Έφυγε νωρίτερα από τη δουλειά. Το είχε σχεδιάσει να τελειώνει με τα project από νωρίς για να μπορέσει να γλυτώσει μια δυο ωρίτσες. Είχε προλάβει πάντως να κάνει τους πάντες στο γραφείο να απορούν για τα αποτυχημένα αστεία του και την περιέργως για Δευτέρα καλή διάθεσή του. Έφτασε σπίτι χωρίς να το καταλάβει, έσβησε τη μηχανή κι έκανε μηχανικά την κίνηση να κλείσει το cd player στο αυτοκίνητο αλλά είδε ότι για πρώτη φορά δεν το είχε καν ανοίξει. Χαιρέτησε το διαχειριστή που έκανε τα γνωστά του μαστορέματα στη σκάλα και με ένα ηλίθιο χαμόγελο κι ακόμη πιο χαμένο βλέμμα μπήκε στο σπίτι. Πέταξε βιαστικά το μπουφάν που δε βρήκε στόχο και κατέληξε στο πάτωμα. Έβγαλε παπούτσια και ρούχα και μπήκε κατ’ ευθείαν στο μπάνιο. Μισή ώρα μετά, με τα βρεγμένα μαλλιά στο μέτωπο αντάλλαζε κολακευτικά λόγια με τον εαυτό του στον καθρέφτη καθώς ξυριζόταν ύστερα από κοντά έναν μήνα. Το χαμόγελο είχε γίνει ακόμη πιο χαζό και το βλέμμα είχε ξεφύγει εντελώς από αυτό τον κόσμο. Αφού μύρισε και τα εφτά μπουκαλάκια με κολόνια, έριξε πέντε δόσεις από ένα και συνέχισε σκορπώντας νερά για το δωμάτιο. Ξαφνικά άρχισε να ακούγεται james brown και sex machine…

«Πες το γρήγορα…μπάλα;…τι σου’ λεγα χθες ρε…ναι σήμερα…σε καμιά ωρίτσα…έβαλα…πήρα… ναι οκ έχω αλλά δεν νομίζω…ναι…δε θυμάμαι το όνομα, μια με τον Ντεπ…το ξέρω τι να κάνω εκεί ήθελε…ε, ελπίζω γιατί αλλιώς…άσε ρε αρχιμπάκουρο θα μας δώσεις και συμβουλές…ναι αλλά οι μισές δεν το ξέρουν…ναι ναι…πω τέτοια τις λες ρε μαλάκα, γι’αυτό τρομάζουν;… τέλος πάντων δεν έχω χρόνο, κλείνω πάω να ντυθώ…τα λέμε»

Άνοιξε τη ντουλάπα και άρχισε να ψάχνει. Σε τρία λεπτά είχε ντυθεί. Πήγε προς την κουζίνα μαζί με ένα κύμα αρώματος από την κολόνια που τον ακολουθούσε. Ίσως το παράκανα σκέφτηκε ενώ αποτελείωνε ένα πιάτο με μακαρόνια από χθες. Ξαναμπήκε στο μπάνιο, έπλυνε τα δόντια του καλά και δοκίμασε την αναπνοή του για επιβεβαίωση. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη όπου συνειδητοποίησε για πρώτη φορά το κολλημένο χαζό χαμόγελο που είχε και αμέσως σοβάρεψε το ύφος του. Μετά από πέντε λεπτά προβάροντας ατάκες και εκφράσεις για κάθε πιθανή εκδοχή άρχισε να φτιάχνει τα μαλλιά του. Δεν του πήρε πολύ ώρα αφού τα μαλλιά του υπακούουν σαν στρατιώτες στα κιλά τζελ που τους μοίρασε. Είχε προχωρήσει τη βραδιά στο μυαλό του και προσπαθούσε να βγάλει σχέδια όταν άρχισε πάλι να ακούγεται το sex machine…

«Έέέλα…καλά είμαι, εσύ;…να, μόλις τώρα γύρισα, θα βάλω κάτι και θα έρθω…α…τι έγινε;…σήμερα;…αα κρίμα…ναι καταλαβαίνω…όχι όχι…πότε να το κάνουμε…οκ θα σε πάρω…ναι κι αν θελ…όχι βρε αφού σου είπα…δεν πειράζει, έτσι κι αλλιώς μόλις γύρισα από δουλειά και είμαι και λίγο ψόφιος…ε ναι θα κάνω ένα μπανάκι και θα την πέσω…οκ, αν θέλεις βοήθεια πες μου…φιλιά».

Έβγαλε το παντελόνι, πέταξε το πουκάμισο δίπλα στο καλόγερο και πάνω στο μπουφάν και κάθισε στον καναπέ. Ακούμπησε τα πόδια στο τραπεζάκι και με το γνωστό χαμόγελο που είχε επανέλθει στο πρόσωπό του, αυτή τη φορά όχι ως προσμονή αλλά ως ειρωνεία σήκωσε το τηλέφωνο.

«Σε ποιο θα παίξουμε;...ναι θα έρθω τελικά…σταμάτα να γελάς ρε βλάκα και πες μου…»

Μια μικρή απογοήτευση την είχε, μπαίνοντας στο αμάξι με τις φόρμες και τα ποδοσφαιρικά παπούτσια. Αλλά από την άλλη, σκέφτηκε πως όλη η μέρα σήμερα πέρασε με μια ευχάριστη αίσθηση προσδοκίας. Ότι κι αν έκανε, το έκανε με χαμόγελο χαζό μεν, αλλά αληθινό. Μπορεί το βράδυ να μην ήταν αυτό που περίμενε, αλλά η σκέψη του και μόνο του έφτιαξε την μέρα. Θα την έβλεπε άλλωστε αύριο…

Γλυκιά η προσμονή…

Την αγαπητή κυρία την πείραξε το Πανεπιστημιακό άσυλο, καθώς όπως λέει πληρώνει από την τσέπη της εκατοντάδες ευρώ για τα σπασμένα των «ταραξιών» που το εκμεταλλεύονται. Βέβαια την αξιολάτρευτη κυρία δεν την πείραξε και δεν θα αντιτεθεί ποτέ στο βουλευτικό και κυβερνητικό άσυλο, για το οποίο πληρώνει αυτή, τα παιδιά της και τα εγγόνια της, δισεκατομμύρια ευρώ για την κατεστραμμένη οικονομία και τα άδεια ταμεία χωρίς ποτέ κανείς να συλλαμβάνεται. Ότι πει η tv, αυτή ξέρει.

Τον αξιότιμο κύριο τον ανησυχεί υπερβολικά η εικόνα της οικονομίας έτσι όπως διαβάζει, γιατί κάτι πιστοληπτική και κάτι ικανότητα και κάτι χρέη και κάτι τέτοια δεν πάνε καλά λέει η εφημερίδα. Δεν τρέχει κανένας λόγος ανησυχίας φυσικά στο μυαλό του συμπαθητικού κυρίου για το γεγονός ότι η γυναίκα του τον κερατώνει επί 20 χρόνια και ο γιός του προσπαθεί ακόμη να βγάλει άκρη με τον ψυχολόγο του καθώς μέχρι τα 22 του τον είχε υιοθετήσει η τηλεόραση και από κει και πέρα την κηδεμονία την έχουν αναλάβει νεολαίες κομμάτων. Πρέφα και ουίσκι κι όλα λύθηκαν.

Τον σεβαστό αστυνομικό της περιπολίας του κίνησε τις υποψίες και υπό απειλή προσαγωγής κράτησε στην άκρη και εξέταζε τα στοιχεία ενός νεαρού με μακριά μαλλιά και τσάντα στον ώμο, υπό το αυταπόδεικτο αξίωμα: μαλλιά+μούσια->μάλλον φοιτητής->μάλλον  ταραξίας->πιθανός τρομοκράτης. Τον ευυπόληπτο αστυνομικό δεν του κίνησε φυσικά την υποψία ο κουστουμαρισμένος πενηντάρης που βγήκε από τη λιμουζίνα, υπό συνοδεία άλλων συναδέλφων του οι οποίοι είχαν διακόψει την κυκλοφορία για να μην ταλαιπωρηθεί ο άνθρωπος στην κίνηση, πάρα τα δύο ασθενοφόρα με ανοιχτές τις σειρήνες που έμειναν ακινητοποιημένα πίσω στην ουρά να περιμένουν. Ας μην αρρώσταιναν.

η photo από http://72dpi.cn/