Υπάρχει λόγος που παραθέτω αυτή την ανάρτηση σήμερα...Πριν πολλά χρόνια, όταν πήγαινα Λύκειο, είχα πολλές γνωριμίες όπως ήταν φυσικό, και φιλίες με πολλά παιδιά της ηλικίας μου και μεγλάυτερους...Μου έκανε εντύπωση, ένα περιστατικό, το οποίο και θυμάμαι μέχρι σήμερα, γιατί πραγματικά, ποτέ στη ζωή μου δεν συνάντησα τέτοιους ανθρώπους! Είχα κάποιους συμμαθητές λοιπόν, ζευγαράκι! Όμορφο, ταιριαστό ζευγαράκι, με τους οποίους έκανα πολύ παρέα! Όχι μόνο εγώ, και άλλοι! Θα έλεγα, ότι ήταν αυτοκόλλητοι...Πρώτη φορά έβλεπα τόσο ταιριαστούς ανθρώπους στη ζωή μου! Τα ζώδια τους; Σκορπιός- Αιγόκερος! Φανταστείτε την έκπληξη μου, όταν πολλά χρόνια αργότερα, έμαθα, ότι αυτοί οι δυο άνθρωποι ήταν ακόμα μαζί! Δηλαδή, σπανίζει το φαινόμενο, και όμως, ήταν μαζί! Τους συνάντησα μια μέρα τυχαία, όταν πήγα για καφέ με φίλους μου! Δεν είχαν αλλάξει και πολύ, παρόλο που πέρασαν τόσα χρόνια! Μου ειπαν ότι σκόπευαν να προχωρήσουν τη σχέση τους! Χάρηκα πολύ, διότι ως συμμαθήτρια τους, είχα πολύ καλές αναμνήσεις απο αυτούς! Τελικά, ξέρετε κάτι; Συμβαίνουν και θαύματα...Μπορεί μια σχολική γνωριμία να εξελιχτεί διαφορετικά, αν ταιριάζουν δυο άνθρωποι και κρατήσουν επαφή με τα χρόνια! Ειδού η απόδειξη! Εννοείται φυσικά, ότι το κάθε ζευγάρι κάνει τις επιλογές του για τους δικούς του λόγους! Σήμερα, οι πιο πολλοί είναι μαζί χωρίς δεσμεύσεις! Και εγώ αυτό προτιμώ, επίσης, για τους δικούς μου λόγους! Απλά, η αγάπη της ζωής μας είναι μόνο μια, συνήθως σχολική! Και δεν είναι καθόλου τυχαίο, αυτό!

Υπήρξε ένας άνθρωπος, ο οποίος στα παλιά τα χρόνια, ήταν δάσκαλος μου στα Αγγλικά...Το όνομα του ήταν Κώστας...Έκανε τέλειο μάθημα, και είχε μια μεταδοτικότητα με την οποία μπορουσαμε να μάθουμε τα πάντα σε ελάχιστο χρόνο...Θυμάμαι όταν ξεκίνησα μαθήματα, ξεκίνησα απο τη μέση, διότι ήμουν πολύ καλή, και αυτός ο άνθρωπος με βοήθησε να προχωρήσω άμεσα σε τρία μόνο χρόνια...Χωρίς να θέλω να υπονοήσω κάτι, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, επειδή γνώρισα και άλλους αξιόλογους δασκάλους στη ζωή μου, απλά το διευκρινίζω, για τον εξής λόγο...Έβαλα το όνομα του μαζί με το δικό μου εδω μέσα, για δυο λόγους. Ο ένας, για να υπογραμμίσω ότι ήταν ο δάσκαλος μου, ο δεύτερος, ότι ήταν ο θείος του αγαπημένου μου Αυγουστίνου, ώστε να γνωρίζουν όσοι διαβάζουν ότι ο Αυγουστίνος είναι απο το Αιγάλεω, καθώς και η οικογένεια του, και ότι υπάρχει αυτή η μικρή λεπτομέρεια όσον αφορά τις συνωνυμίες εκεί έξω...Ο Κώστας λοιπόν, εκτός απο δάσκαλος μου, ήταν και θείος του αγαπημένου μου...Εύχομαι να είναι καλά, όπου και αν είναι...

Δυστυχώς, ισχύει...Μπορεί κάποιοι να έφτιαξαν τα κινητά και τους υπολογιστές για καλό σκοπό, κάποιοι άλλοι όμως, τα χρησιμοποιούν για λάθος σκοπούς, με αποτέλεσμα, να γίνονται πολλές παρεξηγήσεις... Ειλικρινά, κάποιοι άνθρωποι, είναι μόνο για πέταμα...Η αστυνομία, τι ακριβώς κάνει βρε παιδιά; Γιατί, την έχουμε;

Θυμάστε που σας έλεγα για τα copy paste; Δυστυχώς, επαληθεύτηκα! Για άλλη μια φορά! Κάποιος ανεγκέφαλος απο το Αιγάλεω, συνεχίζει την ίδια διαδικασία, σε λάθος άτομα! Ευτυχώς κρατάω αρχείο! Όσον αφορά και τα κινητά, κάποια <παιδάκια> έχουν fb και στέλνουν εκεί διάφορες συνομιλίες άγνωστων ανθρώπων, με σκοπό, να κάνουν με πονηριά κάποιους, να συνομιλούν με λάθος άτομα, επειδή και καλά, είναι, στο fb! Δηλαδή, η διαδικασία έχει ως εξής. Καταγράφουν συνομιλίες, τις στέλνουν σε οποιοδήποτε fb, και ο άλλος νομίζει, ότι αυτός που ακούει, είναι εκεί μέσα! Βρε, δεν πάνε να δουν αν έρχομαι οι ηλίθιοι...Πόσο πια να ξεπέσουν; Α, δεν το σκέφτηκα αυτό! Βρε λες να πληρώνονται καλά, για αυτή την κομπίνα;Δεν το κάνει μόνο ένας, αλλά πολλοί!

Είχα μεγάλη αδυναμία στη γιαγιά μου, αυτό άλλωστε το ξέρουν όλοι...Όταν πέθανε, ήταν σα να ήρθε η συντέλεια του κόσμου για μένα...Μέσα σε όλα τα άλλα, που της ορκίστηκα, ενα απο αυτά, ήταν, ότι Γιάννης δεν θα ξαναμπεί σπίτι μου...Βλέπετε, άνθρωποι με αυτό το όνομα, υπήρξαν σκουπίδια στη ζωή μου...Και εσείς να είσασταν στη θέση μου, το ίδιο θα κάνατε...Αν γνωρίζατε και την ιστορία μου, θα με στηρίζατε, σιγουρότατα! Δεν θα σας πω την ιστορία μου, φίλοι μου, γιατί αυτά τα πράγματα τα έχω αφήσει στο παρελθόν εδω και πολλά χρόνια! Θα σας πω όμως κάτι πολύ σημαντικό...Μαζί με το παρελθόν, αφήνω πίσω και συγκεκριμένους ανθρώπους...Είτε συγγενείς, είτε γνωστούς, είτε κάτι άλλο...Προσπαθώ εδω και χρόνια να φτιάξω τη ζωή μου, όμως, συγκεκριμένα άτομα μου βάζουν τρικλοποδιές...Αναρωτιέμαι, τι χάπια παίρνουν, γιατί δεν εξηγείται, τέτοια εμμονή μαζί μου, και μάλιστα απο τη στιγμή που έχω διευκρινήσει, ότι δεν θέλω να έχω καμιά απολύτως σχέση μαζί τους...Και το εννοώ...Δεν ξέρω τι θα συμβεί στο μέλλον, αν ορισμένοι εξακολουθήσουν να ασχολούνται μαζί μου...Το σίγουρο είναι πάντως, ότι, κανένας και τίποτα στον κόσμο, δεν θα αλλάξει, τη γνώμη που έχω για αυτούς...Αλλά και ξένους τους οποίους συνάντησα με αυτό το όνομα, οι οποίοι δεν φταίνε σε τίποτα, θα προτιμούσα να έχουμε μια απλή γνωριμία και τίποτα άλλο...Δεν φταίνε οι άνθρωποι, αλλά το όνομα...Θα με πείτε παράλογη! Ίσως και απίστευτη! Όμως, το διευκρινίζω αυτό, δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη για κανένα λόγο...Μέχρι σήμερα είδα, ότι προσπαθούν να με χωρίσουν απο τον Αυγουστίνο...Δεν πρόκειται...Ο Αυγουστίνος ξέρει την ιστορία μου, και με στηρίζει σε όλα...Επίσης, είναι μεγαλύτερος απο μένα, όπως έχω ξαναπεί...Αλλά να μην ξεφύγω απο το θέμα μου...Πείτε ότι θέλετε, αλλά εγώ μένω σταθερή στις απόψεις μου...Και ο τρίτος παγκόσμιος να έρθει, Γιάννης δεν θα ξαναμπεί σπίτι μου...Καταλαβαίνετε, πως το εννοώ!

Θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας...Πριν πολύ καιρό, όταν έψαχνα να βρω τους συγγενείς μου στο fb, σας εξήγησα και γιατί το έκλεισα, πάνε πολλά χρόνια όμως, δεν είναι χτες, ούτε καν πριν 5 χρόνια, είδα φωτογραφίες τους με άλλα ονόματα, ή και το αντίστροφο...Δηλαδή, έγραφε ενα όνομα, αλλά με άλλη φωτογραφία...Σκέφτηκα στην αρχή, ότι μπορεί να ήταν ο συγγενής μου, σε μικρότερη ηλικία, ή κάτι ανάλογο...Όμως, κάτι δεν μου κόλλαγε εξ αρχής στις φωτογραφίες που έβλεπα...Ήταν, σα να είχε γίνει αντιγραφή και επικόλληση άλλων ατόμων απο κάπου αλλού...Ειδοποίησα τους συγγενείς μου, αλλά στην πορεία έμαθα ότι αυτό είχε ξανασυμβεί, με άλλα άτομα...Δηλαδή, όποιος το έκανε, το είχε επαναλάβει...Και μάλιστα πολλές φορές...Αναρωτιέμαι, με τόσα που έχουν συμβεί στη ζωή μου, αν είχε συμβεί κάτι ανάλογο σε μένα, γιατί δεν με ειδοποίησε κάποιος, όπως έκανα εγώ με τους συγγενείς μου;

Η τιμωρία για αυτόν που μου κατέστρεψε τη ζωή, είναι, ότι δεν θα με έχει ποτέ...Ακόμα και αν χρειαστεί να γεράσω μόνη...

Θα με έβαζε σε μια δουλειά κατώτερη μου, με ανθρώπους που δεν αξίζουν, ή ανθρώπους που για άλλους σοβαρούς λόγους δεν θα έκανα παρέα, λόγο χαρακτήρα, θα έκλεβε τα κεκτημένα μου, τα ολόδικα μου πράγματα για τα οποία κόπιασα χρόνια, καθώς επίσης και πολλά χρήματα δικά μου! Δεν θα με άφηνε να εκπληρώσω τους όρκους που έδωσα στη γιαγιά μου πριν πεθάνει, ούτε θα έκανε τα πάντα να δω τον Αυγουστίνο, το αντίθετο! Και στη θέση του, θα έβαζε οποιονδήποτε δεν θα ήθελα στη ζωή μου για πολλούς λόγους, ποτέ! Προφανώς μας ζηλεύει! Τι άλλο; Όποιος και αν ήταν αυτός, θα μου έκλεβε ακόμα και την πνευματική μου περιουσία, βάζοντας σαχλαμάρες στη θέση τους, και θα προωθούσε λάθος έργα δικά μου, στα χέρια άλλων...Αν κάποιος δεν με χώνευε, θα μου στερούσε κάθε ευτυχία, προς προσωπικό του όφελος...Υποψιάζομαι ότι το έχει ήδη κάνει! Το πρόβλημα ξέρετε πιο είναι; Τους λυπάμαι...Ναι, τους λυπάμαι! Θα σας πω άλλη φορά γιατί!Δεν είναι της παρούσης...Εγώ πάντως, νείπτω τας χείρας μου για όλα απο δω και πέρα...

Τα αποβράσματα πάλι σχεδιάζουν να με κατακλέψουν! Όπως έκαναν μια ζωή, άλλωστε! Το θέμα ξέρετε πιο είναι; Η κατάρα μιας μάνας, αξίζει όσο όλα τα δικαστήρια του κόσμου! Σήμερα ενα απο τα μεγαλύτερα αποβράσματα που ξέρω με φωτογράφισε! Σχεδιάζουν πάλι να εκδόσουν κάτι, αλλά δεν έχω ιδέα αν θα είναι δικό μου, διότι θα έχει μόνο τη φωτογραφία μου, αλλά δεν ξέρω τι άλλο! Με άλλα λόγια, θα μπορούσαν να βάλουν τη φωτογραφία μου, ότι έγραψα κάτι που δεν έχω γράψει, και τα αποβράσματα να πάρουν τα καλά, τα δικά μου! Με συγχωρείτε για αυτό που θα πω, αλλά σε κάποιους αξίζει! Σε κηδείες να τα φάτε τα κέρδη!

Τι έγινε βρε παιδιά; Ποιος ηλίθιος ήθελα να΄ξερα με έβαλε σε εφημερίδες γνωριμιών; Τον Αυγουστίνο, τον ρώτησαν;

Αγάπη χωρίς όρια, με σεβασμό, πάθος, διασκέδαση και πολύ σασπένς! Υπάρχει τίποτα καλύτερο; 

Αυγουστίνος + Αντιγόνη = Love for ever!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Όποιος τη χάσει, εγω δεν θα δώσω δεύτερη ευκαιρία...Για αυτό το λόγο αποφάσισα εδω και καιρό κάποια πράγματα αποκλειστικά για μένα...Η αλήθεια είναι, οτι κάποια αποβράσματα εξακολουθούν να είναι γύρω μου, αλλά δεν πειράζει. Θα καταλήξουν εκεί που ανήκουν...Στα σκουπίδια...Θα ήθελα να κάνω μια διευκρίνηση για όσους γνώρισα μέχρι τώρα...Καλά θα κάνουν να κάτσουν στα αυγά τους, διότι εγω δεν έχω σκοπό να κάνω κάτι μαζί τους...Οι βλέψεις μου δεν τους συμπεριλαμβάνουν...Αυτό αφορά κάποια παιδάκια του <νηπιαγωγίου> που γνώρισα άθελα μου, αλλά έπρεπε, προκειμένου να σιχαθώ περισσότερο ορισμένους άλλους! Καμιά φορά στη ζωή, πρέπει να γνωρίζουμε και τέτοιους ανθρώπους, για να αποφασίσουμε με σύνεση, ποιον θα βάλουμε στη ζωή μας απο δω και στο εξής...Εγώ προσωπικά, ανέκαθεν ήξερα, όμως, το διασκέδασα όσο περίμενα να δω τι θα γίνει παρακάτω! Πως αλλιώς να περάσει η ώρα βρε παιδιά; Για πείτε μου! Σκεφτείτε να είστε σε ενα χώρο που δεν θα πηγαίνατε αν σας έλεγαν ότι η δουλειά σας είναι αλλού! Τι θα κάνατε για τα χρόνια που χάσατε; Θα ζητούσατε δικαίωση, όπως και εγώ! Σωστά; Το θέμα όμως, δεν είναι μόνο η δικαίωση, αλλά να γίνει κα κάτι σωστό απο δω και πέρα! Αλλά αν δεν αλλάζουν οι άνθρωποι γύρω μου, δεν θα συμβεί ποτέ! Άλλωστε εγώ τους άφησα να παίξουν τους καραγκιόζηδες, για να αποδείξω, ότι όντως, έτσι είναι! Και τα κατάφερα! Οπότε λοιπόν, το ξαναλέω, η ευκαιρία είναι μια, και σκεφτείτε ότι εγώ δίνω και δεύτερη αν αξίζει ο άνθρωπος! Το θέμα είναι ότι δεν αξίζουν! Διότι πίσω απο αυτούς που κάνουν διάφορα, κρύβονται όλοι όσοι ευχαριστώ το Θεό που δεν υπάρχουν στη ζωή μου! Αλλά και οι υπόλοιποι που μου γνώρισαν μη νομίζετε ότι αξιζουν τον κόπο! Ίδιοι και απαράλλαχτοι είναι, οπότε γιατί να χάνω άδικα το χρόνο μου; Αυτή η ερώτηση με καίει εξ αρχής, αλλά ειλικρινά, επειδή εγώ το μόνο που θέλω είναι να δουλέψω, είμαι απλή παρατηρητής όπως πάντα, με ορισμένους, με τη διαφορά, ότι ευτυχώς, οι φίλοι μου, δεν είναι ίδιοι με αυτούς, διότι δεν θα τους μιλούσα καν! Πάντως, να σας πω και κάτι; Η ζωή είναι ωραία όταν βγάζεις τα σκουπίδια έξω! Τουλάχιστον καθαρίζει η ατμόσφαιρα, και μπορείς να αρωματίσεις το χώρο, σύμφωνα με τις προτιμήσεις σου! 

Όταν η καρδιά μιλά, όλα τα άλλα σωπαίνουν

δίνει μάχη μια φορά, δεν λέει λόγια που πικραίνουν,

η αγάπη μου είσαι εσύ, μια δήλωση ευθύνης

τίποτα δεν θα χαθεί, ήρθες για να μείνεις...

Μόνο εσένα αγαπάω, πιο πάνω απ΄τη ζωή μου

την ανάσα σου κρατάω, αγάπη, ακριβή μου,

μόνο εσένα αγαπάω, καντήλι αναμένο

μέχρι να πεθάνω, σε σένα, μένω...

Τόσα χρόνια απουσίας, δεν στάθηκαν αφορμή

η κρίση ηλικίας, την αγάπη να παραβγεί,

κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν πως σε εκείνο το θρανείο

γράφτηκαν αποσπάσματα απο κάποιο βιβλίο...

Μόνο εσένα αγαπάω, και θα κάνω τα πάντα

να σου αποδείξω, πως, χρόνια τριάντα,

πάντα σε αγαπούσα αλλά δεν στο είχα πει

μακάρι να μην ήμουν, κάποτε, τόσο δειλή...

Σε θέλω κοντά μου σα να μην πέρασε μια μέρα

δεν είναι ανάγκη να βάλουμε, αγάπη μου, βέρα,

η αγάπη μας δεν γεννήθηκε για να πεθάνει

μια πράξη αγάπης σου, για μένα, φτάνει...

Μόνο εσένα αγαπάω, γλυκέ μου Αυγουστίνε

όπως ήρθες στη ζωή μου, για πάντα, μείνε,

και εγω θα σου αποδείξω ότι μου πεις

γιατί για μένα είσαι, η αγάπη μιας ζωής!

Όσο ορισμένοι επιμένουν στα ίδια, τόσο θα πέφτουν περισσότερο στα μάτια μου...Και δεν είναι οι φίλοι μου στο θέατρο, οι οποίοι μπήκαν σε ενα παιχνιδι χωρίς να ξέρουν ποια είμαι, αλλά, αυτοί που τους έβαλαν στο παιχνίδι, χωρίς να τους πουν για μένα! Αποκλείεται να συμφωνούσαν να παίξουν θέατρο, αν ήξεραν! Το θέμα όμως βρε παιδιά, δεν είναι το ποιος παίζει θέατρο και γιατί, αλλά γιατί καλύπτουν αλήθειες! Προσπαθώ να καταλάβω μέσα απο ορισμένα περιστατικά, αλλά ειλικρινά, δεν βγάζω άκρη, δεδομένου, ότι, όπως εχω πει και στο παρελθόν, εγώ, ούτε ήθελα, ούτε θέλω να έχω καμιά απολύτως σχέση με κάποιους ανθρώπους, τους οποίους μου γνώρισαν! Θα έλεγε κανείς, ότι όντως, είναι το επάγγελμα τους, αλλά εγώ, τι φταίω; Και οι άλλοι, έχουν πλήρη μεσάνυχτα όσον αφορά εμένα και τη ζωή μου γενικότερα, για αυτό το λόγο, και πέφτουν όλο και πιο χαμηλά, ακούγοντας τρίτους,και όχι εμένα! Τελικά, τίποτα δεν είναι τυχαίο! Σκεφτείτε, να είστε όντως σε μια εργασία στο δημόσιο, αλλά να μην σας καλέσουν ποτέ, βάζοντας άλλον στη θέση σας, και εσάς να σας έχουν με ηθοποιούς, οι οποίοι προσπαθούν να αναιρέσουν τα λεγόμενα σας...Και η αλήθεια είναι, ότι οι ηθοποιοί, είναι καλύτεροι απο κάποιους άλλους, οι οποίοι παίζουν θέατρο για να καλυφθούν, και να καλύψουν...Οι ηθοποιοί τουλάχιστον, είναι καλλιτέχνες! Ο απλός άνθρωπος όμως, που παίζει θέατρο, για να μην μπει κάποιος σε μια δουλειά της προκοπής, τι άνθρωπος είναι; Την απάντηση την ξέρουμε όλοι, νομίζω...Και έχω και μια ερώτηση να κάνω...Προς όλους σας...Πως να αγαπήσω τους ανθρώπους που με σαμποτάρουν, επειδή έχουν όφελος απο μένα;Και τι περιμένουν να συμβεί, συνεχίζοντας την ίδια κατάσταση;Τώρα σοβαρά, τι νομίζετε ότι περιμένουν; Κατ΄αρχάς, εμένα δεν με ρώτησε κανείς, αν ήθελα να συμμετάσχω στο θέατρο κάποιων! Το μόνο που ήθελα, ήταν να εργαστώ στο δημόσιο, ως υπάλληλος! Αλλά ούτε αυτό δεν ήταν ικανοί να μου προσφέρουν! Και μια άλλη πολύ λογική ερώτηση προς όλους σας...Δεν σας κάνει εντύπωση, που θέλουν να καλύψουν τις αλήθειες μου, με το θέατρο;

Επειδή δεν έχω fb, όπως έχω ξαναπεί, όποιος με δει σε fb, θα τον παρακαλέσω να με ειδοποιήσει, για να πάω στην αστυνομία...Το δικό μου το έκλεισα εδω και δέκα χρόνια...

I miss you, a lot, and i am distressed becouse we are apart...

I desire talk to you, face to face, alone, somewhere...

My heart beeting for you, like before years...

Without you, i am lost, unhappy, and i am staying at the same point...

You are very importance to me, becouse you are a love of my life...

Peoples hate as, becouse in this way, we have each ather, together...

Isnt necessity, to be always together...

Love, isnt a prison...

Love, is free, and beaudifull feelings...

And, i love you, becouse you are the most kind, and perfect person

which i ever met, in all my life...

I love you, becouse, your heart is beeting for me...

And i am sure, that, our love

is going to written in the history...

Devoted to Augoustino...

...

Η αλήθεια είναι, ότι δεν πτοείται απο ανομίες τρίτων ούτε απο σαμποτάζ τρίτων! Δεν στέκεται πουθενά και για κανένα λόγο! Αν υπάρξει ανάγκη, μπορεί να πετύχει με τη βοήθεια της αστυνομίας! Που κολλάει αυτή; Θα το δείτε εντός ολίγου!!!

Μα τι ωραίο τραγούδι, απο τα πολύ παλιά!!! Και τι ωραία τα λέει ο τραγουδιστής! Μεγάλες αλήθειες λέει, ειδικά όταν στη σημερινή εποχή, δεν αξίζουν ορισμένοι για τίποτα απολύτως, οπότε, κάνεις τη ζωούλα σου, και τέλος! Ο καθένας βέβαια, κάνει τη ζωή του εντελώς διαφορετικά απο ότι λέει το τραγούδι, δεν είναι ανάγκη να έχει μαζί του ταίρια πολλά, αλλά μόνο ένα που να αξίζει! Απλά, πως να το κάνουμε, οι σημερινές γυναίκες, δεν είναι για κουζίνα αγαπημένοι μου φίλοι, μη σας πω ότι ορισμένες δεν μαγειρεύουν καθόλου! Χαχαχαα Γιατί να το κάνουν, εφόσον δεν είναι ανάγκη; Αν μαγειρεύει κάποιος άλλος, τόσο το καλύτερο! Αν πάλι τους αρέσει, είναι άλλο καπέλο! Πάντως δεν θα περάσουν τη ζωή τους στην κουζίνα, αλλά εκεί που έχουν σκοπό! Να τα λέμε και αυτά! Άλλωστε, η ελευθερία είναι γενική και αόριστη! Ο καθένας κάνει αυτό που θέλει, όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι...Και φυσικά, αν κάποιος δεν είναι σαν και αυτές, δεν πειράζει, υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια! Το σίγουρο είναι, ότι εγω προσωπικά, δεν πρόκειται να συμβιβαστώ με τίποτα και με κανέναν γιατί δεν αξίζει τίποτα και κανένας! Αν στο μέλλον βρεθεί κάτι της προκοπής, και συμφωνήσουμε σε ορισμένα βασικά σημεία, έχει καλώς! Διαφορετικά, θα τραγουδάω το τραγούδι του Χρηστάκη εφ όρου ζωής, και μάλιστα, με μεγάλα κέφια!

Το να μην σε έχουν βάλει όμως στη δουλειά που έπρεπε να είσαι, αλλά στο εντελώς αντίθετο, και να είναι άλλος στη θέση σου, δεν το καταλαβαίνω καθόλου! Και όχι μόνο αυτό! Να είσαι σε ενα χώρο, με ανθρώπους, με τους οποίους ούτε είχες καμία σχέση, ούτε θα ήθελες να έχεις, ποτέ...Για διάφορους λόγους, προς αποφυγή παρεξηγήσεων...

Για τα χρόνια που έχασα άνεργη απο το 2005 μέχρι σήμερα, για το θάνατο των παιδιών μου, για το <τσίρκο> που με πήγαν για <δουλειά>, και για τα ποιήματα, μυθιστορήματα και παραμύθια που έδωσα σε εκδότες αλλά δεν τα είδα πουθενά τυπωμένα...Υπάρχει Θεός; Υπάρχει δικαίωση; 

Όταν δημιούργησα το blog μου, και έβαλα τα στοιχεία μου στο προφίλ μου, έγραψα και την ηλικία μου εκτός των άλλων...Σήμερα που σας γράφω, έχω κλείσει τα 45...Όταν πήγα στο προφίλ μου να αλλάξω την ηλικία μου και να βάλω τη σημερινή, είδα ότι δεν υπήρχε πλέον αυτή η ρύθμιση...Κακώς! Οποτε, αποφάσισα να τη γράψω εδω για τυχόν παρεξηγήσεις...Σκέφτηκα να το κάνω κάθε χρόνο, επειδή μέχρι σήμερα έχουν συμβεί πολλά πίσω απο την πλάτη μου, και τα μαθαίνω κατόπιν εορτής...

Γιατί να δώσω τους στίχους μου σε τραγουδιστές τους οποίους δεν ακούω ποτέ, ή σε συνθέτες που επίσης δεν ακούω; Μήπως αυτό έχουν κάνει ορισμένοι και δεν έχω δει πουθενά τα ποιήματα μου; Μια σκέψη έκανα, και εύχομαι να είμαι λάθος...Το ίδιο ισχύει και για άγνωστους εκδοτικούς οίκους...

Όποιος δεν έχει αγαπήσει δεν έχει ιδέα

πως είναι να ταιριάζεις, με κάποιον στην παρέα...

Πως είναι, να διαβάζεις, κάθε τι, δικό του

μέρα νύχτα να είσαι, το φυλαχτό του...

Εσύ ήρθες για μένα στη ζωή

ποτέ δεν μετάνιωσα για σένα,

you mean everything to me

δεν πήγαν τα χρόνια χαμένα...

Και είχες της πόρτας μου το κλειδί

απο την παιδική ηλικία,

you mean everything to me

γραφτήκαμε, στην ιστορία...

Το χρυσάφι της καρδιάς σου

είναι ασπίδα της φωτιάς σου,

και είμαι τόσο τυχερή

που ήρθες στη ζωή μου, εσύ...

Κάθε φορά που μιλάμε ξέρω πως άξιζε η αναμονή

ήσουν πάντα ο λόγος για τη δική μου φωνή,

κάθε φορά που σε εχω, ξέρω τι να περιμένω

για αυτό, για σένα αγάπη μου, επιμένω...

We havent lost the airplane

είναι ακόμα νωρίς,

πόσα χρόνια πέρασαν

μα εδω είμαστε, εμείς...

We havent lost the airplane

σκέψου μόνο αυτό,

πόσα δίδαξε η αγάπη μας

στον κόσμο αυτό...

Τόσες εμπειρίες, στάθηκαν αφορμή

να δείξει η πυξίδα μας, μια διαδρομή,

τόσα κατορθώματα και επιτυχίες

και έφεραν κοντά, εμάς, οι συγκυρίες...

We havent lost the airplane

η απόδειξη είναι αυτή,

να ζήσουμε και πάλι

εμείς, απ΄την αρχή...

We havent lost the airplane

μια σπίθα ήταν αρκετή,

τη νέα μας σελίδα

να γράψουμε μαζί...

Δεν με νοιάζει ότι και αν λένε για σένα

η αγάπη μας είναι το μεγάλο μας ατού,

έτσι, για τη ζήλια του καθένα

nothing gonna change my love for you!

Τίποτα δεν θα με κάνει

να πάψω εγω να σ΄αγαπώ,

ότι και αν σου πω δεν φτάνει

δυο καρδιές σε μια, σε μια ηχώ...

Nothing gonna change my love for you

είσαι η μοίρα μου το άλλο μου μισό,

μόνο εσένα κοιτάω πουθενά αλλού

στο όνομα σου, μεθάω εγώ...

Nothing gonna change my love for you

είσαι τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα μου,

μα και ενα ψαράκι του γλυκού νερού

που κυλάει στα ύδατα τα δικά μου!

Δεν με νοιάζει η γνώμη των άλλων

ήσουν ανέκαθεν, το θαύμα του Θεού,

η μόνη αξία, στα μυαλά των μεγάλων

nothing gonna change my love for you!

Γλυκιά μου αγάπη, χωρίς τέλος

η πιο όμορφη, σαν παιδιού,

άγγιξες την καρδιά μου με το δικο σου βέλος

nothing gonna change my love for you...

Τέσσερα ήδη αντρών δεν αντέχω με τίποτα στον κόσμο! Δε πα να΄ναι ο άλλος και ο γιος του Πρωθυπουργού, που λέει ο λόγος! Εγώ στρίβω δια του αρραβώνος...Λοιπόν! Τις <κότες>! Τους ψεύτες! Τους φαλλοκράτες! Και τους μικρότερους μου σε ηλικία!!! Διότι, κυρίες και κύριοι, όλοι αυτοί, δεν είναι άντρες! Για το θεαθήναι είναι! Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι οι κότες το μόνο που κάνουν είναι να κακαρίζουν, αλλά στα δύσκολα εξαφανίζονται! Οι ψεύτες, λένε διάφορα για να κερδίσουν κάτι, αλλά τελικά το χάνουν απο μια βλακεία τους! Τους μικρότερους σε ηλικία τι να τους κάνεις; Έχετε δει την ταινία με τις τέσσερις κόρες και τη θεία που τις πάντρεψε όλες μαζί; Μια φορά συνάντησε έναν <γαμπρό> ο οποίος ακόμα σπούδαζε! <Τι; Ακόμα φοιτητής>; Χαχαχχαα Που πας χριστιανέ μου να νοικοκυρευτείς χωρίς μια στο πορτοφόλι σου; Εκτός και αν έχει ο μπαμπάκας σου, αλλά τον λυπάμαι τον καημένο να σε ταίζει μια ζωή και εσύ να τρως απο τα έτοιμα! Πως θα κάνει οικογένεια ένας τέτοιος άνθρωπος, μου λέτε; Μια ζωη ανεύθυνος θα είναι, διότι ως γνωστόν, όλα τα πλουσιόπαιδα την έχουν δει <πρύτανεις> αλλά χωρίς μυαλό! Όσον αφορά τα άλλα παιδιά, είναι αξιέπαινα, αλλά όχι για κάτι σοβαρό! Ας κοιτάξουν λοιπόν στην ηλικία τους κάποια! Άλλωστε, να λέμε και την αλήθεια, οι μεγαλύτερες που κοιτάζουν τέτοια παιδιά, μάλλον έχουν ψυχολογικά προβλήματα, δεν εξηγείται! Η ψυχολογία άλλωστε το λέει, όχι εγώ, ότι ο άνθρωπος που κοιτάζει μεγαλύτερες γυναίκες το βλέπει χρηματικά το ζήτημα, αλλά και όσον αφορά την ψυχή, του λείπει μια μαμά ή ένας μπαμπάς! Λοιπόν! Και τελευταίους έχουμε τους φαλλοκράτες!Οι οποίοι θέλουν τις γυναίκες για την κουζίνα και μόνο, χωρίς να έχουν το δικαίωμα να ζήσουν τη ζωή τους όπως οι σύγχρονοι άνθρωποι! Για κορόιδα ψάχνουν; Καλύτερα να μείνουν μόνες τους οι γυναίκες παρά να πάρουν αυτούς! Έτσι;;; Να τα λέμε και αυτά!!!!!!!!Αλλά ο φαλλοκράτης δεν σταματά στην κουζίνα! Έχει και άλλα...ατού! Υποβαθμίζει συνεχώς τη γυναίκα, είτε είναι ή δεν είναι άξια, σε τέτοιο σημείο, ώστε αν είναι καμιά της παλιάς εποχής, κάηκε! Χαχαχχα! Ευτυχώς δεν υπάρχουν τέτοιες σήμερα, άσχετα αν κάποιες κάνουν τις χαζές για πληροφορίες! Όχι τίποτα άλλο!!! Οπότε, αγαπητά μου παιδάκια- αντρες, μη νομίζετε όρισμένοι, ότι εγω χάφτω τις γενικές βλακείες σας, διότι είστε μακρυά νυχτωμένοι! Σας βλέπω στο τέλος να σέρνεστε πίσω μου, ζητώντας συγνώμη, ποιος ξέρει τι κάνατε άραγες! Μόνο εγω τα ξέρω!!!!!!!!Χαχαχχα! Ε, τι έχει να γίνει στο προσεχές μέλλον! Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι που λένε κάποιοι! Αλλά, μαντέψτε! Εγώ, θα γελάσω τελευταία!!! Όχι ότι δεν γελάω και τώρα με τα χάλια ορισμένων!

<Όπως έστρωσες, θα κοιμηθείς>! Το μόνο σίγουρο είναι, ότι ταιριάζει απόλυτα σε κάποιους ανθρώπους εκεί έξω! Εγώ πάντως, θέλω να είμαι απο μια μεριά να βλέπω!

Δεν βαριέμαι να γράφω διαρκώς για σένα

είσαι η μόνη αλήθεια μες το ψέμα,

και όταν ακούω της κιθάρας σου το μεγαλείο

ξέρω ότι ποτέ, δεν έχασα το πλοίο!

Κοιμάμαι και ξυπνάω με το όνομα σου

λατρεύω να΄μαι ο χτύπος της καρδιάς σου,

τι νόημα θα είχε ο κόσμος χωρίς αγάπη

όταν ήρθες, έγιναν όλα στάχτη...

Μια έκθεση αγάπης θα σου γράψω

με καμάρι απο κάτω θα υπογράψω,

πως ήσουν και θα είσαι χωρίς υπερβολή

το άλφα και το ωμέγα στη ζωή!

Μια έκθεση αγάπης θα σου γράψω

και ότι μας στιγμάτισε θα κάψω,

δεν υπάρχει σαν εσένα κάποιος άλλος

ανέκαθεν ήσουν ο έρωτας ο μεγάλος...

Δεν τελειώνει το μελάνι μου για σένα

τα γράμματα φυλάω ενα ενα,

προτιμώ να τα γράφω στο χαρτί

γιατί τίποτα δεν σβήνει, εκεί...

Συναυλία η αγάπη μας δίχως άλλο

με τις χορδές σου πάντα μου έκανε σινιάλο,

πάνω στα πλήκτρα μου περπατούσες

απο μικρή ηλικία εμένα ζητούσες...

Μια έκθεση αγάπης θα σου γράψω

με λατρεία στα δεξιά θα υπογράψω,

μια κατάθεση ψυχής σημαντική

κάθε μέρα θα΄ναι για μας μια γιορτή...

Σε κοιτάζω και χάνομαι στο καστανό των ματιών σου

και νιώθω ότι ποτέ δεν πέρασαν τα χρόνια,

και όταν γεύομαι τη γλύκα των χειλιών σου

είμαστε στο σκάκι, τα πιο όμορφα πιόνια...

Σε θαυμάζω απεριόριστα χωρίς τι και πως

γιατί κέρδισες τα πάντα με το σπαθί σου,

και ξεκίνησε ο δικός μας χορός

με το βάλς που μπήκα στη ζωή σου...

Τι ώρα είναι αγάπη μου, ρωτάς

με τα μάτια στραμένα σε μένα,

σταμάτησαν οι δείχτες, μη ζητάς

να μετράω τα λεπτά ενα ένα...

Τι ώρα είναι, αγάπη μου, ρωτάς

και η αγκαλιά σου με γεμίζει αγάπη,

μείνε ήσυχος, εσύ δεν μου χρωστάς

ήρθες, και έχω δίπλα μου, αυτό το κάτι...

Γλυκιές αναμνήσεις ξεφυλλίζουμε μαζί

στης παλιάς μας ζωής το βιβλίο,

ποτέ δεν ήσουν υπόθεση απλή

μα το μονάκριβο, δικό μου βραβείο...

Ένας άνθρωπος σαν και σένα ζητά

μια γυναίκα όμοια του,

ποιος θα το΄λεγε πως η μοίρα κρατά

τα αρχικά του ονόματος μου στα κλειδιά του...

Τι ώρα είναι αγάπη μου, ρωτάς

και σε φιλώ με μια ανάσα, και πάλι,

στο παιχνίδι της αγάπης νικάς

και ας έτρεξες για μένα, σε ράλι!

Τι ώρα είναι, αγάπη μου ρωτάς

μα απάντηση δεν πρόκειται να δώσω,

όσο μέσα στην καρδιά σου με φυλάς

τα λεπτά απο την ώρα θα σκοτώσω...

Άν κάποιος έκανε ενα παράπτωμα, αλλά δεν ήθελε να φανεί ότι φταίει αυτός για όλα, θα το έκανε με άλλο τρόπο, θα έβαζε άλλον στη θέση του, προκειμένου να απαλλαχτεί! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Αν λοιπόν κάποιος έκανε κάτι εις βάρος μου, ελπίζω να πληρώσει...Αναρωτιέμαι, η αστυνομία, τι κάνει; Για τα μάτια του κόσμου την έχουμε;

Εγώ και ο Αυγουστίνος, γνωριστήκαμε στο Αιγάλεω, πριν πάρα πολλά χρόνια...Γεννήθηκα Αθήνα, αλλά ήρθα στο Αιγάλεω απο το 1983. Κατά ένα μεγάλο μέρος, είναι η πόλη μου...Αναρωτιέμαι λοιπόν, γιατί δεν με έβαλαν σε δουλειά εκεί...Γιατί τόσα χρόνια ήμουν άνεργη ενώ οι άλλοι δούλευαν...Γιατί μέχρι σήμερα άλλοι έχουν δουλειά της προκοπής εκεί, και εγω όχι...Δεν έχει σημασία που γεννήθηκαν οι γονείς μου...Εγω γεννήθηκα Αθήνα...Το θεωρώ βλακεία λοιπόν, απο τη στιγμή που τόσοι άλλοι κάνουν τα πάντα να έρθουν Αθήνα, να προσπαθούν να διώξουν εμένα. Δεν πάω πουθενά...Με τον Αυγουστίνο θα μείνω, στο Αιγάλεω...Δεν καταλαβαίνω, τι δουλειά έχω εγώ μαζί με ανθρώπους που δεν θα τους ακολουθήσω ποτέ και πουθενά...Γιατί με έβαλαν κάπου, όπου ποτέ δεν πρόκειται να μείνω...Αν ρωτήσετε στο Υπουργείο Εργασίας, ουδεμία σχέση δεν έχω με το μέρος που εργάζομαι...Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να είμαι σε τσίρκο ενώ οι άλλοι εργάζονται σε δουλειά της προκοπής! Απο εκείνα τα χρόνια, που γνώρισα τον Αυγουστίνο, δεν ήθελα να αλλάξω πόλη. Μου άρεσε η πόλη μου...Μου άρεσε την εποχή του ΄80 περισσότερο για τους λόγους που έχω προαναφέρει παλιότερα...Τώρα δυστυχώς άλλαξε σε πολλά επίπεδα...Παρόλα αυτά, αγαπώ αυτόν τον τόπο, επειδή εδω γνώρισα τον Αυγουστίνο...Θα πρέπει λοιπόν να βρούν πολλές σωσίες μου, για τις βλακείες που έχουν κάνει...Αν δεν το έκαναν ήδη, δηλαδή...Αν με ρωτούσε κάποιος, αν θα ακολουθούσα κάποιον μακρυά απο δω, η απάντηση είναι, όχι, φυσικά! Τι δουλειά έχω εγω εκτός Αθηνών; Για κορόιδα ψάχνουν; Αν κάποιος το έκανε απίτηδες χωρίς εγω να φταίω, θα έβαζα τα πράγματα στη θέση τους με κάθε τρόπο...Δεν θα αφήσω τον Αυγουστίνο για κανένα τόπο και κανέναν άνθρωπο...Συγνώμη κιόλας, αλλά δεν με ρώτησε κανείς, όταν τα έκανε θάλασσα όσον αφορά τις γνωριμίες! Έτσι; Πιστεύω θα το βρει απο το Θεό! Άλλωστε, έχω ανακαλύψει πολλά, όσον αφορά αυτό το θέμα...

Θα ήθελα να σου γράψω ποίημα σε όλες τις γλώσσες του κόσμου

αλλά δεν γίνεται, αγάπη μου...

Βλέπεις, η μόνη γλώσσα που σπούδασα κάποτε, ήταν τα αγγλικά

μόνο που με <άφησαν>, επειδή τα <άφησα>...

Και τι έγινε, αγάπη μου;

Μια μέρα θα σου γράψω το πρώτο μου ποίημα στα αγγλικά

και θα είναι το ωραιότερο...

I am really in love with you...

Έχει και συνέχεια ο τίτλος

αλλά θέλω να τα μάθω απο την αρχή...

Σε πειράζει, αγάπη μου να περιμένεις;

Δεν τα θυμάμαι όλα, βλέπεις, πέρασαν πολλά χρόνια...

Μια ολόκληρη ζωή μακριά σου...

Ότι και αν έγινε, αγάπη μου, να ξέρεις

εγω γεννήθηκα για σένα...

I am really in love with you...

since 1984-5-6-7...

Four years...The best years of my life...

Δεν θυμάμαι να σου γράψω αγάπη μου

όλα όσα σου έγραψα στα ελληνικά...

Όλα όσα έκαναν το γύρω του κόσμου

αλλά δεν έπεσαν στα πόδια σου...

Ότι αφήσεις, σε αφήνει, αγάπη μου...

Αλλά δεν σβήνει τα όσα ένιωσες, ποτέ...

Και όλα αυτά, με τα χρόνια, αγάπη μου

γίνονται κάτι μεγάλο σε ενα κόσμο μικρό...

I an really in love with you...

Χωρίς να ξέρω και εγώ το γιατί...

Έτσι απλά, σε αγάπησα...

Και δεν κοίταξα ποτέ το ρολόι, εξαιτίας σου...

Κάθε του χτύπος, ήταν μια ανάσα σου...

Πόσο υπέροχη θα ήταν η ζωή μας

αν είμασταν μαζί απο τότε;

I am really in love with you...

For the past, for now and the future...

Και θα συνεχίσω να μαθαίνω για σένα...

Για να σου γράψω μια μέρα

το πιο όμορφο ποίημα στα Αγγλικά...

You mean everything to me...

Αυτό έχω διαπιστώσει εδω και πολλά χρόνια...Γράφω κάτι εδω μέσα, και αμέσως το προωθούν όπου τους καπνίσει! Να, πως γίνονται οι παρεξηγήσεις, αλλά δεν τους συμφέρει να τα πουν! Πρέπει να έχουν χρηματικό όφελος, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση! Εγώ όμως, τι φταίω; Αυτή την απορία, αποκλείεται να μου τη λύσει κάποιος...Και προσπαθώ να καταλάβω το εξής...Εφόσον εγω είμαι ανένδοτη για κάποιους ανθρώπους γύρω μου, οι άλλοι, γιατί επιμένουν να τους φέρνουν στο δρόμο μου; Κάνουν  και τα εξής πειράματα! Με προωθούν σε ακατάλληλους, προωθώντας τα ποιήματα μου προφανώς σε δικά τους post...Να γιατί με έχει ερωτευτεί όλος ο λογοτεχνικός και άλλος κόσμος! Έτσι ερωτεύονται όλους τους συγγραφείς και τους ποιητές, σωστά; Αν όμως δεν ξέρουν τον αληθινό συγγραφέα και ποιητή, τι γίνεται; Να τα έχουν ανακατέψει όλα, δηλαδή...Να έχουν κλέψει τα έργα του ποιητή, προωθώντας τα σε κάποιον άλλο, προκειμένου να τον ερωτευτεί αυτός ο άλλος, αλλά όχι εκείνος που προορίζονται τα ποιήματα! Και πιο νομίζουν ότι θα είναι το αποτέλεσμα; Τώρα σοβαρά, ποιο; Μήπως ο λάθος ποιητής θα τα <βρει> με αυτόν που θέλουν; Μα είμαστε στα σωστά μας τώρα; Αποκλείεται να μπορέσει να αντιγράψει τον αυθεντικό!!! Και βάζω στοίχημα τα πάντα! Αυτό άλλωστε, το βλέπω καθημερινά στη ζωή μου! Παντού copypaste! Και το αποτέλεσμα; Μηδέν! Στο πηλίκο!!! Ναι, στο πηλίκο!!! Αναρωτιέμαι, επειδή αυτό συμβαίνει απο το 2005 μέχρι σήμερα, τα άτομα που το κάνουν αυτό, έχουν προοδέψει στη ζωή τους; Αληθεια, τι έχουν κάνει απο τότε μέχρι σήμερα; Και το κυριότερο, γιατί ασχολούνται συνέχεια μαζί μου; Δεν φτάνει η τόση καταστροφή; Θέλουν να καταστρέψουν και άλλους; Γιατί; Ο άνθρωπος, και η ψυχή του, δεν είναι για πειράματα! Δεν γίνεται να αγαπώ έναν και μόναδικό, αλλά να μου φέρνουν χιλιάδες άλλους στα πόδια μου! Έχω μάθει όμως, πολύ καλό...<σουτ>!!! Αναρωτιέμαι, όλα αυτά τα χρόνια που συμβαίνει αυτό, πως κοιμούνται όλοι αυτοί εκεί έξω; Όλοι όσοι έχουν καταστρέψει ζωές απο το 2005; Και γιατί συμβαίνει αυτή η φρενίτιδα εδω και καιρό, με τις προωθήσεις γραπτών, κλήσεων, και μηνυμάτων; Η μόνη μου σκέψη είναι, το όφελος! Εγώ, τι πρέπει να κάνω, μου λέτε; Υπάρχει και το άλλο θέμα...Τα γραφεία συνοικεσιών! Βγάζει κάποιος μια φωτογραφία και την προωθεί εκεί! Και χωρίς να το ξέρει ο άλλος! Αν τους φέρουν σε επαφή, ο ένας απο τους δυο δεν θα γνωρίζει περί τίνος πρόκειται! Μπορεί να σκεφτούν επαφή σε...δουλειά! Έτσι εξηγούνται όλα όσα μου έχουν συμβεί!!! Και ξέρω και το ρεμάλι που με φωτογράφισε! Δυστυχώς, έχει συμβεί, χωρίς όμως εγω να δώσω σημασία επειδή ξέρω! Για τελευταία φορά λοιπόν, θα σας πω το εξής, αγαπημένοι μου φίλοι...Δεν δεσμεύομαι...Και νομίζω είναι καιρός, κάποιοι, να σταματήσουν τα πειράματα εις βάρος μου...Τα οποία έχουν ως εξής...Θα μπορούσε κάποιος να με βγάλει <τρελή> επειδή ξέρω πολλά, ή χαζή, ή οτιδήποτε άλλο, προκειμένου να μην έχω τον Αυγουστίνο, αλλά να με θέλουν  όλα τα αποβράσματα! Πως γίνεται αυτό; Έλα μου ντε!!! Με copy paste φυσικά!!! Θα μπορούσε κάποιος να πει γενικώς ψέματα για μένα, για να αποκτήσω κακό όνομα, επειδή δεν μπορεί να με έχει αυτός! Αλλά θα μου έκανε τη ζωή κόλαση, για να μην έχω αυτόν που εγώ θέλω! Αναρωτιέμαι, τι μυαλό κουβαλάει; Προφανώς, άχυρα! Διότι, ένας νοήμον άνθρωπος, ότι και αν έχει μαζί μου, λογικά, εχθρός μου είναι, δεν θα έπεφτε τόσο χαμηλά, ώστε να με εκθέσει άδικα, προκειμένου να μην μπορώ να έχω τη δουλειά που θέλω, αλλά και τον άντρα που θέλω! ίσα ίσα, ακριβώς επειδή ξέρω πολλά, δεν θα τη γλύτωνε τελικά...Ας έρθουμε τώρα στη φωτογραφία! Αν υπάρχει, δεν ξέρω! Μπορούν να κάνουν τόσα πολλά με την τεχνολογία σήμερα! Σίγουρα έχει συμβεί κάτι πίσω απο την πλάτη μου, αλλά αυτό που με προβληματιζει είναι, γιατί οι άλλοι σιωπούν...Μπορεί να συμβεί στον καθένα...Έτσι; Φωτογραφίζουμε λοιπόν κάποιον, και τον προωθούμε σε λάθος άτομα, επειδή, εμείς, δεν μπορούμε να τον έχουμε!!! Τρελό, αν το σκεφτεί κανείς, απο όλες τις πλευρές...Τι θα κάνουν όμως προκειμένου να ικανοποιήσουν όλο τον κόσμο; Θα εφεύρουν τη σωσία μου! Διότι, μόνο έτσι θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν ότι θα σταματήσουν οι άλλοι να ασχολούνται μαζί μου, οπότε θα έχουν το ελεύθερο να είναι τα λάθος άτομα μαζί μου! Γράφει πουθενά στο κούτελο μου τη λέξη βλάκας; Είναι δυνατόν να αγαπήσω εγώ κάποιον άλλο εκτός απο τον Αυγουστίνο; Θα πρέπει να πεθάνω και να γεννηθώ σε άλλη εποχή! Ακόμα και στην περίπτωση που δεν θα θα τον είχα ποτέ, πως θα αγαπούσα κάποιον άλλο έτσι απλά; Τι είναι ο άνθρωπος, άψυχο αντικείμενο; Δεν γίνεται! Η αγάπη δεν γίνεται, δεν αγοράζεται, δεν συμβιβάζεται με τίποτα και με κανέναν...Όταν αγαπάς κάποιον με όλη σου την καρδιά και το νου, μένεις εκεί, ότι και αν συμβεί! Και δεν έχει σημασία το γεγονός ότι αγάπησε κάποιος στην παιδική ηλικία για παράδειγμα...ίσα ίσα, τα παιδιά αγαπούν αληθινά και για πάντα! Επειδή έχουν ψυχή καθαρή...Και όταν είσαι παιδί, διαμορφώνεις το χαρακτήρα σου, τον οποίο κουβαλάς σε όλη σου τη ζωή...Δεν μετανιώνω για αυτόν τον ένα που αγάπησα! Γιατί είναι ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου! Και κανένα copy paste δεν θα με κάνει να αναιρέσω την αγάπη μου για αυτόν...Επειδή τον ξέρω πολύ καλά...Δεν αλλάζει ο άνθρωπος σας λέω!

Χτες είδα ενα πολύ όμορφο θέαμα στο μετρό...Ένα νέο παιδί, κάπου στα είκοσι, διάβαζε ενα βιβλίο...Όχι οποιοδήποτε βιβλίο...Διάβαζε ψυχολογία...Όχι, δεν ήταν κάποιας σχολής ή κάτι τέτοιο...Τον παρατηρούσα όση ώρα καθόμασταν μαζί, και έλεγα απο μέσα μου! <Να ένας σπουδαίος άνθρωπος για την κοινωνία! Ο οποίος δεν ασχολείται με κινητά>! Ήταν προσεγμένα ντυμένος, φαινόταν σοβαρό παιδί...Τον θαύμασα, επειδή σπανίζουν τέτοιου είδους παιδιά στην ηλικία του! Όχι, δεν ήταν μαμάκιας ή κάτι τέτοιο...Τέτοια παιδιά φαίνονται απο μακρυά! Κάνουν μπάμ, που λένε...Η σοβαρότητα, ήταν το ατού του...Έχω δει ελάχιστα παιδιά να διαβάζουν, και όχι μόνο στο μετρό...Τα έχω δει σε καφετέριες, να είναι συνήθως μόνα τους, και να διαβάζουν απολαμβάνοντας ενα καφέ...Ίσως και να περίμεναν παρέα, όμως, δεν έπαιζαν με το κινητό! Δεν είδα ποτέ κανένα τέτοιο παιδί, να είναι συνεχώς μέσα στο ίντερνετ ή να παρακολουθεί τηλεόραση ή κάτι ανάλογο...Αυτά τα παιδιά,προτιμούν κάποια ώρα της μέρας την απομόνωση, προκειμένου να διαβάσουν κάτι αξιόλογο...Είναι αξιέπαινα, επειδή προτιμούν να εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους, απο το να χάνουν τα μυαλά τους σε σκουπίδια όπως το fb...Ελάχιστα μεν, αξιόλογα, δε...Ειλικρινά, στην τότε εποχή μου, τη δεκαετία του ΄80, στην εφηβία μου, όταν δεν είχαν βγει ακόμα οι υπολογιστές, όταν δεν είχε καταστραφεί ο κόσμος απο την τεχνολογία, είχαμε σπουδαίους ανθρώπους δίπλα μας! Όλα τα παιδιά εκείνης της εποχής, ήταν αξιόλογα, και οι περισσότεροι απο αυτούς, είναι σήμερα επιτυχημένοι στη ζωή τους!Γιατί όμως; Έχει σημασία, το γιατί! Επειδή, προτιμούσαν την άμεση επαφή με κάποιον, υπήρχε μόνο το σταθερό τηλέφωνο, υπήρχε ουσιώδη επικοινωνία! Κάτι το οποιο χάθηκε εντελώς, μετά την περιβόητη εξέλιξη μας στην τεχνολογία...Χάθηκαν οι ανθρώπινες σχέσεις οι οποίες είχαν αξία! Δυστυχώς...Για αυτό το λόγο, βγάζω το καπέλο στα σημερινά παιδιά, τα οποία δυστυχώς σπανίζουν, τα οποία διαβάζουν, αντί να χαζολογούν μπροστά σε ενα υπολογιστή, άσκοπα! Συγχαρητήρια λοιπόν, σε όλους εκείνους τους νέους, οι οποίοι μου θυμίζουν, ότι υπάρχει ακόμα ενα σημάδι απο το αξιόλογο παρελθόν εμάς των παλιών, οι οποίοι τουλάχιστον, δεν έχουμε χάσει ακόμα την αξιοπρέπεια να μπορούμε να ζούμε όπως τότε...Έχουμε δηλαδή ζωή, και εκτός ίντερνετ! Αν και είναι ενα μέσον να περνάς την ώρα σου όταν δεν έχεις τι να κάνεις, ωστόσο, η απομόνωση είναι στα κατά, και μάλιστα πολύ σημαντική, εφόσον, τα περισσότερα παιδιά που ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με το ίντερνετ, δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα! Αυτό άλλωστε, το έχω διαπιστώσει με πολλούς στο Αιγάλεω! Δυστυχώς! 

Άν υποτίθεται, κάποιος, κατηγορούσε άδικα κάποιον άλλο, γιατί να μη θέλει να πάει μαζί του στα δικαστήρια να αποδείξει την αθωότητα του; Και γιατί κάποιοι άλλοι, αντίθετα, κάνουν ότι μπορούν, να μείνουν μακρυά απο τα δικαστήρια; Αυτό, δεν πρέπει να βάλει κάποιους σε σκέψεις;

Εγώ, πως θα δικαιωθώ, όταν όλοι καλύπτουν τους δολοφόνους των παιδιών μου;

Ορισμένοι άνθρωποι, πουλάνε και την ψυχή τους στο διάολο για το χρήμα...Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι κρύβουν αλήθειες, με χρηματικό αντάλλαγμα!

Κρίμα που δεν τον βλέπω συχνά, αλλά τι να κάνουμε, έχει και δουλειές! Συνάντησα εναν πολύ καλό μου φίλο, ο οποίος μου είπε, να μη χαρίζω κάστανα!!! Απο ότι κατάλαβα, ξέρει και εκείνος, ότι γνωρίζω εγώ! Δόξα το Θεό δηλαδή, διότι μές την τρέλα που επικρατεί, βρήκα και ενα λογικό άνθρωπο δίπλα μου! Εύχομαι ολόψυχα, να είναι πάντα καλά!!! Ξέρω ότι διαβάζουν οι φίλοι μου εκεί έξω ότι γράφω...Είναι όλα αλήθεια! Σας το ορκίζομαι στα πεθαμένα μου! Είναι δυνατόν να ορκιστώ σε κάτι τόσο σοβαρό; Αλλοίμονο! Ότι έγραψα εδω μέσα, ήταν όλα αλήθεια! Έμαθα και κάτι άλλο πολύ σημαντικό...Όντως με έχουν κατακλέψει...Αλλά, όχι, είναι αυτό που είπα...Θα τα πάρω πίσω...Αλλά όχι απο εκείνον που δεν ήξερε ότι ήταν δικά μου και τα πήρε...Θα τα πάρω απο το ρεμάλι που τα πήρε απο μένα, για να τα δώσει στους άλλους! Βλέπετε, όντως ξέρω πάρα πολλά! Αγαπημένοι μου φίλοι εκεί έξω, ορκίζομαι ότι δεν έχω πει ψέματα ποτέ...Ούτε θα πω όταν φτάσουμε στο δικαστήριο...Άλλωστε εκεί, έχω και άλλα να πω, τα οποία δεν ξέρουν ορισμένοι! Λυπάμαι, αλλά πρέπει να τα πω...Διότι εγώ, δεν αποζημειώθηκα χρηματικά για την απώλεια των παιδιών μου! Και όλα τα ρεμάλια εκεί έξω, γέλασαν με αυτό το γεγονός! Εύχομαι ολόψυχα, όσοι γέλασαν, να χάσουν και τα δικά τους παιδιά! Να δουν τι εστί πόνος!!!Ζητώ συγνώμη απο τους φίλους μου για αυτό που είπα, αλλά δεν θα το αναιρέσω...Ξέρετε γιατί; Τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτα απολύτως και σας ορκίζομαι αν μάθαινα ότι κάποιο παιδί έπαθε κάτι κακό θα στενοχωριόμουν σα να ήταν δικό μου! Αλλά εδω δεν πρόκειται φίλοι μου για ψέμα, αλλά για μεγάλες αλήθειες οι οποίες με αφορούν, αλλά κανείς δεν με σεβάστηκε!!! Παίζουν θέατρο για να καλύψουν την αλήθεια!!! Μα αυτό δεν γίνεται γιατί υπάρχουν αποδειχτικά στοιχεία!!! Πάρα πολλά, όχι μόνο ένα!!! Και έχω όλα τα δίκια του κόσμου!!! Όμως κανείς δεν είναι δίπλα μου!!! Κάθε μέρα βλέπω σαχλαμάρες γύρω μου, και στάλα σεβασμού ως προς το πρόσωπο μου!!! Όχι, δεν θα χαρίσω κάστανα σε καμία περίπτωση!!! Όποιος έφταιξε για οτιδήποτε με αφορά, θα πληρώσει!!!Δυστυχώς έφταιξαν όντως, για πάρα πολλά!!! Αλήθεια, έχω μια απορία! Αν κάποιος απο όλους αυτούς εκεί έξω, είχε χάσει παιδί, θα με σεβόνταν περισσότερο; Και ξέρετε γιατί γελάω καμιά φορά, αν και μέσα μου βράζω; Γιατί έχω αποδείξεις που να πάρει ο διάολος! Πολλές αποδείξεις!!!Κανένα θέατρο και κανένα μυθιστόρημα, δεν θα καλύψει την αλήθεια μου!!!Για οτιδήποτε, με αφορά!!!

Πως αλλιώς να ερμηνεύσω, ορισμένες περίεργες συμπεριφορές; Με τι κριτήρια ελαφρυντικά να τους απαλλάξω; Όταν όλοι ασχολούνται με κάποιον, αλλά με την κακή έννοια, όταν δεν τον αφήνουν να φτιάξει τη ζωή του, αυτό μου θυμίζει απελπισία απο μέρους τους...Απελπισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβιώσουν, πολλές φορές χάνοντας την αξιοπρέπεια τους, κάνοντας αθέμητες πράξεις εις βάρος των άλλων...Εννοείται, ότι δεν ξεφεύγουν απο τους λογικούς, διότι, συνήθως, οι πράξεις τους δεν έχουν κανόνες ασφαλείας, οπότε πέφτουν στην ίδια τους την παγίδα...Πόσο απογοητευμένος όμως, να είναι κάποιος, ώστε να φτάσει στο σημείο να προσπαθεί να <ρίξει> τους άλλους για να ανέβει αυτός; Και πόσο οικονομικά ευκατάστατος να είναι εκείνος που τον παρακινεί να κάνει κάτι εις βάρος κάποιου, για να μη φανεί αυτός; Αλλά ο απελπισμένος, κάποτε, ότι και να κάνει, θα φτάσει ακόμα πιο χαμηλά...Γιατί, τίποτα δεν μένει κρυφό...Το θέμα είναι, ότι έχει πέσει στα δικά μου μάτια, οπότε, οτιδήποτε άλλο δεν υφίσταται...Η απελπισία λοιπόν, ενός κακόμοιρου ανθρώπου, μπορεί να τον φτάσει στην τρέλα...Μπορεί να κάνει πράγματα, τα οποία ελάχιστοι φαντάζονται, και αυτό, επειδή δεν πιστεύουν ότι ένας τέτοιος άνθρωπος θα έφτανε τόσο χαμηλά...Και όμως! συμβαίνει, τόσο με γνωστούς, όσο και με άγνωστους ανθρώπους γύρω μου...Θα έλεγα, ότι είναι κάτι, σαν μαζική τρέλα! Κάτι σαν, απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατηθούν πριν το γκρεμό...Μα όλοι; Όλοι να περπατούν σε τεντωμένο σχοινί; Γιατί; Εντάξει, σίγουρα έχω εχθρούς οι οποίοι με υποσκάπτουν, οι άλλοι όμως, πίσω απο αυτούς, τι όφελος έχουν απο μένα; Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ, είναι η απελπισία για επιβίωση...Ορισμένοι όμως, δεν μου φαίνονται απελπισμένοι! Το αντίθετο! Όμως, ακολουθούν τους λάθος κανόνες, λάθος ανθρώπων...Περίεργο μου φαίνεται...Γιατί ένας άνθρωπος ο οποίος δεν με ξέρει, να θέλει το κακό μου; Ή το κακό των άλλων; Και γιατί να συμμετέχει σε αυτή τη μαζική τρέλα που λέγεται <κινητό>, <ίντερνετ>,, και γενική προώθηση κλήσεων, επαφών, μηνυμάτων; Αν πληρώνονται τόσο καλά, γιατί τόση απελπισία για το παρακάτω; Εννοώ, το θέμα είναι, πως ότι και να κάνουν εις βάρος μου, εγω δεν αλλάζω γνώμη για κάποιους ανθρώπους...Ο κόσμος να χαλάσει, αυτό, αποκλείεται...Εγώ στη θέση τους, δεν θα πήγαινα τόσο μακριά, να πέσω περισσότερο στα μάτια κάποιου...Γιατί τελικά, δεν έχει σημασία τι θα κερδίσει αυτός που τα κάνει αυτά, αλλά τι θέση θα έχει αργότερα στην καρδιά μου! Μηδενική, προφανώς, γιατί εκεί καταλήγει η οποιαδήποτε πράξη του...Και το θέμα δεν είναι απλά, ότι, αυτός ο κάποιος που κρύβεται πίσω απο όλα αυτά, νομίζει ότι δεν τον ξέρω...Αλλά, ότι, το σαράκι θα του τρώει τα σωθικά, μέχρι το θάνατο του...Πως θα ζήσει καλά, ένας τέτοιος άνθρωπος; Όταν μια ζωή θα σέρνεται πίσω απο ανομίες; Εμένα δεν με νοιάζει, το αποτέλεσμα το ξέρω, οι άλλοι όμως; Έχουν σκεφτεί, τι, κάνουν; Και το κυριότερο την κατάληξη τους; Διότι, όπως είπα, ένας απελπισμένος άνθρωπος, μπορεί να φτάσει πολύ μακρυά, προκειμένου να κερδίσει κάτι...Όμως, εκτός του ότι, ότι και αν κερδίσει δεν θα του ανήκει, θα τον ρίξει ακόμα πιο χαμηλά μακροπρόθεσμα...Και μετά; Πιο το όφελος; Πως θα καταφέρει να βγει στην επιφάνεια αλώβητος; Όταν λοιπόν, κάποιος, κάνει κάτι εις βάρος μου, καλό θα ήταν να σκεφτεί και τις συνέπειες...Δεν το λέω εγώ...Τα στατιστικά...Βλέπω πολύ τρέλα γύρω μου...Αλλά μπορώ να <δω> και τις συνέπειες...

Όταν ορκίζεσαι στο Θεό, σε πιστεύουν οι χριστιανοί ορθόδοξοι, αλλά όχι οι άθεοι...Οπότε, τι κάνουμε στην περίπτωση που θέλουμε να αποδείξουμε τα λεγόμενα μας; Μπαίνουμε στη διαδικασία, να περάσουμε απο ανιχνευτή ψεύδους...Είναι κάτι τίμιο και απόλυτα λογικό...Συμφωνείτε;

Είναι τόσο ωραίο να έχεις δίπλα σου κάποιον, να μιλάς για ουσιώδη πράγματα, τα οποία υπο τις κατάλληλες συνθήκες, πάντα, μπορούν να δώσουν άλλο <χρώμα> στην οποιαδήποτε σχέση σου...Είναι συνήθες φαινόμενο, να βαριέται κάποιος το συνομιλητή του, επειδή δεν ταιριάζουν λεκτικά και πνευματικά...Η πνευματικότητα όμως, δεν έχει να κάνει μόνο με τη μόρφωση του Πανεπιστημίου, αλλά και με όλα εκείνα τα κοινά στοιχεία, τα οποία καθορίζουν την πορεία μιας γνωριμίας, αλλά και μιας συγγενικής σχέσης...Τι σημαίνει επικοινωνία, λοιπόν; Για τον καθένα μας, κάτι διαφορετικό, αναλόγως τι περιμένουμε απο τον συνομιλητή μας...Αν εγώ θέλω κάτι συγκεκριμένο, για παράδειγμα, έναν συνομιλητή με τον οποίο να ταιριάζουμε στα χόμπι μας, αποκλείεται να έχω ενα καλό διάλογο με κάποιον, ο οποίος δεν έχει καμιά σχέση με τα δικά μου χόμπι! Διότι, δεν γίνεται να αγαπήσει με το ζόρι ο άλλος άνθρωπος τα χόμπι μου, ούτε εγω τα δικά του, αν έχει! Οπότε, αν βρεθούμε σε μια κοινή παρέα, και δεν με ενδιαφέρουν αυτά που λένε στην παρέα, απλά, δεν θα συμμετέχω! Ο άλλος όμως που δεν με ξέρει, θα σχηματίσει λάθος εντύπωση για μένα, απο τη στιγμή που δεν θα μιλάω...Είναι πάρα πολύ σημαντικό λοιπόν, να έχω μια ουσιώδη επικοινωνία με το συνομιλητή μου, προκειμένου, η γνωριμία μας, ή η συγγένεια μας, να έρθει σε ενα ικανοποιητικό επίπεδο! Διαφορετικά, θα συνεχίσουμε, όπως ξεκινήσαμε...Σαν ξένοι...Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ βαριέμαι αφόρητα, όταν δεν έχω δίπλα μου κάποιον, να μου ξυπνάει την πνευματικότητα μου, αλλά και την όρεξη μου για ζωή! Δεν είναι τυχαίο, ότι, αρκετές φορές ήμουν σιωπηλή, επειδή όπως είπα παραπάνω, δεν με ενδιέφεραν τα όσα άκουγα! Αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι με κάποιον άλλο, δεν έβαζα γλώσσα μέσα μου! Όχι, τίποτα δεν είναι τυχαίο! Και μάλιστα, ο συνομιλητής με τον οποίο είχα τη χαρά να επικοινωνήσω καλύτερα απο όλους, ήταν δάσκαλος! Μπορεί να πέρασαν πάρα πολλά χρόνια απο την τελευταία μας επικοινωνία, όμως, ειλικρινά, δεν ξέχασα, το γεγονός, ότι ποτέ μου δεν κοίταξα το ρολόι, κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης! Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι αυτό; Υπάρχουν πολλοί καλοί συνομιλητές γύρω μας, αν ταιριάζουμε στα χόμπι μας, αυτό όμως που διαφοροποιεί τον καθένα, είναι το εξής στοιχείο! Ο καλός συνομιλητής, ξέρει, εκτός απο το να μιλάει, και να ακούει! Και δεν είναι, επίσης, τυχαίο, το γεγονός, ότι, όλοι οι αξιόλογοι άνθρωποι που γνώρισα και ταίριαξα μαζί τους, ήταν μεγαλύτεροι μου σε ηλικία! Μακάρι να τους ξανάβλεπα! Απο τότε μέχρι σήμερα, κανείς απο όσους συνάντησα, δεν ήταν σαν και εκείνους...Κανείς δεν είχε την πνευματικότητα που προανέφερα, ούτε και την ικανότητα να βλέπει πίσω απο την επιφάνεια...Κανείς, δεν κατάφερε, να με κάνει να μην κοιτάξω το ρολόι! Τι κάνει ένας άνθρωπος όταν βαριέται; Πιστεύω, το έχετε πάθει και εσείς, αυτό που λέω! Εγώ, προσωπικά, κοιτάζω κάπου, και σκέφτομαι, άλλα πράγματα, για να περάσει η ώρα! Θα μου πείτε, και τι κάνω, αν κάποιος μου απευθύνει το λόγο; Του λέω, συγνώμη, δεν άκουσα, επαναλάβετε αυτά που λέγατε! Δεν έχετε ιδέα, πόσο βαριέμαι, όταν δεν έχω κάτι να κάνω, όταν δεν επικοινωνώ με κάποιον! Και το κακό είναι, ότι δεν περνάει με τίποτα η ώρα!!! Με τίποτα, όμως!!! Οπότε, κάθομαι και σκέφτομαι, γιατί να χάσω άδικα το χρόνο μου, όταν μπορώ να βγω με κάποιον σαν και μένα; Αν κάποιος με τον οποίο δεν ταιριάζουμε σε τίποτα, μου έλεγε να βγούμε, θα του έλεγα πολύ ευγενικά, όχι, για αυτό το λόγο! Γιατί να βγω με κάποιον και να κοιτάζω τον τοίχο; Δεν είναι άδικο, και για μένα και για εκείνον; Προσωπικά, μου έτυχε να βγω με παρέα κάποτε, αλλά δεν ξαναβγήκα, επειδή δεν ήθελα εγώ! Και δεν μιλάω τώρα για τους εκδότες! Ήταν όλοι τους, το εντελώς αντίθετο απο ότι θα ήθελα για επικοινωνία! Και να σας πω και κάτι; Δεν το επιδίωξα εγώ! Άλλοι μου τους έστειλαν! Πως; Ρωτήστε τους! Εδω θα είμαστε, να τα λέμε! Και δεν ξεκίνησε τώρα αυτό...Είναι πολλά χρόνια τώρα! Πάρα πολλά! Και είναι, ακριβώς τα ίδια άτομα! Καμιά φορά λέω, πόσο ηλίθιος να είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος πιστεύει, ότι εγω θα είμαι μαζί με κάποιον που δεν θέλω; Δυο πράγματα προβλέπω να συμβούν, αν δεν σταματήσουν κάποια πράγματα...Είτε θα γελιοποιηθεί όποιος μας γνώρισε, όποιος συνεχίζει να μου γνωρίζει ανθρώπους που δεν θέλω, είτε, εγω θα βρεθώ στη δυσάρεστη θέση να πω κατά πρόσωπο σε κάποιον δεν θέλω να σε ξαναδώ για αυτούς τους λόγους...Δεν είναι καλύτερα λοιπόν, να μην ανακατεύονται κάποιοι; Υπάρχει άνθρωπος, ο οποίος να θέλει να συνεχίσει να βλέπει κάποιον με το ζόρι; Επειδή είναι συγγενής, ή επειδή δουλεύουν μαζί; Δεν είναι καλύτερα να πεις, είμαι σε ηλικία να διαλέγω, καθήστε στα αυγά σας οι υπόλοιποι; Τι σημαίνει επικοινωνία, λοιπόν; Εκτός των άλλων, η αμοιβαία ανταλλαγή απόψεων για κάποιο θέμα! Ο αμοιβαίος σεβασμός για το συνομιλητή μου! Η αμοιβαία αγάπη για τα κοινά μας χόμπι! Οι αμοιβαίες βλέψεις! Δεν γίνεται να είσαι με κάποιον με το ζόρι, επειδή κάποιος άλλος, έχει όφελος! Ειδικά, αν έχεις ήδη περάσει το σταυροδρόμι στο παρελθόν, αλλά έπεσες σε...κολώνα! Οπότε, γιατί να συμβιβαστείς με τον καθένα, αν εσύ ο ίδιος δεν επικοινωνείς σωστά μαζί με κάποιον; Ποιος είναι ο άλλος που θα αποφασίσει για σένα με το έτσι θέλω χωρίς να σε ρωτήσει; Δεν ξέρει, ότι εκείνος, θα εκτεθεί; Επικοινωνία, σημαίνει, να έχω την ελευθερία του λόγου απέναντι σου! Και εσυ, επίσης, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι, θα σε προσβάλλω, ή ότι θα καταπατήσω οτιδήποτε σε αφορά! Και όταν συμβεί αυτό, να ξέρεις, ότι τα αισθήματα θα είναι αμοιβαία! Σε αντίθετη περίπτωση, απλά δεν θα με ξαναδείς...

Ανέκαθεν, την καλύτερη επικοινωνία την είχα με τους δασκάλους μου...Αλλά και με συγγενείς δασκάλους...Και όμως, σήμερα, κανείς δεν είναι δίπλα μου...

Εδω και πολλά χρόνια έχω κλείσει το σκουπίδι το fb, επειδή μου χακάρισαν το λογαριασμό...Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι, δεν μπορεί να φτιάξει κάποιος άλλος λογαριασμό με φωτογραφία μου, και ενα τηλέφωνο, ή με κάποια άλλα στοιχεία, έτσι ώστε να μην μπορέσω να μάθω ποτέ αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο! Δυστυχώς, αυτό πολύ πιθανόν να συμβαίνει εκεί έξω, για αυτό μέχρι σήμερα δεν μου πάει τίποτα καλά! Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει αστυνομία, γιατί δεν κάνει κάτι να δει τι συμβαίνει εις βάρος μου; Και γιατί κάποιοι εκεί έξω επιμένουν να μην έχω δουλειά της προκοπής όπως όλοι οι άνθρωποι, και με σαμποτάρουν γενικώς, σε οποιεσδήποτε επιδιώξεις μου έχουν να κάνουν με την καλυτέρευση της ζωής μου; Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να καταθέσω στην αστυνομία τα όσα ξέρω, ή τα όσα υποψιάζομαι ότι έχουν συμβεί! Οπότε, γιατί με σαμποτάρουν συνεχώς; Τι έχει συμβεί; Γιατί, όσοι γνωρίζουν σιωπούν;

Όποιος θέλει να δει αν έχω διοριστεί ή όχι, παρακαλώ πολύ να επικοινωνήσει με το Υπουργείο Εργασίας, και μετά να ενημερώσει και μένα, σχετικά! Αλήθεια, ο εισαγγελέας τα ξέρει αυτά ή κοιμάται;

Τι ωραίος που είναι ο Κορυδαλλός! Έχει μαγαζιά, ωραίο κόσμο, υπέροχες καφετέριες, δημόσιο Ιεκ, αλλά και τις φυλακές του! Ωραία θέα όμως, ε; Ακριβώς απέναντι απο το Ιέκ! Αναρωτιέμαι, γιατί ορισμένοι είναι ακόμα εκτός φυλακών, και ταλαιπωρούν εμένα; Αλήθεια, αστυνομία υπάρχει, ή είναι απλά για τα μάτια του κόσμου; 

Έχει μεγάλη σημασία το γεγονός, για το πως βλέπει ένας άνθρωπος τον εαυτό του, τι περιμένει απο τον εαυτό του και τους άλλους, και πως νιώθει με τον εαυτό του! Αυτό, θα δείξει και προς τα έξω με τους συνανθρώπους του! Αν δεν έχει φιλοδοξίες και καθόλου εμπιστοσύνη στον εαυτό του, τα ίδια θα περιμένει να εισπράξει απο εξωτερικούς αλλά και εσωτερικούς παράγοντες! Απο κει ξεκινάνε όλα, όμως! Αν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου, θα θέλεις να είσαι συνεχώς <υπο>, αλλά και δεν θα παρακινείς κανέναν άλλο να πετύχει το σκοπό του, επειδή, δεν τον πέτυχες εσύ! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Έχει μεγάλη σημασία, η αγάπη προς τον εαυτό μας, διότι, έτσι ακριβώς θα αγαπήσουμε και τους άλλους γύρω μας! Δεν έχω δει κανέναν φιλόδοξο άνθρωπο, να μη θέλει να πετύχουν και τα παιδιά του για παράδειγμα, όπως πέτυχε εκείνος! Αλλά έχω δει, το ακριβώς αντίθετο! Και μάλιστα με ανθρώπους γύρω μου! Επειδή δεν πέτυχαν εκείνοι πουθενά, σαμποτάρουν τους άλλους, ώστε να μην πετύχουν ούτε εκείνοι! Αυτό φυσικά δεν θα συμβεί σε καμία περίπτωση, απλά, προσπαθώ να καταλάβω, γιατί κάποιος να μη θέλει το καλό του άλλου, γιατί να ζηλεύει και να υπομονεύει την εξέλιξη του...Τι όφελος μπορεί να έχει, εκτός του ότι, θα χαίρεται να βλέπει και τους άλλους στην ίδια μοίρα με αυτόν; Έχω δει πολλά γύρω μου, εδω και πέντε χρόνια τα περισσότερα...Με κάποιους ανθρώπους θα συνεχίσουμε να συνυπάρχουμε σαν ξένοι, όπως ακριβώς ξεκινήσαμε...Με κάποιους άλλους, διαπίστωσα ότι είμαι η αφετηρία τους για να καλυτερέψουν τη ζωή τους, διότι μέσα απο μένα, η προσπάθεια τους έγινε επιτυχία...Με άλλα λόγια, με είχαν υπόδειγμα...Χαίρομαι να βλέπω και καλά περιστατικά γύρω μου, εκτός απο μίζερους και κακούς ανθρώπους, οι οποίοι με τη ζήλια τους κατέστρεψαν τη ζωή μου...Χαίρομαι και με το αντίθετο, να με αντιγράφουν, επειδή με θαυμάζουν αλλά δεν μπορούν να με φτάσουν...Θα σταθώ όμως σε εκείνους, οι οποίοι με σαμποτάρουν επειδή δεν θέλουν να προχωρήσω...Έχω ενα μύνημα για αυτούς...Ότι και να κάνετε, λίγα είναι τα ψωμιά σας! Με την έννοια, ότι δεν πρέπει να νομίζουν ότι εγω θα μείνω πίσω, γιατί αυτό δεν θα συμβεί...Άλλωστε, υπάρχει και κάτι άλλο που δεν γνωρίζουν, και δεν θα το παραθέσω σήμερα, για τους δικούς μου λόγους...Αυτό το κάτι, είναι τι θα γίνει φέτος στη ζωή μου! Αλλά φυσικά δεν συμπεριλαμβάνεται κανείς απο όσους είναι δίπλα μου, είτε εχθρός είτε φίλος...Αυτό έχει να κάνει με τη ζωή μου γενικότερα, και πως θα τη ζήσω, πως ήθελα και θέλω να τη ζήσω! Για αυτό θα παρακαλούσα ορισμένους εκεί έξω, να μην κάνουν σ΄χεδια για κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ, επειδή δεν το θέλω εγώ! Είναι γεγονός, ότι δεν μιλούσα για τα όσα ξέρω εδω και χρόνια, επειδή ούτε και εγώ ήξερα κάποια πράγματα τα οποία είχαν συμβεί πίσω απο την πλάτη μου...Για αυτό και μόνο το λόγο παρέμεινα σε ενα <τσίρκο>, για να μάθω τι έγινε, πως, απο ποιους, και γιατί...Και έμαθα και τα άλλα που δεν ήξερα! Οπότε, δεν είμαι εγω η κακιά όταν αποφασίζω κάποια πράγματα μόνο για μένα, κάτι που έπρεπε να είχα κάνει προ ετών! Οτιδήποτε αποφάσισα και αποφασίζω, έχει να κάνει με τη συμπεριφορά κάποιων ατόμων απέναντι μου, απο προ ετών, μέχρι σήμερα! Και δεν τους θεωρώ σπουδαίους, όταν διαβιβάζουν ψέματα στους γονείς μου και στην οικογένεια μου, για κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ, ούτε και είχε συμβεί! Οτιδήποτε έχω γράψει εδω μέσα για μένα, είναι όλα αλήθεια! Αλλά και για όλα όσα ανακάλυψα! Τώρα, αν κάποιοι επειδή έχουν όφελος τα κάνουν να φαίνονται αλλιώς, αυτό είναι άλλο καπέλο! Εγώ πάντως, νείπτω τας χείρας μου για όλους και για όλα!Αυτό το έχω ξαναπεί, επειδή είδα όμως ότι κάποιες καταστάσεις διαιωνίζονται, αποφάσισα ότι θα μιλήσω για όλους και για όλα όταν θα έρθει η ώρα, στο σωστό σημείο και στον σωστό τόπο και χρόνο! Μη νομίζουν λοιπόν ότι κάποιοι θα τη γλυτώσουν! Διότι εδω δεν πρόκειται μόνο για μένα, αλλά και για άλλους που δεν φταίνε! Αν λοιπόν είχαν την παρατηρητικότητα τη δικιά μου, αλλά και τη νοημοσύνη να καταλάβουν κάποια πράγματα, δεν θα είχαμε φτάσει μέχρι εδω! Δεν θα τα έγραφα όλα αυτά, αν δεν ήξερα ότι θα τα διαβάσουν και τα άτομα που θέλω, εκτός απο τους φίλους μου! Οι βλέψεις μου λοιπόν, είναι πολύ ανώτερες απο ότι νομίζουν κάποιοι, για όλα τα θέματα της ζωής μου...Για μένα, δεν υπάρχει δεν μπορώ και δεν γίνεται, αλλά, δεν θέλω, και δεν θα γίνει γιατί δεν θέλουν οι άλλοι! Σημαντικό αυτό! Συνεπώς, αυτά που θέλω, θα γίνουν! Αυτά που δεν θέλω, ούτε μια στο εκατομμύριο! Μην έρθει κανείς μεθαύριο και μου πει, ότι δεν τα είπα! Έτσι; Να τα λέμε και αυτά! Βλέπω λοιπόν γύρω μου, κάποιους, να συνεχίζουν να ανακατεύονται στις επιδιώξεις μου, και τους βλέπω να πηγαίνουν φυλακή! Όπως σας βλέπω και με βλέπετε! Αν δεν έγινε κάτι πριν χρόνια, θα γίνει φέτος! Για αυτό, ας κανονίσουν! Το μόνο που ζητάω είναι να με αφήσουν ήσυχη, όσον αφορά τις βλέψεις μου! Δεν με νοιάζει, τι έκαναν, ποιοι είναι, τι θέλουν να κάνουν και τι κάνουν εδω και χρόνια! Με άλλα λόγια, έχω μια σκασίλα!!! Το γεγονός  ότι δεν μου καίγεται καρφάκι για κανέναν τους, το έχουν σκεφτεί; Αν όχι, καλό είναι να το σκεφτούν! Ούτε είχα, ούτε έχω, ούτε θέλω να έχω καμία σχέση με κανέναν τους! Αν τώρα κάποιος το έχει κάνει να φανεί αλλιώς, του εύχομαι τα χειρότερα! Ω, ναι, μπορώ να γίνω πολύ κακιά όταν έχω δίκιο!!! Λοιπόν, για να συνοψίσω, αν έχετε την καλοσύνη κάποιοι εκεί έξω, σταμαστήστε τα όσα κάνετε εις βάρος μου για να μη βρεθούμε στα δικαστήρια! Και αυτό δεν είναι απειλή, είναι πραγματικότητα! Αρκετά ανέχτηκα! Δεν θα ζητήσω συγνώμη απο κανέναν, για κάτι που έχω δίκιο! Να το ξέρετε! 

Οδυσσέας Ελύτης...Απο τους αγαπημένους μου...Όλοι, μα όλοι οι ηθοποιοί, ξέρουν τους στίχους απο το πολύ όμορφο ποίημα του, <Μονόγραμμα>...

Και όχι μόνο...Ήταν και για μένα το αγαπημένο μου ποίημα, πριν πολλά χρόνια, όταν διάβαζα γενική ποίηση διάφορων ποιητών...Δυστυχώς, δεν είχα δίπλα μου κάποιον σαν και μένα, ώστε να ανταλλάζουμε απόψεις πάνω στα γραφόμενα...Παρόλα αυτά, αυτό το συγκεκριμένο ποίημα, κάποτε με είχε εκφράσει απόλυτα...Και αυτό επειδή, ο Αυγουστίνος μου ήταν μακριά...Τίποτα δεν ήταν πιο σημαντικό απο εκείνον στη ζωή...Όσα χρόνια και αν πέρασαν...Ότι και αν έγινε...Όταν η καρδιά λέει ναι, κανείς δεν μπορεί να πει, όχι...Απο το ποίημα, ξεχώρισα λοιπόν, ορισμένους στίχους... Σας τους παραθέτω...

<Θα πενθώ πάντα, για σένα, μ΄ακούς; Μόνος στον Παράδεισο...Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές

της παλάμης η μοίρα, σαν κλειδούχος

μια στιγμή, θα συγκατατεθεί ο καιρός

πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι...

Έτσι μιλώ, για σένα και για μένα

επειδή σ΄αγαπώ, και στην αγάπη ξέρω

να μπαίνω σαν πανσέληνος απο παντού...

Μες τους τέσσερις τοίχους

το ταβάνι, το πάτωμα

να φωνάζω απο σένα

και να με χτυπά η φωνή μου...

Να μυρίζω απο σένα και να αγριεύουν οι άνθρωποι

επειδή το αδοκίμαστο και το απο αλλού φερμένο

δεν το αντέχουν οι άνθρωποι

και είναι νωρίς, μ΄ακούς;

Είναι νωρίς ακόμα, μες τον κόσμο αυτό, αγάπη μου

να μιλώ για σένα και για μένα...

Πουθενά δεν πάω, μ΄ακούς;

Ή κανείς, ή και οι δυο μαζί, μ΄ακούς;

Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει, μ΄ακούς;

ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει, ακούς;

Είμαι εγω που φωνάζω και είμαι εγω που κλαίω, μ΄ακούς;

Σ΄αγαπώ, σ΄αγαπώ, μ΄ακούς;

Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς

και για σένα, κανείς δεν είχε ακούσει>...

θα μου πείτε, γιατί διάλεξα αυτούς τους συγκεκριμένους στίχους...

Η μεγάλη ειρωνία της ζωής...

Κάποτε, ήμουν πολύ μικρή για να έχω τον Αυγουστίνο...

Αργότερα, ήμουν με λάθος επιλογή...

Και σήμερα που μπορώ να κάνω τα πάντα, πάλι υπάρχει εμπόδιο...

Αναρωτιέμαι, μέχρι σήμερα, πλήρωνα τις αμαρτίες τρίτων!

Μέχρι σήμερα, δεν συνέβη τίποτα καλό για μένα!

Και το μόνο που ζήτησα σ΄αυτή τη ζωή, είναι εκείνος!

Αναρωτιέμαι, αυτή η ρημάδα Θεία Δίκη, πότε θα γράψει ιστορία; 

Το υποκείμενο που με πήγε σε εικονική δουλειά επειδή είχε όφελος απο μένα, θα με αποζημειώσει για όλα αυτά τα χρόνια που είμαι εκεί, άδικα, ενώ θα έπρεπε να είμαι στην κανονική μου θέση προ ετών; Ή νομίζει, ότι μετά απο όσα έκανε, εγω θα συμφωνήσω με τα όσα σχεδιάζει, χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή, εμένα; Ειλικρινά, τη λυπάμαι!!!

Ειλικρινά σας μιλάω, αν και το ήξερα προ ετών, οτιδήποτε έχει συμβεί εις βάρος μου μέχρι σήμερα, είναι απο το Αιγάλεω! Και δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό που λέω! Θα έλεγε κανείς, ότι, είτε κάποιοι με φοβούνται και κάνουν τα πάντα να είμαι εκτός, γενικά μιλάω, είτε επειδή ξέρω πολλά, κάνουν τα πάντα να μη μιλήσω...Αναρωτιέμαι, επειδή υπάρχει Θεία Δίκη, μήπως πρέπει να φοβούνται το Θεό, και όχι εμένα; 

Όταν ενα υποτιθέμενο νοσοκομείο, ζει απο δωρεές τρίτων, είτε το θέλουν είτε όχι, τότε δεν είναι νοσοκομείο...Θα έλεγα, ότι απλά δεν υπάρχει...Είναι εικονικό...Όπως εικονικοί είναι και οι εργαζόμενοι του...Τυχαίο; Δεν νομίζω...

Χάνουμε μόνο, ότι ξεχνάμε, ότι δεν καταφέραμε ποτέ να φυλάξουμε στην καρδιά μας...Και αν η καρδιά πάψει να νιώθει, τίποτα δεν είναι το ίδιο...Το μυαλό μας, θυμάται, μόνο ότι έχει πραγματικά αγαπήσει, τίποτα άλλο...Και είναι ψέμα αυτό που λένε, πως, ο χρόνος σβήνει τα πάντα...Τίποτα δεν σβήνει, εφόσον το έχουμε αγαπήσει...Και τι είναι αυτό, που μας κάνει να αγαπάμε τόσο εναν άνθρωπο, αλλά να μη μπορούμε κάποιον, άλλο; Ο χαρακτήρας του, και οτιδήποτε μας δένει με αυτόν...Τα κοινά όνειρα, οι ίδιες βλέψεις, τα κοινά καλλιτεχνικά στοιχεία...Είναι άσκοπο να προσπαθεί κάποιος να μας κάνει να δεθούμε με κάποιον άλλο, όταν δεν θα μας συνδέσει ποτέ τίποτα μαζί του...Και θα ήταν πολύ ανώριμο εκ μέρους μου να πω, ότι μπορώ να αγαπήσω κάποιον άλλο εκτός απο τον Αυγουστίνο, όταν μας συνδέουν τόσα πολλά...

Ελπίζω με την καινούρια χρονιά, κάποιοι εκεί έξω να ξεκινήσουν να λένε αλήθειες, όπως ακριβώς τις λέω εγώ, και να μη μοιράζουν ελπίδες σε κακόμοιρους ανθρώπους, οι οποίοι, ελπίζουν στα ανέφικτα! Γιατί, το λέω αυτό, θα με ρωτήσουν οι φίλοι μου! Θα σας πω, γιατί! Όταν λες ψέματα σε εναν άνθρωπο, για καλό σκοπό συμβαίνει αυτό μερικές φορές, η χαρά του θα είναι πρόσκαιρη! Διότι, προσπαθώντας να τον κάνεις να δει διαφορετικά τη ζωή, και όχι όπως τη ζει συνήθως, όταν έρθει η ώρα της αποκάλυψης, θα είναι χειρότερα για εκείνον, απο ότι, αν πεις την αλήθεια εξ αρχής! Η παροιμία λέει, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, έχεις σκεφτεί όμως, τι θα συμβεί, μετά; Διότι, αν ο άλλος στον οποίο έχεις πει ψέματα, τα έχει πιστέψει, επειδή θέλει να πιστέψει σε κάτι φαινομενικά καλό, πολύ πιθανόν, το τέλος του να είναι χειρότερο απο ότι νόμιζες! Φυσικά, αυτό ισχύει στην περίπτωση που είναι αφελής ο άνθρωπος, και ευκολόπιστος, έτσι; Ας περάσουμε τώρα, στην άλλη πλευρά, στους ανθρώπους εκείνους, στους οποίους λες ψέματα, αλλά ξέρουν την αλήθεια! Όμως, δεν μιλάνε, για να δουν τι θα συμβεί παρακάτω! Και εννοείται, ότι, γελάνε όταν φεύγουν μακρυά σου, σε κάποιες περιπτώσεις, εφ΄όσον ξέρουν όπως είπα, την αλήθεια! Θα σου πω κάτι, σε σένα, που νομίζεις ότι οι έξυπνοι άνθρωποι τρώνε κουτόχορτο...Τους βλέπεις να αντιδρούν κάπως διαφορετικά απο ότι πίστευες, και νομίζεις ότι έχουν φάει το παραμύθι σου...Έχεις σκεφτεί όμως, γιατί, το κάνουν; Μπορεί να θέλουν να φαίνονται αφελείς στους άλλους, προκειμένου να συλλέξουν πληροφορίες, και αν είναι εις βάρος σου, αν δηλαδή έχεις κάνει κάτι κακό εναντίων τους, ειλικρινά, σε λυπάμαι! Διότι η αντίδραση ενός τέτοιου ανθρώπου, δεν θα είναι όπως την υπολογίζεις! Θα στα πω τα πράγματα όπως είναι, ωμά, για να τα καταλάβεις! Εσύ θα έχεις χάσει στην ουσία, όχι αυτός...Και δεν θα χάσεις μόνο αυτά που βλέπεις, αλλά και αυτά που δεν βλέπεις! Στο λέω εγώ, με υπογραφή! Τι σημαίνει αυτό, θα με ρωτήσεις! Λοιπόν! Ο άνθρωπος ο οποίος ξέρει την αλήθεια, αλλά κάνει ότι δεν τη γνωρίζει, θα σου δώσει την ίδια απάντηση που θα έδινε σε κάποιον άγνωστο, στην περίπτωση που θα προσπαθούσε να τον γελάσει...<Όχι>! Και αυτή η απάντηση, θα αφορά οτιδήποτε έχει να κάνει με το παρελθόν και το παρόν! Οτιδήποτε...Διότι, μην ξεχνάς, το εξής...Με πονηριά, αποκλείεται να κερδίσεις κάτι, ειδικά όταν πρόκειται για έναν άνθρωπο! Πως νομίζεις ότι θα σε δει μετά απο όσα έκανες; Εγω προσωπικά, αδιαφορώ...Δε πα να κάνει τα πάντα ο άλλος να με κερδίσει! Τέλος! Και αυτό το τέλος, δεν ήρθε σήμερα, είχε έρθει απο χρόνια! Τέλος, σε ότι αφορά, δουλειά, σχέση, οικογένεια...Τέλος, σε οτιδήποτε δεν άξιζε, ούτε και σήμερα αξίζει...Τέλος, για να δω επιτέλους μια άσπρη μέρα! Όχι, δεν είμαι ευκολόπιστη, ούτε υπήρξα στο παρελθόν...Ανέκαθεν προχωρούσα με τη λογική, ειδικά μετά απο όσα έγιναν...Και σκέφτομαι να ακολουθήσω τη συμβουλή κάποιου, ο οποίος την εφάρμοσε στον εαυτό του εδω και πολλά χρόνια! Δεν θα παντρευτώ...Ξέρετε γιατί; Εκτός του ότι με έχουν πρήξει ορισμένοι γενικώς με αυτό το θέμα, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να συμβεί αυτό, πλέον! Ειδικά απο τη στιγμή που γνωρίζω πολλά, για πολλούς! Όχι, λοιπόν! Τα ψέματα όσον αφορά τη δουλειά και τους ανθρώπους γύρω μου, δεν είναι για μένα...Εγώ τα ξέρω...Καλό είναι να τα μάθουν και οι ευκολόπιστοι εκεί έξω...Ειλικρινά γελάω με όσους μέ έβαλαν στην ίδια θέση με αυτά τα ανθρωπάκια! Εγώ δεν έχω καμία σχέση με όλους αυτούς, που νομίζουν! Καμία! Κάποιος εδω μέσα είπε, ότι τα χρόνια περνάνε! Ακριβώς! Για αυτό το λόγο, θέλω να τα ζήσω όπως θέλω εγώ, όχι όπως τα θέλουν οι άλλοι! Όταν κάνεις ένα λάθος, είναι τρελό να κάνεις και δεύτερο! Ειδικά υπο τις υπάρχουσες συνθήκες! Αν ήμουν στη θέση όλων εκείνων των πονηρών, οι οποίοι θέλουν να κερδίσουν κάτι απο όλα αυτά τα ανθρωπάκια, και απο μένα, αλλά εγω θα τα πάρω πίσω, μη φοβάστε, θα φοβόμουν, την αντίδραση εκείνου του ενός, ο οποίος δεν συμβοβάστηκε με κανέναν και για τίποτα! Λόγου χάρη, εγώ! Όχι, κυρίες και κύριοι! Δόξα το Θεό, έχω σώας τας φρένας, ξέρω τι μου γίνεται, και ποιους έχω γύρω μου, και ειλικρινά, να σας πω κάτι; Δεν θα τους έβαζα σπίτι μου! Το γιατί, κάντε υπομονή, θα το μαθουν ορισμένοι, εν καιρό! Άλλωστε, εγω ποτέ δεν πίστεψα τίποτα και κανέναν! Δόξα το Θεό, δηλαδή! Τουλάχιστον, σε αντίθεση με κάποιους άλλους, εγω μεθαύριο θα έχω τη συνείδηση μου καθαρή, όπως την είχα εδω και χρόνια! Ξέρετε τι κάνει η συνείδηση; Μπορεί να <σκοτώσει> άνθρωπο! Αλλά ειλικρινά, δεν έχω δει κανέναν άνθρωπο ο οποίος κάνει συνέχεια κακό, να έχει συνείδηση! Θα σας πω όμως κάτι...Επειδή κάποτε, όπως σας έχω αναφέρει, παραβρέθηκα στο θάνατο ενός ανθρώπου ο οποίος έκανε πολλά λάθη στη ζωή του, εις βάρος πολλών ανθρώπων, και τελικά είχε πολύ σκληρό θάνατο, θέλω να πιστεύω ότι η Θεία Δίκη θα με δικαιώσει για πάρα πολλά, και όλοι όσοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο να μου κάνουν τη ζωή δύσκολη προ ετών μέχρι σήμερα, θα πληρώσουν! Εγω ποτέ δεν φοβήθηκα τίποτα και κανέναν, επειδή έλεγα εξ αρχής την αλήθεια! Αναρωτιέμαι όμως, όλοι οι άλλοι, πως κοιμούνται τα βράδια; 

Πιστεύω θα το έχετε διαπιστώσει αρκετοί, εδω μέσα! Πόσες φορές μιλήσατε με κάποιον, αλλά όταν τον συναντήσατε δεν ήταν αυτός που νομίζατε; Το ίδιο ισχύει, τόσο για δουλειά, όσο και για άλλα πράγματα...Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Για πιο λόγο κάποιος να πει ψέματα για το ποιόν του, αν θέλει να δημιουργήσει μια σωστή σχέση με τους γύρω του; Ούτως ή άλλως, όταν μαθευτεί το ψέμα, όλα θα αλλάξουν! Οπότε, γιατί; Αυτή είναι μια ερώτηση η οποία με προβληματίζει εδω και χρόνια, ειδικά την εποχή που είχα fb, πριν αρκετά χρόνια δηλαδή! Ξεκίνησα με την προοπτική να μιλάω μόνο με συγγενείς μου, αλλά στην πορεία μιλούσα και με <φίλους> τους οποίους διάλεγα εγώ, με βάση διάφορα στοιχεία τα οποία δημοσίευαν για τον εαυτό τους...Η αλήθεια όμως, ήταν εντελώς διαφορετική, για αυτό το λόγο δεν συνάντησα ποτέ κανέναν απο κοντά...Το διαπίστωσα μέσα απο τις συζητήσεις μας...Ακόμα και σήμερα, μετά απο τόσα χρόνια, δεν κατάλαβα το εξής...Αν υποθέσουμε ότι τα μέσα επικοινωνίας των ανθρώπων σήμερα, είναι μια αρχή για ενδιαφέρουσες γνωριμίες, για πιο  λόγο οι άνθρωποι κρύβονται; Αν δηλαδή, θέλουν όντως να γνωρίσουν ενδιαφέροντα άτομα, με τις ίδιες βλέψεις και θέλω, γιατί δεν λένε την αλήθεια για οτιδήποτε τους αφορά; Ένας απο τους σοβαρούς λόγους που το έκλεισα προ ετών, ήταν και αυτός...Εκτός όλων των άλλων, και μπορώ να σας πω, ότι είμαι πολύ καλύτερα σήμερα! Όταν πρωτοξεκίνησα να μιλάω με κάποιους ομοιδεάτες μου, δεν φανταζόμουν τη συνέχεια! Ήταν εντελώς απογοητευτική! Το ίδιο δυστυχώς συνέβη, και με όσους γνώρισα εκεί έξω...Μου τους γνώρισαν άλλοι, δηλαδή, καμία σχέση με τα θέλω μου! Αλλά, περίμενα να δω τι θα γίνει παρακάτω! Απο την πλευρά μου, η απάντηση προς όλους, ήταν, <όχι>! Και αυτό επειδή δεν ταιριάζαμε γενικώς! Και τι κάνει ένας άνθρωπος όταν βλέπει που το πάνε οριμένοι, αλλά αυτός δεν έχει καμία διάθεση να τους ακολουθήσει; Εδω σας θέλω κάβουρα! Τι θα κάνατε εσείς; Εγώ πάντως, έφυγα με τον τρόπο μου, οριστικά και αμετάκλητα! Και αυτό, δεν θα αλλάξει! Είμαι παιδί της παλιάς εποχής! Της δεκαετίας του ΄80! Σας έχω μιλήσει για αυτή τη σπουδαία εποχή! Μου λείπει πολύ, όπως και οι άνθρωποι που γνώρισα τότε! Μπορεί να ήμουν μικρή σε ηλικία, όμως, είχα απο τότε την ικανότητα να καταλαβαίνω τους ανθρώπους...Και οι καλύτεροι μου φίλοι, μέχρι σήμερα, ήταν ανάμεσα στους συμμαθητές μου...Σας ορκίζομαι, ποτέ άλλοτε, σε όλη μου τη ζωή, δεν είχα τόσο όμορφη επικοινωνία με κάποιον! Απο το 1985, μέχρι και το 1992, όλες μου οι φιλίες ήταν άψογες, και χαρισματικές! Μιλάω για φιλίες ζωής, όχι παιχνίδι για παιδάκια! Διότι, γνώρισα πολλούς ανθρώπους κατά τη διάρκεια της ζωής μου, με ελάχιστους όμως, κατάφερα να έχω ποιοτική και αξιόλογη επικοινωνία! Άλλωστε, αυτό μετράει στις μεταξύ μας σχέσεις! Έτσι δεν είναι; Η ποιότητα, όχι η ποσότητα! Ίσως για αυτό το λόγο, θυμάμαι μέχρι σήμερα ορισμένους ανθρώπους, σα να μην πέρασε μια μέρα! Επειδή ήταν όλοι τους ποιοτικοί! Άραγες, αυτό το χρόνο, θα έχω την τύχη να τους ξαναδώ; 

Γνωριστήκαμε, τη χρυσή δεκαετία

εκείνη του ΄80, με κακοκαιρία,

καθόμασταν μαζί, στο ίδιο θρανείο

μα δεν διαβάζαμε, κανένα βιβλίο!

Σε ενα χαρτάκι έγραφα τα ποιήματα μου

για να τα δώσω, στον έρωτα μου,

ήταν ο ήρωας μου, δίχως άλλο

για μένα σε όλα έπαιρνε, βαθμό μεγάλο!

Για τον Αυγουστίνο τη ζωή μου δίνω

τις αναμνήσεις μου για εκείνον δεν αφήνω,

και αν είμασταν μαζί σε λάθος εποχή

είναι για μένα, αγάπη σημαντική!

Για τον Αυγουστίνο τίποτα δεν περνάει

και η καρδιά μου, για εκείνον χτυπάει,

όλα τα αντέχω για την αγάπη μου

έσβησε για πάντα, όλα τα λάθη μου!

Και σήμερα, τι τύχη, που είμαστε μαζί

σα να μην πέρασε ούτε μέρα, επειδή,

παίξαμε οι δυο μας τον ίδιο σκοπό

σμίξαμε και πάλι με τρόπο μαγικό!

Γνωριστήκαμε μια μέρα στο σχολείο

καθίσαμε, στο ίδιο θρανείο,

χωρίς πως, και γιατί

μου έμαθε αγάπη, τι θα πει!

Περίμενα τη μέρα που θα τον ξαναδώ

και για όλα ήταν, ενα θαυμαστικό,

για εκείνον ήμουν, μαθήτρια πρώτη

έξω δεν έπεσα, για αυτόν, διότι..

Για τον Αυγουστίνο όλα ήταν σωστά

μακάρι να γύριζα και πάλι στα παλιά,

η ευαίσθητη ψυχή του ήταν αρκετή

για να τον αγαπήσω, πολύ...

Με τον Αυγουστίνο, αγάπη καρμική

γράψαμε και οι δυο, στο ίδιο χαρτί,

τίποτα δεν άλλαξε αυτά τα χρόνια

γεννηθήκαμε να είμαστε, μαζί αιώνια!

Με ρωτάς, πως, σε θυμάμαι

μετά απο τόσα χρόνια που δεν μιλάμε,

ποιος σου είπε πως, εγω ξεχνάω

το μόνο άτομο, που αγαπάω...

Με ρωτάς, γιατί, είσαι η αιτία

για τη δική μου, αδυναμία,

είναι φως φανάρι, όπως και αν το δεις

η αγάπη μου δεν ήταν, της στιγμής...

Ποτέ δεν σε ξέχασα καρδιά μου

πάντα ταξίδευες, στα όνειρα μου,

ότι και αν έκανα, ότι και αν περνούσα

εσύ ήσουν η λατρεία μου, ότι αγαπούσα...

Ποτέ δεν σε ξέχασα αγαπημένε

για το αντίθετο, ψέματα λένε,

μοναδική μου αγάπη στην παιδική ηλικία

μα δεν είμασταν μαζί, τι ειρωνία!

Με ρωτάς γιατί, εγω εσένα θέλω

με τόσους γύρω μου, φοράω βέλο,

μη σου κάνει εντύπωση, πιστή Πηνελόπη

για σένα ήμουν, στην πρώτη νιότη!

Και αν δεν ζήσαμε μαζί, δεν με χαλάει

η τόση αγάπη μας, μπροστά μας πάει,

μια φορά αγάπησα, πραγματικά

και ας έγιναν πράγματα, κωμικοτραγικά!

Ποτέ δεν σε ξέχασα αγάπη μου μεγάλη

για σένα άδειασα μια νύχτα το μπουκάλι,

νόμιζα πως, δεν θα σε ξαναδώ

όμως είσαι πάλι, καρδούλα μου, εδω!

Ποτέ δεν σε ξέχασα γλυκιέ μου ιππότη

μου πήρες το μυαλό, στη πρώτη νιότη,

μα έμελλε να γίνεις, αγάπη μιας ζωής

γιατί με σεβάστηκες, άνευ επαφής...

Τα ποιήματα, είναι γραμμένα και μελοποιημένα απο την Αντιγόνη Βλαβιανού, έτσι ονομάζομαι μετά την υιοθεσια απο τον πατέρα που με μεγάλωσε...Όπως σας έχω αναφέρει, δεν θέλω να έχω καμία απολύτως σχέση με την οικογένεια του βιολογικού μου πατέρα, ούτε θέλω πλέον να έχω το επίθετο τους για πολλούς λόγους...Και έρχομαι στο σημερινό μου θέμα, το οποίο είναι η μελοποιημένη ποίηση...Είμαι και ερασιτέχνης μουσικός εκτός των άλλων, παίζω αρμόνιο και πιάνο, όμως, δεν εχω ασχοληθεί με τη μουσική εδω και είκοσι χρόνια, απο το θάνατο τοου δεύτερου παιδιού μου...Ο παράγοντας ο οποίος με ώθησε να ξεκινήσω ξανά τις μουσικές μου αναζητήσεις, είναι, ένας άντρας η αγάπη μιας ολόκληρης ζωής, πολύ πριν τον προηγούμενο γάμο και διαζύγιο μου,  ο οποίος, με την αγάπη του μου έδωσε να καταλάβω, ότι, ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα, και είμαι πολύ ευτυχισμένη που υπάρχει στη ζωή μου! Για τον Αυγουστίνο μου λοιπόν, είμαι ξανά σε ετοιμότητα για τα καλύτερα στη ζωή μου, τα οποία κατά μεγάλο μέρος, θα είναι καλλιτεχνικά! Είναι γεγονός, οτι έχω σκοπό φέτος να ξεκινήσω και πάλι τις μουσικές μου σπουδές, και μάλιστα σε ανώτερο επίπεδο! Αυτό ήταν κάτι το οποίο ήθελα ανέκαθεν, όμως ποτέ δεν είχα την ευκαιρία για πολλούς λόγους...Έχω σκοπό λοιπόν, να πετύχω για άλλη μια φορά σε νέες βάσεις, δεδομένου ότι, είχα να πετάξω με τα <φτερά μου>, εδω και είκοσι χρόνια! Αν και προ ετών πέτυχα σε άλλους τομείς, με την επιμονή και υπομονή μου, σήμερα θέλω μόνο αυτά τα οποία μου δίνουν χαρά και με προωθούν σε κάτι καλύτερο! Στην ηλικία μου, κάποια πράγματα δεν είναι εφικτά, για αυτό θα εστιάσω μόνο σε αυτά που πραγματικά αγαπώ να ασχολούμαι! Με τον άντρα της ζωής μου λοιπόν, και με τη στήριξη της οικογένειας μου, είμαι σίγουρη, ότι, θα καταφέρω και πάλι το ανέφικτο, να ανέβω στην κορυφή της επαγγελματικής μου δραστηριότητας! Και θα σας πω και κάτι πολύ σημαντικό! Καμιά απώλεια και κανένας θάνατος, δεν πρέπει να εμποδίζει τις επιδιώξεις μας στη ζωή! Στη μνήμη των παιδιών μου λοιπόν, όπως κατάφερα να πετύχω πριν χρόνια, θα πετύχω και σήμερα, σε οτιδήποτε πραγματικά, αγαπώ! 

Δηλώνω παρούσα στο έγκλημα σου

δεν μετράω πλέον, τα σφάλματα σου,

γεννήθηκες στα έγκατα της γης

δεν θέλεις την αλήθεια, ποτέ να δεις...

Γυρνάω το χρόνο στην απραξία

σε λάθος άτομα έδωσες, αξία,

δεν δέχτηκες ποτέ σου εσυ αγάπη

έζησες μια ζωή, γεμάτη λάθη...

Ποινικό αδίκημα η απουσία σου

δεν κάθομαι να βλέπω την τιμωρία σου,

είσαι ότι ήθελες, να γίνεις

μα πάψε δικαιώματα σε όλους να δίνεις...

Ποινικό αδίκημα τα κρίματα σου

δεν έμαθες ποτέ να ακούς την καρδιά σου,

και τώρα λες πως, δεν αναγνωρίζεις

ανθρώπους που σε έμαθαν το ψέμα να ορίζεις...

Δηλώνω παρούσα σε ότι έχεις κάνει

άντρας που δεν σκέφτεται, όλα τα χάνει,

μη μου πεις μετά, ότι δεν στα είπα

κάνε ότι θες, μα θα μείνεις με τη γλύκα...

Αν με άκουγες μια φορά στο τόσο

τώρα δεν θα έπρεπε για σένα να πληρώσω,

τι δικαιολογία, άραγες θα βρεις

το πικρό ποτήρι σου, να μην πιείς...

Ποίνικο αδίκημα τα σφάλματα σου

έπαιξες και έχασες, ήρθε η σειρά σου,

μη με κοιτάξεις ποτέ με αθώο βλέμμα

λέρωσες τα χέρια σου, με <αίμα>...

Ποίνικο αδίκημα, έτσι χωρίς αιτία

να φτιάξεις σε μια μέρα, μια δυναστεία,

άραγες σκέφτηκες, ποτέ, ορθά

αναπάντητο ερώτημα, με τυρρανά...

Υ.Γ Για τους εχθρούς μου...

Όσο ζει, κανείς, συνειδητοποιεί

πως μόνο μια φορά αγαπάει,

τριγύρω, χίλιοι πειρασμοί

μα δεν ξενοκοιτάει,

μπορεί για λόγους προβολής

να χρειάζεται το πλήθος,

μα η αρχή μιας αφορμής

δείχνει το ήθος...

Η δικιά μου υπογραφή

έχει το όνομα σου,

δήλωση υπεύθυνη είναι αυτή

πυξίδα στην καρδιά σου,

η δικιά μου υπογραφή

σε ότι σου έχω γράψει,

ανεξίτιλη πηγή

γλώσσες θα υποτάξει!

Χρόνια περίμενα λοιπόν

να ανοίξεις την πόρτα,

μπορεί να ήσουνα απόν

μα έγινες, νότα,

για χάρη σου έπαιξα εγώ

απ΄την αρχή, μπαλάντα,

στίχοι που λέγαν σ΄αγαπώ

γνωστοί, στα σαράντα!

Τι και αν είμαι σήμερα

εγω σαρανταπέντε,

ήρθες εσύ ανήμερα

εδω, στο παραπέντε,

τι και αν τόσα σ΄αγαπώ

στα΄γραψα πριν χρόνια,

εγω για σένα ήμουν εδω

να σ΄αγαπώ, αιώνια...

Η δικιά μου υπογραφή

έχει το όνομα σου,

και αν δεν υπήρξε αφορμή

να μπω στα όνειρα σου,

σήμερα είμαστε μαζί

εντελώς, τυχαία,

ακόμα δεν είδες στη ζωή

του κόσμου τα ωραία...

Δεν μου φτάνει μια ζωή να σου λέω

τι, σημαίνεις για μένα,

στα κύματα του Δουνάβεως πλέω

μα τίποτα δεν κάνω εσκεμμένα,

δεν γεννηθήκαμε για να χαθούμε εμείς

ακόμα και ο Θεός το ξέρει,

είσαι το άλλο μισό μιας ζωής

που η μοίρα μου έχει φέρει...

Σ΄αγαπώ πολύ

δεν είναι καθόλου αστείο,

πως είσαι η αφορμή

για της αγάπης το βραβείο...

Σ΄αγαπώ πολύ

με μια αγάπη που δεν πεθαίνει,

σημάδι πως εσύ

είσαι μια ιστορία που μένει...

Δεν ξέρω πως αλλιώς να στο πω

πως όλα είναι γραμμένα,

δεν υπάρχει αγάπης ηχώ

γιατί είναι τυπωμένα,

γράμματα γεμάτα σ΄αγαπώ

που μείναν στα θρανεία,

δεν έφυγε το μελάνι απ΄το στυλό

έγιναν ταινία...

Σ΄αγαπώ πολύ

όπως την πρώτη φορά,

που σε είδα, εκεί

πρώτο στη σειρά,

εγω έλεγα το μάθημα

κοιτάζοντας εσένα,

και σου έγιναν πάθημα

της μοίρας τα γραμμένα...

Δεν μου φτάνει μια ζωή καρδιά μου

να σου λέω σ΄αγαπώ,

νικητές στον πόλεμο ομορφιά μου

είμαστε, εσύ και εγώ,

το μόνο όπλο για τη μάχη

ήταν η αγάπη μας,

έδειξε πως υπάρχει

διέξοδο στα πάθη μας...

Και τι έγινε που πέρασαν τα χρόνια

τίποτα δεν έχει αλλάξει,

το δώρο του χρόνου, με συμπόνια

για ότι εμείς, έχουμε χάσει,

γυρνάω το κλειδί στα περασμένα

και σε βλέπω μπροστά μου,

και αν όλα γύρω γερασμένα

είσαι ο ίδιος, έρωτα μου...

Θέλω για πάντα να είσαι εδω

όπως είμασταν τότε, μαζί,

και δεν είναι μυστικό

πως είχαμε μια προοπτική,

και αν μας χώρισε η μοίρα

οι σκέψεις μας στην ίδια θέση,

και ας γευτήκαμε αλμύρα

μια και μπήκαν άλλοι στη μέση...

Θέλω για πάντα να είσαι εδω

γιατί ταιριάζουμε εμείς,

τα δικά μας σ΄αγαπώ

δεν ήταν λάθος της εποχής,

θυμάμαι τρέχαμε μαζί

κόντρα σε ξένους δρόμους,

ήμουν και ήσουνα εσύ

φωνή στους ίδους τόνους...

Και τι έγινε που πέρασαν τα χρόνια

τίποτα δεν έχει αλλάξει,

απλά ήρθαν στα μαλλιά τα χιόνια

και οι ρυτίδες τα πάντα έχουν χαράξει,

μα η καρδιά σου και η καρδιά μου

χτυπούν στον ίδιο ρυθμό,

ήρθες και έμεινες στα όνειρα μου

με ενα, <ακόμα σ΄αγαπώ>...

Το λέει το ένστικτο μου! Ήρθε η ώρα για πολλές και αξιόλογες αλλαγές! Καιρός ήταν! Μετά απο τόσα χρόνια παρακμής, ήρθε η ώρα της ανάκαμψης! Όχι βέβαια στο χώρο στον οποίο βρίσκομαι, ούτε με τα άτομα με τα οποία αναγκαστικά και μόνο, συνυπάρχω! Όπως έχω πει και σε προηγούμενα post μου, όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, και σίγουρα δεν είναι ο προφανής λόγος! Όλα όσα έγιναν, συνέβησαν, επειδή έπρεπε να μάθω εγώ, πράγματα τα οποία δεν γνώριζα, και να αποφασίσω να βγάλω απο τη ζωή μου οριστικά και αμετάκλητα, πρόσωπα, για τα οποία γνώριζα ελάχιστα, όμως δεν ήξερα, τι άλλο είχαν κάνει! Οπότε, τίποτα δεν είναι τυχαίο! Και όσον αφορά τη <δουλειά μου> ειλικρινά, δεν μου καίγεται καρφάκι, επειδή ήξερα τα πράγματα όπως πραγματικά ήταν εξ αρχής, όχι όπως τα παρουσίαζαν ορισμένοι! Αυτό σημαίνει φυσικά, ότι, θα εξακολουθήσω να πηγαίνω στο <τσίρκο> για χάρη αγαπημένων προσώπων της οικογένειας μου και μόνο, αλλά τη ζωή μου απο δω και πέρα, θα τη ζήσω όπως θέλω εγώ! Και πολύ άργησα! Και κάθε μέρα που περνάει, σκέφτομαι ότι πράγματι έχασα πολύ χρόνο σε ανούσιες καταστάσεις και άχρηστους ανθρώπους...Αλλά, υπάρχει και το αλλά! Κάθε εμπόδιο για καλό, αλλά για μένα, θα είναι πάρα πολύ καλό! Η αλήθεια είναι, ότι, βαρέθηκα να περιμένω για κατι που ουσιαστικά δεν υπάρχει, για αυτό το λόγο η συμπεριφορά μου απέναντι σε κάποιους δεν θα αλλάξει, δεδομένου, ότι, τώρα ξέρω και τα υπόλοιπα τα οποία μου έκρυβαν, οπότε, δεν υπάρχει λόγος να μάθω κάτι άλλο! Τι περιμένει ένας άνθρωπος, μια γυναίκα σαν εμένα, στην ηλικία μου; Να περάσει καλά την υπόλοιπη ζωή του! Και αυτό ακριβώς, θέλω! Για να περάσω όμως καλά, πρέπει να αποβάλλω απο πάνω μου ανθρώπους και καταστάσεις που δεν είχαν ούτε έχουν κάτι να μου προσφέρουν! Και απλά, ήθελαν κάτι απο μένα! Αντίθετα, δίπλα μου θα είναι μόνο οι δυναμικοί και ευαίσθητοι άνθρωποι, οι οποίοι μου απέδειξαν με κάθε τρόπο, ότι αξίζουν να τους έχω στη ζωή μου! Και υπάρχει μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια στην όλη ιστορία! Όπως εμένα δεν μου αρέσει να ανακατεύομαι στη ζωή των άλλων, κοινώς, αδιαφορώ, τα ίδια περιμένω και απο τους άλλους γύρω μου! Να με αφήσουν ήσυχη επιτέλους! Διότι, τίποτα απο όσα σχεδιάζουν δεν θα συμβεί, επειδή δεν θέλω εγώ! Αυτό φυσικά, θα το καταλάβουν εν καιρό, ορισμένοι! Μέχρι τότε, δυστυχώς, θα εξακολουθήσω να παρακολουθώ το <τσίρκο>, αλλά και να κρατάω σημειώσεις για παν ενδεχόμενο! Καλά, αυτές δεν θα χρειαστούν, διότι έχω μνήμη ελέφαντα, όπως έχω πει, αλλά μόνο για ανθρώπους και καταστάσεις στα οποία έδωσα σημασία! Πολύ σημαντικό αυτό! Δεδομένου όμως, ότι συνεχίζονται κάποιες παράλογες καταστάσεις, αναγκάζομαι να <προσέχω> περισσότερο, να <ακούω>, να <βλέπω>, και να καταγράφω με κάποιους τρόπους τα πάντα...Κάτι το οποίο δεν θα έκανα υπο φυσιολογικές συνθήκες, αν ήμουν με τα σωστά άτομα στο σωστό τόπο και χρόνο! Ελάχιστοι, είναι σαν και μένα! Και τους ευχαριστώ για αυτό! Αυτή η χρονιά λοιπόν, όσον αφορά σημαντικούς τομείς της ζωής μου, θα είναι υπέροχη! Διότι, με τους σωστούς χειρισμούς, όλα θα πάνε καλά, και για μένα, και για τους φίλους μου! Ξέρουν ποιοι είναι, δεν χρειάζονται συστάσεις! Άλλωστε, ανέκαθεν καταλαβαινόμασταν...Υπάρχει κάτι, το οποίο θα επισκιάσει όλα τα κακώς κείμενα...Και αυτό είναι η αγάπη! Όταν υπάρχει αγάπη, όλα είναι δυνατά! Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι μπορώ να αγαπήσω τους εχθρούς μου, ειδικά εφόσον ξέρω τι έκαναν εις βάρος μου...Εννοώ την αγάπη ανάμεσα σε γνωστούς, φίλους και συγγενείς, μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού...Αλλά να σας πω κάτι; Εγώ είμαι άνθρωπος που προχωράει γενικώς στη ζωή του! Και όλα όσα κατάφερα, όπως έχω πει, τα κατόρθωσα πριν πολλά χρόνια! Και θέλω και άλλα ακόμα να πετύχω! Και θα πετύχω! Σιγά σιγά όμως! Δεν βιάζομαι! Άλλωστε, τώρα ξεκίνησε η χρονιά...Και έχοντας το Θεό δίπλα μου, είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά!!!