Ένα σπάνιο άλμπουμ των Beatles -με αυτόγραφα και των τεσσάρων μουσικών του συγκροτήματος- πουλήθηκε σε δημοπρασία στις ΗΠΑ σχεδόν για 300.000 δολάρια (290.500 δολάρια – 216.000 ευρώ), δηλαδή 10 φορές πιο ακριβά από την αρχική τιμή.
Οι διοργανωτές της δημοπρασίας στο Ντάλας ενημέρωσαν ότι ο πολύ καλά διατηρημένος δίσκος Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club, ο οποίος εκδόθηκε το 1967, αγοράστηκε το Σάββατο από Αμερικανό συλλέκτη μέσω διαδικτύου. Τα ονόματα του αγοραστή και του πωλητή δεν αναφέρονται.
Οι Βeatles φαίνεται ότι υπέγραψαν το άλμπουμ τον Ιούνιο του 1967, περίπου την ίδια εποχή που κυκλοφόρησε.
Το προηγούμενο ρεκόρ πώλησης για ένα υπογεγραμμένο άλμπουμ των Beatles ήταν 150.000 δολάρια. Ο δίσκος ήταν το Meet the Beatles
Είναι κάπως δυσνόητος ο λόγος που ένας δίσκος "μοσχοπουλιέται" και μάλιστα σε εποχές σαν τη σημερινή, όπου τα δεινά του κόσμου υποτροπιάζουν ραγδαία.
Ωστόσο, πρόκειται για ένα δίσκο εξαιρετικό, που σημάδεψε και ανέτρεψε την πορεία της μουσικής. Είναι και ο δίσκος για τον οποίο έγραψα το πρώτο μου άρθρο στο music heaven!
Δεν τα πάω καλά με τις επενδύσεις, ρε φίλε... όπως και με την "ανάπτυξη" που έρχεται... Το δυσνόητο είναι ακριβώς αυτό... Πως βλέπουν την τέχνη ως επένδυση; Τα κοράκια....!
-----------------
When the music 's over, turn out the lights For the music is your only friend Dance on fire as it intends Music is your only friend until the end...
[ τροποποιήθηκε από τον/την TRAVELOGUE, 02-04-2013 10:00 ]
Πιστεύω οτι ένας υπογεγραμμένος δίσκος των Beatles έχει -για κάποιους- αξία που δεν μπορεί να οριστεί ή να αποτιμηθεί, εξαρτάται τι επιθυμίες και τι συνειρμοί δημιουργούνται σ΄αυτόν που διαθέτει τέτοια μεγάλα ποσά για να τον αποκτήσει, σε συνάρτηση βέβαια με την οικονομική του κατάσταση που επιτρέπει τέτοιες κινήσεις. Τριακόσιες χιλιάδες για κάποιους είναι ανέφικτα, για άλλους περιουσία και για μερικούς/λίγους απλή ικανοποίηση μιας επιθυμίας.
Νομίζω όμως ότι ευσταθεί και η επένδυση που ανέφερε ο Τρελάκιας. Πολλά έργα Τέχνης ή συλλεκτικά αντικείμενα που δημοπρατούνται, αλλάζουν συχνά ιδιοκτήτες με ολοένα μεγαλλίτερες τιμές όσο περνάει ο χρόνος, και τείνω τελικά να πιστεύω οτι στο μεγαλλίτερο ποσοστό δεν αγοράζονται από "αγάπη" του συλλέκτη αλλά ως χρηματιστηριακό είδος με σκοπό το κέρδος σε επόμενη δημοπρασία.
Το πιο ουσιαστικό από την κουβέντα είναι αυτό που γράφεις Μαίρη ότι... "Τριακόσιες χιλιάδες για κάποιους είναι ανέφικτα, για άλλους περιουσία και για μερικούς/λίγους απλή ικανοποίηση μιας επιθυμίας". Μόνο που αυτό είναι θέμα μίας άλλης, μεγάλης συζήτησης, δυστυχώς διαρκούς επικαιρότητας, που αν την επιχειρήσουμε εδώ, θα βρεθούμε εκτός θέματος.
Πάντως, σημασία έχει και η στάση των καλλιτεχνών απέναντι σε αυτού του είδους τις δημοπρασίες. Αναμφίβολλα, οι ίδιοι θα έπρεπε να έχουν πρώτο λόγο και θέλω να πιστεύω πως δεν θα αδειοδοτούσαν τη φτηνή (και δεν εννοώ χρηματικά φτηνή) αγοραπωλησία του πονήματός τους, προκειμένου να ικανοποιήσουν ορισμένοι (ξαναλέω...κοράκια) τις καταναλωτικές τους εξάρσεις ή την διάθεση επίδειξης πλούτου. Άλλωστε σε μια δημοπρασία, η διαδικασία είναι τέτοια (ανταγωνισμός, επίδειξη οικονομικής δύναμης) που όσα χρήματα κι αν ακούγονται στη διάρκειά της, τόση φτήνια την περιβάλλει.
Βεβαίως, θα πει κανείς ότι γίνονται δημοπρασίες και για φιλανθρωπικές εκδηλώσεις κι αυτό έχει θετικό πρόσημο. Δεν θα διαφωνήσω... πλήρως. Διότι, αν το αναλύσουμε σε βάθος, πάλι θα καταλήξουμε στην ουσία που ανέφερα αρχικά. Ξέρετε... αυτή που ίσως μας βγάλει εκτός θέματος; Κι ας είναι το πιο σημαντικό θέμα!!
Κι αφού η Μαίρη ανέβασε όλο το δίσκο, ας θυμηθούμε, το δεύτερο τραγούδι του, με τίτλο "With a little help from my friends", όπως διασκευάστηκε εξόχως από τον Joe Cocker to 1969 στο φεστιβάλ του Woodstock. Κι ας ροκάρουμε όλοι μαζί παρέα...
