Αγαπητοί μου φίλοι, αγαπητές μου φίλες,

τελευταία η "ΗΓΕΣΙΑ" του site, κάθε φορά που με ειδοποιεί ότι έχω κάποιο μήνυμα ή έχει δημοσιευθεί κάτι στο blog μου, μου κοτσάρει στο τέλος, ειρωνικά βέβαια, και την φράση "τα σέβη μας". Με τον τρόπο τους δηλαδή καρφώνονται από μόνοι τους, ποιοι είναι οι αφέντες του Site. Είναι η οικτρή μειοψηφία.Δηλαδή είναι οι ίδιοι, που με υβρίζουν, που με ειρωνεύονται και που προσπαθούν να με πικάρουν θυμίζοντάς μου την ηλικία μου. Παιδάκια! εγώ δεν έκρυψα ποτέ την ηλικία μου, ευχαριστώ μάλιστα τον Θεό που με αφίνει να ζω μέχρι τώρα. Δηλαδή εγώ πέρασα κάποια χρόνια , που κανένας πιο νέος από εμένα δεν ξέρει αν θα περάσει, και βέβαια εύχομαι σε όλους να ζήσουν και να ευτυχούν. Όμως να ξέρετε πως εγώ πολλές φορές αισθάνομαι τόσο νέος όσο δεν αισθανόμουν ακόμα και όταν ήμουν νέος. Είναι οι δικές μου ανθρώπινες στιγμές, όταν γράφω οτιδήποτε, όταν μου ζητούν να πω την γνώμη μου, όταν όλοι επιζητούν να με έχουν συζητητή τους, όταν μου ζητούν τις γνώσεις μου.Όταν διδάσκω τα παιδιά την μουσική , την γλώσσα, τον στίχο, ότι τέλος πάντων ξέρω.Και χίλια δυο άλλα. Ο χρόνος και η ζωή σε κάνουν σοφό, θέλεις δεν θέλεις.

 Συνηθίζω να λέω, πως εφόσον ο άνθρωπος δεν βασανίζεται από αρρώστιες και διάφορες συμφορές, πεθαίνει νέος και αυτό είναι το μυστήριο της ζωής. Θα παρακαλούσα λοιπόν τους υποκριτές του site να σταματήσουν να ασχολούνται με την ηλικία μου. Να ασχολούνται καλύτερα με ότι γράφω και ας μην με ενοχλούν γιατί το μόνο που θα κάνουν θα είναι να ανεβάσουν την επισκεψημότητα του blog μου, στους 6000 και βάλε επισκέπτες... όπως πριν 2-3 μήνες.

Και δεν θα αισθάνονται και καλά, ιδίως αυτοί που θέλουν να είναι πάντα στην πρώτη γραμμή.

Αυτά είχα να πω για σήμερα . θα επιστρέψω σύντομα με κάτι επίκαιρο. Και μέχρι τοτε στέλνω σε όλους την αγάπη μου.

Φιλικά

adreo 

Υ.γ Η κακία κάποιου έφτασε στο να βαθμολογήσει με ένα αστεράκι το διήγημά μου "Το τελευταίο αγνάντεμα", στην ουσία μια πραγματική ιστορία. Θα παρακαλούσα να το διαβάσετε. Και βέβαια πρέπει να ξέρω ποιος με βαθμολόγησε. Όσο καιπροσπάθησα δεντον βρήκα. Και αυτό είναι στα "πονηρά". Και δεν είναι σωστό να μην ξέρω πως και ποιος εκτιμά ένα λογοτέχνημά μου.

Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες,

καλό και δημιουργικό χειμώνα. Ας βλέπουμε τα πράγματα αισιόδοξα για να μην τρελαθούμε με όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Παράδειγμα: Βγάζει ο Λαός μια κυβέρνηση που δίνει τις πιο ευχάριστες υποσχέσεις, και μετά ο κάθε υπουργός, έχει μια τανάλια και μας βγάζει τα δόντια.. Και όσο φωνάζουμε εμείς τόσο και πιο πολύ εξαγριώνονται αυτοί. Αυτά σαν εισαγωγή.

Λοιπόν. Ύστερα από αρκετό καιρό μπήκα στο site, χεδόν στα κλεφτά, όπως και πριν μερικές ημέρες. Η ίδια εικόνα. Αυτή την  οποία προσπάθησα να αλλάξω, αλλά τίποτα. Οι δέκα διαφεντεύουν το site με τον ίδιο τρόπο όπως και πριν, όταν προσπάθησαν να με κατασπαράξουν επειδή τους έλεγα να μην είναι κριτές και κρινόμενοι. Αλλά αυτοί το βιολί τους. Παραμένουν οι ίδιοι. 

Φιγουράρουν πρώτοι και καλύτεροι στα premium. Λες και είναι υποψήφιοι για Νόμπελ ή για Όσκαρ.

Είναι όμως οι καλύτεροι;Κατά την γνώμη μου Όχι.

Απλά διακατέχονται από μια ματαιοδοξία και έναν ναρκισισμό απερίγραπτο. Φουσκώνουν σαν παγώνια τοποθετώντας τους εαυτούς τους , κρίνοντας οι ίδιοι το έργο τους, τα γραφόμενά τους καλύτερα, με ελαφριά την συνείδηση, στην πρώτη θέση.

Τώρα γιατι το κάνουν αυτό; Το είπα παραπάνω.

Πάντως μου θυμίζουν έναν διαγωνισμό πρόσληψης διευθυντού σε κάποιο Δημοτικό ωδείο, που έλαβε μέρος μια γνωστή μου κυρία με πολύ καλά πτυχία και προσόντα που κανείς άλλος δεν είχε, όπου αυτός που επιλέγεται κάθε χρόνο, είναι ο ίδιος που εκτελεί χρέη προέδρου της επιτροπής επιλογής και επιλέγει μαζί με τους άλλους τον εαυτό του! , παρ΄ότι άλλοι έχουν περισσότερα προσόντα από αυτόν και στην ουσία είναι κατώτερος των άλλων. Δηλαδή εν ψυχρώ κοροϊδία.

Αυτός επιλέγει τον εαυτό του και βέβαια δεν ντρέπεται για αυτό που κάνει.

Αλλά τι να κάνουμε; στην Ελλάδα ζούμε.

Και εδώ συμβαίνουν του κόσμου οι πρωτότυπες αδικίες και με τις ευλογίες των αρχών. Έτσι και οι δέκα εδώ στο site, ανερυθρίαστα επιλέγουν τους εαυτούς τους. ΠΑΛΙ θα μου πείτε γκρινιάζω.

Ναι, για το δικαιο.

Εσας οι άδικοι δεν σας κάθονται στο στομάχι;

Εμένα μου συμβαίνει αυτό. Και θα τα ακούνε κάθε τόσο. 

Αυτά για σήμερα..

γεια σας.

adreo