Kαλησπέρα,
πρώτα απ'όλα θα ήθελα να διευκρινίσω ότι η δυσκολία ενός κομματιού είναι σχετική, καθώς είναι λογικό να μην αντιμετωπίζουν όλοι οι πιανίστες τις ίδιες τεχνικές ή ερμηνευτικές δυσκολίες.
Συνεπώς, καλό είναι, προτού διαλέξει κάποιος ένα κομμάτι, να έχει ακούσει μια ηχογράφησή του και ίσως να δει και την παρτιτούρα.
Παρ'ολα αυτά, από τα impromptus Op.90 kai Op.142 του Schubert, το πιο προσιτό θα έλεγα ότι είναι το Οp.142 Νο.2, ενώ ακολουθούν τα Op.90 No.2, 3 και 4. Το Op.142 No.2 σε Λαb μείζονα δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες τεχνικές δυσκολίες κι ένας μαθητής της μέσης τάξης πρέπει να είναι σε θέση να το "βγάλει". Στα Op.90, οι τεχνικές δυσκολίες είναι αρκετά περισσότερες, αφού απαιτούν ταχύτητα αλλά και μεγαλύτερη ικανότητα ανεξαρτησίας των φωνών. Δεν είναι όμως και τόσο απαιτητικά, γι'αυτό και περιλαμβάνονται στην ύλη της μέσης και των πρώτων τάξεων της ανωτέρας.
Όσον αφορά στα νυχτερινά του Chopin, πολλοί ξεκινούν με το Οp.posth σε Ντο# ελάσσονα ή το Op.37 Νο.1 σε Σολ ελάσσονα ή το Op.15 No.3 σε Σολ ελάσσονα. Ακολουθούν τα Op.9 No.1 και 2, το Op.32 No.1, το Op.55 Νο.1. Γενικά, όποιον δεν έχει ασχοληθεί ξανά με κομμάτια τέτοιου επιπέδου, θα τον συμβούλευα να ακούσει ολόκληρες τις συλλογές ή μερικά από τα γνωστότερα τουλάχιστον και να επιλέξει αυτό που του αρέσει περισσότερο ξεκινώντας από τα ευκολότερα καλύτερα. Το impromptu Οp.142 No.1 ή το νυχτερινό Op.48 No.1 είναι για παράδειγμα πολύ απαιτητικά τεχνικά.
Κι επειδή μίλησα κυρίως για το τεχνικό κομμάτι αυτών των κομματιών, όσον αφορά στο ερμηνευτικό πρέπει να πω ότι τόσο τα impomptu του Schubert όσο και τα nocturnes του Chopin είναι όλα έργα με λυρισμό, ευαισθησία κι έντονη μουσικότητα, και όποιο και να επιλέξει κανείς να μάθει πιστεύω ότι θα τον ανταμείψει!
Ελπίζω να βοήθησα! 
Καλό παίξιμο! 
