Απλώνω πάλι τα φτερά
στου ονείρου μου τη ζάλη
να σ' αγκαλιάσω τρυφερά
στης μνήμης το περγιάλι

Δεν εχω λόγια να σου πω
δεν εχω απαντήσεις
γιατί και πως καρδιοχτυπώ
πνιγμένος μ' αναμνήσεις

Με μαστιγώνουν οι σιωπές
στιγμών που έχουμε ζήσει
με πνίγουν πάλι οι ενοχές
των όρκων που έχουν σβήσει

Λόγια αγάπης φλογερά
τι κρίμα γυμνωμένα
πέφτουν στο χώμα νοερά
σαν ρόδα μαραμένα

Δεν έχω λόγια να σου πω
δεν βρίσκω εξηγήσεις
μα σου φωνάζουν σ' αγαπώ
όλες μου οι αισθήσεις..

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων.

Μιλώ για την αγάπη μου
για κείνη μαραζώνω
χρεώθηκα τα πάθη μου
πληρώνω για τα λάθη  μου
μα δεν το μετανιώνω

Φίλε της έδωσα καρδιά
σοκάκι να περάσει
μα μια φεγγαροβραδιά
να ζω σε πέλαγα μαβιά
με 'χει καταδικάσει

Μα εγώ για το χατίρι της
γουλιά γουλιά τα βράδια
πίνω απ' το ποτήρι της
που  άγγιζε τα χείλη της
φαρμάκια στα σκοτάδια

Φίλε της χάρισα καρδιά
φτερά για να πετάει
μα μια φεγγαροβραδιά
με μιά της μονοκονδυλιά
με ξέγραψε και πάει....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων.

Στα μάτια σου ναυάγησα
με ολόγιομο φεγγάρι
μα δε με νοιάζει π' άφησα
το κύμα να με πάρει

Βάλε τ' άσπρο σου φουστάνι
και μ' αγέρα μπεχλιβάνη
πάρε με κι ανέμισε με
στο βυθό σου σκόρπισε με

Κι' απ' τα καρδιοχτυπήματα
ν' αφρίζουνε τα κύματα
ν' αφρίσουνε τα κύματα
απ' τα γλυκοφιλήματα

Έλα μου κι αγκάλιασε με
στου βυθού το περιβόλι
κι αν με νιώσεις φίλησε με
για ν' αγνίσουν οι διαβόλοι

Κι' απ' τα καρδιοχτυπήματα
ν' αφρίζουνε τα κύματα
ν' αφρίσουνε τα κύματα
απ' τα γλυκοφιλήματα...

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων.

Πως έγινε και φτάσαμε ως εδώ
εγώ σε λάτρεψα μα τώρα τυραννιέμαι
στα χαρακώματα του νου αιμορραγώ
τρελαίνομαι για σένα, δεν το αρνιέμαι

Πως έγινε και φτάσαμε ως το τέλος
αν με ρωτήσουν δε θα δώσω εξηγήσεις
ένας αλήτης έρωτας μοιραίος
με γέλασε μόνο θα πω, με ψευδαισθήσεις

Τα βράδια λίγο λίγο με βυθίζουν
οι μπόρες στα βροχόνερα
Τα όνειρα που χτίσαμε γκρεμίζουν
του δρόμου τα λασπόνερα

Στο βλέμμα σου βουλιάζω λίγο λίγο
σαν χάρτινη βαρκούλα στα σκοτάδια
γυρεύω απεγνωσμένα να ξεφύγω
μα νιώθω την ανάσα σου τα βράδια

Τα βράδια λίγο λίγο με βυθίζουν
οι μπόρες στα βροχόνερα
Τα όνειρα που χτίσαμε γκρεμίζουν
του δρόμου τα λασπόνερα



Παραλλαγή : γραμμένο σε δεύτερο πρόσωπο.

Πως έγινε και φτάσαμε ως εδώ
εγώ τη λάτρεψα μα τώρα τυραννιέμαι
στα χαρακώματα του νου αιμορραγώ
τρελαίνομαι για κείνη , δεν το αρνιέμαι

Πως έγινε και φτάσαμε ως το τέλος
αν με ρωτήσουν δε θα δώσω εξηγήσεις
ένας αλήτης έρωτας μοιραίος
με γέλασε μόνο θα πω, με ψευδαισθήσεις

Τα βράδια λίγο λίγο με βυθίζουν
οι μπόρες στα βροχόνερα
Τα όνειρα που χτίσαμε γκρεμίζουν
του δρόμου τα λασπόνερα

Στο βλέμμα της βουλιάζω λίγο λίγο
σαν χάρτινη βαρκούλα στα σκοτάδια
γυρεύω απεγνωσμένα να ξεφύγω
μα νιώθω την ανάσα της τα βράδια

Τα βράδια λίγο λίγο με βυθίζουν
οι μπόρες στα βροχόνερα
Τα όνειρα που χτίσαμε γκρεμίζουν
του δρόμου τα λασπόνερα

Η νέα χρονιά ξεκίνησε με τη δημιουργία συγγραφής στίχων ενός επίδοξου νέου τραγουδιού !!!!!

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων.

Αν σε κεντά η μοναξιά
ένα σου στάξε δάκρυ
μια σταγόνα μια σταξιά
στου δειλινού την άκρη

Να πάρει κόκκινο η νυχτιά
μαύρο το καρδιοχτύπι
σαν χάνεται στη σκοτεινιά
των στεναγμών σου η λύπη

Αν σ' αγκαλιάσουν στη σιωπή
της θλίψης οι ψιχάλες
για να σε νιώσουν η αστραπή
και της βροχής οι στάλες

Στων στεναγμών τα κύματα
να πνίγεις τα φιλιά της
και με όλα της τα κρίματα
να σβήνεις τη θωριά της

Στις στάχτες στα καμένα
να ζώνεις τα όνειρα σου
με τ' αστραποκαμένα
φτερά του ερωτά σου .

Έτσι να δεις που στη σιωπή
θα έρθει αγάπη άλλη
στην ερημιά σαν αστραπή
λυτρωτική....Μεγάλη .

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων.