε μια 4η καθαρή επάνω και από εκεί μια 2α μεγάλη, αλλά ότι στον τόνο που είναι γραμμένο το κομμάτι η πρώτη νότα ήταν η τονική, μετά ήρθε η υποδεσπόζουσα, μετά η δεσπόζουσα και ούτω καθεξής.

[ τροποποιήθηκε από τον/την amadeuswebern, 23-05-2013 17:25 ]

Μια δασκάλα στην οποία πήγαινα,ήταν παπαγαλάκι σε διάφορες παρτιτούρες και φυσικά ούτε λόγος για τρανσπόρτο...είχε μάθει μηχανικά να παίζει τις μελωδίες σα ρομποτάκι και η παραμικρή αλλαγή της άλλαζε τα πάντα και της έκανε τη ζωή δύσκολη...έτσι προκειμένου να εκτεθεί υποστήριζε πως η φωνή οφείλει να ακολουθεί τη μελωδία του πιάνου κτλ...