Τον Οκτώβρη του 1998 ο ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ αποφάσισε να γιορτάσει τα 25α γενέθλιά του διοργανώνοντας μια συναυλία - πάρτι στο BLUES HALL [αν δεν απατώμαι], το οποίο βρισκόταν δίπλα στο Καλλιμάρμαρο και στο οποίο, ως επί το πλείστον, έπαιζαν μπλουζ σχήματα. Η είσοδος ήταν ελεύθερη και ο Φοίβος είχε καλέσει αρκετούς "φιλοξενούμενους" για να ανεβούν μαζί στη σκηνή. Μεταξύ αυτών και τα ΗΜΙΣΚΟΥΜΠΡΙΑ, που ανέβηκαν στη σκηνή και τραγούδησαν με τον Φοίβο το τραγούδι που μάς προσφέρει στο παραπάνω ποστ η συμφορουμίτισσα. Και .... πριν αρχίσετε να με ζηλεύετε, σας πληροφορώ ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΩΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ. Ο Φοίβος Δεληβοριάς είχε προγραμματίσει το πάρτι γενεθλίων του να έχει "παρεϊστικη ατμόσφαιρα", αλλά .... τού προέκυψε η μισή νεολαία της Αθήνας, η οποία στην κυριολεξία είχε σχηματίσει ουρά πολλών μέτρων έξω από το Blues Hall !!!! Έτσι, δεν μπόρεσα να μπω στο μαγαζί, το οποίο είχε γεμίσει φίσκα. Μέχρι τα σκαλάκια έξω από την κεντρική είσοδο κατάφερα να φτάσω, απ' όπου μπόρεσα και "πήρα αυτί" μερικά από τα τραγούδια που εκείνη τη στιγμή παιζόντουσαν εντός του χώρου 
..... [για το τέλος της βραδυάς ο Φοίβος Δεληβοριάς και οι προσκεκλημένοι του είχαν κανονίσει .... τουρτοπόλεμο (!!!!), αλλά, με τόσο κόσμο που μαζεύτηκε, δεν νομίζω να συνέβη κάτι τέτοιο ..... ] ........
Τώρα η άποψή μου για τα ΗΜΙΣΚΟΥΜΠΡΙΑ .... Τα μέσα και τα τέλη των 90ς ήταν πράγματι πολύ καλή εποχή γι' αυτά. Αν ακούσεις οποιοδήποτε τραγούδι τους από αυτήν την περίοδο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τελειώσεις την ακρόασή του είτε γελώντας είτε, έστω, χαμογελώντας πλατιά. Όμως ... έχω την αίσθηση ότι αυτό το σχήμα έχει πλέον προσφέρει ό,τι ήταν να προσφέρει 
..........
