Χαιρετώ τους φίλους και συναδέλφους, μουσικούς και μη.
Είπα να ανοίξω αυτό το θέμα για να είναι λίγο πιο σχετικά τα σχόλια μου. Ήθελα μετά το τέλος του διαγωνισμού να παραθέσω την προσωπική μου άποψη σχετικά με κάποια θέματα που με προβλημάτισαν και με ενόχλησαν κατά τη διάρκεια του. Συμμετείχα στο διαγωνισμό με δικό μου τραγούδι και έκρινα σωστότερο να μην σχολιάσω άλλα τραγούδια ή απόψεις φίλων πριν το τέλος του Διαγ. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει οτι οι υπόλοιποι που το έκαναν ήταν λάθος, μιλάω πάντα για την προσωπική μου άποψη.
Σχετικά με το δημιουργό αυτής της σελίδας και αυτού του διαγ. (jorge) να πω οτι του αξίζουν πολύ θερμά συγχαρητήρια από όλους μας, και τους διαγωνιζόμενους, και τους "ψηφοφόρους" και τους ακροατές. Αν αυτός ο άνθρωπος δεν είχε καθήσει να "φτιάξει" αυτή τη σελίδα κανείς από εμάς δεν θα ήταν εδώ αυτή τη στιγμή.Στην ουσία μας έδωσε με την κίνηση του, βήμα για να εκφραστούμε, να συζητήσουμε, να παραπονεθούμε κτλ.
Όσο για τους όρους και τη διεξαγωγή του διαγωνισμού, νομίζω πως με τα μέσα που υπάρχουν ήταν αξιοκρατικότατα. Αν τώρα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν κάνει κακή χρήση τους ή έχουν εκμεταλευτεί κάποιες αδυναμίες τους, αυτοί είναι τουλάχιστον αφελείς. Εφόσων όμως δεν έχει αποδειχθεί κάτι τέτοιο ως τώρα, εγώ λαμβάνω όλους τους συν-αγωνιζόμενους ως σωστούς "παίκτες".
Πολλοί έχουν πεί τα "μπράβο" τους στον jorge αλλά νομίζω οτι αξίζει πολλά περισότερα. Και πάλι μπράβο και σε ευχαριστούμε από καρδιάς.
Ήθελα επίσης να αναφερθω σε κάποια σχόλια που είδα σχετικά με το αν και πόσο τα τραγούδια του διαγωνισμού είναι πρωτότυπα, αν έχουν κάτι καινούργιο να προσφέρουν, αν θα ξαναβγούν συνθέτες όπως οι παλιοί κτλ.
Καταρχήν η άποψή μου είναι οτι άλλο η αντιγραφή και άλλο η επιρροή. Διάβασα διάφορα σχετικά με αυτό το θέμα μερικά μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Καλώς ή κακώς οι σημερινοί καλλιτέχνες έχουν επηρρεαστεί από τεράστιους καλλιτέχνες του παρελθόντος και "πατάνε" θέλοντας και μη σε ψαγμένες φόρμες. Αυτοι οι ήχοι είναι μέσα μας και όταν προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κάτι παλεύουν να βγουν έξω!
Έτσι είναι όμως κάθε μορφή εξέλιξης: αλυσιδωτή. Για να πας στο μεθεπόμενο βήμα πρέπει να περάσεις απο το επόμενο κουβαλώντας μαζί σου και το προηγούμενο.
Και αν κάποιοι δεν είναι 100% πρωτότυποι στις δημιουργίες τους σήμερα, αυτό συνέβαινε και παλιότερα. Όταν δηλαδή έγραφαν και συνέθεταν οι "μεγάλοι" (Χατζιδάκις, Θεωδωράκης, Γκάτσος, κτλ. κτλ.) δεν υπήρχαν άλλοι λιγότερο πρωτότυποι και με λιγότερο ενδιαφέρουσες συνθεσεις?
Έτσι και σήμερα. Δεν είναι δυνατόν όλοι να γράφουν αριστουργήματα (πράγμα πολυ σχετικο..). Δεν σημαίνει όμως αυτό οτι οι άνθρωποι που προσπαθούν να τα γράψουν και είναι ακόμα στην πορεία είναι όλοι για πέταμα στον Καιάδα!
Κάτι τελευταίο (και επιμένω, κι ας γίνομαι κουραστικός, οτι αυτή είναι μόνο η προσωπική μου άποψη).
Αν προσπαθείς να ακόυσεις κάτι "καινούργιο" και "αξιόλογο" στην σύγχρονη εποχή και χρησιμοποιείς τα αυτιά και το μυαλό των προηγούμενων αιώνων, μάλλον δεν πρόκειται να βρείς κάτι...
Οι σημερινοί δημιουργοί, έχοντας κληρονομήσει ένα πολυ σκληρό και αντίξοο περιβάλλον, καλώς ή κακώς εκφράζουν το σήμερα. Και όπως γινόταν πάντα, έτσι και τώρα, μέσα στις εκατοντάδες τραγουδιών και μουσικής, που όλα όμως ΕΧΟΥΝ λόγο ύπαρξης, υπάρχουν μερικά διαμάντια που μερικοί απο αυτούς που θα τα ακούσουν θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και θα τα κουβαλάνε μέσα τους μια ζωή...
Κλείνοντας, αφού ευχαριστήσω όσους διάβασουν το σχόλιό μου και αφού ζητήσω συγνώμη για το μέγεθός του, να παραθέσω τους στίχους του Bob Dylan οι οποίοι είναι, πιστεύω, σχετικότατοι.
Come mothers and fathers
Throughout the land
And don't criticize
What you can't understand
Your sons and your daughters
Are beyond your command
Your old road is
Rapidly agin'.
Please get out of the new one
If you can't lend your hand
For the times they are a-changin'.
Φιλικά,
Γιαννης.
