Το είπα και μετά τη συναυλία και θα συνεχίσω να το λέω: αυτή η συναυλία ήταν η καλύτερη, μεγαλύτερη και η πιο συγκλονιστική συναυλία στην ιστορία της Ελλάδας όσον αφορά στους παρακάτω παράγοντες:
- το είδος της μουσικής: μόνο ποπ-ροκ-μέταλ συναυλίες μπορούν να προσφέρουν τέτοιο υπερθέαμα
- τοποθεσία: ολυμπιακό στάδιο, χωρητικότητας 70.000 καθήμενων και >50.000 όρθίων
- προσέλευση κόσμου: με το μάτι και από μετέπειτα σχόλια σίγουρα >80.000
- συγκρότημα: οι υ2 είναι πάνω από 20 χρόνια στα stages και στην δισκογραφία, προσφέροντας αμέτρητες επιτυχίες, μοναδικές συναυλίες, πρωτοπόρες σκηνές εδώ και χρόνια, απίστευτη αμεσότητα με το κοινό, έχουν ανταπόκριση και θαυμαστλες από την Αμερική μέχρι την Αυστραλία και την Ασία, είναι διακριτικοί και συμμετέχουν σε αμέτρητα φιλανθρωπικά έργα, κάνοντας εκατομμύρια κόσμο να τους αγαπήσει και να τους θαυμάσει.
- τεχνολογική υποστήριξη...εδώ θέλω να σας μιλήσω ως μηχανικός, που είναι και η βασική μου ιδιότητα:αυτή η σκηνή για να επινοηθεί, να σχεδιαστεί, να αγορασθεί και να κατασκευαστεί πέρασε από αμέτρητα στάδια, απασχολώντας από αρχιτέκτονες, ηλεκτρολόγους μηχανικούς μέχρι και διακοσμητές και σπεσιαλίστ στον χώρο των led οθονών για μεγάλες εφαρμογές. Η σκηνή αυτή διαστημόπλοιο είναι και θα είναι για πολύ καιρό η πιο συγκλονιστική σκηνή που έχει κατασκευαστεί. Ο ήχος, που είναι και το σημαντικότερο, κρύσταλλο, με πολυάριθμους ηχολήπτες 200 μέτρα μακριά από τη σκηνή. Θα έλεγα και πολλά άλλα, αλλά η τέχνη είναι αυτή που μετράει σε αυτό το φόρουμ...οπότε:
- η ουσία, που είναι η συναυλία: δεν ξέρω πως ήταν η εικόνα της συναυλίας από τις κερκίδες...από διάφορα βίντεο που είδα μετά δεν μου φάνηκε και τόσο ζωντανή. Εγώ προσωπικά ήμουν στην αρένα,στριμογμένος, ποδοπατημένος, ιδρωμένος, αλλά...ο Μπόνο και η αστροναυτο-παρέα του με έφεραν πραγματικά σε έκσταση, νιώθοντας το κάθε δευταρόλεπτο τόσο έντονα, προσέχοντας κάθε πενιά του Ετζ, ανατριχιάζοντας σε όλα τα γνωστά σε όλους μας still haven't found what i'm looking for, pride, where the streets have no name, city of blinding lights και φυσικά το with or without you, όπου όλο το στάδιο ήταν μα φωνή...η εικόνα στην αρένα ήταν ότι άκουγες τους πάντες γύρω σου να τραγουδάνε, οκ όχι και τόσοι πολλοί να χοροπηδάνε, αλλά γενικά, μπορεί και υπερβολικός ως έντονα συναισθηματικός και ρομαντικός που είμαι, ήταν μια μοναδική συναυλία που θα αργήσει να ξαναέρθει στην Ελλάδα...
- συγκριτικά με άλλες παρόμοιες συναυλίες: μπορεί να είμαι 24, αλλά η συναυλία των υ2 ήταν πολύ καλύτερη ή τουλάχιστον καλύτερη από των ACDC, Heaven & Hell, Scorpions, Muse, Placebo, Linkin' Park, κ.ά. ....
κάθε κριτική δεκτή...συγγνώμη για τη φλυαρία μου! να είστε όλοι καλά...
