¶λκης Αλκαίος

Ας παραμείνουμε στις ίδιες παλαιότερες εποχές, με μερικά έντυπα θραύσματα της γραφής του κ. Αλκαίου.

Από τις Ασκήσεις επί πάγου:

ΑΡΑΤ' ΑΘΕΜΑΤΑ

Μες σε πανάθλιες καιρικές συνθήκες
ο Φοιβίδας ο Λακεδαιμόνιος ενώ
το στρατό στη Σπάρτη οδηγούσε
και μέσ' από τη Θήβα πέρναγε
γιουρούσι σάλπισε ανέντιμο και την Καδμία
Ακρόπολη της Θήβας εκυρίευσε
μα σαν στη Σπάρτη τα κακά μαντάτα έφτασαν
σφόδρα οι Λακεδαιμόνιοι εταράχτηκαν
και δίχως την παραμικρή χρονοτριβή
μες σε πανάθλιες καιρικές συνθήκες
τον Φοιβίδα απ' το Στρατό ανακάλεσαν
τιμώντας τον μ' εξάμηνη διαθεσιμότητα
την Καδμία των Θηβαίων στην Ακρόπολη
εκ παραδρομής εκράτησαν δική τους

Βρέχει στην Ελλάδα ασταμάτητα
εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια

ΠΡΩΙΝΟ ΤΣΙΓΑΡΟ

Μνήμη Μάνου Λοΐζου

Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε γυρεύω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό

Άδειοι οι δρόμοι δεν φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη δύση
κι εγώ σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν ανατολή

Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
μ' ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ’ ένα καρέ τυφλών

ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ Ι      

Πόσος δρόμος μέχρι την καρδιά σου Ιφιγένεια

Νύχτωσε το μαχαίρι μου στους παιδικούς σου ιστούς
και δακρύζει το εμφύλιο Σώμα σου

Πόσος δρόμος μέχρι την καρδιά σου Ιφιγένεια

ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ ΙΙ

Στις μύτες των ποδιών
τα ρεύματα ερμηνεύει
γυρίζει στα στενά τις μέρες
σαν το δραπέτη που
δεν έχει να κρυφτεί
τα βράδια χώνεται να λυτρωθεί
στα πηγαδάκια της Ομόνοιας

ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ ΙΙΙ    

Κορίνα:
Είμαστε σαν τις μικρές τις πεταλούδες
που βλέπουμε τα καλοκαίρια πίσω απ' τις λάμπες
γυρίζουν                  
γυρίζουν
μέχρι που πέφτουν πάνω τους και καίγονται

ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Φυσάει απόψε στο παλιό Βυρσοδεψείο
και τα παράθυρά μας ανοιχτά
ηχούν ακόμα σαν κακό κακόγουστο αστείο
τα τελικά σου λόγια τα ζεστά

Τούτο το τρεχαντήρι πού τραβάει
δεν ξέρω Αλέξη – μαχαιριά εαρινή
μ' ανάμεσα μεσάνυχτα κι αυγή
τρίαινα μαύρη η Χαλκιδική
μες στα πιστά της δόντια μάς κρατάει

Τώρα μ' άσπρα χέρια ηλεκτροφόρα
ανάβεις σιωπηλός σημαίες μυστικές
κι η Σαλονίκη αναμετράει την ώρα
που θάρθει να μας γιάνει τις πληγές

ΠΟΛΥΞΕΝΗ ή ΤΑ ΑΛΕΞΙΣΦΑΙΡΑ ΠΟΥΛΙΑ         

Σε είδα κουρασμένη στα δικτήρια
να ρίχνεις λίπασμα στου κόσμου την αλέα
σπουργίτια να ταΐζεις αλιτήρια
και να φιλάς τη φτέρνα του Αχιλλέα

Κι εγώ να μένω ακόμα εδώ
και να ρωτάω το ξεροβόρι
σε ποιους τυφώνες έπεσαν
οι κήρυκες οι ποντοπόροι

Είχες στο χέρι ψεύτικη ταυτότητα
θαρρώ πως έγραφε τη λέξη αυλητρίδα
μου ζήτησες με πάνδημη οικειότητα
να ορκιστώ πως τίποτα δεν είδα

Κι εγώ λοιπόν να σου μιλώ
για της Εδέμ την αγυρτεία
για τ' αλεξίσφαιρα πουλιά
και για του Αχιλλέα τη θυσία

Στην ίδια συλλογή ανήκει –με λίγο διαφορετικούς στίχους– και το "Κιφ" που παρέθεσε ο spiroos

Από τις Εκδοχές για την παρακμή:

TERRA INCOGNITA                            

Ο Μπομπαντίλια ο Σφετεριστής
τη δόξα του Κολόμβου έβαλε στο μάτι
στο Σαν Ντομίνγκο κλέβει τους ιθαγενείς
γυάλινες χάντρες αλλάζει με χρυσάφι

(Στο Αρχιπέλαγος χορεύει η κορβέτα
και τι θα φάμε σαν τελειώσει η γαλέτα)

Ο Μπομπαντίλια ο Σφετεριστής
δεμένο στέλνει τον Κολόμβο στην Καστίλλη
μα στην Τζαμάικα λέγανε να δεις:
οι βασιλιάδες του ανάψαν το φυτίλι

IPSE DIXIT            

– Galileo Galilei
σ' εξορκίζω ο Πάπας κλαίει
άσε ήσυχα τα ουράνια
κι εύκολη είναι μια μετάνοια

– Ο Ιεροεξεταστής μου
θε να γίνει μαθητής μου
μη φοβάσαι τη φουρτούνα
jam fuerunt signa in luna

FRANCOIS VILLON

Οι λεγεώνες διάβηκαν σε θριαμβική πομπή
βοϊδάμαξες ιππάρια τροπαιοφόροι αγγέλοι
στην παγωνιά του Μορφωκόν οι δρόμοι είναι αδειανοί
τους κοπετούς σου ποιος κοιτάει ποιον η ζωή σου μέλει

Ήλιος φαφούτης ξεμυτάει πάνω απ' την Προβηγκία
μαντάτο στέλνει στα παιδιά κι ένα κρύο φιλί
θα σου σφυρίξω στα κλεφτά στην πρώτη ευκαιρία
οι τσιριμόνιες πως περνούν του ρήγα τη βουλή

Παραμιλάνε οι Φρυκτωροί με τα γυμνά τους ξίφη
κι οι δούλοι πια στον κύρη τους δεν κράζουν Ωσαννά
στο ικρίωμα που θα σε παν οδύρονται τα στίφη
τέτοιο κακό για ένα ληστή δε γίνηκε ξανά

Το Ιωβηλαίο αρχινάει τελειώνει ο βραχνάς
ψευτιές και αλήθειες πνίγονται σ’ ένα συχωροχάρτι
ποιος ήτανε η Φάλαινα και ποιος ο Ιωνάς
Φρανσουά Βιγιόν πικραδερφέ κανείς δε θα το μάθει

__________

Edit 28.03.2010: Διόρθωση στοίχισης

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : astyx στις 28-03-2010 09:18 ]

...... Συν το γεγονός ότι είναι τόσα πολλά χρόνια στο χώρο της στιχουργικής και .... δεν ξέρουμε πώς είναι η φάτσα του !!! Δεν έχει δώσει ούτε μία συνέντευξη, δεν έχει δημοσιευθεί ούτε μία φωτογραφία του [εκτός από μία παλιά ασπρόμαυρη, η οποία είναι και θαμπή] !!! Αν μη τι άλλο, αυτό δείχνει ότι εκτός από μεγάλος στιχουργός διαθέτει και ξεχωριστό ήθος .....