Διονύσης Σαββόπουλος...

Σαν σήμερα , το 1944 , γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη ο Διονύσης Σαββόπουλος , ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδοποιούς. 

Ας θυμηθούμε , λοιπόν , όλοι μαζί μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του...

Κάνω την αρχή :

Χρόνια πολλά Νιόνιο....

Kαλησπέρα. Χρόνια πολλά και καλά κύριε Σαββόπουλε ή δικέ μας Νιόνιο. Τα τραγούδια σας, που αγάπησα περισσότερο από όλα όσα έχετε γράψει και τα οποία με σημάδεψαν μουσικά είναι:

Σας ευχαριστώ για τα βέλη που βάλατε στη ζωή μου για να μου δείξετε έναν άλλο τρόπο σκέψης. Ε.Σ.

Γιατί πολύ απλά...''...αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει , καλύτερα να μη μας πει κανένα.''

[ τροποποιήθηκε από τον/την Konstantinosoa, 02-12-2012 23:00 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την Konstantinosoa, 02-12-2012 23:01 ]

Το τραγούδι τα λέει όλα όχι μόνο διαχρονικό αλλά και επίκαιρο....

Και η συγκεκριμένη ενορχήστρωση..... τα σπάει!

Από το 1983 - οπότε και, ως μικρούλης, ανακάλυψα τον Σαββόπουλο με τα, ολόφρεσκα τότε [και σήμερα], "Τραπεζάκια Έξω" - μέχρι σήμερα, που συνεχίζω με τον ίδιο ενθουσιασμό να ακούω ξανά και ξανά τα τραγούδια του, η ακρόαση των τραγουδιών και των δίσκων του κου Σαββόπουλου μου έχει προσφέρει ... τόσα μα τόσα πολλά !!!

Δεν είναι μόνο ότι η ακρόαση των τραγουδιών του προσφέρει "διεύρυνση της σκέψης" [ακόμη και όταν διαφωνεις μαζί του] .... Υπήρξαν πολλές οι φορές που 'ενιωθα ΄τα τραγούδια του σαν ... ένα "άγγιγμα στον ώμο" από κάποιον φίλο, να μου λένε : "η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία, γι' αυτό ... στάσου γερά στα πόδια σου, ζήσε κι αγάπησε αυτό που ζεις, αυτό που έχεις, προσάπθησε να εμβαθύνεις σε αυτό και να ανακαλύψεις την κρυμμένη "ποίησή" του" !!!

Από κει και πέρα ... πολλά έχουν ακουστεί για τον χαρακτήρα του, για την προσωπικότητά του κλπ κλπ ... Εμένα στην κυριολεξία όλα αυτά δεν με ενδιαφέρουν ούτε κατ' ελάχιστον !!! Η σχέση μου, που έχω με τον κο Σαββόπουλο, είναι καθαρά η σχέση "καλλιτέχνη και ακροατή" !!! Και, ως ακροατής, νιώθω ότι όλα αυτά τα χρόνία κέρδισα απ' τον τραγουδοποιό, τον καλλιτέχνη, τον ποιητή, τον τροβαδούρο κλπ Σαββόπουλο πάρα μα πάρα πολλά και γι' αυτό ... σχεδόν΄νιώθω ευγνωμοσύνη απέναντί του ....

Οπως εχω ξαναπει:

Αμα περιμενα να δω τον Σαββοπουλο στην αγκαλια της Καλομοιρας για να τον απορριψω, βρασε ρυζι. Το ειχα κανει χρονια πριν οταν καποια πραγματα ηταν φως φαναρι. Τοτε βεβαια ενας καλοθελητης συντακτης ειχε γραψει στο "Διφωνο" πως ειμαι ακραιος επειδη τολμησα να αγγιξω τον ιερο Διονυσακο στην εκπομπη μου.

Καιρος ειναι να παψουμε να εχουμε παρωπιδες και να κοιταμε τα πραγματα απο την καλη και απο την αναποδη. Οχι ηθικολογικα βεβαια (βλεπε Χατζιδακις κλπ). Καποιοι απο μας ηταν "αλλου" οταν οι συντριπτικα περ/τεροι πανηγυριζαν με την στημενη φιεστα των Ολυμπιακων αγωνων, Γιουροβιζιον κλπ κλπ.

Στην Ελλαδα της παλαι ποτε μακαριοτητας πλεον ειναι αργα για δακρυα.

Μήπως είναι καλύτερο να συνεχίσουμε το θέμα ΜΟΝΟ με τραγούδια;;;

Ταλαντούχος, πληθωρικός , μεγάλος  και πρωτοπόρος τραγουδοποιός. Με την ιδιόρυθμη, βραχνή φωνή του και τις μουσικές και στιχουργικές ανησυχίες του άνοιξε νέα σελίδα στο ελληνικό τραγούδι, παντρεύοντας το μοντέρνο με το παραδοσιακό. Ενθουσίασε αλλά και απογοήτευσε.

Τον πρωτοάκουσα φοιτητής, πριν τη χούντα και με συγκίνησε με τη Συννεφούλα, το μη μιλάς άλλο για αγάπη, ...

Τον άκουγα κρυφά στο στρατό επί χούντας από κασετοφωνάκι, να τραγουδάει αλληγορικά και να μας εμψυχώνει με το περιβόλι του τρελού (Παπαδόπουλου;), τη θεία Μάνου ( που εγώ την άκουγα  θεία "Μάρω") την Άννα, τις πίσω μου σελίδες, τα παιδιά που χάθηκαν, να υμνεί τον ήρωα Καραισκάκη... Και στην Πλάκα, συνωμοτικά, με βερμουτάκι και... τραχανά και πράκτορες της χούντας ανάμεσά μας.

Τον άκουσα στη μεταπολίτευση να τραγουδάει για οικοδόμους και φοιτητές, να ζητά να κρατήσουν οι χοροί, να κοροιδεύει τον πονηρό πολιτευτή που ξεγέλασε τη φοιτητριούλα, αλλά  ήταν μεγάλη η απογοήτευσή μου και έπαψε πια να με συγκινεί , όταν είδα να γίνεται κι αυτός πολύχρωμος, με φανταχτερά στολίδια, με προβολείς και μπαλόνια.

[ τροποποιήθηκε από τον/την costaspanag, 03-12-2012 17:27 ]

Από τα πρώτα του αξέχαστα τραγούδια: