Πολλοί ισχυρίζονται ότι η ζωή είναι ωραία και γλυκιά και λένε ότι ο φόβος είναι κακός σύμβουλος. Δεν θα διαφωνήσω μαζί τους, αλλά ένα περιστατικό, που διήρκησε και διαρκεί εδώ και δύο σχεδόν χρόνια, με έκανε να αναθεωρήσω μερικά πράγματα. Πριν εναμιση χρόνο ο κορωνοϊός χτύπησε τη πόρτα της χώρας μας. 

Την επομένη μέρα, που είχα παρακολουθήσει μια θεατρική παράσταση, βγήκαν και τα πρώτα ανακοινωθέντα για το κορωνοϊό και την υψηλή μεταδοτικότητα του από άνθρωπο σε άνθρωπο και από μη απολυμασμένα αντικείμενα ή επιφάνειες στον άνθρωπο. Το πρώτο μήνα αισθανόμουνα εγκλωβισμένη από τα αυστηρά μέτρα υγιεινής και αυτοπροστασίας. Σιγά-σιγά πειθάρχησα και πρόσεχα πολύ. Ο εγκλωβισμός και τα περιοριστικά μέτρα δημιούργησαν μια νέα καθημερινότητα και ένα αίσθημα μοναξιάς.

Οι συνάνθρωποι μου έγιναν επιφυλακτικοί και πολλές φωνές ακούστηκαν για τη κατάργηση και το περιορισμό της ατομικής ελευθερίας. Πολλές ελπίδες γεννήθηκαν, όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και οι επιστημονικοί φορείς ανακοίνωσαν την εύρεση εμβολίων κατά του κορωνοϊού. Τα οικονομικά συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιρειών, αλλά και άλλων εμπορικών κολοσσών, εκτοξεύτηκαν στα ύψη. Και κοντά σε αυτούς η παραφιλολογία του δημοσιογραφικών οργανισμών, που άλλοτε έδιναν φως και άλλοτε σκοτάδι.

Στις αρχές του 2021, ήρθαν τα πρώτα εμβόλια στην Ελλάδα και ο αρμόδιος κρατικός οργανισμός για τους εμβολιασμούς ανακοίνωσε τις ηλικιακές ομάδες που έπρεπε να εμβολιαστούν. Μόλις ανακοινώθηκε η ηλικιακή μου ομάδα έσπευσα να κλείσω ραντεβού για εμβολιασμό, χωρίς να συμβουλευτώ κανένα ειδικό (γιατρό) και χωρίς να ακούσω τις παρενέργειες του εμβολίου. Το πήρα αψήφιστα, παρά το γεγονός ότι ένα συγκεκριμένο εμβόλιο είχε επικίνδυνες παρενέργειες για τον οργανισμό. Έτσι, έκανα τη πρώτη δόση του συγκεκριμένου εμβολίου, το οποίο, ευτυχώς, είχε ελάχιστες και ελαφρές παρενέργειες για τον οργανισμό μου.

Όμως, ο ρατσισμός που δέχτηκα από τη γυναίκα, που καθαρίζει το σπίτι μου, και τα συχνά θλιβερά κρούσματα  παρενεργειών (θρομβώσεις και θάνατοι) του εμβολίου της Astra Zeneca με ανάγκασαν να φοβηθώ και να ζητήσω τη συνδρομή του οικογενειακού γιατρού. Ο γιατρός μου συνέστησε κάποια προληπτικά μέτρα και μου εξήγησε ότι ήταν μονόδρομος για μένα ο εμβολιασμός με τη δεύτερη δόση. Δεν εφησύχασα, γιατί ένα κοντινό μου πρόσωπο νοσηλεύτηκε με πνευμονία, ως αποτέλεσμα του εμβολιασμού του με τη πρώτη δόση του Astra Zeneca. Οι δημιογραφικές πληροφορίες ήταν κατηγορηματικές για το συγκεκριμένο εμβόλιο και οι γνώμες των εμπειρογνωμόνων αντιφατικές.

Έτσι, έφτασε η μέρα της δεύτερης δόσης του εμβολιασμού. Πήγα στο εμβολιαστικό κέντρο διακατεχόμενη με ένα μεγάλο φόβο. Η πρώτη μέρα πέρασε χωρίς κανένα πρόβλημα. Αισθάνθηκα χαρούμενη και χωρίς κανένα φόβο ακολούθησα το πρόγραμμα της υπόλοιπης μέρας. Τη δεύτερη μέρα ξύπνησα με ένα βαρύ μούδιασμα σε όλο το σώμα μου και όλοι μου οι φόβοι ήρθαν να μου θυμίσουν ότι η ζωή είναι εφήμερη και ένα τίποτε. Όμως, λειτούργησε, ως εκ θαύματος, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και με βοήθησε να σηκωθώ και να κάνω τα τυπικά καθημερινά πράγματα. Το πρωϊνό τηλέφωνο της αδελφικής φίλης μου με βοήθησε και βγήκα να πάρω το πρωινό καφέ από το καφενείο, που συχνάζω όλο το καιρό της πανδημίας.

Όλη τη μέρα κάθησα, δεν έκανα τίποτε και σκέφτηκα παρέα με το "γεράκο" μου (υπολογιστής). Αναθεώρησα το γεγονός ότι η ζωή είναι  ένα εφήμερη και ένα τίποτε. Η Ζωή είναι ωραία και ο φόβος, όταν τον διαχειρίζεσαι με σοφία και σωστά, είναι καλός σύμβουλος. Αισθάνομαι καλά και τυχερή, γιατί,  όπως είπε η αδελφική μου φίλη, έπεσα από ένα ουρονοξύστη και επιβίωσα.