Για όσους δεν το γνωρίζουν, μπορεί ένας άνθρωπος, να έχει φτιάξει ενα fb, το οποίο όμως, να απενεργοποιηθεί μετά απο αρκετό καιρό απουσίας. Εν το μεταξύ όμως, οποιοσδήποτε μπορεί να κλέψει φωτογραφίες σας, ή άλλα προσωπικά στοιχεία, τα οποία αναγράφονται στο προφίλ σας, και να δημιουργήσει άλλο fb εν αγνοία σας. Αυτό φυσικά δεν θα το μάθετε, αν δεν σας ενημερώσει κάποιος! Υπάρχει περίπτωση όμως, στο συγκεκριμένο fb που έκλεισε, να μην είχατε δώσει τηλέφωνο, και να το δείτε ξαφνικά κάπου, ενώ εσείς δεν έχετε καμία πρόσβαση! Υπάρχει πιθανότητα δηλαδή, να έφτιαξε fb κάποιος που σας γνωρίζει, και γνωρίζει και το τηλέφωνο σας, με αποτέλεσμα, να σας ενοχλούν διάφοροι άγνωστοι. Εσείς, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι, είτε να αλλάξετε τηλέφωνο, είτε να το καταγγείλετε στην αστυνομία, ώστε να διαπιστωθεί ότι το προφίλ εκείνο είναι πλαστό, και το χρησιμοποιούν άλλοι, για τους δικούς τους λόγους! Επειδή είναι πολύ δύσκολο να βρείτε κάτι στο ίντερνετ, είναι καλύτερα να ειδοποιήσετε γνωστούς και φίλους, έτσι ώστε, αν πέσει κάτι στην αντίληψη τους, να σας ενημερώσουν! Θέτω την προσοχή σας επίσης στο γεγονός, ότι μπορεί να χακάρουν το λογαριασμό σας στο υπάρχον σας fb, με αποτέλεσμα, ενώ εσείς το κλείνετε κάποια ώρα, να το βρίσκεται ανοικτό την επόμενη μέρα στο κινητό σας για παράδειγμα, ενώ δεν το έχετε ενεργοποιήσει εκεί! Το πρόβλημα είναι το εξής! Για οτιδήποτε συμβεί, εσείς δεν θα έχετε ιδέα, αν δεν σας ειδοποιήσει κάποιος! Το σωστό είναι να σας το πουν, ώστε να ξέρετε τι να κάνετε! Λάβετε τα μέτρα σας λοιπόν, και να ξερετε, ότι κατα τη διάρκεια μιας συζήτησης υποτίθεται πριβέ, αν θέλει κάποιος, προσθέτει πολλά άτομα στη συγκεκριμένη συζήτηση. Όταν διαπιστώσετε κάτι τέτοιο, απλά, διαγράψτε το προφίλ σας, ή κάντε οτιδήποτε δυνατό, ώστε να αποφύγετε παρόμοια δυσάρεστα περιστατικά στο μέλλον! Να΄στε καλά, και δώστε προσοχή στη λεπτομέρεια!

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι, όταν κάποιος κάνει ενα κακό, αποφεύγει να κοιτάξει στα μάτια, αυτόν τον οποίο αδίκησε...Δεν είναι τυχαίο, πως όταν μαθευτεί η αλήθεια, όλα κόβονται αυτόματα, το γέλιο αυτού που αδίκησε, και πλανιέται στον αέρα μια αύρα...τύψεων...Η οποία δεν περνά απαρατήρητη απο κανένα! Αν και κάποτε όλα θα βγουν στην επιφάνεια, είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, ορισμένοι συνεχίζουν να υποσκάπτουν, να κλέβουν, να πατάνε επι πτωμάτων για να κερδίσουν κάτι...Και όμως, δεν μπορούν να κρυφτούν, απο κανένα, ούτε καν απο τον ίδιο τους τον εαυτό...Θα ζουν μέχρι τα τελευταία τους με τύψεις...Και πιστέψτε με, αυτό είναι πολύ χειρότερο απο οποιαδήποτε άλλη τιμωρία...Υπάρχει βέβαια και η Θεία Δίκη...Ναι, υπάρχει...Η οποία έρχεται σε ανύποπτη στιγμή, να δικαιώσει τον αδικημένο...Αλλά ίσως τη στιγμή που θα έρθει, να μην τη χρειάζεται πλέον ο αδικημένος, επειδή θα έχει προχωρήσει στη ζωή...Ωστόσο, ενα είναι σίγουρο...Ποτέ δεν θα κοιτάξει στα μάτια αυτόν που αδίκησε...

Όλοι μιλούν για κάποιον που έχασαν, ή για κάποιον που άκουσαν ότι έχασε ενα αγαπημένο του πρόσωπο, χωρίς ωστόσο να αναρωτηθούν, αν και ο απέναντι τους, έχει περάσει κάτι ανάλογο. Χωρίς να θέλουν να ακούσουν την κατάθεση ψυχής του, για τον άνθρωπο που έχασε...Εστιάζουν μόνο στο δικό τους πόνο, λέγοντας, εγώ είμαι σε χειρότερη μοίρα, κανείς άλλος...Και δίνουν άπειρα παραδείγματα για αυτό, νομίζοντας ότι όντως είναι στη χειρότερη μοίρα...Αποζημειώνονται μάλιστα απο το κράτος, είτε ηθικά, είτε υλικά...Χωρίς να κάνουν την παραμικρή κίνηση να ακούσουν εκείνον που δεν μιλά, παρά μόνο ακούει...Εκείνον που ίσως και να έχει περάσει τα ίδια ή και χειρότερα απο εκείνους...Αλλά δεν αποζημειώθηκε ποτέ απο κανένα...Και σα να μην έφτανε αυτό, γίνεται περίγελος των όλων, διότι λέει την αλήθεια...Μια αλήθεια που δεν ακούστηκε ποτέ...Για προσωπικό όφελος τρίτων...Ως πότε όμως; Ως πότε αυτοί που ξέρουν θα σιωπούν; Ως πότε οποιαδήποτε αποζημείωση θα πηγαίνει σε λάθος χέρια; Ως πότε θα κρύβονται όλοι πίσω απο το δάχτυλο τους, επειδή τα έκαναν μούσκεμα εις βάρος κάποιου άλλου; Εκείνου, που ποτέ δεν εισακούστηκε; Παρά μόνο απο το Θεό; Ως πότε; Ως πότε θα παίζουν θέατρο για να καλύψουν την αλήθεια; Και γιατί σιωπούν, όλοι όσοι ξέρουν; Μήπως θα έπρεπε αυτό, να προβληματίσει το κράτος;Και γιατί όχι, και αυτούς που ψάχνουν την αλήθεια;

Όταν βιώνουμε μια αδικία, συνήθως αναρωτιόμαστε, μα γιατί να συμβεί αυτό σε μένα, και όχι σε κάποιον άλλο, γιατί τα περισσότερα συμβαίνουν στους καλούς ανθρώπους και όχι στους χειρότερους, γιατί δεν υπάρχει δικαιοσύνη γενικά σε αυτή τη ζωή και στην άλλη...Και όμως, για όλα υπάρχει εξήγηση, και ας μην <βλέπουμε> εκείνη την ώρα, και ας μην <ακούμε>...Ίσως, υποσυνείδητα, κάποιος να θέλει να μας πει κάτι με όλα αυτά που γίνονται, απλά, τη δεδομένη στιγμή, εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε...Ο πόνος, μας κάνει να μη σκεφτόμαστε καθαρά, και η ψυχή μας ματωμένη απο το κάθε είδους χτύπημα, είτε σκληραίνει, αφήνοντας στους άλλους το μήνημα, μη με πλησιάζεις γιατί θα την πληρώσεις εσύ, είτε, μαλακώνει, κάνοντας  μας ευάλωτους, απέναντι στο κάθε γεγονός...Γιατί όμως, τελικά, να συμβαίνουν όλα τα στραβά και οι αδικίες ειδικά σε μας; Αυτό το ερώτημα, εδω και χρόνια δεν απαντήθηκε ποτέ απο κανένα, γιατί όλοι μας, δεν μπορούμε να διαπιστώσουμε τα κρυφά μηνύματα κάποιου γεγονότος...Για παράδειγμα, γιατί εγω να χάσω τα παιδιά μου, και ο Θεός να τα δώσει σε ανθρώπους οι οποίοι δεν αξίζουν; Γιατί εγώ να χάσω τη δουλειά μου, και να την πάρει κάποιος άλλος, λιγότερο ικανός απο μένα; Γιατί εγώ να πάθω όλα τα δεινά του κόσμου, και ο χειρότερος εγκληματίας να είναι ακόμα ελεύθερος; Είναι τα συνηθέστερα ερωτήματα αδικημένων ανθρώπων...Όταν όλα περνούν, όταν έχει γίνει το κακό, και καθόμαστε ήσυχοι σε μια γωνιά με ενα φλιτζάνι καφέ να σκεφτούμε, όλα τα γιατί, τότε είναι που πέρνουμε και όλες τις απαντήσεις, και μάλιστα, πολλές φορές, έρχονται, όταν δεν τις χρειαζόμαστε πλέον...Ένας άνθρωπος χάνει τα παιδιά του, ίσως επειδή ο Θεός <είδε>, ότι τη δεδομένη στιγμή, δεν έπρεπε να γίνει γονιός, είτε λόγο ανωριμότητας, είτε λόγο φτώχιας, είτε λόγο αρρώστιας, Ένας άλλος άνθρωπος, χάνει τα παιδιά του, όταν τα έχει ήδη ζήσει, αλλά ο πόνος είναι ίδιος με την πρώτη περίπτωση, επειδή το παιδί είναι αναντικατάστατο, και όσα παιδιά και αν υπάρξουν στη ζωή μας, αυτά που χάθηκαν θα είναι τα πιο πολύτιμα...Σκεπτόμενος λοιπόν ένας άνθρωπος το γιατί συνέβη αυτό, βλέπει τα πάντα, σαν μέσα απο μια χαραμάδα απο κάποιο παράθυρο, να μπαίνουν όλες οι απαντήσεις μαζί, αλλά και η ελπίδα ότι θα συμβεί κάτι καλό...Άλλοι μετά απο μια απώλεια προχωρούν στη ζωή τους με χίλιους τρόπους, και άλλοι τους πέρνει απο κάτω η ζωή και παρατάνε τους πάντες και τα πάντα, καταδικάζοντας τον εαυτό τους σε ενα μόνιμο κώμα...Λάθος τρόπος, αλλά δυστυχώς αυτό κάνουν οι λιγότερο δυνατοί άνθρωποι. Και όμως, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε έτσι, αντίθετα, να προχωράμε...Υπάρχουν άνθρωποι που όπως είπα, προχωρούν με κάθε τρόπο, αφήνοντας τη μοίρα τους στα χέρια του θεού...Και αποδικνείεται τελικά, ότι έκαναν πολύ καλά, διότι έρχεται μια μέρα που νικητές πλέον της ζωής, απολαμβάνουν τα ηθικά και υλικά οφέλη...Στη επόμενη περίπτωση απώλειας δουλειάς, και αυτό συμβαίνει, επειδή είτε θα βρεθεί καλύτερη δουλειά, είτε κάτι άλλο, πάντως κανείς δεν χάνεται, ειδικά αν έχει αξία, μια μέρα όλα θα πάρουν το δρόμο τους...Όσο λοιπόν δεν έχουμε δουλειά, διαβάζουμε, μαθαίνουμε, σπουδάζουμε, γενικώς προχωράμε, μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο, γιατί πολλές φορές, όταν συναντάμε εμπόδια είναι για το καλό μας! Και αποδικνύεται τελικά, ότι ναι, έτσι έπρεπε να γίνει, ναι, έγινε για καλό! Όσο για την τελευταία ερώτηση, γιατί όλα τα δεινά σε μένα, και σε αυτό υπάρχει απάντηση, είτε επειδή πληρώνουμε τα λάθη άλλων, είτε επειδή πρέπει να δοκιμαστούμε, πριν ανοίξει ο δρόμος για κάτι πολύ καλύτερο...Και συνήθως δεν δοκιμάζονται οι φαινομενικά αδύνατοι, αλλά οι δυνατοί, ίσως επειδή κατά βάθος, ξέρουν ότι ια μέρα θα τα ξεπεράσουν όλα, και θα βγουν νικητές σε όλα....Έτσι λοιπόν...Για όλα υπάρχει λόγος...Δεν παντρευτήκαμε την αγάπη μας, αλλά κάποια άλλη, δεν είπαμε ποτέ σε κάποιον σ΄αγαπώ, και δεν το έμαθε ποτέ απο κανένα, δεν γίναμε πλούσιοι, αλλά μας πήραν τα κεκτημένα μας άλλοι. Και για αυτά υπάρχει απάντηση...Η αγάπη έρχεται λένε μια φορά, μπορεί όμως η επόμενη να είναι πιο δυνατή, και να κρατήσει και περισσότερο. Μπορεί να ταιριάζουμε περισσότερο, μπορεί να αντέχει σε όλα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι που δεν θα απολαμβάναμε στην πρώτη ευκαιρία. Και αν δεν είπαμε σε κάποιον σ΄αγαπώ, ήταν, είτε επειδή δεν το άξιζε να το ακούσει, είτε επειδή λόγο δειλίας γυρίσαμε το κεφάλι και προχωρήσαμε, αλλά τελικά και πάλι αποδείχτηκε ότι πράξαμε σωστά. Και αυτό επειδή βρέθηκε κάποιος να το αξίζει περισσότερο, και αυτός ο κάποιος, είναι αυτός που έκανε τα πάντα για μας! Οπότε αξίζει την αγάπη μας, και οτιδήποτε άλλο απο μας! Δεν γίναμε πλούσιοι, μας πήραν τα πάντα, μείναμε στο άσσο...Ε, και; Ποτέ δεν είπε κάποιος, ότι επειδή χάθηκε κάτι, δεν αναπληρώνεται απο κάτι άλλο. Και αυτό συμβαίνει μόνο για τα υλικά πράγματα...Μπορεί μια μέρα, να γίνουμε πιο πλούσιοι απο ότι είμασταν, αν βάλουμε το μυαλό να δουλέψει, και κυρίως, αν δουλέψουμε τίμια! Διότι, όπως έχει αποδειχτεί, χωρίς μυαλό μπορεί να χάσεις και όσα απέκτησες, όσο μπορείς όμως να σκέφτεσαι, κερδίζεις έδαφος για παρακάτω, αλλά και για πιο πολλά πλούτη, μακροπρόθεσμα! Για αυτό λοιπόν, μη λυπάσαι για κάτι που δεν πήρες τη δεδομένη στιγμή, γιατί και ο άλλος που τα πήρε απο σένα, δεν θα τα χαρεί...Ή, θα τα χάσει όπως ακριβώς τα κέρδισε...Έτσι λοιπόν, φτάνουμε το λογικό συμπέρασμα, ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο...Και μια μέρα παίρνουμε όλες τις απαντήσεις...Αυτό που πρέπει να κάνουμε μέχρι τότε, είναι, να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να συνεχίσουμε να προχωράμε στη ζωή...Άλλωστε, ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα! Όταν χάσεις κάτι ή κάποιον, κλάψε, με όλη τη δύναμη της ψυχής σου...Αλλα μετά, σκούπησε τα δάκρυα και προχώρα! Αυτό είναι το σημαντικό! Να προχωρήσεις! Αν το κάνεις αυτό, έχεις κερδίσει! Και μια μέρα, πίστεψε με, θα κοιταχτείς στον καθρέφτη και θα πεις...Ζωή, σε νίκησα, τώρα θα ζήσω και εγώ...Ζωή, ήρθε η ώρα και για μένα...Και θα σηκώσεις το βλέμμα ψηλά, και θα πεις, σε ευχαριστώ Θεέ μου! Σε ευχαριστώ για όλα! Γιατί πήρα το πολυτιμότερο μάθημα που μπορούσες να μου δώσεις...Αξίζω περισσότερο απο όλα τα σκουπίδια που γνώρισα στη ζωή...Και ότι αξίζει, δεν χάνεται...

Δεν είναι λίγες οι φορές, που παρατηρούμε διάφορα γεγονότα, μόνο και μόνο για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι κρύβεται πίσω απο αυτά. Το θέμα είναι, όταν το καταλάβουμε, τι γίνεται...Συνήθως, είτε τα προσπερνάμε επειδή έχουμε ήδη προχωρήσει στη ζωή, οπότε απλά δεν μας ενδιαφέρουν σαν γεγονότα, είτε, αν παραγίνει το κακό, κάνουμε μια ωραία καταγγελία στον εισαγγελέα και τελειώνει η υπόθεση...Ας σταθούμε προς το παρόν στην πρώτη περίπτωση, η οποία είναι ωραίο θέμα για συζήτηση, και πολύ θα ήθελα τη γνώμη σας. Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι επιστρέφει κάποιο άτομο απο το παρελθόν, ή μια κατάσταση. Αλλά εμάς δεν μας ενδιαφέρει καθόλου! Δεχόμαστε να γίνουμε απλοί παρατηρητές, προκειμένου να δούμε, τι θέλει αυτό το άτομο απο μας, ή τι θέλουν κάποιοι άλλοι και ξετυλίγουν μια υπόθεση. Σκοπός είναι, απλά, να μάθουμε. Εγώ προσωπικά, με το παρελθόν κάθε είδους, έχω τελειώσει προ ετών...Και αυτό το ορκίζομαι στα πεθαμένα μου, για να το κάνω πιο λιανά. Επειδή όμως, είχα την περιέργεια να μάθω κάποια πράγματα, για αυτό το λόγο και έκανα υπομονή μέχρι σήμερα, προκειμένου να δω τι θα κάνω στο εξής. Η απόφαση του παρελθόντος, δεν άλλαξε, ούτε και θα αλλάξει, όσον αφορά, ανθρώπους και γεγονότα. Ίσα ίσα, κάποιοι άνθρωποι έπεσαν πολύ στα μάτια μου, και δεν σηκώνονται με τίποτα! Το θέμα είναι, τι κάνω, όταν αυτός ο άνθρωπος συνεχίζει να με ενοχλεί με διάφορους τρόπους, ενώ εγώ δεν θέλω καμιά σχέση μαζί του. Και μπορεί να συνεχιστεί αυτό, επειδή εγω μένω απαθέστατη. Πως αλλιώς, άλλωστε, εφόσον δεν με ενδιαφέρει; Και όσον αφορά το άλλο θέμα, δηλαδή, αν κάποιοι επαναφέρουν στον ορίζοντα ενα παλιό γεγονός το οποίο εγώ έχω ξεχάσει, και τους δίνω να καταλάβουν ότι δεν με ενδιαφέρει πλέον, τι πρέπει να κάνω προκειμένου να σταματήσουν την όλη ιστορία; Επειδή το πρόβλημα είναι σοβαρό και χρήζει μεγάλης προσοχής και συζήτησης, θα ήθελα τη γνώμη σας. Διότι, όταν το παρελθόν, κάθε είδους έχει <πεθάνει> κυριολεκτικά και μεταφορικά, κανείς δεν έχει δικαίωμα να το επαναφέρει...Και ειλικρινά, σκέφτομαι πολύ σοβαρά να φτάσω μέχρι τον εισαγγελέα...

Ποιον να βρω σαν και σένα

ποτέ κανείς δεν θα είναι σαν και σένα...

Είναι δυνατόν, να πέσει το φεγγάρι στη γή;

Είναι δυνατόν, να χαθεί ο ήλιος για πάντα;

Έτσι και εγώ, δεν πρόκειται να σε ξεχάσω...

Τι και αν πέρασαν τόσα χρόνια

τι και αν έχουμε διαφορετικές ζωές...

Και στη στερνή μου πνοή, εσένα θα φωνάξω

γιατί το όνομα σου, ήταν βάλσαμο στις πληγές μου...

Και αν ποτέ δεν σε ξαναδώ

αγάπη μου, θα ΄θελα μια μέρα να μάθεις

πόσο σε αγάπησα στα νιάτα μας...

Πόσα όνειρα έκανα, που δεν πραγματοποιήθηκαν

και δεν θα πραγματοποιηθούν...

Για κάποιους, η γνωριμία μας ήταν κάτι παιδιάστικο

είναι επειδή, δεν ήταν ικανοί να αγαπήσουν...

Ξέρεις τι αγάπησα σε σένα;

Το χαρακτήρα σου...

Ήταν ίδιος με τον δικό μου...

Και αν είμασταν μαζί, δεν θα χωρίζαμε ποτέ...

Τι και αν πέρασαν χρόνια...

Ακόμα σ΄αγαπώ...

Και αν μου δινόταν η ευκαιρία να σε δω

θα στο έλεγα...

Ότι δεν σου είπα τότε

θα στο έλεγα τώρα...

Σ΄αγαπώ...Σ΄αγαπώ...Σ΄αγαπώ...

Περνούν οι μήνες, τα χρόνια και όμως

είναι σα να είναι μόλις χτες...

Που ξημεροβραδιαζόμουν γράφοντας ποιήματα για σένα

σε ενα δωμάτιο,μόνη...

Κρίμα...

Δεν το έμαθες ποτέ...

Αν είχα μια ευκαιρία σήμερα

θα σου έλεγα, σ΄αγαπώ...

Ήσουν δεν ήσουν μαζί μου...

Και αυτό το σ΄αγαπώ

είμαι σίγουρη θα το κρατούσες

πολύτιμο φυλαχτό...