Κι άν ξημερώνει κυριακή
Κι άν ξημερώνει κυριακή είναι η καρδιά μου άδεια
μ' έριξες μέσα βρέ ζωή γιατ' ήμουνα φτωχό παιδί
στης ξενιτιάς τα χάδια
’φησα φίλους και γονείς για πλούτη μεγαλεία
όσο πολύ κι άν προσπαθείς γρανάζι είσαι μηχανής
χωρίς καμιά αξία
Και εσύ πλανεύτρα ξενιτιά πάντα τα ίδια τάζεις
χωρίζεις μάνες και παιδιά το ίδιο έργο όπως παλιά
ποτέ σου δεν αλλάζεις
Έδωσα νιάτα λεβεντιά τα χρόνια έχουν περάσει
μέσ' το μυαλό μου τα παλιά κι αυτή η δόλια μου καρδιά
δε λέει να ξεχάσει
Κι όταν σκεφτώ το σπίτι μου μιά θλίψη με σκεπάζει
την μάνα και τον κύρη μου που λιώνουν για χατίρι μου
αίμα η καρδιά μου στάζει
στιχοι ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ioannis61@hotmail.gr
κατωχυρωμενοι στιχοι
