Αναγνωστικό Α’ Δημοτικού ανανεωμένη έκδοση
Ξεφυλλίζοντας το , στο σπίτι της ανιψιάς μου ,μου μου έφερε τις αναμνήσεις και μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια (δεκαετία 50) που ήταν εφιαλτική .Το ‘’ξύλο’’ που έφαγα από τους δασκάλους αλλά και καθηγητές αργότερα στις πρώτες τάξεις γυμνασίου δεν λέγεται!( Βέβαια όλη η τάξη). Οι απλοί χωρικοί γονείς τότε τους πίστευαν θεωρώντας πως ο δάσκαλος ξέρει τα πάντα και πάντα έχει δίκιο.
Αυτές αλλά και πολλές άλλες εικονογραφημένες εικόνες περνούσαν πράγματι ΑΞΙΕΣ στα παιδιά !
Η οικογένεια εικονίζεται πολύτεκνη (σήμερα 1 παιδί και αυτό με το ζόρι ειδικά για τα σημερινά άνεργα ζευγάρια)
Ο πατέρας φοράει γραβάτα (Τότε ήταν δείγμα σεβασμού , σήμερα την καταργούμε – εδώ συμφωνώ απόλυτα )
Η γιαγιά δεν λείπει από το τραπέζι (σήμερα πολλοί ηλικιωμένοι στα γηροκομεία – τότε άγνωστη λέξη)
Τρώνε όλοι μαζί στο τραπέζι και συνήθως την ίδια ώρα (Σήμερα την Κυριακή και αν )
Δεν ξεκινούν να τρώνε (αφού η μητέρα δεν τέλειωσε το σερβίρισμα) . Σήμερα εγώ έχω φάει πριν καθίσει η γυναίκα μου
Δεν ξεκινούσε το φαγητό χωρίς μια απλή προσευχή ή ένα ‘’σταυρό’’ . Σήμερα σπάνια το βλέπω …
Το γεύμα είναι ψάρια ( Σήμερα ΧΑΜΠΟΥΡΓΚΕΡ , ΠΙΤΣΕΣ …βέβαια σήμερα πόσες οικογένειες ανέργων έχουν αυτή την τύχη; Αλλά και τότε ήταν σπάνια στο τραπέζι μου – όλο φασόλια , τραχανά και για κρέας , μόνο την Κυριακή και ΠΑΝΤΑ τράγο που ήταν πάμφθηνος αλλά αν ξέρεις να τον μαγειρέψεις όχι μόνο δεν μυρίζει αλλά είναι πανόστιμος)
Τη μπάλα τότε την είχαν ελάχιστοι οι περισσότεροι είχαμε τη ‘’φούσκα’’ από γουρούνι που ήταν άθραυστη όσο κι αν την κλωτσούσες.
Στον τοίχο η φωτογραφία της γιαγιάς και του παππού και μάλιστα θυμάμαι σε κορνίζα περίπου 80 Χ 40 cm.
Παρά τα τέσσερα παιδιά, οι γονείς φαίνονται νέοι
Κάθε Κυριακή ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στη εκκλησία μέχρι και την 6ηΓυμνασίου
…………………….
