Πώς γράφονται στίχοι πετυχημένοι και αξέχαστοι;

Πώς γίνεται κανείς να γράψει στίχους που θα αγαπηθούν από τον κόσμο, θα είναι διαχρονικοί, θα αφήσουν ανεξίτηλο στίγμα; Πώς γίνεται οι στίχοι αυτοί να μην είναι όμοιοι με δέκα και εκατό άλλους, αλλά να ξεχωρίζουν; Πώς γίνεται να γράψεις στίχους που ο κόσμος θα τους δίνει σημασία, που θα είναι πρωτότυποι και ταυτόχρονα προσιτοί;

Χρειάζεται περισπούδαστο ύφος ή λιτό;

Χρειάζεται εμπειρία ή φαντασία;

Χρειάζεται ταλέντο ή σκληρή δουλειά (ή ένας συνδιασμός αυτών των δύο);

Πολλοί έχουν γράψει τραγούδια π.χ. για την αγάπη (κυκλοφορούν χιλιάδες τέτοια). Πώς μπορεί κάποιος να γράψει κάτι που θα ξεχωρίσει ανάμεσά τους;

Εν ολίγοις, τι πρέπει ένας στιχουργός να κάνει ώστε οι στίχοι του να έλξουν το ενδιαφέρον του κόσμου, και όχι να περιφρονηθούν;

[ τροποποιήθηκε από τον/την trelakias, 09-11-2014 16:01 ]

Θα έλεγα να μελετήσεις τους στίχους τέτοιων τραγουδιών για να δεις τί ήταν εκείνο που τα έκανε "πετυχημένα".

Όσο για αυτά που ρωτάς άν χρειάζονται- και βέβαια χρειάζονται (λιτό ύφος, φαντασία, εμπειρία, ταλέντο, σκληρή δουλειά). Και πάνω απ'όλα, η γνήσια έμπνευση.

[ τροποποιήθηκε από τον/την costaspanag, 09-11-2014 23:11 ]

Δεν υπάρχει κάποια πετυχημένη συνταγή, που μπορείς να πεις ότι θα κάνω αυτό κι αυτό και θα βγει ένας αθάνατος στίχος. Απαιτεί σκληρή δουλειά, μελέτη και φαντασία, αλλά και πάλι ούτε αυτά αρκούν. Θα πρέπει και η μουσική να αναδεικνύει το στίχο, αλλά ούτε κι αυτό αρκεί. Γιατί μπορεί πράγματι να γράψεις έναν υπέροχο στίχο, μπορεί και ο συνθέτης να γράψει μία συγκλονιστική μουσική, αλλά τι να το κάνεις αν το τραγούδι το ξέρουν μόνο αυτοί οι δύο; Χρειάζεται η φωνή που να το υποστηρίξει, προσωπικές γνωριμίες με το κύκλωμα, η διαφήμιση που θα το κάνει κοινωνό στον κόσμο, η τύχη και διάφοροι αστάθμητοι παράγοντες (συγκυρίες, airplay κ.λπ.) που εν πολλοίς κάνει το όλο εγχείρημα να ξεφεύγει πλέον από τον έλεγχο του δημιουργού. Νομίζω ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μέσα στα εκατομμύρια συρτάρια ανώνυμων στιχουργών υπάρχουν στίχοι που θα μπορούσαν να είχαν γίνει αθάνατοι. Η μοίρα τους, όμως, είναι να χαθούν στην πνευματική και φυσική χωματερή. Δυστυχώς...

Πολύ δύσκολο να απαντήσεις φίλε μου...τα παιδιά πιο πάνω κάλυψαν όλες σχεδόν τις πτυχές του πως μπορεί ένας στίχος να ξεκινήσει από το μυαλό ή ακόμη καλύτερα την καρδιά ενός ανθρώπου που βιώνει κάτι που τον στιγματίζει,να αποτυπαθεί σε μια κόλλα χαρτί,να ντυθεί με μια όμορφη μελωδία που θα του πάει και να βγεί έξω τσάρκα προσπαθώντας να συγκινήσει τα αυτιά που θα ακούσουν το αποτέλεσμα.

Στίχοι πετυχημένοι και αξέχαστοι θα γράφονται πάντα αλλά η συνταγή είναι άγνωστη.

Ίσως κι αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους...πως δεν υπακούουν σε κάποια συνταγή...

Γιατί αν το έκαναν δεν θα ταν μοναδικοί...θα ταν μια απ τα ίδια...

πχ

για σένανε αγάπη μου θα κλάψ' ωκεανούς

θα ζείς μες στην καρδούλα μου,θα σε ζητάει ο νους

Κοινότυπη ''στιχομυθία'' που επιστρατευει αγάπες,καρδούλες,ωκεανούς,υπερβολές γενικότερα.

Μια απ τα ίδια δηλαδή.

Ωκεανέ μη φοβηθείς να πνίξεις τα όνειρά μου

αν μέσα τους δεν είναι εσύ μονάκριβη καρδιά μου

αντε πάλι μια απ τα ίδια χαχα

καράβι η καρδούλα μου,πανί τα όνειρά μου

κι αυτη η ζεστή αγάπη σου,αέρας στα πανιά μου

Μπουχαχα καράβια,αγάπες,όνειρα κι ένα σωρό κοινότυπα θέματα.

Οι συνδυασμοί άπειροι.

Κάτι ξεχωριστό θα μπορούσε να είναι

τα γεμιστά σιχάθηκα,μου λείπει το αλάτι

θέλω λαγό κοκκινιστό και ξύσιμο στην πλάτη

χαχαχαχα

όπως είδες φίλε μου είναι απλά ένα πείραμα,ίσως κι ένα πείραγμα με αβέβαιο αποτέλεσμα.

Ποτέ όμως δεν θα πρέπει να σταματά.

Κάτι σαν αλχημιστής με λέξεις.Πόσες φορές θα συμβεί μια έκρηξη κι όλα θα διαλυθουν μέχριο να γινει το κάρβουνο χρυσάφι...