Ας ταξιδεψουμε.......

Ολοι μας δραπετευουμε με τη μουσικη....μας ταξιδευει!
Ας ταξιδεψουμε λοιπον....και ας ονειρευτουμε!
Που θα θελαμε να ειμαστε, με ποιον-α και πιο τραγουδι να ακουγεται?
Ας πω εγω πρωτη......
Να ηταν καλοκαιρακι, με την παρεα μου, στην..(μη γελασετε) ταρατσα της κολλητης μου και να χαχανιζουμε,με μουσικη υποκρουση Πυξ-Λαξ ''ακομα προσπαθω''

Θα ήθελα να ήμουνα Αθήνα, στο Κηρύκειον, να έπινα κρασάκι μαζί με την παρέα του ΜΗ και να ακούω τα μουσικοχεβενάκια να παίζουν και να τραγουδούν

Astor Piazzolla, Scent of a woman,
...κάνει ζέστη... και είναι λέει ένα σπιτάκι... ανοίγουμε την μεγάλη ξύλινη λουλακί πόρτα!!! και τι να δω??? ... είναι μία εσωτερική αυλή με πορτοκαλιούς τοίχους... γεμάτη κάκτους ανθισμένους απο δω κι απο κει αλλοι στις γλάστρες αλλοι στο χώμα, τεράστιοι... ωωω κοίτα!!!... ορισμένους τους έχω και γώ!!! ακούγετε μουσική βαθιά πιο μέσα και κάποιος να χορεύει... το σπιτάκι μέσα είναι βαμένο γαλάζιο και άσπρο πολύ λιτό, απλό με ανεμιστήρες πάνω στην οροφή και είναι πολύ δροσερό... με το που μπαίνουμε μας κερνάνε μαργαριτούλα και φρούτα... φαίνετε μας περιμένανε! ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ!!!

Ανοιγω τα ματια μου. Βρισκομαι ξαπλωμενη σε1 κρεβατι με ολολευκα σεντονια, οπως και οι τοιχοι γυρω μου. Ξεχωριζουν τα ξυλινα πατωματα και τα μπλε πατζουρια.(σαν στα κυκλαδιτικα νησια!)
Σηκωνομαι και ανοιγω τα παραθυροφυλλα.
Με χτυπαει ο ηλιος!τα ματια μου τσουζουν!
''Ποση ωρα κοιμομουν αραγε?''
Απο το παραθυρο βλεπω λουλουδια, πολλα λουλουδια και πεταλουδες να πετουν απο 'δω και απο 'κει. Και στο βαθος.....το απεραντο γαλαζιο! Ουρανος και θαλασσα εχουνε γινει ενα!
Νιωθω κατι στα ποδια μου, χαμηλωνω τα κεφαλι και αντικριζω τον γατουλη μου.
''Θα πειναει ο κακομοιρης''
Κατευθυνομαι προς την κουζινα. Το σπιτι το βλεπω για πρωτη φορα, κι ομως... νιωθω πως το ξερω!


''Μη με ξυπνας απ'τις εξι πριν ακομα η μερα να φεξει! Ξυπνιτηρι χτυπα σαν τρελλο, σε μισω!σε μισω!σε μισω....!''
Ξυπναω! Βρισκομαι στο κρεβατι μου, στο σπιτι μου...
Κλεινω το κιν. για να μην το πεταξω απ'το παραθυρο
και συνεχιζω να......ονειρευομαι!

Quote:

Το μέλος alicia0 στις 12-04-2005 στις 17:18 έγραψε: Κλεινω το κιν. για να μην το πεταξω απ'το παραθυρο και συνεχιζω να......ονειρευομαι!

Αυτό ξαναπές το...

Ξυπνάω! Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω την κιθάρα μου (όπως ήταν πριν την σπάσω)! Στο βάθος η ντραμς, οι κιθάρες και το μπάσο! Μα που βρίσκομε? Είναι το υπόγειο και είμαι 19 χρόνων! Ξάφνου ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν! Ο Γιάννης, ο Γιώργος, η ¶ννα, ο κτηνίατρος (όπως τον φωνάζαμε), ο Βασίλης και ο Ηλείας! Φτιάχνουμε καφέ, ανοίγουμε τους ενισχυτές και ξεκινάμε! Σταματάω! Δεν έχω δύναμη να παίξω άλλη κιθάρα! Ανάβω ένα τσιγάρο για να ηρεμήσω! Και να τότε το ακούω για μια τελευταία φορά! Ο Γιάννης να σιγοτραγουδάει το αγαπημένο μου τραγούδι (Δάκρυα Αγγέλου)! Ο Γιώργος παίζει τα ριφακια αργά και σταθερά στην κιθάρα του! Να και ο Ηλείας με το μπάσο του! Μα που είναι ο Βασίλης με τα ντραμς? Η Αννούλα χαμογελά! Και εγώ να λέω στο ρεφρέν :
με μια κιθάρα σαπισμένη από το ψέμα
με κάτι πένες μουχλιασμένες από τον χρόνο
με τις χορδές να τρίζουν από τη σκουριά
ψάχνω να βρω ελευθέρια μέσα στον πόνο!
Ξυπνάω μα ο Γιάννης δεν υπάρχει και Αννούλα δεν είναι εδώ! Καιρός να ξανακοιμηθώ…!