Καλημέρες!!Ένα θέμα που έχει απασχολήσει πολλούς λίγο ως πολύ...
Θα καταθέσω τη δική μου εμπειρία.Η αλήθεια είναι πως ανεξαρτήτως είδους τραγουδιού ισχύουν πάντα οι ίδιες αρχές ανάσας και τα ίδια ''γυμνάσματα'' στην τποθετηση της φωνής...Δλδ πιστεύω πως τα πρώτα βήματα είναι ΚΟΙΝ Α είτε σπουδάζει κάποιος κλασσικό είτε μοντέρνο...είναι σαν να ξακινάει κάποιος την Α δημοτικού...το ίδιο αλφάβητο θα μάθει και την ίδια αριθμητική είτε αν φτάοντας στο Λύκειο επιλέξει θετική είτε θεωρητική κατεύθυνση...
Από εκεί και πέρα έχω την εντύπωση πως στη χώρα μας έχει δωθεί ιδιαίτερη αξία στο κλασσικό ρεπερτόριο τραγουδιού(ίσως επειδή είναι και ένα ΑΥΞΗΜΕΝΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΡΕΠΕΡΤΟΤΙΟ)ενώ στο μοντέρνο(λαικό,ελαφρολαικό,έντεχνο,ποπ,τζαζ,ροκ,κτλ)μη κλασσικό έχει δωθεί λιγότερο βάση...πχ ο σπουδαστής κλασσικού οφείλει να γνωρίζει άριστα την σωστή τεχνική,ενώ ο σπουδαστής μοντέρνου αρκεί να 'πατά' σωστά στις νότες και να έχει μια ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΤΕΧΝΙΚΗ για να προστατέψει τη φωνή του...
ΛΑΘΟΣ!!!Αυτό που πρέπει να γίνει καλά κατανοητό και συνείδηση στους πιο πολλούς μαθητές και δασκάλους είναι πως το ΤΡΑΓΟΥΔΙ είναι ένα όσον αφορά τη γνώση άρτιας και άριστης τεχνικής...κάποιος που είναι αυτοδίδακτος δεν μπορεί να διδάξει τίποτα και κανένα παρά μόνο να βελτιώσει τον εαυτό του...
'Χορωδιακές' προσπάθειες εκ μέρους Ωδείων να διδάξουν μοντέρνο τραγούδι καταλήγουν σε απόπειρες διδαχής μόνο μουσικής θεωρίας και αρμονίας,που όμως καθόλου δε βοηθούν τη φωνή...το να πηγαίνω στο μάθημα τραγουδιού και η δασκαλα να με μαθαίνει πως να τραγουδάεω ''δεκαταεκτα'' η πως μετραω ενα μετρο 3 τεταρτων είναι μεν χρησιμες μουσικές γνώσεις,αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΜΑ ΦΩΝΗΤΙΚΗΣ...τα πάντα ξεκινούν με τη θεώρηση πως η φωνή είναι ένα μουσικό όργανο το οποίο ο αρχάριος δεν ξέρει ΚΑΘΟΛΟΥ να χρσιμοποιεί...κι όχι να θέλουμε να δώσουμε μια ''μουσικότητα'' στο ήδη υπάρχων φωνητικό δυναμικό...
Στην πράξη αν κάνεις μαθήματα κλασσικού τραγουδιού,μπορείς να επιμείνεις στα ''γυμνάσματα'' ανάσας και τοποθέτησης της φωνής,αλλά να αντισταθείς σθεναρα στον βαρύ χρωματισμό της φωνής σε κλασσικό στυλ...να εξηγήσεις και στο δάσκαλό σου πως βλέπεις το κλασσικό τραγούδι σας εργαλείο για να πετύχεις καλά αυτό που αγαπάς και όχι σαν αυτοσκοπό...Δλδ να επιμείνεις πιο πολύ σε ασκήσεις ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ της ανάσας(πχ βιβλία στην κοιλιά,εισνποές-εκπνοές σε διάφορες τεχνικές κτλ) και του λάρυγγα(χαμηλώματα μήλου αδάμ η θυρεοειδούς χόνδρου στις γυναίκες,εκγύμναση γλώσσας να κινείται ανεξάρτητα από το στόμα,άρθρωση,κτλ).Επίσης κάτι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΑΤΙΚΟ!!!Το μεγαλύτερο μέρος των κλασσικών κομματιών είναι στα ΙΤΑΛΙΚΑ!Κάτι που σημαίνει και αποπροσανατολισμό της σωστής άρθρωσης...είχα κάποτε ακούσει ένα δυνατό τενόρο της λυρικής σκηνής να τραγουδάει Μικη Θεοδωράκη στα ελληνικά φυσικά και κατέβαλα προσπάθεια να καταλάβω ΤΙ τραγουδούσε!
Συμπέρασμα:Οφείλεις να κρίνεις τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό και να κρατήσεις μόνο τα καλά από την κλασσικη σου παιδεία...τότε μόνο θα μπορέσει να θεωρηθεί αβαντάζ το γεγονός πως έχεις κλασσικό υπόβαθρο!