Γιάννης Σπάθας

Το ξέρω πως ότι και να πει κανείς για αυτόν τον μουσικό, είναι λίγο.... Ας ακουστούν όμως κι άλλες γνώμες..

Τώρα γιατί μου το κάνεις αυτο?
Ο Σπάθας είναι ο αγαπημένος μου!
Σαν κιθαρίστας άπαιχτος,
σαν άνθρωπος επίσης!

www.spathas.tk

O μεγαλύτερος έλληνας κιθαρίστας. Μακράν... Ένας από τους 10 καλύτερους στην Ευρώπη... Όταν έχεις συνθέσει έναν τέτοιο δίσκο όπως το Phos, τότε μάλλον είναι περιττό να μιλάει κάποιος για τις ικανότητές σου....

Socrates Drank The Conium

Socrates will probably never get inducted into the Rock and Roll Hall of Fame. But while other groups were becoming well known in the free world, this Hendrix-style blues band was playing to standing-room-only crowds in a small club in Athens, during Greece's military dictatorship, a period when even Rolling Stone albums were hard to find, and for a time illegal.

by Matt Barrett

Socrates was Yannis Spathas and Antonis Tourkoyorgis on guitar and bass respectively. During the period that they were playing in the Kitarro Club they went through several drummers including George Trantalidis, all of them terrific. In Athens during the early seventies, when the 1967 military dictatorship was still in control, there were a number of rock clubs in the area around Victoria Square and in the Plaka. Poll and Morka played at the Elaterion. Socrates and Exidaktilo played at the Kitarro. As Dorian Kokas, the founder and leader of Morka told us one night "We used to race through our set and play everything fast so we could get out early and go to the Kittaro and catch the last set of Socrates." Musicians loved Socrates. Even Savopoulos used to go hear them.

Socrates sounded like several bands that were popular at the time, Jimi Hendrix Experience, Deep Purple, Blue Cheer, and Black Sabbath come to mind now when I hear their music from that early period, though the majority of their material was original. There were songs that were crowd favorites such as "Close the Door and Lay Down" (or what we called "Do It To The Rythm"), "Starvation" ("Give Them Some Bread") and "Underground", but often the highlight of the evening was when they did their Hendrix songs like "Voodoo Chile", "Message of Love" and "Red House" or jammed on songs like "Kansas City" with singer Jimi Quidd (later of the NY Dots) and Greek-American blues guitarist John Kronis.

Spathas played a Fender Strat, long straight hair hanging down almost to the guitar, he was motionless except for his hands which effortlessly ripped out the most fluid, solos and riffs. He always hooked the chord to his amp over the bottom cutaway so he would not step on it and pull it out during a solo, I suppose. It was sort of his trademark in a way and we would watch him tune up and wait for him to do it which meant to us that the music was about to begin. He would play some mind-boggling riff to make sure the volume was right or the guitar was in tune and they would be off. Antonis Tourkoyorgis played bass and sang and if Spathas gave the appearance of being introverted he was the complete opposite. He was also a great bass player. The powerful sound this little three-piece band with their stacks of Marshalls put out in the Kittaro kept us coming back night after night. In all honesty I have to say that to this day I have not heard any band, three-piece or more, fill as much musical space. Seeing the Who in 1976 I found myself comparing them to Socrates. OK, the Who is the Who. But apart from the personalities, the songs I knew and the flamboyance, were Townshend, Entwhistle and Moon as good a band as Socrates? No way. Led Zepplin? Nope. You'd have to ask someone who had seen Hendrix or Cream to make the judgement about those bands but I can't imagine anyone being better than Socrates on a good night and as far as those nights in the Kittaro went I don't think they ever had a bad night. They were too good to have a bad night.

What made them so remarkable was the guitar playing of Spathas. Even today listening to the solos he played in 1972 I still can't believe the music he was making. Brent Lambert of Kitchen Mastering, quite a guitar player himself, after hearing several Spathas solos from thirty years ago said "If this guy had come to America he would be a guitar hero and everyone would know his name." If you liked the way Hendrix, Ritchie Blackmore, Jimmy Page and Eddie Van Halen play you will love Spathas and if you play guitar yourself you will wonder "If this was thirty years ago and he is still playing how good must he be now?"

Socrates made two albums as a three-piece, both pretty awful because of poor mixing and mastering though the songs and performances were good. In those days producers had no idea what to do with a group like Socrates. It would be like recording Rage Against The Machine after spending 20 years doing Herman's Hermits. Later the group added a lead singer and different variations of guitarists, keyboards. At one time both Spathas and Tourkoyorgis played guitars. Vangelis Papathanasiou, otherwise known as Vangelis joined them for an album and made them more of a progressive-rock band with lots of keyboard, synth and guitar interweavings. But the three-piece version of the band's first two albums and the original rock-blues style was probably their best shot at world fame.

In December of 2003 I took the first album which had been re-mastered to CD, to Brent Lambert at Kitchen Mastering and asked him if there was something we could do to make it sound better. He listened to it and told me there was. By isolating frequencies, equalizing and compressing he was able to take several songs from the CD and make them sound pretty good, almost as they should sound. If we had the original source tapes of course we could have done a lot more but the songs are certainly listenable and you can get an idea of what a great band Socrates was and what an amazing guitarist Yannis Spathas was then and is now. He may become an international guitar hero yet. He certainly deserves to be.

Socrates still plays. They are again a three-piece with Spathas and Tourkogiorgis joined by -Makis Gioulis, a fine drummer in the traditon of the band. Asteris Papastamatakis plays keyboards on some material and a female vocalist named Markela Panagiotou, harmonizes and does duets with Tourkogiorgis and sings a couple songs on her own. Still the best part of the night for me is when the band strips down to the core of guitar-bass-drums and they play the old songs from the Kittaro or jam on some Hendrix tunes. Maybe I am just nostalgic but I can't help listening to them and thinking of what might have been. Had it not been for the fact that they were at their prime during the dictatorship then maybe Greece might have been known as the country that gave us Socrates instead of Yanni. Then again oppression can breed great art as an instrument of rebellion. Socrates with their long hair, beards and high-energy blues and rock and roll were a window on the world outside and the reason people crammed into the Kittaro every weekend. For that reason they belong alongside the great bands of Rock and Roll History.

Ο Γιάννης Σπαθάς γεννήθηκε στους Παξούς το 1950. Τα πρώτα του μουσικά βήματα έγιναν με την κομπανία του πατέρα του και των θείων του.Από μικρός έπαιζε ακορντεόν, κιθάρα και ντραμς. Από τα 15 του χρόνια άρχισε να μελετά blues, Rock καθώς και δημοτικά μοιρολόγια με το κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά. Συνέχισε την μελέτη με κρητικές μαντινάδες, ρεμπέτικα και μουσικές από Ινδία και Βαλκάνια.Αργότερα, σπούδασε, με δάσκαλο τον Κώστα Κλάβα, θεωρία και αντίστοιξη.

Στα 18 του ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο με το συγκρότημα PERSONS.Μετά από ένα χρόνο δημιουργεί τους 'SOCRATES DRANK THE CONIUM' και από το 1970 έως το 1981 ηχογραφεί επτά δίσκους.
Από αυτούς το "On the wings', που κυκλοφόρησε το 1973, επιλέχθηκε ως πρώτος δίσκος της εβδομάδας στην πολιτεία ΤΖΩΡΤΖΙΑ των ΗΠΑ από τους κριτικούς του έγκυρου μουσικού περιοδικού 'Billboard'.

To 1975 ηχογραφεί στο Λονδίνο με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου τον δίσκο "PHOS' Που θεωρήθηκε από τους ειδικούς σαν κλασικός δίσκος της rock μουσικής.
Το 1980 ηχογραφεί ξανά στο Λονδίνο τον δίσκο "PLAZA" με παραγωγό τον Vic Coopersmith, γνωστό από τις παραγωγές του στους JAM.

Ο Γιάννης Σπάθας έκανε καριέρα με τους SOCRATES παίζοντας στην Ελλάδα και το εξωτερικό.Έχει παίξει σε αρκετούς κλασικούς χώρους της rock σκηνής (στο Hammersmith Odeon,στο Digwall'ς Λονδίνο και σε άλλες 23 πόλεις της Μ.Βρετανίας σε τουρνέ με τους U.F.O, στο PARADISO στο Άμστερνταμ, στο R.T.L. στο Παρίσι κ.ά).

Σαν κιθαρίστας ή ενορχηστρωτής έχει συνεργαστεί σε συναυλίες και στο στούντιο με συνθέτες και τραγουδιστές όπως Οι: Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Μάνος Λοϊζος, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Ελένη Καραϊνδρου,Διονύσης Σαββόπουλος,Γιάννης Μαρκόπουλος, Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου,Αφοι Κατσιμίχα, Μανώλη Λιδάκη, Βασίλη Λέκκα, Αλκίνοο Ιωαννίδη κ.ά.

Σαν συνθέτης εκτός από των δίσκων με τους SOCRATES έχει γράψει τα "ΣΥΝΤΟΜΑ ΟΝΕΙΡΑ" και τα "ΚΛΑΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ" σε στίχους του Ευγένιου Αρανίτση και με ερμηνευτή το Βασίλη Λέκκα.

Το 1998 συνεργάστηκε με το Μανώλη Λιδάκη στο δίσκο "Ο ήλιος του Γενάρη" γράφοντας τη μουσική σε τέσσερα τραγούδια.

Σαν συνθέτης, ενορχηστρωτής και κιθαρίστας χαρακτηρίζεται από χροιές και φόρμες προερχόμενες τόσο από την ελληνική όσο και από την δυτική μουσική και δημιουργεί έτσι το προσωπικό του στυλ. Αυτό είναι φανερό στον προσωπικό του δίσκο που κυκλοφορεί τον Οκτώβριο του 1999 με τίτλο "Τα μυστικά του δρόμου".Πρόκειται για ένα έργο που περιλαμβάνει μουσικά θέματα που έχουν να κάνουν με το φάσμα της μουσικής με την οποία ασχολήθηκε και αγάπησε ο Γιάννης Σπάθας μέσα σε μια διαδρομή πολλών χρόνων.Στο δίσκο συμμετέχει η Χάρις Αλεξίου.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : sdtc6 στις 02-10-2006 03:28 ]

Ε , εντάξει ...
Τι να πω εγώ για τον Σπάθα ;
Ό,τι κι αν ξεστομίσω ανεπαρκές θα είναι μπροστά στην καλλιτεχνική αλλα και προσωπική του υπόσταση ...
Δεν είμαι μουσικός , μα στην περίπτωση του Σπάθα δεν χρειάζεται να έχεις οιαδήποτε μουσική γνώση για να υποκλιθείς στο έργο του .

Και τι να πω εγώ η βάρβαρη που νόμισα πως είχα μάθει κάτι (εστω και λίγο) από ελληνική μουσική... «1972! α, ναι! η χρονιά του «Μικρά Ασία», ποθ έκανε περίφημους τον Νταλάρα και την Αλεξίου!»
και πριν από μια βδομάδα πέφτω τυχαία πάνω στο Socrates drank the conium και μαθαίνω τι έκανε ο Σπάθας την ίδια χρονιά. Έπαθα την πλάκα μου - είναι pure genius, δεν πιστεύω ακόμα στ' αυτιά μου. Και στο κάτω-κάτω, εννοείται, το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν ξέρω τίποτα.

Το είδα πέριση τον χειμώνα (2 φορές) σε live στο RONDEO και χάζεψα!!!!!!!!!!!!!! (και τις 2 φορές)

To proto album ton Socrates (Socrates drank the conium, 1972, Polydor) einai kai to kalytero kata thn tapeinh mou apopsh.

To solo tou Spatha sto "It's a disgusting world" tha eprepai na symperilamvanetai sta 10 kalytera solo kitharas olon ton epoxon.


www.greektravel.com/greekislands/kea/music/deeppurple/disgustingworld.mp3

"Πιστεύω ότι ο Σπάθας είναι μέσα στους πέντε καλύτερους κιθαρίστες της Ευρώπης''.
Παύλος Σιδηρόπουλος

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : sdtc6 στις 02-10-2006 03:23 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : sdtc6 στις 02-10-2006 03:24 ]

MOUNTAINS το απίστευτο μοιρολοι του Σπάθα

Τεραστιος Καλλιτέχνης και Αγιος Ανθρωπος!

Γιάννης Σπάθας σε εκτελεστικό ή/και ενορχηστρωτικό ρόλο ή αλλιώς μια πορεία 45 και χρόνων που περιλαμβάνει από το πιο εμβληματικό ροκ αγγλόφωνο συγκρότημα στην Ελλάδα μέχρι μερικούς από τους πιο επιδραστικούς δίσκους της ελληνικής μουσικής σκηνής (Λοΐζος, Λέκκας, Κατσιμίχες) και αμέτρητες άλλες συμμετοχές (Θεοδωράκης, Μαρκόπουλος, Βιτάλη, Αλκίνοος, κοκ). Τρίτη 23.01, εκτάκτως στις 20:00 @ Music Heaven radio

Music Heaven radio Players: http://37.187.79.153:5376/stream (copy paste to url)
http://live24.gr/radio/generic.jsp?sid=2211

Είχα την τύχη και την χαρά να τον ακούσω σε Live στο κηποθέατρο της Αλεξανδρούπολης,όταν είχαν έρθει με τον Βασίλη Λέκκα. 

Η ανάμνηση αυτή με συντροφεύει ακόμη πολύ ευχάριστα .

Είναι καταπληκτικός !!!