Δεν γίνεται να αλλάξεις τα συμβάντα

στη μνήμη σου θα μείνουν, για πάντα,

δεν γίνεται να διαγράψεις ότι έγινε

μόνο να εστιάσεις, σε ότι έμεινε...

Το παρελθόν δεν ήταν ποτέ παρόν

ότι αγάπησες, ήταν απόν,

για αυτό δεν αξίζει να προσπαθείς

για κάτι που λείπει, να θυσιαστείς...

Μια στιγμή απο τη ζωή σου

αξίζει να θυμάσαι, πριν την καταστροφή σου,

αν δεν άκουγες ποτέ την καρδιά

θα ήσουν σήμερα, με όλα τα καλά...

Μια στιγμή απο τη ζωή σου

έμελλε να γράψει ιστορία στην παρακμή σου,

αν άκουγες, τότε τη λογική

το όνειρο σου θα είχε, μια προοπτική...

Δεν γίνεται να αλλάξεις της μοίρας τα γραμμένα

ούτε να ξεσπάς, σε άλλους τα σπασμένα,

ότι έγινε έγινε, δεν υπάρχει επιστροφή

βάλτο στο μυαλό σου, κάνε μεταβολή...

Διώξε τους εφιάλτες σου, πάθε αμνησία

να ζητάς κάτι που δεν γίνεται, είναι ειρωνία,

κοίτα μπροστά, μια καινούρια ζωή

ήρθε να σε βάλει, στο παιχνίδι απ΄την αρχή...

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός, ότι αν αφήσεις κάτι ή κάποιον για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, το ξεχνάς ή σε ξεχνάει, αντίστοιχα! Δυστυχώς, ποτέ δεν φροντίζουμε όταν έχουμε κάτι, να το θέσουμε σε γερές βάσεις, έτσι ώστε να μη γκρεμιστεί με την πρώτη ευκαιρία! Όλοι νομίζουμε, πως τίποτα δεν θα αλλάξει, επειδή το κατέχουμε απόλυτα και αποφασιστικά! Τι γίνεται όμως, αν συμβεί το αντίθετο; Μένουμε μεταίωροι, να παρατηρούμε άλλη μια απώλεια, ή προσπαθούμε να το κατακτήσουμε ξανά, αν όχι με τον ίδιο τρόπο, με άλλο τρόπο; Οι στατιστικές λένε, ότι, όσον αφορά ανθρώπους δραστήριους και επιμελείς σε ότι κάνουν, συνήθως, ακόμα και αν αφήσουν κάτι ή κάποιον, δεν σημαίνει, ότι δεν θα το κατακτήσουν και πάλι, σε νέες βάσεις και προοπτικές! Το αντίθετο φυσικά συμβαίνει, όταν οι άνθρωποι είναι μίζεροι και απαισιόδοξοι! Εγώ θα σταθώ στους δυναμικούς, οι οποίοι πάντα, αργά ή γρήγορα, πετυχαίνουν το στόχο τους, έστω και αργά! Βασικά, ποτέ δεν είναι αργά, ειδικά, όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους γεννημένους για την επιτυχία, αλλά, κάποια στιγμή της ζωής τους, αναγκάστηκαν να πάρουν διαφορετικό δρόμο! Οπότε, μπορεί να ισχύει πως, ότι αφήσεις σε αφήνει, όπως ακριβώς ισχύει και το γεγονός, ποτέ δεν είναι αργά να ξαναχτίσεις απο την αρχή! Οτιδήποτε αφορά κάτι που αγαπάς πραγματικά, δεν χάνεται στο πέρασμα του χρόνου! Η μνήμη μπορεί να εξασθενεί σε κάποιες περιπτώσεις, όμως, με την πρώτη ευκαιρία επανέρχεται δριμύτερη, οπότε η επιτυχία είναι σίγουρη! Συν το γεγονός, ότι οι νέες βάσεις, θα είναι πιο γερές απο τις προηγούμενες, έτσι ώστε να μη χρειαστεί να αφήσεις κάτι ξανά! Συνεπώς, τολμήστε, χωρίς φόβο και πάθος! Τολμήστε, γιατί όταν κάτι αξίζει, του αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία! Και αυτό ισχύει για όλα στη ζωή! Ότι αφήσεις σε αφήνει, μόνο όταν δεν έχει γερές βάσεις...

Μην απορείς όταν εγώ γελάω με ορισμένους

ανέκαθεν γυρνούσα, την πλάτη σε ηττημένους,

αληθινή ήμουν εγώ, μπροστά σε κάτι άλλους

που νόμιζαν θα δοκίμαζαν, δρόμους μεγάλους!

Στα μάτια μου ήταν όλοι τους, χαμηλά πεσμένοι

όταν ζούσαν τη ζωή, τη δική μου, κλεμμένη...

Χωρίς τα φόντα έτρεχαν να μου πάρουν τα πάντα

μα εγώ δεν συμβιβάστηκα με εκείνα τα συμβάντα!

Γιατί να δώσω σημασία, σε μίζερα ανθρωπάκια

που νόμιζαν πως κέρδισαν κάτι με ψεματάκια;

Γιατί να δώσω σημασία, σε ανθρώπους χωρίς αξία

που πόνταραν στης κόλασης την υποκρισία;

Γιατί να λυπηθώ και να μην τιμωρήσω

όσους με ανάγκασαν λάθος ζωή να ζήσω;

Γιατί να κάνω τα στραβά μάτια ενω μπορώ

να σημειώσω τα πάντα, και να δικαιωθώ;

Μην απορείς όταν εμένα, καρφάκι δεν μου καίγεται

αν γύρω μου το τοπίο φλέγεται...

Δεν ήρθα στη ζωή για να μείνω πίσω

όταν έχω στα χέρια μου τα φόντα να ευτυχίσω...

Τίποτα, στο λόγο μου, δεν με κάνει να αλλάξω γνώμη

για ανθρώπους που πήραν της ζωής μου το τιμόνι...

Και αν μια μέρα δεις να μην υπολογίζω

κανέναν, και τις βλέψεις μου να υποστηρίζω,

στάσου και σκέψου μια στιγμή που έκαναν λάθος

για να φτιάξουν μια ψυχή, πέτρα, μα με πάθος!

Τίποτα δεν ισχύει απο όσα λένε, σχετικά με διάφορες αρρώστιες, οι οποίες μπορούν να θεραπευτούν, μόνο αν ο ασθενής το αποφασίσει, δηλαδή, όσες προέρχονται απο ψυχοσωματικά γεγονότα, τα οποία εξασθενούν τον άνθρωπο...Η αλήθεια είναι μια, όμως κανείς δεν τη βλέπει, με αποτέλεσμα να γίνονται σοβαρά λάθη στον τομέα της υγείας...Οι άνθρωποι λοιπόν, δεν νοσούν μόνο λόγο ατυχίας, αλλά και λόγο εξωτερικών παραγόντων, οι οποίοι δίνουν στον εγκέφαλο την εντολή να πράξει αναλόγως...Αυτό λοιπόν, έχει ως αποτέλεσμα, διάφορες ασθένειες του σώματος, όπως για παράδειγμα οτιδήποτε προέρχεται απο άγχος ή στενοχώρια, να ξεκινούν απο το μυαλό, και με τη σειρά του το σώμα να κάνει σπασμωδικές κινήσεις με οποιονδήποτε τρόπο, προκειμένου να <αποβάλλει> όλη αυτή τη χρόνια πίεση...Τι συμβαίνει όμως, μέχρι να φτάσει μέχρι εκεί ένας άνθρωπος; Ποια παράγοντες του δίνουν ώθηση σε καταστροφικές ενέργειες; Ένας άνθρωπος, όταν δίνει υπερβολική σημασία στα προβλήματα της ζωής τα οποία προέρχονται συνήθως απο άλλους ανθρώπους, και δεν τα βάζει στην άκρη με κάποιο τρόπο, τότε αυτό, δίνει στον εγκέφαλο την εντολή, να αποδυναμώσει την ενέργεια του, προκαλώντας του προβλήματα λόγο άγχους ή στενοχώριας...Αυτό συμβαίνει ειδικά, σε ιδιαίτερα συναισθηματικούς ανθρώπους, οι οποίοι συνήθως βάζουν τους άλλους πάνω απο τον εαυτό τους...Η στενοχώρια, μετά απο ενα σοβαρό συμβάν ή μετά απο μεγάλη πίεση, ισοδυναμεί με απώλεια του συνολικού ελέγχου ψυχής και σώματος, με αποτέλεσμα, ο άνθρωπος να νοσήσει κατά φαντασίαν, χωρίς δηλαδή να έχει πραγματικό πρόβλημα, και να γίνει τελικά καλά, μετά απο γενική καλυτέρευση της ζωής του...Στην περίπτωση που νοσήσει στην πραγματικότητα, και πάλι δεν θα γίνει καλά, παρά μόνο αν ο ίδιος το αποφασίσει, χωρίς δηλαδή γιατρούς και φάρμακα, διότι υπάρχουν ασθένειες οι οποίες θεραπεύονται μόνο όταν ο ασθενής πάψει να στενοχωριέται! Και δυστυχώς αυτή είναι μεγάλη αλήθεια! Υπάρχει πιθανότητα, μια σοβαρή αρρώστια του σώματος, να θεραπευτεί, αν ο ασθενής είναι γενικά αισιόδοξος ως άνθρωπος και ως προσωπικότητα...Αν και ποικίλουν οι πιθανότητες, κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο, όταν υπάρχουν άπειρα παραδείγματα θεραπείας! Για αυτό άλλωστε, οι περισσότεροι γιατροί, συνιστούν στους ασθενείς τους αλλαγή περιβάλλοντος, έτσι ώστε το πνεύμα να χαρεί, και η ψυχή να αισθανθεί αγαλλίαση! Καθόλου παράξενο λοιπόν, που συχνά πέφτουν μέσα στις προβλέψεις τους! Συνεπώς, η ουσία είναι μια...Αν θέλετε να θεαρπευτείτε πλήρως, ξεκινήστε να σκέφτεστε θετικά και αποτελεσματικά! Και στην περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό λόγο περιβάλλοντως αλλά και τοξικούς ανθρώπους γύρω σας, απλά, φύγετε! Η αλλαγή γενικότερα της ζωής σας, και η απασχόληση σας με πράγματα τα οποία σας ευχαριστούν, μπορεί να κάνει μεγαλύτερα θαύματα, απο οποιαδήποτε άλλη προτροπή! Και να σας πω και κάτι άλλο; Να πιστεύετε στο θεό! Διότι, και η πίστη μπορεί να κάνει θαύματα, εκτός απο τη γενικότερη αλλαγή στη ζωή σας, σε ευχάριστα γεγονότα! Κοιτάξτε μπροστά λοιπόν! Και πετάξτε οποιαδήποτε σκουπίδια, εισβάλλουν στο δρόμο σας παρείσακτα! Πιστέψτε με, όχι μόνο θα γίνετε καλά, αλλά θα με ευγνωμονείτε κιόλας!

Για να αναπτυχθούν υγιείς σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, πρέπει και οι δυο πλευρές απο κοινού, να δραστηριοποιηθούν αναλόγως, έτσι ώστε, να επιτευχθεί με ομαλό τρόπο, η οποιαδήποτε επικοινωνία μεταξύ τους...Επικοινωνία, δεν έχουμε μόνο, με την ομιλία για ενα ενδιαφέρον θέμα, αλλά και με οποιαδήποτε στάση του σώματος, η οποία, τείνει να δώσει στον άλλο να καταλάβει τις προθέσεις μας! Όταν εγώ, γράφω ποίηση για ενα συγκεκριμένο άτομο, αλλά για ευνόητους λόγους, κάποιος το προωθεί σε άλλον, πως να καταλάβει ο άνθρωπος που με ενδιαφέρει, τα αισθήματα μου για αυτόν; Ενα παράδειγμα...Όταν εγώ, αδιαφορώ επιδεικτικά για κάποιον, είτε με λόγια είτε με πράξεις, γιατί ο άλλος να επιμένει να με ενοχλεί εφόσον με τη στάση μου του δείχνω ότι δεν με ενδιαφέρει; Επίσης, θεωρώ ότι το να ανακατεύονται τρίτοι στις επιλογές μου, δεν τους κάνει φίλους, το αντίθετο! Με τη στάση τους, θα με απομακρύνουν οριστικά απο κοντά τους! Τι σημαίνει για μένα επικοινωνία; Όχι βέβαια το καθημερινό <τι κάνεις> <τι καιρό έχει έξω>, <που θα πας απόψε>, ερωτήσεις απλές για τον καθένα μας, αλλά έτσι θα μπορούσα να μιλήσω με τον οποινδήποτε, καμία σχέση, διότι αυτός με τον οποίο θέλω  να επικοινωνήσω, δεν μιλάει για τα απλά καθημερινά πράγματα, αλλά για οτιδήποτε άλλο έχει να κάνει με τέχνη, με ψυχολογία, με μουσική, ή ακόμα και ιατρική...Θέματα, τα οποία πολλές φορές δεν βρίσκουν απάντηση απο τον καθένα, διότι πρέπει ο άλλος να κατέχει τουλάχιστον το 50% της συζήτησης...Ένα άλλο παράδειγμα, η πολιτική, ή ακόμα και το φλέγον θέμα της εποχής μας, η ανεργία ή ο άνθρωπος στο σύνολο του! Φιλοσοφικές συζητήσεις δηλαδή, με νόημα! Επικοινωνία για μένα, σημαίνει δράση, διότι χωρίς δράση, δεν έχεις αποτέλεσμα! Αν σε ενδιαφέρει κάποιος, γιατί είσαι απόν απο τη ζωή του γενικότερα; Γιατί βάζεις άλλους στη θέση σου, να καλύψουν το κενό σου; Νομίζεις, ότι θα καλυφθεί; Εφόσον ένας άνθρωπος σε διάλεξε ανάμεσα σε χιλιάδες, και αυτό πρέπει να σε προβληματίσει, μήπως πρέπει να κάνεις μια εξαίρεση και να τον μάθεις, αυτόν τον άνθρωπο; Διότι, πολλά λέγονται, και άλλα τόσα συμβαίνουν, αν όμως δεν μιλήσεις μαζί του πρόσωπο με πρόσωπο, πως θα καταλάβεις τις αντιδράσεις του, για κάποιο ζήτημα; Μήπως τελικά, εσύ είσαι το πρόβλημα, και όχι αυτός; Θέτω ενα ερώτημα, για να σε βάλω σε σκέψεις...Επικοινωνείς μαζί με κάποιον όσο χρειάζεται, για να τον μάθεις; Και αν όχι, γιατί δεν το επιδιώκεις; Μήπως επειδή σε βολεύει να ακούς τους άλλους, παρά να μιλήσεις με εκείνον; Λυπάμαι, πίστευα ότι είχα να κάνω με έξυπνο άνθρωπο! Ξεκίνα ακόμα και σήμερα, να αλλάζεις το σκηνικό σου...Επικοινώνησε! Όχι με τους γνωστούς τρόπους! Με το δικο σου τρόπο...Μπορεί να έχεις την ευτυχία στα πόδια σου, αλλά να τη διώχνεις, επειδή χειρίζεται τα πάντα, λάθος! Το έχεις σκεφτεί αυτό; Σε βάζω σε σκέψεις; Καλό θα ήταν να σκεφτείς...Διότι, τα μεγαλύτερα λάθη γίνονται, απο ανθρωπους μη, σκεπτόμενους...

Στις γιορτές μου λείπεις πιο πολύ

γιατί, δεν είσαι εδω,

πόση να κάνω, υπομονή

κάθε χρόνο, εγώ, για δυο...

Στη μνήμη μου εσύ

χωρίς φωτογραφία,

σαν παλιό κρασί

μα ίδια ηλικία...

Πόσο θα΄θελα ν΄ακούσω τη φωνή σου

κάθε στιγμή, εγω να΄μαι μαζί σου...

Πόσο θα΄θελα, να γίνω η ζωή σου

μια τελεία, σε κάθε υπόσχεση σου...

Θέλω να σε δω, χωρίς πως και γιατί

δεν θέλω να κρυφτώ, δεν έχω ενοχή,

η μόνη μου αμαρτία, σε αγαπώ πολύ

θέλω να σε δω, η μόνη μου ευχή...

Μια ανάσα απο το νέο χρόνο

είσαι δίπλα μου, είσαι εδω,

μου δείχνεις ενα νέο δρόμο

και ας είναι η φωνή σου ηχώ...

Γιατί πιστεύεις ότι θα κερδίσεις κάτι

όταν στο ψέμα τη ζωή σου ζεις,

μήπως θαρρείς, πως η ομορφιά στο κάτι

σβήνει το αίμα, που τόσο ποθείς;

Γιατί νομίζεις ότι δεν θα σε προσέξουν

όταν φοράς μια μάσκα καθημερινά,

και μέσα σε όλα, θα επιτρέψουν

να ταράξεις τα δικά τους νερά;

Είναι προτιμότερο να λες την αλήθεια

ότι και αν γίνει, ότι και αν συμβεί,

γιατί τουλάχιστον, τα δικά σου ξενύχτια

δεν θα΄χουν υπόθεση δραματική...

Είναι προτιμότερο να είσαι ο εαυτός σου

μέσα σε ενα κόσμο χωρίς προοπτική,

και εγω θα΄μαι πάντα ο σύνδεσμος σου

της ελευθερίας σου μοναδικό κλειδί...

Γιατί πιστεύεις πως θα σ΄αγαπήσουν

αν δεν ταιριάξεις με τα πονηρά μυαλά,

πάνω σου για κάτι, θα πατήσουν

προκειμένου να κερδίσουν τα διπλά!

Μη νομίζεις ότι με το προσωπείο

θα λυθούν τα προβλήματα με μιας,

ίσα ίσα, θα΄ναι γελοίο

τα φαντάσματα παντού να κυνηγάς!

Είναι προτιμότερο να είσαι ο ένας

που για χάρη του θα γύριζα τη γη,

παρά ενα όνειρο στη μέση μιας τρέλας

που θα ισοπέδωνε κάθε μου ευχή...

Είναι προτιμότερο να εισαι ο εαυτός σου

και ας έχεις πιο πολλούς εχθρούς,

τι και αν όλοι θα θέλουν το κακό σου

θα είσαι στην κορφή με οπαδούς!

Κάθε χρόνο γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα, και έχει καθιερωθεί ώς μέρα αγάπης για μικρούς και μεγάλους! Αλήθεια, όμως, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Είναι μέρα αγάπης, ή απλά, μια ευκαιρία πλουτισμού για τις διάφορες επιχειρήσεις, πριν και κατά τη διάρκεια τους; Είναι απλά μια εικονική μέρα αγάπης, ενώ όλο το χρόνο προσπερνάμε τις πράξεις αγάπης; Εδω σας θέλω! Τα Χριστούγεννα, κανονικά, θα έπρεπε να γιορτάζονται κάθε μέρα, διότι, αυτός που έχει ανάγκη για να δώσεις, έχει ανάγκη κάθε μέρα, όχι μόνο στις γιορτές, και η αγάπη που δίνουν διάφοροι άνθρωποι σε συγκεκριμένους ανθρώπους, κανονικά πρέπει να φαίνεται καθημερινά και με πράξεις, όχι μόνο, επειδή είναι Χριστούγεννα! Εννοείται βέβαια, ότι πρέπει να δίνουν όσοι έχουν, και όχι να τα παίρνουν με δόλο απο άλλους για να δίνουν σε άλλους! Έτσι; Να τα λέμε και αυτά! Τα Χριστούγεννα λοιπόν, όλοι θέλουν να δείξουν ότι είναι καλοί άνθρωποι, ενώ πριν απο αυτά, κάνουν τα αίσχη...Αναρωτιέμαι, πιστεύουν ότι θα γλυτώσουν απο τη Θεία Δίκη; Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω το σκεπτικό τους...Δεν είναι ανάγκη να προσποιείσαι ότι αγαπάς κάποιον, ενώ δεν τον αγαπάς! Απλά, απομακρύνεσαι, και δεν μένεις δίπλα του, επειδή έχεις όφελος για παράδειγμα, έτσι; Και είναι χειρότερο, να προσποιείσαι για κάτι που δεν αισθάνεσαι ή δεν είσαι, απο το να πεις την αλήθεια για κάποια πράγματα! Ειδικά, όταν ο άλλος, ξέρει όλη την αλήθεια! Ποιος απο τους δυο εκτίθεται; Εσύ, φυσικά, που προσποιείσαι! Τέλος πάντων! Τα Χριστούγεννα λοιπόν, μέρα αγάπης, ας πούμε την αλήθεια τόσο στον εαυτό μας, όσο και στους άλλους γύρω μας...Τι θέλουμε απο αυτούς, και γιατί, και να δεθούμε μαζί τους, ή να απομακρυνθούμε αντίθετα, αν δεν έχουμε τις ίδιες βλέψεις και πιστεύω! Είναι άδικο να τρώμε χρόνο και χρήμα, για ανθρώπους που δεν αξίζουν, και είναι δίπλα μας επειδή έχουν κάποιο όφελος απο μας! Εγώ προσωπικά θα το κάνω...Μάλιστα, για κάποια άτομα, το έκανα προ ετών! Και δεν το μετάνιωσα! Ούτε τώρα θα το μετανιώσω! Όταν δεν νιώθουμε αγάπη για κάποιον, πρέπει να προχωράμε τη ζωή μας, και να μη μένουμε σε καταστάσεις και γεγονότα, τα οποία δεν ταιριάζουν με την ιδιοσυγκρασία μας και τα πιστεύω μας...Είναι κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν αξίζουν τις ευκαιρίες που τους δίνουμε, και αυτό επαληθεύεται με τα χρόνια...Αλλά ακόμα και τότε, ποτέ δεν είναι αργά να πάμε παρακάτω...Να κλείσουμε τα κεφάλαια τα οποία μας ζημείωσαν ψυχικά, χρηματικά, γενικότερα κάποια κεφάλαια χωρίς τιμή! Πρέπει να κλείσει ο κύκλος αυτός προκειμένου να προχωρήσουμε...Μακάρι να άνοιγαν όλοι τα μάτια τους, και να το έβλεπαν αυτό...Διότι κάποια πράγματα, κάποιες καταστάσεις, συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας, αλλά κάποιοι, δεν κάνουν τίποτα για να το αλλάξουν αυτό...Και είναι κρίμα να χάνεις χρόνο απο τη ζωή σου, για κάτι που δεν αξίζει...Προσωπικά απο αύριο, απο το νέο χρόνο πρώτα ο Θεός, θα πετάξω και τα υπόλοιπα σκουπίδια απο τη ζωή μου...Διότι, απο ότι κατάλαβα, οι άλλοι μόνο σκουπίδια μου στέλνουν στο δρόμο μου, τίποτα άλλο, μόνο επειδή έχουν όφελος! Το ξαναλέω, επειδή αυτή είναι η αλήθεια! Το όφελος! Αλλά είναι καιρός να κλείσω κάποιους κύκλους όπως είπα, επειδή θέλω να ζήσω τη ζωή μου...Και δεν συμπεριλαμβάνονται στη νεα μου ζωή, ούτε συγγενείς που δεν αξίζουν, ούτε φίλοι, ούτε γνωστοί και άγνωστοι...Ξέρω ποιος θέλει κάτι απο μένα, και γιατί...Και έτσι, έχω διαλέξει με ποιους θα είμαι στο μέλλον...Και δεν έχουν καμιά σχέση με όσους νομίζουν ορισμένοι...Δεν υπάρχει καμία περίπτωση, το ξαναλέω, να κάνω κάτι που δεν θέλω...Γιατί απο δω και πέρα δεν θα κάνω πλέον τα στραβά μάτια για τίποτα και για κανέναν...Όταν είσαι ανεκτικός, οι άλλοι νομίζουν ότι είσαι και βλάκας! Δεν είναι έτσι! Κάποια στιγμή, η υπομονή εξαντλείται, με ολέθριες συνέπειες...Και δεν θα ήθελε κανείς να βρεθεί στο δρόμο μου...Θέλω δίπλα μου πλέον, μόνο όσους αγαπώ και με αγαπούν με όλη την έννοια της λέξης, και δεν έχουν όφελος απο μένα...Και αυτή είναι η τελική μου εκτίμηση...

Πολύς κόσμος, εναποθέτει τις ελπίδες του σε διάφορα τυχερά παιχνίδια, πριν και κατά τη διάρκεια των γιορτών...Αυτό που συμβαίνει όμως, και είναι δυστυχώς η μάστιγα του αιώνα, διότι απο αρχαιοτάτων χρόνων συμβαίνει, είναι, ότι, όχι μόνο δεν κερδίζουν οι περισσότεροι αυτά που ευελπιστούν, αλλά χάνουν και ολόκληρες περιουσίες! Οπότε, πιο το όφελος να συνεχίζουν κάτι τόσο καταστροφικό, εφόσον έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα; Η απάντηση είναι, ότι αυτοί οι άνθρωποι, είναι <άρρωστοι>...Διότι, όταν κάτι συνεχίζεται με ζήλο, καταντάει αρρώστια της ψυχής...Και κατόπιν, του σώματος...Έχουν αναρωτηθεί άραγες, όλοι αυτοί, οι οποίοι εξαρτώνται απο το χρήμα, και φτάνουν στο σημείο να κάνουν απάνθρωπα πράγματα, πόσο πιο πλούσιοι θα ήταν, αν έβαζαν στην άκρη, όσα έδιναν στα τυχερά παιχνίδια; Χωρίς πλάκα, είναι γεγονός, και μπορείτε να το εφαρμόσετε όσοι δεν με πιστεύετε, κάντε ενα πείραμα ενός χρόνου, και δείτε πόσα θα βάλετε στην άκρη, απο αυτά που δίνετε κάθε μέρα ή και κάθε βδομάδα στα τυχερά παιχνίδια! Θα εκπλαγείτε απο το αποτέλεσμα! Διότι τελικά, και αυτό είναι επίσης αποδεδειγμένο, όσα έξοδα και αν έχει κάποιος, αν μπορεί να παίξει τυχερά παιχνίδια, σημαίνει ότι έχει χρήμα στη διάθεση του για...πέταμα, αν κάνει σωστή διαχείρηση, θα έχει χρήματα για ώρα ανάγκης! Ή για ότι άλλο θελήσει! Λοιπόν; Θέλετε να <πετάξετε> και τα ήδη υπάρχοντα χρήματα σας, ή να τα κρατήσετε με το σωστό τρόπο, ώστε να αυγατίσουν μεθαύριο; Η απάντηση είναι εδω, κυρίες και κύριοι! Αφήστε τα τυχερά παιχνίδια, και εξετάστε την προοπτική να έχετε πάντα κατι στην άκρη, και γιατί όχι, να πλουτίσετε μεθαύριο, με σωστή διαχείρηση των ήδη υπαρχόντων χρημάτων σας! Κάντε το, και αν δεν έχω δίκιο, να μη με λένε Αντιγόνη!

Τα συγκεκριμένα δεν είναι σχέδια, διότι ποτέ δεν σχεδιάζω! Είναι όμως ευχές, οι οποίες ελπίζω να μου τις εκπληρώσει ο καλός Θεούλης! Γιατί αν περιμένω απο τους ανθρώπους, σώθηκα! Λοιπόν! Έχουμε και λέμε, όσον αφορά το βασικότερο το οποίο μόνο ο Θεός μπορεί να μου δώσει ούτως ή άλλως, είναι η υγεία! Διότι χωρίς την υγεία, τίποτα άλλο δεν γίνεται πραγματικότητα! Αποδεδειγμένο! Συνεχίζω, με την επόμενη ευχούλα μου! Θα ήθελα να μην έχω ανάγκη κανένα, και αυτό το εννοώ σε όλα τα επίπεδα! Διότι, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απο το να εξαρτάσαι απο άλλους! Πάντα κάποιος, θα σου στερήσει κάτι, και δεν θα σε ρωτήσει καν! Έλα όμως που αυτά τα βλέπει ο καλός Θούλης εκεί πάνω! Το επόμενο που θα ήθελα, είναι, να έιμαστε πάντα καλά και ευτυχισμένοι εγω και ο Αυγουστίνος μου! Να έχουμε μια ζωή με επιτυχίες και να αγαπιώμαστε πολύ! Η αγάπη άλλωστε, είναι σημαντικότερη απο οτιδήποτε άλλο! Και όταν ταιριάζουν δυο άνθρωποι, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τους χωρίσει! Δεδομένου ότι ο Αυγουστίνος μου είναι ψηλός, όμορφος, καλός άνθρωπος και πετυχημένος, είναι πολύ φυσικό να τους τρώει η ζήλια επειδή αγαπάει εμένα!!! Έτσι; Να τα λέμε και αυτά!!! Α, ναι, και επειδή υπάρχουν συνωνυμίες απο ότι είδα, είναι μεγαλύτερος απο μένα! Καμία σχέση με τους άλλους! Τι άλλο θέλω; Μισό λεπτό να σκεφτώ! Να αναγνωριστούν όλα όσα έχω καταφέρει στη ζωή μου μέχρι σήμερα! Διότι, απο ότι γνωρίζω, είμαι παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς, όμως κανείς ακόμα δεν έχει αναφέρει το όνομα μου πουθενά, για κάποιο μου επίτευγμα! Γιατί άραγες; Τέλος να είναι καλά, όλοι όσοι με αγαπούν πραγματικά και δεν θέλουν να έχουν κανένα όφελος απο μένα, είτε συγγενείς, είτε φίλοι, είτε άγνωστοι και γνωστοί! Το ρητό, όλα εδω πληρώνονται, θα ήθελα να εφαρμοστεί επιτέλους, και να πάρω πίσω όσα μου ανήκουν, τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο, και τα οποία μου έκλεψαν κάποιοι, προκειμένου να με μειώσουν! Μόνο που ο άξιος άνθρωπος δεν μειώνεται, επειδή κάποιοι ανάξιοι έβαλαν το χέρι τους, να συμβεί! Αυτά θέλω μόνο και τίποτα άλλο! Δεν είναι πολλά, πιστεύω!!! θα με ακούσει ο καλός Θεούλης!!!

Τίποτα στον κόσμο δεν έχει σημασία

εκτός, απο σένα,

η αγάπη μας δεν έχει ημερομηνία

γεννήθηκες για μένα,

ακόμα και ο Θεός μας θέλει μαζί

αγάπη μου μεγάλη,

εσύ και εγω, θα αφήσουμε εποχή

στης καρδιάς το κανάλι...

Σ΄αγαπώ πολύ, φίλε και εραστή

γλυκέ συνοδηπόρε,

σ΄αγαπώ πολύ, αγάπη μου τρελή

ολόδικο μου, amore...

Σ΄αγαπώ πολύ, πρώτη διαδρομή

στης αγάπης το σχολείο,

σ΄αγαπώ πολύ, με καρδιά και ψυχή

στου έρωτα το πλοίο...

Τίποτα στον κόσμο δεν με νοιάζει

εφόσον έχω εσένα,

τι και αν το ψέμα εκεί έξω εξουσιάζει

δεν ακούω κανένα,

η ουσία είναι μια και δεν ειναι εικασία

είσαι ότι καλύτερο μου συνέβη,

μα είναι ειρωνία σ΄αυτή την πολιορκία

η μοίρα επαινέβη...

Υ.Γ. Για τον Αυγουστίνο Ρεμούνδο, Φροντιστήριο Αγγλικών, Αιγάλεω...

Διάφορα <κρυφά> σημάδια, μου δείχνουν που πρέπει να πάω και με ποιους...Το σίγουρο είναι, ότι δεν θα έχω καμία σχέση με τα άτομα που νομίζουν, ορισμένοι...Άλλωστε, το σύμπαν, ξέρει καλύτερα! Και δεν ισχύουν εδω διάφορα όσον αφορά θρησκεία και μοίρα! Και εγώ συμφωνώ με το σύμπαν, ειδικά επειδή γνωρίζω, τι, πως και γιατί, όσον αφορά κάποιους τομείς της ζωής μου...Απο τη μια δοξάζω το Θεό, απο την άλλη, το σύμπαν! Διότι και τα δυο άσχετα πως φαίνεται, συνωμότησαν υπέρ μου! Τίποτα δεν είναι τυχαίο...Κάπου μέσα μου, κάτι μου λέει ότι αυτά που θέλω θα γίνουν, αλλά στο σωστό τόπο και χρόνο, και με τα άτομα που θέλω...Δεν χωράει εδω, τίποτα χωρίς ουσία...Κάποιοι θα έλεγαν ότι είναι σημάδι ατυχίας, όχι, καμία σχέση, το αντίθετο θα έλεγα εγώ...Διότι πίσω απο μια <ατυχία> υπάρχει το αντίθετο...Απλά, για να το δει κανείς, πρέπει να δει πίσω απο την επιφάνεια! Και εγώ <βλέπω> πολλά καλά! Δεν μπορώ να πω ότι για τα καλά που έρχονται ευθύνεται κάποιος άνθρωπος, γιατί όλοι έχουν όφελος...Θα έλεγα ότι κατά ενα μεγάλο μέρος, ευθύνεται ο Θεός! Αυτός, ξέρει καλύτερα, όπως ήξερε πολλά χρόνια τώρα! Και αν κάποιοι νομίζουν, οτι αυτό το κάτι που καταστρέφει τη ζωή μας κατέστρεψε και τη δικιά μου, κάνουν λάθος...Εγώ το θεωρώ δώρο, διότι αυτό που μου προσφέρει είναι η ελευθερία! Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι ευτυχία σημαίνει χρήμα και οικογένεια...Λάθος...Ευτυχία για μένα είναι, να τα έχω καλά με τον εαυτό μου, να κάνω πράγματα τα οποία αγαπώ, και να μπορώ να φυγω οποιαδήπτε ώρα θέλω να πάω όπου θέλω, να ζήσω όπως θέλω...Αυτή είναι ευτυχία στην ηλικία μου, σήμερα! Και αυτό κυνηγάω...Να νιώσω πληρότητα, μέσα απο αυτά που αγαπώ να κάνω...Ευτυχώς έχω καλλιτεχνική φλέβα, οπότε είναι η αρχή για όλα τα καλά που θα έρθουν! Άλλοι έχουν κάτι άλλο να τους <γεμίζει>...Αυτό που έχει σημασία τελικά, δεν είναι να κάνουμε αυτά που θέλουν οι άλλοι, αλλά αυτά που θέλουμε εμείς! Διότι, ξέρετε κάτι; Η ζωή είναι πολύ μικρή για στενοχώριες, και αν η καθημερινή μας ζωή είναι γεμάτη απο στενοχώριες, η ευτυχία δεν θα έρθει ποτέ...Για αυτό πρέπει να απαλλαχτούμε απο εξωτερικούς παράγοντες, οι οποίοι <φρενάρουν> κάθε τι πολύτιμο για μας...Εγώ τουλάχιστον, ξέρω τι ακριβώς θα κάνω για μένα αποκλειστικά απο τον ερχόμενο χρόνο...Και είναι καιρός να κάνετε μια ενδοσκόπιση και εσείς...Διότι, άλλα λένε στους άλλους ορισμένοι άνθρωποι, και άλλα πραγματικά θέλουν...Σκοπός είναι, η δική σας ευτυχία, φίλοι μου! Δεν χωράνε τρίτοι σε αυτή! Και μην ακούτε λόγια τρίτων για τη δικιά σας ζωή...Μόνο εσείς ξέρετε τι έχετε περάσει, και γιατί θέλετε αυτά τα συγκεκριμένα πράγματα, κανείς άλλος...Μέχρι σήμερα, η αληθεια είναι, ότι ούτε εγω μπόρεσα να κάνω αυτά που πραγματικά ήθελα...Όχι πλέον, όμως...Αύριο, είναι η επόμενη μέρα...Και έρχεται να μου θυμίσει ακόμα μια φορά την παρουσία του Θεού στη ζωή μου...Θα γίνουν, μόνο αυτά που θέλω...Τελείωσε η υπόθεση...

Σήμερα, που όλα πλέον γίνονται ηλεκτρονικά, δυστυχώς έχουμε χάσει κάθε όσιο και ιερό, όσον αφορά ανθρώπους, γεγονότα, θρησκεία, οικογένεια, επίπεδο γνώσεων, εργασία...Και πάει λέγοντας...Υποτίθεται ότι είμαστε εξελιγμένοι ως κράτος, όμως, έχουμε πάψει να θεωρούμαστε άνθρωποι...Σε γενικές γραμμές, όλο και περισσότεροι Έλληνες, βρίσκονται σε εντελώς λάθος καταστάσεις, οι οποίες δυστυχώς αλλάζουν τη ζωή τους απο το καλό στο χειρότερο ή και αντίστροφα...Διότι, όταν εναποθέτουν τις ελπίδες τους στα ηλεκτρονικά μέσα, ώστε να καλυτερέψουν τη ζωή τους, δεν γνωρίζουν ενα πολύ βασικό πρόβλημα το οποίο προκύπτει απο λάθος ενέργειες...Οτιδήποτε ηλεκτρονικό, δεν μπορεί να αντικαταστήσει σε καμία περίπτωση, το αυθεντικό...Πολλαπλά παραδείγματα έχουμε πάρει απο το fb, αλλά και απο τις εργασίες μέσω ηλεκτρονικών μέσων...Τι να πρωτοαναφέρω; Το γεγονός ότι πάντα βγάζουμε λάθος συμπεράσματα για κάτι ή κάποιον; Ή το γεγονός, ότι δεν ισχύει οποιαδήποτε εικονική δουλειά, εφόσον όταν πας να δεις απο κοντά περί τίνος πρόκειται, δεν έχει καμιά σχέση με το εικονιζόμενο; Μα τίποτα δεν είναι τυχαίο...Και δυστυχώς, αυτή τη κατάσταση διαιωνίζεται διότι η υπάρχουσα τεχνολογία, δεν έχει καταστρέψει τις ζωές μας μόνο μέσω ίντερνετ αλλά και μέσω τηλεφώνου...Πόσες φορές σας έχουν πάρει κατά λάθος και καλά τηλέφωνο, για να μάθουν με ποιον μιλούν στο συγκεκριμένο νούμερο; Ή πόσες φορές, αναγκαστήκατε να καταγγείλετε το γεγονός υποκλοπής προσωπικών δεδομένων τόσο απο το ίντερνετ όσο και απο το κινητό σας; Τελικά, μήπως με την τεχνολογία, αντί να πάμε ενα βήμα μπροστά, πήγαμε δεκάδες βηματα πίσω με τη χειρότερη έννοια; Εγώ θυμάμαι, την εποχή που δεν είχαμε <εξέλιξη>, προχωρούσαμε μπροστά σε όλα τα επίπεδα! Τώρα; Είτε μένουμε στάσιμοι, είτε χάνουμε τα πάντα με ενα πάτημα του κουμπιού...Ειλικρινά, πόσο μου λείπουν τα παλιά τα χρόνια...Μα το Θεό, αν μπορούσα να γυρίσω πίσω, θα το έκανα, ειδικά για αυτό το λόγο! Τότε, είχαμε δουλειές, και όταν διόριζαν τον κόσμο, τον έβαζαν στη θέση του! Τότε, είχαμε αισθήματα και επικοινωνία! Μιλούσαμε πρόσωπο με πρόσωπο με την αγάπη μας, και αν είχαμε σχέση, δεν τελείωνε άδοξα με ψέματα και ειοκονικά περιεχόμενα! Τότε, δεν υπήρχαν κινητά, μόνο τηλεκάρτες, που τις είχαμε μαζί μας για ώρα ανάγκης και μόνο, και αν θέλαμε κάτι, μιλούσαμε στο σταθερό με κάποιον! Τότε, δεν μπέρδευαν επίτηδες τις γραμμές του σταθερού και του κινητού μας, ώστε να μη μιλήσουμε με τον άνθρωπο που μας ενδιαφέρει, αλλά με όποιον τους συνέφερε! Ανάθεμα την τεχνολογία και τα καλά της! Εγώ προσωπικά, δεν έχω κανένα όφελος! Διότι όταν εγω θέλω να μιλάω με συγκεκριμένο άτομο αλλά το <σύστημα> μου βγάζει άλλον, τι να το κάνω; Ή όταν εγώ θέλω μια συγκεκριμένη δουλειά αλλά με βάζουν αλλού; Και σκέφτομαι μήπως έιναι όλα ψέματα; Ηλεκτρονική εποχή λοιπόν! Ωδεύουμε προς το μέλλον! Μόνο που η αλήθεια διαφέρει...Δυστυχώς γυρνάμε πίσω, αλλά όχι στην καλή εποχή που προανέφερα, μάλλον στην...<προϊστορική> θα έλεγα! Διότι, όταν εξέλιξη για τους άλλους, σημαίνει να χάσω εγω τα πάντα, να τη βράσω την εξέλιξη! Προτιμώ να μείνω στην <προϊστορική> εποχή όπου τουλάχιστον ζούσαμε τη ζωή που θέλαμε! Αγαπούσαμε και βλέπαμε, αυτόν που θέλαμε! Γράφαμε, και τα γραπτά μας έμεναν ανεξίτιλα όπως και το μελάνι!Εργαζόμασταν στη δουλειά που πηγαίναμε, στη θέση που μας είχαν επιλέξει! Δεν υπήρχε ψέμα,απάτη, δόλος...Μόνο αυθεντικότητα! Αν κάποιος μιλούσε για μας τα έλεγε μπροστά μας! Αν δεν θέλαμε κάποιον το λέγαμε κατά πρόσωπο! Δεν χρειαζόταν να μπούμε στη θέση άλλου για κανένα λόγο! Αναρωτιέμαι, γιατί δεν επιστρέφουμε στην παλιά καλή εποχή; Επειδή κάποιοι έχουν όφελος; Και εγώ τι φταίω; Εσείς τι φταίτε; Πότε θα ξυπνήσετε επιτέλους, να δείτε πόσο τραγικά είναι τα πράγματα με την τεχνολογία; 

Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μια στο εκατομμύριο, να κάνω κάτι που δεν θέλω. Κανείς δεν μπορεί να με κάνει να αλλάξω πεποιθήσεις για κάτι ή για κάποιον τον οποίο δεν θέλω στη ζωή μου...

Συχνά θαυμάζω αυτά τα παιδιά, γιατί είναι άξια, και έχουν πάρει απο τους γονείς τους το...έντονο ταμπεραμέντο! Και σκέφτομαι, ότι και τα δικά μου παιδιά θα ήταν στην ηλικία τους! Θα ήθελα να τους πω μέσα απο την καρδιά μου, να είναι πάντα καλά και ευτυχισμένοι! Και ο νέος χρόνος να τους δώσει ότι επιθυμούν...Αλήθεια, και παιδιά γνωστών μου να μην είναι, τα συναντάω συχνά στα μεταφορικά μέσα...Αρκετοί, διαβάζουν ενα βιβλίο! Δόξα το Θεό! Ορισμένοι νέοι, επέστρεψαν στα δικά μας, τα παλιά! Διαβάζουν! Και όντως, ενα βιβλίο, έχει ανεκτίμητη αξία! Πιστεύω, ότι αυτά τα παιδιά, θα πετύχουν στη ζωή τους! Διότι, δεν χάνουν την ώρα τους στο ίντερνετ, αλλά σε κάτι αξιόλογο!Συγχαρητήρια!

Να γίνονται best seller όλα όσα έχω γράψει! Να διαβάζουν και τα μεγάλα παιδιά τα παραμύθια μου, οι ρομαντικοί τα μυθιστορήματα μου, τα ποιήματα με ομοιοκαταληξία να γίνονται τραγούδια, ενώ τα υπόλοιπα, σε στυλ Καβάφη, το ωραιότερο κόσμημα της βιβλιοθήκης σκεπτόμενων ανθρώπων! Βλέπω τα μικρότερα παιδιά, να έρχονται για αυτόγραφο! Και μαζί με τους αξιόλογους εκδότες μου, να θησαυρίζουμε! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Μέχρι στιγμής, οι πρώτοι που τα διάβασαν και μου είπαν να τα εκδόσω, είναι οι καθηγητές μου, οι φίλοι και η οικογένεια μου! Και ξέρετε κάτι; Αρκετοί, μου είπαν εκτός των άλλων, ότι αξίζω 20, για τη ζωή και το έργο μου! Πάντως, πληροφοριακά το λέω, ήμουν του 17! Και καμαρώνω για αυτό!

...ήταν ένας εκτυπωτής! Και το μελάνι δεν τελείωνε ποτέ, αν και η συγγραφέας έγραφε συνέχεια!

Τι κρίμα όμως...Τόσα χαρτιά εκτύπωσε, κανένα δεν δημοσιεύτηκε πουθενά!

Και το μελάνι τη ρωτούσε κάθε μέρα, <τι θα γίνει, θα γίνουμε διάσημοι καμιά φορά;

Άντε, και έρχονται Χριστούγεννα>!

Η καημένη η συγγραφέας ξημεροβραδιαζόταν να γράφει και να γράφει, αλλά το μελάνι ως δια μαγείας, δεν τελείωνε ποτέ!

Σα να είχαν κάνει συμφωνία να τελειώσουν το βιβλίο της μαζί!

Ήταν η αχώριστη παρέα της, Χειμώνα Καλοκαίρι, Άνοιξη, Φθινόπωρο...

Τελικά, μια ωραία μέρα, τελείωσε επιτέλους το βιβλίο, και έβαλε την υπογραφή της δια χειρός!

Αλλά το μελάνι ήταν ακόμα γεμάτο...

Περίεργο σκέφτηκε η συγγραφέας, πως γίνεται να τελείωσε το έργο μου, αλλά να είναι σα να μην το γραψα ποτέ;

Στράφηκε τότε στο μελάνι, και είδε ότι την κοίταζε με τα μεγάλα του μελιά μάτια!

<Γιατί με κοιτάζεις έτσι>; ρώτησε χαμογελώντας...

<Επειδή αγαπάμε τα ίδια πράγματα...Και όσες φορές και αν τελειώσεις τα βιβλία σου, εγω θα είμαι εδω να τα γράφουμε μαζί...Δεν θα κουραστώ ποτέ να γράφουμε επιτυχίες...Μπορείς να βασιστείς πάνω μου>...

<Μα, δεν δημοσιεύτηκε ακόμα τίποτα>!

<Δεν πειράζει! Θα δημοσιευτούν όλα μαζί! Και όχι μόνο αυτό! Αλλά θα τα δεις να ζωντανεύουν στη σκηνή του θεάτρου>! Θα πάμε μαζί να τα δούμε!

<Η φαντασία σου δεν έχει όρια! Στο θέατρο; Αλήθεια; Θα ήταν θαυμάσιο! Σκέψου, να ζωντανεύουν οι χαρακτήρες μου, και ο κόσμος να σηκώνεται όρθιος με χειροκροτήματα>!

<Λοιπόν, τι λες; Θα συνεχίσουμε να γράφουμε; Έχουμε ήδη έτοιμα αρκετά μυθιστορήματα και παραμύθια>! 

<Φυσικά! Όμως, πρώτα θα δημοσιεύσουμε τα υπάρχοντα! Πάει καιρός που δεν είδα τίποτα στον ορίζοντα>!

Έτσι και έγινε! Μετά απο μια βδομάδα, η συγγραφέας επικοινώνησε με τον εκδότη της, και ξεκίνησαν τη διαδικασία της έκδοσης! Μάλιστα την ενημέρωσε, ότι, θα έχει το ογδόντα της εκατό απο τα κέρδη, επειδή οι αναγνώστες της, ήταν ενθουσιασμένοι, και περίμεναν εναγωνίως το επόμενο best seller! Και σίγουρα, δεν θα είχε αναγνωριστεί τόσο ο εκδοτικός οίκος, αν εείνη και το αγαπημένο της μελάνι δεν έβαζαν το χεράκι τους! 

Σειρά είχε το επόμενο βιβλίο τους, με τίτλο <Γεννήθηκα για την επιτυχία>...Και συνέχισαν να γράφουν, διαβάζοντας ταυτόχρονα τις κριτικές του κόσμου για τα έργα τους! Τίποτα δεν τους σταματούσε πια! Η μια επιτυχία μετά την άλλη, γέμιζε τη βιβλιοθήκη τους και την τσέπη τους! Αλλά το μελάνι δεν τελείωσε ποτέ, όπως υποσχέθηκε...Έμεινε εκεί, μέχρι τέλους, ακούραστος συνοδηγός της επιτυχίας της...Και όταν μια μέρα, έπαψε πλέον να γράφει, λόγο ηλικίας, παρακολουθούσαν μαζί με το αγαπημένο της μελάν,ι στην οθόνη της τηελόρασης, τα αξιοζήλευτα έργα τους! 

<Τελικά, ξέρεις κάτι; Συνειδητοποίησα, ότι, κάποιος λόγος υπήρχε που έπρεπε να συνεχίσουμε να γράφουμε μαζί...Ίσως επειδή, ο ένας συμπληρώνει τον άλλο, μέσω της κοινής μας πορείας...Δεν θα μπορούσες να γράψεις τίποτα χωρίς εμένα, αλλά δεν θα είχες και έμπνευση αν δεν είμασταν μαζί να αξιολογούμε το κάθε τι απο μια διαφορετική οπτική πλευρά...Τελικά, τίποτα δεν είναι τυχαίο, για αυτό και δέσαμε μεταξύ μας απο την πρώτη στιγμή>!

<Συμφωνώ μαζί σου! Τίποτα δεν είναι τυχαίο! Όταν έχεις μεράκι για κάτι, αυτό γίνεται επιτυχία! Και κάθε τι που είναι επιτυχία, δεν πεθαίνει, όσα χρόνια και αν περάσουν>...

Και ζήσαν αυτοί καλά, και εμείς καλύτερα...

Υ.Γ Καλές γιορτές σε όλους σας, και ότι επιθυμείτε!

Εδω και αρκετό καιρό, και δεν είναι τυχαίο αυτό που λέω, όταν ακούω παντού σαχλαμάρες, κοιτάζω το ρολόι μου, και διαβάζω ενα βιβλίο να περνάει η ώρα, έχοντας όμως το νου μου σε αυτά που ακούω...Και πραγματικά το διασκεδάζω, όταν τη στιγμή που οι άλλοι νομίζουν ότι τρώω κουτόχορτο, εγω απλά συλλέγω πληροφορίες για όλους και για όλα! Η αλήθεια είναι, ότι κάποτε, είχα εναν καθηγητή, ο οποίος υποκλινόταν στην εξυπνάδα μου...Και μάλιστα, μου έλεγε το εξής...<Είσαι γάτα Αντιγόνη μου! Πιστεύω σε σένα, είμαι σίγουρος ότι θα πετύχεις, κορίτσι μου>! Η αλήθεια είναι ότι πέτυχα πάρα πολλά, πριν πολλά χρόνια, όχι τώρα...Τώρα, θα έλεγα ότι κάνω ενα διάλειμμα για να συνεχίσω την επιτυχία μου σε πιο γοργούς ρυθμούς! Μου αρέσει να συναναστρέφομαι ανθρώπους χωρίς αξία, οι οποίοι μιλάνε χωρίς να με ξέρουν, και απλά μεταφέρουν αυτά που άκουσαν απο άλλους, σε μένα, ή σε τρίτους! Έχουν την εξής ιδιότητα...Κανείς δεν με κοιτάζει στα μάτια, σα να μου λένε, άλλος με έβαλε να τα πω μη δίνεις σημασία! Ποιος είπε ότι δίνω; Το αντίθετο, απλά όπως είπα, συλλέγω πληροφορίες για το επόμενο βήμα μου! Η ουσία είναι μια! Έχω πιο σημαντικά πράγματα να κάνω του χρόνου, απο το να δίνω αξία στο κάθε απόβρασμα με οτιδήποτε λέει εναντίων μου...Άλλωστε, όπως λέει και ο λαός, καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται! Έτσι; Να τα λέμε και αυτά! Όλα λοιπόν ξεκίνησαν απο το Αιγάλεω! Ω, ναι! Μα τι ωραία πόλη! Με τι ωραίους ανθρώπους! Ειλικρινά, έχω σκλαβωθεί απο την καλοσύνη τους! Δεν φαντάζεστε τι έχω ανακαλύψει! Αλλά, τι να κάνουμε, υπάρχουν και συγγραφείς καλύτεροι απο μένα! Εγώ τουλάχιστον γράφω με την καρδιά μου, δεν προσπαθώ να κλέψω εντυπώσεις! Καλά, απο κλεψιά άλλο τίποτα στο Αιγάλεω! Θα έλεγε κανείς, ότι όλοι επιβιώνουν απο μένα! Τι να πω!!! Ανθρωπάκια!Σε κάποιες ξένες χώρες, αν κλέψεις σου κόβουν το χέρι. Έτσι έχω ακούσει! Κρίμα που δεν εφαρμόζεται και στην Ελλάδα για ορισμένους! Επίσης, τιμωρούν παραδειγματικά τους δολοφόνους...Αλλά ούτε αυτό δεν κάνουν εδω...Τέλος πάντων...Ας είναι! Ευτυχώς υπάρχει Θεία Δίκη, οπότε δεν φοβάμαι...Άλλωστε όπως σας είπα, είδα εχθρό μου να πεθαίνει...Χωρίς να κάνω εγω κάτι...Ο θεός! Οπότε, γιατί να χαλάω τη ζαχαρένια μου για κάτι που δεν αξίζει, ενώ με περιμένουν τόσο ωραία πράγματα του χρόνου; 

Τους φαίνεται περίεργο, μια γυναίκα σαν εμένα, να ερωτευτεί έναν ηθοποιό! Είναι επειδή δεν τον ξερουν, όπως πραγματικά είναι, στη ζωή, αλλά μόνο σαν ηθοποιό...Πολλοί, όταν ακούνε τη λέξη ηθοποιός, τους έρχεται στο μυαλό η διπροσωπία και το ψέμα...Διότι, πιστεύουν, ότι για να γίνεις ηθοποιός, πρέπει να είσαι ψεύτης...Κανείς δεν βλέπει πίσω απο τον ηθοποιό, τον Άνθρωπο...Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει, ότι απλά κάνει ενα λειτούργημα, κάτι το οποίο το έχει μεράκι, αλλά δεν είναι το ίδιο στην προσωπική του ζωή...Εγω τον Αυγουστίνο τον ξέρω απο μικρό παιδί, όπως σας έχω πει, και μπορώ να σας πω, ότι είναι ο ίδιος ακριβώς άνθρωπος...Ο Αυγουστίνος, ήταν ανέκαθεν ένας δυναμικός και ευαίσθητος άνθρωπος, και πάντα έκανε ότι μπορούσε, για να κάνει τους άλλους να νιώθουν καλά, ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες...Είναι ένας άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο, και αυτό άλλωστε, το έχει αποδείξει κατά τη διάρκεια της ζωής του...Όταν λοιπόν με ρωτάνε, γιατί τον Αυγουστίνο, και όχι κάποιον άλλο, τους απαντώ, επειδή ξερει να αγαπάει! Και αυτή την αγάπη για τον συνάνθρωπο, την εκφράζει απεριόριστα με ποικίλους τρόπους...Ποτέ δεν με ένοιαζε τι έκανε, που ήταν και με ποιους...Ποτέ δεν τον ρώτησα τι έχει και τι δεν έχει...Μου άρεσε όταν μιλούσαμε, και ότι μου έλεγε, το έλεγε με την καρδιά του...Τέτοιος άνθρωπος ήταν απο μικρός...Και δεν περιοριζόταν σε αυτό...Με την κιθάρα του, μπορούσε να εκφραστεί όσο κανείς...Και ότι δεν μπορούσε να πει με λόγια, το έλεγε με τη μουσική...Μέχρι σήμερα έτσι είναι...Και χαίρομαι επειδή δεν έχει αλλάξει...Είναι ο ίδιος καλός άνθρωπος που γνώρισα εκείνη την εποχή, στο φροντιστήριο Αγγλικών...Και τι έγινε που είμασταν παιδιά; Αλλάζει ο άνθρωπος; Όχι...Απλά, μεγαλώνοντας, διαμορφώνει το χαρακτήρα του, αναλόγως τις συνθήκες γύρω του...Όμως, είναι ο ίδιος άνθρωπος...Και τι έγινε που είναι ηθοποιός; Απλά εξωτερικεύει το καλλιτεχνικό του ταλέντο...Και έχει τόσα πολλά! Όταν ένας άνθρωπος έχει τόσα πολλά να δώσει στους άλλους, γίνεται καλλιτέχνης....Και ίσως, αυτό τον διαφοροποιεί απο όλους τους άλλους...Η τεχνική του, να αγαπάει μέσα απο την τέχνη τους ανθρώπους...Ειδικά, όταν θέλει να τους πλησιάσει με τον τρόπο του...Και αυτό μένει, τελικά, όταν όλα τα άλλα φεύγουν...Η καλοσύνη του...Η οποία, δεν αντιγράφεται με τίποτα στον κόσμο...Αυτός είναι ο Αυγουστίνος μου...Ένας καλλιτέχνης με μεγάλη καρδιά! Και μεγάλα αποθέματα αγάπης, για όλο τον κόσμο...Πως είναι δυνατόν να αγαπήσω κάποιον άλλο;

Οπουδήποτε αλλού, όταν είναι κάποιος διορισμένος, είναι στη θέση του, όποια και αν είναι αυτή, και κάνει τη δουλειά της θέσης του...Δεν γίνεται, σε μια σοβαρή δουλειά, να πας ως ΔΕ και να σε υποβιβάσουν σε ΥΕ, ούτε το αντίστροφο...Επίσης, κανένας νορμάλ άνθρωπος, δεν δέχεται να του δώσυν πλαστό χαρτί οποιουδήποτε πτυχείου, προκειμένου να πάρει μια θέση που δεν του ανήκει...Να πάρει τη θέση που του πρέπει, με τις υπάρχοντες γνώσεις...Απο την άλλη, ποιος ο λόγος να έχει πτυχίο Πανεπιστημίου αν δεν το χρησιμοποιήσει ποτέ και πουθενά; Είμαι υπέρ της μόρφωσης, αλλά έχω την εξής απορία αγαπημένοι μου φίλοι...Όταν εγώ σπουδάζω σε μεγάλη ηλικία, για κάτι καλύτερο, και δεν με βάζουν ποτέ στο αντικείμενο που σπούδασα τη δεδομένη στιγμή, ποιος ο λόγος να με βάλουν μετά απο δεκαπέντε χρόνια; Το σκεπτικό μου ειναι το εξής...Όταν δεν ασχοληθείς ποτέ με το αντικείμενο σου, είναι σα να μην το κατέχεις...Οπότε, οτιδήποτε κέρδισες τη δεδομένη στιγμή με το σπαθί σου, πάει περίπατο...Προσωπικά, βλαστήμησα την ώρα και τη στιγμή που σπούδασα, επειδή ποτέ δεν ασχολήθηκα...Και ούτε πρόκειται...Απλά, ξέρετε κάτι; Είναι το γαμώτο της υπόθεσης, το γεγονός, ότι εκείνη την εποχή που σπούδασα, είχα ενα σπίτι να κουμαντάρω, μια δουλειά, και τις σπουδές...Και τόσος κόπος, γιατί; Για να μείνω άνεργη για δεκατέσσερα χρόνια...Και όταν μου είπαν να πάω σε δουλειά, να δω μπροστά μου τόσο ψέμα...Αναρωτιέμαι, τι άλλο έχει συμβεί πίσω απο την πλάτη μου...Πιθανόν να μην το μάθω ποτέ, γιατί δεν θέλω να χάσω και άλλο χρόνο για το τίποτα...Γιατί όντως, δεν αξίζει τον κόπο τίποτα...Αν άξιζε, δεν θα είχα πρόβλημα να κάνω τα στραβά μάτια...Όμως, τη στιγμή που γνωρίζω τι συμβαίνει, αποκλείεται να πιστέψω κάποιον...Όχι...Δεν θα ήθελα να φτιάξει κάποιος πλαστά χαρτιά εις βάρος μου...Ούτε εγώ θα το έκανα για κανένα λόγο...Θα πήγαινα σε μια δουλειά, με τα υπάρχοντα χαρτιά, και θα ζητούσα μια θέση της προκοπής...Δεν μιλάμε για ανώτερη, γιατί ενδέχεται για κάποιους λόγους, να μην μου άρεσε η ανώτερη, ή να είχα αηδιάσει με τα όσα έβλεπα...Θα πήγαινα σε μια θέση ΔΕ εκτός του συγκεκριμένου χώρου...Εκεί που κάποτε, έκανα αιτήσεις για ΑΣΕΠ...Αλλά ποτέ δεν με φώναξαν...Αν αποδεχτώ το γεγονός, ότι κάποιοι πλαστογραφούν διάφορα έγγραφα προκειμένου να κερδίσουν κάτι χωρίς την αξία τους, τότε θα πρέπει να απαρνηθώ την ταυτότητα μου ως άνθρωπος και ως προσωπικότητα...Εγώ δεν θα το΄κανα...Τα παλιά τα χρόνια, όταν υπήρχαν δουλειές της προκοπής, και ισάξιες για άξιους ανθρώπους, θαύμαζα όλους εκείνους οι οποίοι κέρδιζαν κάτι με το σπαθί τους...Και δεν χρειάστηκαν ποτέ να πλαστογραφήσουν κανένα έγγραφο...Αλλά τότε, υπήρχαν και άξιοι πολιικοί! Και έψαχναν τα χαρτιά των εργαζομένων! Εγώ δεν θα άλλαζα με τίποτα αυτά που έχω, γιατί τα κέρδισα με το σπαθί μου! Δεν θα άλλαζα το ΔΕ με το ΠΕ, γιατί εκείνη την εποχή, ότι κατόρθωσα, είχε για μένα μεγάλη αξία, μέσα απο τις συνθήκες τις οποίες τα κέρδισα...Αυτό που δεν δέχομαι όμως, είναι να αλλάξει κάποιος, το δικό μου ΔΕ με ΥΕ, ειδικά μετά απο τόσα που πέρασα για να πάρω ενα ηλίθιο χαρτί και σε μεγάλη ηλικία, και δεν το χρησιμοποίησα ποτέ, επειδή κανένας πολιτικός δεν με έβαλε ποτέ σε δουλειά της προκοπής! Και ειλικρινά εύχομαι ολόψυχα, ότι πέρασα εγώ στα νιάτα μου για να πάρω το χαρτί να το περάσουν και τα παιδιά τους! Να μην πω και όλα τα υπόλοιπα, γιατί ορισμένοι δεν φταίνε! Ποιος φταίει όμως, όταν εγώ περνάω τα πάθη του Χριστού για κάτι καλύτερο, αλλά το καλύτερο δεν έρχεται ποτέ; Ο πολιτικός, φυσικά! Ή μήπως κάποιος ο οποίος φρενάρει επίτηδες την εξέλιξη μου, επειδή είναι εχθρός μου, ίσως; ή επειδή δεν πρόκειται εις τον αιώνα των αιώνων να συμβιβαστώ με τα όσα κάνει; Θυμάστε που λέγαμε σε προηγούμενο post για τη Θεία Δίκη; Τέλος πάντων...Αυτό που σίγουρα έχει συμβεί, είναι, ότι πήραν απο μένα, για να κάνουν κάποια πράγματα...Αλλά εμένα δεν με ρώτησαν! Αυτή είναι η διαφορά! Ίσως για αυτό να πλαστογράφησαν κάτι, επειδή είχαν όφελος απο μένα! Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι ποτέ δεν πήγα σε μια θέση της προκοπής! Ήθελα να ξερα, γιατί δεν το ψάχνει το ζήτημα κάποιος πολιτικός; Αν έχω δίκιο και σε αυτό, γιατί κάθεται με σταυρωμένα χέρια; 

Η υπομονή, είναι αλήθεια ότι είναι μόνο για τα μικρά παιδάκια, καθώς και για ανθρώπους κάτω των σαράντα ετών! Οι οποίοι, έχουν μπροστά τους μια ολόκληρη ζωή! Ο άλλος όμως που έχει φτάσει σε μια κάποια ηλικία, θέλει κάποια πράγματα, τώρα! Όχι αύριο, ούτε μεθαύριο! Τώρα! Και αν δεν έχει τα εφόδια να τα αποκτήσει, απλά θα πάει εκεί που μπορούν να του τα προσφέρουν! Αν δεν το κάνει, θα είναι χαζός! Η ζωή είναι μικρή και δεν περιμένει! 

Όποιος δεν έχει αδέρφια, έχει σωσίες! Τώρα, αν δεν τον συμφέρει ο σωσίας και μάθει ότι έχει, πιθανόν να κάνει τα πάντα να εξαφανιστεί απο προσώπου γης! Μη γελάτε καθόλου! Εμένα δεν θα μου άρεσε να με αντιγράφουν, ειδικά για να μου κλέψουν τα κεκτημένα μου! Παρόλα αυτά, καλό είναι να ψαχτούμε λίγο όσοι δεν έχουμε αδέρφια, να δούμε τι συμβαίνει γενικώς στον κόσμο πίσω απο την πλάτη μας, γιατί ποτέ δεν ξέρεις! Μπορεί η ζωή σου να καταστραφεί, απο μια στραβή που θα κάνει κάποιος άλλος! Γιατί να το διακινδυνέψεις; Εγώ πάντως, δεν έκανα τίποτα, είδα και άκουσα όμως! Ειλικρινά, αν ήμουν στη θέση τους, δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα!

Να με διορίσετε στο Υπουργείο Εργασίας! Αποφάσισα που θέλω να πάω! Αναρωτιέμαι, γιατί κανείς δεν θέλει να με διορίσετε! Μήπως να το κοιτάξετε; Εγώ γνωρίζω πολλά, απλά ήθελα να τα ανακαλύψετε και σείς!

Δεν περίμενα ποτέ, να δω απο κοντά, την τιμωρία ενός ανθρώπου, όχι απο ανθρώπινο χέρι, αλλά απο τη Θεία Δίκη...Έγινε, απρόσμενα, και χωρίς να το έχω σκεφτεί καν, μια και απλά ήθελα να μάθω, τι ακριβώς με ήθελε, μετά απο τόσα χρόνια...Απόρησα όταν μου ζήτησε συγνώμη για ότι είχε κάνει, επειδή είχε τύψεις, και επειδή <έφευγε>...Η αλήθεια είναι ότι τον λυπήθηκα, δεν τον έβλεπα σαν εχθρό μου, αλλά σαν ένα πονεμένο άνθρωπο...Πιστεύω, ότι κανένας άνθρωπος, ότι και αν έχει κάνει, δεν πρέπει να τιμωρείται με τέτοιο τρόπο...Εκείνος, παραδόξος, ήθελε να τον δω, μετά απο τόσα χρόνια, και μάλιστα απο τη στιγμή που είμασταν δυο ξένοι, λόγο εθελούσιας απουσίας του, αλλά ήταν, επειδή είχε τύψεις...Ναι, τον συγχώρεσα, αλλά μέχρι εκεί...Θα μου πείτε, πως γίνεται να συγχωρέσεις κάποιον, όταν σου έχει φερθεί τόσο άσχημα; Και σεις το ίδιο θα κάνατε, διότι, η τιμωρία του ήταν πολύ σκληρή, η Θεία Δίκη που λέγαμε...Αναρωτιέμαι, γιατί ο Θεός επιτρέπει τέτοια πράγματα, εφόσον υπάρχει...Όχι μόνο για τους κακούς ανθρώπους, αλλά και για τους καλούς...Εγώ είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη, πιστεύω στο Θεό με όλη μου την καρδιά! Δεν πρέπει να είμαστε εκδικητικοί απέναντι στους εχθρούς μας, γιατί θα το κάνει ο θεός! Αποδεδειγμένο! Είδα λοιπόν εναν απο τους εχθρούς μου να πεθαίνει, με πολύ άσχημο τρόπο, είχε καρκίνο...Μα το Θεό, δεν χάρηκα, αν και θα μπορούσα...Το μόνο που έκανα, όσο ήμουν δίπλα του, ήταν να τον ακούω να μου μιλάει για τα πως και τα γιατί...Ήξερε ότι <έφευγε>...Μου το είπε, αν και το είδα απο μόνη μου...Μου είπε, άστους να νομίζουν ότι δεν ξέρω, εγω σε φώναξα επειδή <φεύγω>...Τον συγχώρεσα, αλλά μέχρι εκεί...Διότι δεν έβλεπα τον εχθρό μου, αλλά ένα πονεμένο άνθρωπο...Και μετά το θάνατο του, όπως ξεκινήσαμε, έτσι και καταλήξαμε με όλους τους υπόλοιπους...Σαν ξένοι...Ούτε ήθελα, ούτε θέλω καμιά επαφή μαζί τους...Έκανα το καθήκον μου, πήγα να δω τον εχθρό μου, αλλά μέχρι εκεί...Τέλος...Υπάρχει Θεία Δίκη, για όλους και για όλα...Μου ζήτησε <συγνώμη>...Τον συγχώρεσα, τέλος...Καμιά φορά, όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο...Όσον αφορά τη Θεία Δίκη που λέγαμε, κάποιος θα έλεγε, ευτυχώς που υπάρχει...Εν μέρει, ναι...Απο την άλλη όμως, σκέφτομαι, ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα να κρίνει, για να μην κριθεί...Ειδικά, όταν δεν γνωρίζει όλα τα γεγονότα, όπως είπα...Η Θεία δίκη, είναι παρούσα εκεί που είναι απούσα η δικαιοσύνη...Αλλά ποιος είναι δίκαιος, αν δεν τον συμφέρουν τα όσα συμβαίνουν; Ποιος είναι δίκαιος, όταν έχει όφελος απο κάποιον; Κανείς...Αποδεδειγμένο...Οπότε, κανονικά, όταν έρχεται η Θεία Δίκη, πρέπει να χαιρόμαστε...Ναι, έτσι είναι...Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος...Να έχεις γεννηθεί Άνθρωπος, και να λυπάσαι και τους εχθρούς σου! Και εκεί που έλεγες, να γίνει κάτι να χαρείς για τα όσα σου έκαναν, να λυπάσαι για την τιμωρία του Θεού στον εχθρό σου...Απίστευτο, ε; Οπότε, κάνεις, ότι έκανα και εγώ...Και τέλος...Πιστεύω στο Θεό, με όλη μου την καρδιά...Παρόλα όσα έγιναν...Γιατί μου έδειξε, μετά απο όλη αυτή την πορεία μου, όλα αυτά τα χρόνια, ότι, ξέρει τι κάνει! Και γιατί, το κάνει! Τον ευχαριστώ λοιπόν, για όλα! Ειδικά για τις άσχημες καταστάσεις...Γιατί μου έδειξε που πρέπει να πάω, και με ποιους...Και τι θέλω να κάνω στη ζωή μου...Ποιους να έχω δίπλα μου και ποιους όχι...Και όσο υπάρχει Εκείνος, δεν φοβάμαι τίποτα...

Ήμουν ανέκαθεν ειλικρινής με όλους, εξ αρχής...Άλλοι δεν ήταν μαζί μου, με τα σημερινά αποτελέσματα...Όμως, κάθε ψέμα φτάνει στο τέλος του, όπως και ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του...Εγώ δεν φοβάμαι τίποτα, διότι ανέκαθεν ήμουν αληθινή, όσον αφορά κάποια γεγονότα...Τώρα, το γιατί κάποιοι επιμένουν στα ψέματα, θα μας τα πουν μεθαύριο στο δικαστήριο...Εγώ, νείπτω τας χείρας μου...Δεν έκανα κάτι για να κρύβομαι, ούτε και πρόκειται να πω ψέματα για κάτι που δεν έγινε...Οι αλήθειες όμως, πρέπει να ειπωθούν...Ειδικά όταν υπάρχουν αποδείξεις...Εγώ, θέλω να περάσω απο ανιχνευτή ψεύδους για ότι πω...Αλλά θέλω να περάσουν και όλοι οι άλλοι...Πιστεύω, ότι όποιος φταίει για όλα, δεν θα το τολμήσει...Θα το δείτε...

Αλήθεια, μπορεί ένας άνθρωπος, να καταφέρει να αντιγράψει πλήρως εναν άλλο άνθρωπο; Να του πάρει τη θέση, στη δουλειά του, στο σπίτι του, στη ζωή του γενικότερα; Πόσο εύκολο είναι για αυτόν που αντιγράφει έναν άλλο, να ζήσει μια ζωή που δεν του ταιριάζει, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν τρίτοι απο την όλη ιστορία; Ειλικρινά, δεν το καταλαβαίνω αυτό...Ακόμα και αν κατορθώσει να <εισβάλλει> στα πάντα του άλλου, είναι δυνατόν να γίνει εκείνος ο άλλος; Προσωπικά, το θεωρώ γελοίο, απο την άποψη, ότι, όλοι έχουμε γεννηθεί για κάτι συγκεκριμένο, και δεν γίνεται να αλλάξουμε αυτό που πραγματικά είμαστε για χατήρι κανενός...Ακόμα και αν έχει κάποιος την καλή διάθεση να το κάνει, κάτι θα τον προδώσει, ώστε να καταλάβουν όσοι δίνουν σημασία στην λεπτομέρεια, ότι αυτός που βλέπουν, δεν είναι αληθινός! Πόσο δύσκολο είναι, να παίξεις ενα ρόλο, αν δεν είσαι ηθοποιός; Ειδικά, αν δεν κατέχεις ούτε στο ελάχιστο, κάτι απο τη ζωή του άλλου, ή το χαρακτήρα του; Πιστεύω, ότι θα αποτύχεις... Και αν δεν το δεις εσύ, θα το δουν οι άλλοι. Και αν δεν το δουν οι άλλοι, τότε, αυτοί που πρέπει...Πάλι καλά που υπάρχουν και αυτοί! Όμως, γιατί κάποιος να θέλει να ζήσει τη ζωή του άλλου; Τόσο σημαντική είναι; Ή μήπως ο ίδιος είναι αποτυχημένος, ώστε να νομίζει ότι θα κερδίσει κάτι; Μάλλον ισχύουν και τα δυο! Ο άνθρωπος όμως ο οποίος τον αντιγράφουν, το γνωρίζει; Και αν δεν το γνωρίζει, μήπως πρέπει να του το πει κάποιος; Αν πάλι όλα γίνονται εις γνώση του, τι κακό έκανε, ώστε να συναινεί με τα όσα συμβαίνουν; Εκτός και αν κάποιος άλλος έκανε γκάφα, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να επανορθώσει! Εγώ όμως έχω μια πολύ εύστοχη ερώτηση για τους μεν και τους δε...Όσοι είπαν το ναι, για μια κατάσταση συγκεκριμένη, έχουν σφαιρική εικόνα των όσων συμβαίνουν, ή τους κρύβουν τα σημαντικά; Εγω, επειδή όντως συμβαίνουν διάφορα, και τα βλέπω αλλά προσπαθώ να συλλέξω και άλλες πληροφορίες, είμαι εντελώς αντίθετη στα όσα βλέπω και ακούω...Το λέω...Όμως, επειδή μέχρι στιγμής δεν έχω ολοκληρώσει τις πληροφορίες που συλλέγω, για αυτό και κάνω τα στραβά μάτια...Αυτό δεν σημαίνει ότι θα συνεχίσω να το κάνω και στο μέλλον...Επίσης, για όλα όσα έχουν συμβεί, έχω πολλά να πω, σε διαφορετικούς ανθρώπους στον καθένα ξεχωριστά, γιατί όλοι παίζουν ρόλο σε όλα...Αυτό που δεν καταλαβαίνω, όσο και αν προσπαθώ είναι, πως γίνεται κάποιος να συναινεί όταν βλέπει το άδικο, και μάλιστα εις βάρος και κάποιου γνωστού, φίλου, αγαπημένου, συγγενή; 

Πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι απο τότε μου άρεσε να γράφω, ο παππούς μου, μου πήρε την πρώτη μου γραφομηχανή! Του έλεγα, ότι κουραζόμουν να γράφω με στυλό στο χαρτί, οπότε έπρεπε να βρεθεί μια λύση. Είτε να σταματήσω να γράφω, κάτι που δεν έγινε ποτέ, είτε να δοκιμάσω σε μια γραφομηχανή...Ήταν πολύ ωραία εμπειρία, και τη θυμάμαι με νοσταλγία, δεδομένου, ότι, εκείνα τα χρόνια, που δεν υπήρχε υπολογιστής, άρα και χάκερς, όλα μου τα έργα ήταν ασφαλή στο συρτάρι, μετά την τελειοποίηση του κάθε έργου μου...Πάντως, και σήμερα παρόλο που δεν έχουμε καμία ασφάλεια στο ίντερνετ, παρόλο που υπάρχει και η δίωξη ηλεκτορνικού εγκλήματος, πόσους να παρακολουθήσουν πλέον, δόξα το Θεό, υπάρχει ο ανιχνευτής ψεύδους, οπότε, όσοι χάσατε κάτι δικό σας, μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι, όποιος σας τα πήρε, θα τα επιστρέψει και με τόκο! Κλείνω παρένθεση, για να επιστρέψω στο αγαπημένο μου σημερινό θέμα, την αγαπημένη μου γραφομηχανούλα! Ήταν, ο θησαυρός μου, τότε! Έκανα καιρό να συνηθίσω τα πλήκτρα, τα οποία ήταν βαριά και ασήκωτα, όμως πολύ σύντομα με καθημερινή εξάσκηση, έγινα και η πρώτη δακτυλογράφος, και μάλιστα, ο παππούς μου, μου υπαγόρευε διάφορα, ώστε να πάρω τον <αέρα>, και να γίνομαι κάθε μέρα και καλύτερη! Ήθελα απο τότε να γίνω γραμματέας, κάτι που επίσης δεν έγινε ποτέ, αν και έμαθα τα πάντα σχετικά, και πριν ακόμα πάω σε σχολή, διότι ήμουν ανάμεσα σε αξιόλογους ανθρώπους οι οποίοι εργάζονταν σε γραφείο, ώστε να έχω πλήρη εικόνα της δουλειάς μιας γραμματέως! Τελικά, έγινα συγγραφέας, και ποιήτρια, συν την ερασιτεχνική δημοσιογραφία στην οποία έγραφα και γράφω εθελοντικά, ελπίζω στο μέλλον να πληρωθώ κιόλας, συν την εσκεμμένη παρουσία μου στο θέατρο μαζί με ηθοποιούς, λόγο λάθους τρίτων, τέλος πάντων, δεν είναι της παρούσης, είπαμε, εγω το διασκεδάζω, μεθαύριο κλαίνε! Λοιπόν! Έλεγα λοιπόν, για τη μεγάλη μου αγάπη την γραφομηχανούλα μου, η οποία υπήρξε υποστηρικτής των μεγάλων μου έργων! Ήταν το αλάνθαστο εργαλείο μου για την επιτυχία, η οποία δεν ήρθε ακόμα, αλλά θα έρθει! Και φτάνουμε στην εποχή που βγήκε ο υπολογιστής! Τι χαρά έκανα θυμάμαι, όταν τον πρωτοπήρα στα χέρια μου! Καμία σχέση με τη γραφομηχανή της οποίας τα πλήκτρα ήταν κουραστικά! Εκεί περνούσα λιγότερη ώρα γράφοντας, επειδή με διευκόλυνε η επαφή μου με τα πλήκτρα! Δεν ήξερα όμως, ότι θα μπορούσε κάποιος να τα πάρει απο το φάκελο μου, και να τα χρησιμοποιήσει για λάθος σκοπούς...Διότι ο φάκελος μου ήταν εντός του υπολογιστή, καθώς και διάφορα άλλα έγγραφα μου...Ορισμένα φυσικά, τα είχα δώσει σε εκδότες, ενώ άλλα, ήταν απλά στο στικάκι μου, ή στον υπολογιστή...Όσα κατόρθωσα να σώσω, μετά απο διακοπή ρεύματος, ή απο χάκερς, τα πέρασα σε στικάκι! Τα υπόλοιπα, αιωνία τους η μνήμη! Τέλος πάντων, η ουσία είναι η εξής, αγαπημένοι μου αναγνώστες...Στα παλιά τα χρόνια, όταν γράφαμε σε γραφομηχανή, τίποτα δεν χάναμε, και τίποτα δεν μας έκλεβαν! Είναι γεγονός! Τώρα, που υποτίθεται ότι έχουμε όλα τα μέσα για να σώσουμε σημαντικά έγγραφα, τα χάνουμε όλα, ή τα μισά, και ορισμένα δεν ανακτώνται ποτέ! Οπότε, ποιος ο λόγος να έχουμε υπολογιστές; Σκεφτείτε, πόσο σοβαρό είναι, όχι μόνο για ποίηση και λογοτεχνία, αλλά και για άλλα σημαντικά έγγραφα τα οποία έχουν να κάνουν με τη δουλειά μας, με το κράτος, με τις τράπεζες, δηλαδή με λογαριασμούς, και πάει λέγοντας! Δεν ξέρω ποιο είναι το χειρότερο, να γίνει διακοπή ρεύματος και να χάσεις ότι γράφεις ή ότι σου στέλνουν χωρίς ελπίδα ανάκτησης, ή να σου χακάρουν τον οποιονδήποτε λογαριασμό και να μην μπορείς να βρεις τα δεδομένα σου; Ειδού η απορία...Έχω πει πολλές φορές, διάφορες αλήθειες σχετικά με το ίντερνετ, αλλά δεν είναι το μόνο που μπορεί να συμβεί, εφόσον πουθενά δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι τα δικά σου πράγματα είναι ασφαλή...Οπότε, αναρωτιέμαι, ποιος ο λόγος να υπάρχει η διωξη, εφόσον σε πολλές περιπτώσεις είναι αδύνατον να βρουν τον ένοχο; Εγώ είμαι υπέρ της δίωξης μάλιστα τους έχω βοηθήσει κιόλας, θα μπορούσαν όμως να μου βρούν τα έγγραφα μου, και αυτούς που τα πήραν; Και τι γίνεται αν τα χάσεις με τη διακοπή ρεύματος όπως μου έχει συμβεί κάποιες φορές; Ειλικρινά, μέχρι σήμερα δεν έχω πάρει απάντηση στα ερωτήματα μου! Οπότε, συμπερασματικά το μόνο που μπορώ να πω είναι το εξής, όσον αφορά τα γραφόμενα σας...Καιρός να επιστρέψουμε στο παρελθόν και στη γραφομηχανή! Τουλάχιστον, στην περίπτωση της διακοπής ρεύματος, δεν θα χάσουμε άλλα σημαντικά έγγραφα! Αλλά και σε καμία άλλη περίπτωση! Όσον αφορά τα έγγραφα που μας κλέβουν, και τα προωθούν επίσης για λάθος σκοπούς σε λάθος άτομα, ευτυχώς και σε αυτή την περίπτωση υπάρχει λύση όπως είπα παραπάνω, αλλά γιατί να κάνουμε τόσο κόπο; Η σημερινή πονηριά ορισμένων ανθρώπων, δεν έχει όρια! Θα έλεγα, ότι η ζωή τους εξαρτάται απο αυτά που γράφω εγώ, ή και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς! Τι να πώ! Και το κακό ξέρετε ποιο είναι; Πιθανόν να έχει συμβεί και σε μένα, μετά απο όσα βιώνω εδω και καιρό με κάποιους εκεί έξω, μπορεί δηλαδή να γίνεται copy paste απο τα δικά μου γραφόμενα, στο όνομα κάποιου άλλου, και αντίστροφα, σε μένα! Ισως για αυτό να νομίζουν κάποιοι ότι έγινε κάτι, ενώ στην ουσία εγω δεν έχω ιδέα! Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω αυτούς τους <ξύπνιους> που νομίζουν ότι θα κερδίσουν κάτι απο όλα αυτά, πιστεύουν ότι θα τη γλυτώσουν; Απλά, ρωτάω! Αν εγω γράφω κάτι καλό, αλλά μέχρι τώρα δεν το έχω δει πουθενά τυπωμένο, μήπως είναι, επειδή κάποιος άλλος τα έχει στο όνομα του; Και επειδή πολλά έχουν συμβεί όπως έχω πει, ίσως να νομίζουν κάποιοι ότι τους μιλάω στο σκουπίδι το fb, αλλά εγω δεν έχω fb, πως στο καλό θα το μάθω αν δεν μου το πουν; Αυτή την ερώτηση την έκανα και παλιότερα, αλλά απάντηση δεν πήρα! Και γιατί κάποιοι στη δουλειά, πιστεύουν τα λόγια τρίτων και όχι εμένα; Γραφομηχανούλα, και πάλι γραφομηχανούλα! Μου λείπει! Γιατί έζησα σπουδαία χρόνια, και δυστυχώς δεν θα τα ξαναβρώ ποτέ! Γιατί τότε, ήταν καλοί άνθρωποι με όλη την έννοια της λέξης...Γιατί, τότε, δεν είχαμε ανάγκη να <μπούμε> στο προφίλ του άλλου, να γίνουμε δηλαδή κάποιοι άλλοι, ενώ δεν είμαστε, τότε, η δικιά μου γενιά, είμασταν άξιοι άνθρωποι!!! Κάτι, το οποίο δυστυχώς, δεν το βλέπω πουθενά σήμερα...

Με πρωτοπορία εφαρμόζεται και στην Ελλάδα από το 2006 η νέα μέθοδος Intralase για διόρθωση μυωπίας, υπερμετρωπίας ή και αστιγματισμού.

Η κλινική εμπειρία δείχνει ότι, στους περισσότερους ασθενείς επιτυγχάνεται όραση 10/10 ή καλύτερη όταν η διαδικασία LASIK πραγματοποιείται μαζί με την μέθοδο Intralase. Οι ασθενείς αναφέρουν καλύτερη ποιότητα όρασης, ειδικά βελτίωση της ικανότητάς τους να βλέπουν σε χαμηλό φωτισμό, όπως το απόβραδο ή τη νύχτα.

Σύμφωνα με την μέχρι σήμερα πιο δημοφιλή διεθνώς χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης μυωπίας, υπερμετρωπίας ή και αστιγματισμού με την μέθοδο LASIK ακολουθούνται δύο βασικά βήματα:

Κατά το πρώτο βήμα της επέμβασης προετοιμασίας για το laser o χειρουργός-οφθαλμίατρος με την χρήση ενός λεπτού μαχαιριδίου (λεπίδας), δημιουργεί ένα κρημνό (flap) στον κερατοειδή με χειρουργική τομή.

Κατά το δεύτερο βήμα της επέμβασης ο χειρουργός με ένα excimer laser προχωρεί στην πλήρη διόρθωση της διάθλασης και έτσι αποκαθίσταται η όραση.

Με τη νέα τεχνολογία Intralase, εφαρμόζεται μόνο laser για να πραγματοποιηθεί το πρώτο βήμα, έτσι ώστε και τα δύο βήματα στη διαδικασία LASIK(διόρθωση μυωπίας με laser) να γίνονται χωρίς νυστέρι.
Συγκεκριμένα, για τη μέθοδο Intralase χρησιμοποιούνται μικροσκοπικοί, αστραπιαίοι παλμοί Laser, οι οποίοι δημιουργούν ένα διαχωρισμό στον κερατοειδή- χωρίς την χρήση λεπίδας- κατά την διάρκεια αυτού του πρώτου βήματος με LASIK.

Κάθε παλμός του φωτός περνά μέσα από το πάνω διάφανο μέρος του στρώματος του κερατοειδούς χιτώνα και διαμορφώνει μια μικροσκοπική κοιλότητα σε ένα συγκεκριμένο βάθος και θέση, τα οποία καθορίζονται από το γιατρό πριν την επέμβαση.

Ακριβώς πριν από την εφαρμογή του laser, ο γιατρός δημιουργεί τον κρημνό (flap), χωρίζοντας τον ιστό του κερατοειδή στο σημείο όπου έχουν δημιουργηθεί ‘φυσαλίδες’ από τους σφυγμούς του φωτός. Στη συνέχεια ο κρημνός διπλώνεται προς τα πίσω και ο γιατρός μπορεί να εκτελέσει το δεύτερο βήμα της επέμβασης.

Η δημιουργία κρημνού διαρκεί μόνο 15 δευτερόλεπτα ανά μάτι. Περιλαμβανομένου και του χρόνου προετοιμασίας, η όλη επέμβαση LASIK διαρκεί περίπου 10 λεπτά. Η διαδικασία αυτή δεν είναι επώδυνη για τους ασθενείς, νιώθουν μόνο μία ελαφριά πίεση.

Πρόκειται λοιπόν για μια τομή χωρίς νυστέρι.

Η διαφορά που προκύπτει μεταξύ του κρημνού με τη μέθοδο Intralase και του παραδοσιακού μικροκερατόμου είναι ότι ο μικροκερατόμος περιέχει μία λεπίδα η οποία με την κίνησή της δημιουργεί μια ομοιόμορφη τομή στην επιφάνεια του κερατοειδή.

Επειδή όμως η λεπίδα ταλαντεύεται μπορεί να αφήσει μικρές ανωμαλίες στην επιφάνεια που κόβει, οι οποίες μπορούν να έχουν σαν αποτέλεσμα την μείωση της μετεγχειρητικής οπτικής οξύτητας.

Αντίθετα, η μέθοδος Intralase δημιουργεί ένα επίπεδο κοιλοτήτων σε πιο ακριβές σημείο κάτω από την επιφάνεια του κερατοειδούς όπου πρέπει να πραγματοποιηθεί ο κρημνός, δημιουργείται μια ‘λεία επιφάνεια’ στον κερατοειδή, χωρίς ανωμαλίες που μπορεί (σπάνια μεν) να προκύψουν με μικροκερατόμο και τις μετεγχειρητικές επιπτώσεις τους.

Πρέπει να σημειωθεί ότι περισσότερες από 1.500.000 χειρουργικές επεμβάσεις σε όλον τον κόσμο έχουν εκτελεστεί με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα με τη μέθοδο Intralase. Στις ΗΠΑ αποτελεί πλέον την πλειοψηφία των επεμβάσεων μυωπίας,υπερμετρωπίας ή/και αστιγματισμού.

Οι επιπλοκές με την χρήση μηχανικών μικροκερατόμων είναι μεν αρκετά σπάνιες (1-3%). Εάν όμως αναλογιστούμε ότι οι διαθλαστικές επεμβάσεις πραγματοποιούνται σε υγιή μάτια, κανένα ποσοστό δεν είναι μικρό. Το Intralase μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο αυτό.

Μία ακόμα συναρπαστική εφαρμογή της τεχνολογίας Intralase είναι η χρήση της στις μεταμοσχεύσεις κερατοειδούς. Παραδοσιακά, στις μεταμοσχεύσεις γίνεται προετοιμασία του κερατοειδή με ειδικά μαχαιρίδια (τρύπανα). Με την νέα τεχνολογία η τρυπάνωση του κερατοειδή γίνεται με το laser χωρίς την χρήση μαχαιριδίων.

Η εφαρμογή αυτή ανοίγει νέους ορίζοντες για πιο επιτυχείς μεταμοσχεύσεις κερατοειδή με περιορισμό των επιπλοκών, όπως ο υψηλός μετεγχειρητικός αστιγματισμός.

Υ.Γ  Οι πληροφορίες προέρχονται απο προσωπικές μου γνώσεις, αλλά και απο ενα ιατρικό site. Θεωρώ, ότι ποτέ δεν είναι αργά για κάθε είδους επεμβάσεις οι οποίες μπορούν να καλυτερεύσουν τη ζωή μας...Ειδικά, όταν υπόσχονται με παραδείγματα ασθενών, θεραπεία 100%! Εγώ λέω να την εφαρμόσω, διότι βαρέθηκα να φοράω φακούς επαφής και γυαλιά! Υπάρχουν εξιδεικευμένοι γιατροί για κάθε είδους πάθηση. Γιατί λοιπόν να διαιωνίζουμε ενα πρόβλημα, εφόσον υπάρχει λύση; Εννοείται, ότι έχω ψάξει αρκετά, ώστε να καταλήξω σε αυτό το συμπέρασμα...Και μάλιστα, έχω φίλους, οι οποίοι μετά την επέμβαση, κατάφεραν να δουν τον κόσμο αλλιώς, σε όλα τα επίπεδα! Δεν μιλάω για τους τυφλούς, αν και όπως είδα στο εξωτερικό γίνονται θαύματα και για αυτούς! Θα σας μιλήσω άλλη φορά για το συγκεκριμένο θέμα, διότι είναι ενδιαφέρον, και το είδα πρόσφατα στο internet! 

 Άσχετο, εγώ με τους φακούς και τα γυαλιά, βλέπω πολύ καλά! Προς αποφυγή παρεξηγήσεων το λέω...Απλά, όπως είπα, βαρέθηκα να φοράω φακούς και γυαλιά...

Υπάρχουν πολλοί πονηροί άνθρωποι εκεί έξω...Άνθρωποι οι οποίοι θέλουν πάση θυσία κάτι, αλλά για να το αποκτήσουν καταφεύγουν σε τέτοια μέσα...Αμφιβάλλω όμως, αν σκέφτονται μακροπρόθεσμα...Αμφιβάλλω, αν έχουν επίγνωση των πράξεων τους...Γιατί άραγες να πατούν επι πτωμάτων για κάτι; Τόσο πολύ σημαντικό είναι; Για να φανούν ότι είναι άξιοι ενώ δεν είναι; Για να κάνουν τη ζωή ενός άλλου, χωρίς ο άλλος να το γνωρίζει; Για να κερδίζουν συνεχώς, τη στιγμή που ο άλλος πέφτει; Μα το θέμα είναι, να μπορείς να αποκτήσεις κάτι, χωρίς να καταφύγεις σε τέτοια μέσα...Γιατί ότι και αν αποκτήσεις, δεν θα είναι αληθινό...Και αν κάτι δεν είναι αληθινό, πιο το όφελος να το κατέχεις; Ειδού η απορία...Εκτός και αν το θέλεις τόσο πολύ, ώστε να φτάσεις στο σημείο να κάνεις τα πάντα! Ως πότε όμως; Έχου σκεφτεί όλοι αυτοί οι άνθρωποι εκεί έξω, την επόμενη μέρα μιας επιλογής, ή μιας πράξης; Διότι, δεν είναι μόνο να δείξεις ότι εφόσον δεν είσαι έξυπνος, με την πονηριά κερδίζεις κάτι, αλλά και το γεγονός, ότι, μια μέρα, όλα όσα έκανες θα σου γυρίσουν μπούμερανγκ! Και τότε; Θα επιστρατεύσεις πάλι την πονηριά σου, προκειμένου να ανέβεις; Και μετά; Είσαι σε θέση να πέσεις στα χώματα για να ξανακερδίσεις αυτό που δεν σου ανήκει; Μα για όνομα του Θεού και της Παναγίας! Τόσο χαζός είσαι; Τόσο επιπόλαιος; Γιατί νομίζεις ότι αυτή η πρόσκαιρη επιτυχία θα είναι για πάντα; Μήπως έκανες συμφωνία με το Θεό; Και αν συμβεί καμιά στραβή στο δρόμο, πως θα αντιδράσεις; Διότι στις στραβές δεν μπορείς να κάνεις τίποτα με πονηριά...Πρέπει να είσαι έξυπνος για να επιβιώσεις! Εκεί έξω, υπάρχουν τα λεγόμενα κοράκια, έτοιμα να σου ρουφήξουν το αίμα σε μια στραβή...Απλά θα περιμένουν το λάθος σου...Και αν απέκτησες κάτι με πονηριά, θα το μοιριστούν αμέσως...Αλλά τότε, δεν θα <επιζήσεις> για πολύ, για να καταστρώσεις σχέδιο διάσωσης σου...Γιατί λοιπόν με πονηριά, και όχι με εξυπνάδα; Είναι τόσα πολλά που έχω δει γύρω μου...Και πραγματικά αναρωτιέμαι, για πιο λόγο να ανέβω μια σκάλα ετοιμόρροπη, όταν υπάρχει η σταθερή ακριβώς δίπλα; Γιατί όταν ο άλλος μου έχει πάρει τα πάντα, να με φοβάται και να μου κλείνει διαρκώς το δρόμο; Αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι διπλά...

Μίλησα πάλι μαζί σου

σε ενα τηλέφωνο βουβό,

να ακούω μόνο τη φωνή σου

μα εκείνο να΄ναι νεκρό,

σε μια προσπάθεια να δείξω

πόσο σ΄αγαπώ,

κουβέντα θέλησα ν΄ανοίξω

για κάτι σημαντικό...

Μαζί σου όταν είμαι

πως περνάει η ώρα,

ποτέ δεν βαριέμαι

για αγάπης δώρα,

μαζί σου ξενυχτάω

χωρίς πως και γιατί,

και πάντα συμμετέχω

στη θεατρική σου σκηνή...

Πόση αγάπη χώρεσαν

τα τριάντα χρόνια,

ορισμένα πόνεσαν

μα σ΄αγαπώ ακόμα,

τι και αν δεν ζήσαμε εμείς

ερωτικό σταθμό,

θα σε περίμενα ζωές τρεις

χωρίς σταματημό...

...ορισμένους χαρακτήρες που γνωρίζω πολύ καλά...Και όπως έχω πει, δεν ξεχνάω εύκολα, εκτός και αν δεν έχω δώσει καμιά σημασία σε κάποιον ή κάτι! Είναι σημαντικό αυτό που λέω...Δεν θέλω τέτοιους ανθρώπους δίπλα μου...Ούτε μια στο εκατομμύριο...

Οι άντρες φοβούνται τις δυναμικές γυναίκες όταν δεν είναι οι ίδιοι δυναμικοί! Για αυτό και κάποιοι, οι οποίοι νομίζουν ότι στις δυναμικές γυναίκες αρέσουν οι κότες, κάνουν ότι μπορούν ώστε να τις εμποδίσουν να εξελιχτούν! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Εμένα, με ρώτησαν, αν μου αρέσουν οι κότες; Τι πιστεύουν ότι θα συμβεί μετά απο όσα έκαναν; Όποιος απο το 2005 μέχρι σήμερα εμπόδισε την εξέλιξη μου, τους εύχομαι ολόψυχα, ότι ακριβώς έπαθα εγώ στα νιάτα μου, να τα περάσουν και αυτοί! Παρομοίως, τα ίδια εύχομαι και σε όσους με κατάκλεψαν! Γενικά μιλάω, σχετικά με κλεψιά!

Συνεχίζεται η εσωτερική μου ανακατάταξη, και αναθεώρηση γεγονότων και προσώπων...Το ένστικτο μου λέει, ότι ο επόμενος χρόνος θα είναι καθοριστικός...Με βλέπω να ασχολούμαι περισσότερο με πράγματα τα οποία αγαπώ και τα οποία θα μου αποφέρουν κέρδος και ευτυχία...Κάποια άλλα, θα μείνουν στο παρελθόν, εκεί που αξίζουν. Εγώ δεν έχω σκοπό να επβραδύνω το βήμα μου. Είναι καιρός να συνυπάρξω με αυτούς που πραγματικά θέλω, και να πραγματοποιήσω πολλά σχέδια μου τα οποία ήταν μόνο σκέψεις...Ποτέ μη σχεδιάζεις, είναι το μότο μου γενικώς, ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί αύριο! Αυτό είναι διαφορετικό...Είναι όλη η ορμή και η δύναμη που έκρυβα μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια, και περίμενα την κατάλληλη στιγμή να τους δώσω ώθηση για παρακάτω...Κανένας και τίποτα δεν θα με κρατήσει πίσω...Καλύτερα να βρουν τη σωσία μου, για να απαλλαχτώ απο όλους και απο όλα! Μπορεί και να την έχουν βρεί; Που ξέρεις;  Χαχαχχαα! Εγώ ενα ξέρω...Καμία αλλαγή δεν θα είναι αναστρέψιμη ειδικά μετά απο όσα έχουν συμβεί! Εγώ πάντως δεν θα χάσω! 

σας μίλησα και σήμερα, πρόσωπο με πρόσωπο, για κάποια πράγματα...Θέλω να κάνετε ότι μπορείτε, να απαλαχτώ απο ορισμένα άτομα άνευ αξίας οι οποίοι δηλητηριάζουν τη ζωή μου...Δυστυχώς ανήκουν στην οικογένεια μου όπως σας είπα...Θα ήθελα να πω ότι δεν έχω fb εδω και πάρα πολύ καιρό...Και αυτό, επειδή, διάλεγα αξιόλογους ανθρώπους για φίλους μου, οι οποίοι ήταν μορφωμένοι, και είχαμε πολλά κοινά, αλλά δυστυχώς έβαζαν και άλλους στη συζήτηση, με αποτέλεσμα να χαθούμε...Όταν εγώ διαλέγω εναν άνθρωπο, ποιος είναι ο άλλος να μου πει τι να κάνω; Επίσης, μου συνέβη το εξής παράδοξο...Ενω το έκλεινα απο το σπίτι μου, το έβρισκα ανοιχτό απο το κινητό μου...Άρα, μου χακάρισαν το λογαριασμό...Συγγενής μου, σήμερα που δεν έχω fb, μου είπε ότι με βλέπει μέσα, ενώ το έχω κλείσει εδω και πολύ καιρό...Ένας άλλος συγγενής, μου είπε ότι απο τη μέρα που το έκλεισα, δεν με έχει δει εντός...Άρα; Τι γίνεται; Οι φίλοι μου απο το αιμοδυναμικό, τους παρακαλώ πολύ να το ψάξουν, εγώ δεν έχω κάνει κάτι...Τους το είπα και σήμερα...Και θέλω επίσης να πω, ότι, θα συνεχίσω να ελπίζω σε μια όμορφη επικοινωνία μεταξύ μας...Πρόσωπο με πρόσωπο...Γιατί τελικά, η πονηριά ορισμένων, μου έχει καταστρέψει τη ζωή...

Δυνάμωσε τη μουσική σε ενα βάλς νοερό

σταμάτησε λίγο εκεί, στου έρωτα μας το σταθμό,

κάνε ενα γύρω για να ρθεις, πάλι κοντά μου

για να μάθεις να χορεύεις, στα νερά μου...

Λύσε τους κόμπους της ψυχής

για μια έναρξη γιορτής,

να σε μάθω ξανά

κάνε ενα βήμα τη φορά...

Στο καρουζέλ της καρδιάς σου

απόψε θα στριφογυρίσω,

να φορέσεις τα καλά σου

πρώτη φορά να σε φιλίσω...

Στο καρουζέλ της καρδιάς σου

γλυκό μου ψαράκι,

να γίνω φλόγα της φωτιάς σου

αιώνιο παρεάκι...

Δεν φυλακίζεται η ορμή

οποιαδήποτε εποχή,

τι και αν πέρασαν χρόνια

δεν γίναμε πιόνια,

στου καιρού τις αλλαγές

ότι θέλω και ότι θες,

μια αγάπη δυνατή

πάντα αφήνει εποχή...

Στο καρουζέλ της καρδιάς σου

αγαπούλα μου μεγάλη,

θα γίνω σκάλα στα όνειρα σου

μια γλυκιά ζάλη,

και στο όνομα σου για πάντα

θα πίνω κρασί,

γιατί όλη η ζωή μου

ανέκαθεν ήσουν εσύ...

Τόσα χρόνια δεν προχωρούσε τίποτα, και αναρωτιόμουν γιατί...Όχι ότι ήθελα εγω να είμαι στάσιμη, απλά, ότι και αν έκανα για να προχωρήσω, δυστυχώς δεν είχε καμία εξέλιξη...Είμαι άνθρωπος της δράσης, και αυτό το απέδειξα πριν πολλά χρόνια στα νιάτα μου, με όλα όσα κατάφερα...Μετά απο κάποιο χρονικο διάστημα όμως, έμεινα στάσιμη...Ήταν σαν κατάρα...Σα να με είχαν καταραστεί, μετά απο τόσο κόπο που έκανα να προχωρήσω, να γίνει το αντίθετο...Ειλικρινά, βαρέθηκα...Έχετε δει λιοντάρι στο κλουβί; Πως αντιδρά όταν το φυλακίζουν; Έτσι νιώθω και εγώ...Είναι να μην ξεκινήσω κάτι, θα το τελείωσω οπωσδήποτε...Όχι, δεν είναι όπως η ιστορία με τον αλυσοδεμένο ελέφαντα...Καμία σχέση...Εγώ δεν είχα τα εφόδια να προχωρήσω! Μου τα έκλεψαν...Σημαντικό αυτό...Και δεν μπορώ να συγχωρήσω κανένα, γιατί κανείς δεν κάνει κατά λάθος κακό...Ήταν, σαν κάποιος, να ήθελε επίτηδες όλα αυτά τα χρόνια που χώρισα και ήθελα να ζήσω τη ζωή μου, να μην τη ζήσω! Τα λέω καλά; Λοιπόν, σας έχω νέα...Εγώ θα ζήσω όπως θέλω, απο του χρόνου...Και δεν θα ρωτήσω κανένα! Ξέρετε γιατί; Τα δικά μου θέλω, και οι βλέψεις μου, δεν έχουν καμία σχέση με τις βλέψεις των άλλων! Που να πάρει η ευχή, είμαι 45 χρονώ!!! Πότε στην οργή θα ζήσω;

Η επόμενη χρονιά θα είναι καθοριστική για μένα...Θα συμβούν πολλά καλά, όπως προβλέπω, και ενα απο αυτά θα είναι η υιοθεσία μου, απο τον αγαπημένο μου μπαμπάκα που με μεγάλωσε! Οι οικογενειακοί μας φίλοι, περιμένουν κέρασμα! Μα εγώ θα κεράσω όλο τον κόσμο, και τους αγαπημένους μου φίλους στο Νίμιτς! Μα το Θεό, θα κάνω πάρτυ!!! Θα καλέσουμε και το σόι της μητέρας μου! Όλους! Θα έρθουν , θέλουν δεν θέλουν! Δεν είναι και λίγο πράγμα, να πραγματοποιηθεί το όνειρο μιας ολόκληρης ζωής!!! Και να σας πω και κάτι άλλο; Μακάρι να είχαν όλοι τέτοιο πατέρα σαν τον δικό μου! Μπορεί να μην έχουμε το ίδιο αίμα, αλλά έχουμε την ίδια καρδιά! Ξέρετε πόσο περήφανη είμαι για αυτόν; 

Και αυτό σημαίνει ότι δεν έχω ξεγελαστεί με όσα είδα, ούτε όσα άκουσα...Λυπάμαι για κάποιους, αλλά έτσι είναι...Υπάρχει και Θεός! Όλα όσα σας έχω πει είναι αλήθεια...Δυστυχώς...Και δεν μιλάω για τους συγγενείς τώρα...Για όσα είδα στο <Νίμιτς>...

Θα ήθελα να δω τους συγγενείς της μητέρας μου, οι οποίοι είναι στην πλειοψηφία τους δάσκαλοι...Αλλά και τους υπόλοιπους, που εργάζονται σε τράπεζα...Έχουμε πολλά να πούμε...Εκτός των άλλων, θα ήθελα να τους ρωτήσω, γιατί δεν είχαμε ποτέ επικοινωνία...Είναι τόσο άδικο, ειδικά αν ταιριάζεις...Όλα αυτά τα χρόνια, το είχα παράπονο...Ποτέ κανείς δεν με πήρε τηλέφωνο...Ούτε τους γονείς μου...Αλλά δεν είναι οι μοναδικοί...Και με άλλους δεν μιλήσαμε ποτέ, και ξαφνικά με αγάπησαν! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Καλά, για τους άλλους δεν νοιάζομαι καθόλου! Είναι απο τη μεριά του πατέρα μου! Μακρυά και αγαπημένοι! Ούτε ήθελα, ούτε θέλω, ούτε θα θελήσω ποτέ να έχω καμία σχέση μαζί τους...Και όποιος θέλει να μάθει γιατί, πολύ ευχαρίστως να τους εξηγήσω πρόσωπο με πρόσωπο...Εμένα, δεν με ρώτησαν, αν συναινούσα στις βλακείες τους! Έτσι;Όλα εδω πληρώνονται όμως...Με υπογραφή σας το λέω...Οπότε, θα ήθελα να μιλάω με τους μορφωμένους συγγενείς μου, συχνοτερα απο ποτέ...Δεν έκανα εγώ την κίνηση να χαθούμε, εκείνοι φταίνε! Άλλωστε, ποτέ δεν είχαν συχνή επικοινωνία και με τη γιαγιά μου! Έτσι; Να τα λέμε και αυτά! Εγώ θα τους ρωτήσω γιατί! Μήπως επειδή δεν είμαστε του Πανεπιστημίου; Πραγματικά, έχουμε πάρα πολλά να πούμε!!!Όσον αφορά τους παλιούς μου φίλους απο το σχολειο, θέλω και με αυτούς συχή επικοινωνία! Εδω βρήκαν άσχετοι το τηλέφωνο μου, δεν θα το βρούν αυτοί; Και αν με ρωτήσουν γιατί χαθήκαμε με τους συμμαθητές και φίλους μου, εγω θα πω, ότι ήμουν η μόνη που νοιαζόμουν και τους τηλεφωνούσα! Κάποιες φορές, πρέπει να χαθείς, για να δεις ποιος θα σε ψάξει...Να σας πω κάτι; Κανείς δεν με έψαξε...Οπότε, γιατί να επιμένω; Παρολα αυτά, θέλω να τους ξαναδώ...Γιατί με ορισμένους παλιούς μου φίλους, τα πηγαίναμε πολύ καλά...Είμασταν αδερφές ψυχές...Και μου λείπουν...

να σας τα πω με τη σειρά για να τα καταλάβετε όλα! Εγώ πριν πολλά χρόνια, ήμουν μέλος του Lykofos! Ένα site ποιημάτων και λογοτεχνίας! Απο κει, με παράπεμψαν στο musicheaven! Και μετά στο fb, το οποίο αποδείχτηκε σκουπίδι και το έκλεισα! Τώρα είμαι πάλι εδω, αλλά μόνο με την προοπτική της γραφής! Οτιδήποτε άλλο, δεν με ενδιαφέρει...Προς αποφυγή παρεξηγήσεων το λέω...

Εδω και πέντε χρόνια απο την άφιξη μου στο <νιμιτς>, συμβαίνουν τα ίδια πράγματα και μάλιστα χωρίς διακοπή...Θα έλεγε κανείς, ότι είναι η μόνη τους δουλειά εκεί, τουλάχιστον για ορισμένα άτομα, απλά, επειδή έχουν καταντήσει αηδία, καλό είναι να πάψουν τα όσα γίνονται εις βάρος μου...Είναι το γεγονός του <προξενιού> ή της γνωριμίας χωρίς τη συναίνεση τη δική μου...Δεν είναι τυχαίο ότι όλα ξεκίνησαν απο κει, με κάποιον να με φωτογραφίζει όπως σας είπα και μετά να γνωρίζω όλα τα αποβράσματα της κοινωνίας...Συγνώμη κιόλας για την έκφραση, αλλά έτσι είναι...Υπήρξαν και ελάχιστοι της προκοπής, αλλά δεν ήταν για μένα λόγο ηλικίας κυρίως! Άλλοι μεγαλύτεροι, άλλοι μικρότεροοι, κανείς της μόρφωσης που ήθελα ούτε της οονομικής κατάστασης! Με άλλα λόγια, καμία σχέση! Ακόμα και να ήθελα να βρω κάποιον απο εφημερίδα, διότι κάποιοι ήταν απο κει, δεν θα διάλεγα κανέναν απο όσους μου γνώρισαν! Γιατί έχω άλλες βλέψεις και θέλω! Και γιατί να το κάνω αυτό, εφόσον δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος; Όπως δεν θα το έκανα για κανένα γνωστό μου ή φίλο ή συγγενή, έτσι δεν θέλω να ανακατεύονται για τα δικά μου θέματα...Δυστυχώς, αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει, και το πιο πιθανό είναι να κάνω επίσημη καταγγελία μόλις ανοίξουν τα δικαστήρια του χρόνου...Έπρεπε να το έχω κάνει εδω και πέντε χρόνια που βρίσκομαι σε λάθος χώρο, αλλά είπα να μάθω τι συμβαίνει πρώτα...Ε, λοιπόν, έχω πέσει απο τα σύννεφα για ορισμένους...Αλλά τόσα μυαλά έχουν, τι να πει κανείς...Τέλος πάντων...Απορώ, γιατί επιμένουν σε κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ, και μάλιστα με την προοπτική να πάνε φυλακή! Μα τόσο ηλίθιοι είναι πια; Δεν ξέρω τι μόδα είναι αυτή στο Αιγάλεω κυρίως και στην Αθήνα, ναι, έχω δει και συγγενή απο το σόι του πατέρα μου να το κάνει αυτό, καλά, έφαγε κατάρες! Μάλλον πληρώνονται καλά, τι αλλο να πω! Άλλωστε, πολλοί πληρώθηκαν τον τελευταίο χρόνο απο κάποια κερδοσκοπία, δεν γίνεται απο το τίποτα να πάρεις αυτοκίνητο, έτσι; Αυτά, καλό θα ήταν να τα κάνουν σε άλλους όχι σε μένα, γιατί εγώ δεν θέλω να έχω σχέση...Απο το Αιγάλεω λοιπόν ξεκίνησε η όλη ιστορία, απο το γυμναστήριο που πήγαινα παλιά! Όταν λοιπόν πήγα εκεί για γυμναστική, με το που πήγα, δεν κάνω πλάκα, όλοι έπεσαν να μου γνωρίζουν κόσμο! Είπα απο μέσα μου, <τι κάνει ο γελείος>!!!!Ακόμα αυτό λέω, γιατί τα ίδια κάνουν και οι άλλοι στο νιμιτς!!! Φαίνεται είναι κερδοφόρα η επιχείρηση! Τέλος πάντων, αν το παρατραβήξουν, αν έχει συμβεί δηλαδή και κάτι άλλο για το οποίο έχω πλήρη άγνοια, μάλλον τους βλέπω πίσω απο τα κάγκελα της φυλακής! Εγώ μπορώ να αποδείξω αυτά που λέω...Άσχετο και σχετικό, εγώ δεν έχω ανάγκη απο προξενιά και βλακείες! Τον εχω βρει τον άνθρωπο μου, και μάλιστα γελάμε με τις σαχλαμάρες τους! Ποτέ δεν επιδίωξα γνωριμία με τέτοιο τρόπο, γιατί όπως είπα έχω άλλες βλέψεις και θέλω...Ο Αυγουστίνος πληρεί όλες τις προδιαγραφές για τον σύντροφο που ήθελα...Κυρίως, ταιριάζουμε στα περισσότερα! Αυτό έχει σημασία! Δεν ξέρω γιατί το Αιγάλεω έχει κάνει μόδα τις γνωριμίες τέτοιου είδους, πάντως εγω δεν θέλω να έχω καμία σχέση! Είμαι σαφέστατη νομίζω! Κατά πάσα πιθανότητα, πληρώνονται καλά, όπως είπα...Αλλά όχι εις βάρος μου, έτσι; Άλλωστε μετά απο ενα διαζύγιο και στην ηλικία μου, ποτέ δεν θα κοίταζα τον οποιονδήποτε! Αλλά αυτό φαίνεται δεν τους νοιάζει! Έλα όμως που τα έχουν κάνει θάλασσα γενικώς! Περίμενα λοιπόν να δουλέψω, και είμαι καθημερινά ανάμεσα σε θέατρο και προξενιά! Ε, άι στο διάολο! Συγνώμη, αλλά άνθρωπος είμαι και εγώ, πρέπει να εκφραστώ! Καλό είναι να κοιτάξουν ορισμένοι να σταματήσουν τις βλακείες, γιατί όπως είπα θα βρεθούν στη φυλακή σύντομα! Κατανοητό; 

Είναι τόσο ωραίο να ξέρεις, ότι έχεις και αληθινούς φίλους εκεί έξω...Ότι υπάρχει αυτή η αμοιβαία αγάπη μεταξύ σας...Και εγω νιώθω τυχερή, γιατί αν και έχω και πολλούς εχθρούς επειδή λέω την αλήθεια, πάντα υπάρχουν και οι φίλοι μου να με υποστηρίζουν και να πορευόμαστε μαζί σε ενα καλύτερο αύριο! Γιατί υπάρχει το καλύτερο αύριο, αν έχεις σκίσει τις σελίδες του χτες! Αν μπορέσεις να κρατήσεις μόνο τα καλά απο το παρελθόν και να συνεχίζεις το δρόμο σου, έχεις κερδίσει πάρα πολλά...Διότι, καλό είναι να μη στεκόμαστε στο παρελθόν, ειδικά όταν αυτό δεν είχε τίποτα να μας δώσει...Αν όμως, μας έδωσε κάτι, το φυλάμε σαν θησαυρό, και προχωράμε...Ετσι, απλά...Θα ήθελα να ευχαριστήσω λοιπόν, τους αληθινούς φίλους μου, οι οποίοι ποτέ δεν χάθηκαν, και παρέμειναν δίπλα μου μέχρι σήμερα, αλλά και τους εχθρούς μου, γιατί μου απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι ποτέ δεν πέφτω έξω...Οπότε, μεθαύριο, θα έχω πάρα πολλά να πω με τους φίλους μου! Έχω και καλούς φίλους απο την αστυνομία εκτός των άλλων, οι οποίοι μέσα απο τις ανακαλύψεις μου, είμαι σίγουρη ότι θα κάνουν το σωστό! Όσοι φυσικά δεν μου έχουν κάνει κάτι, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα απολύτως...Έτσι είναι τα πράγματα...Θέλω να ευχαριστήσω επίσης, και όλους όσους μου στάθηκαν στα δύσκολα, και με βοήθησαν να βρω απαντήσεις σε αναπάντητα ερωτήματα...Αν και τα περισσότερα τα βρήκα μόνη μου, θα ήμουν πολύ καλή αστυνομικός, μα το Θεό! Τέλος πάντων...Η ουσία είναι μια...Όταν έχεις καλούς φίλους δίπλα σου, δεν υπάρχει περίπτωση να μείνεις στο περιθώριο...Ακόμα και αν κάποιοι σε εμποδίζουν...Θέλω να πω και κάτι άλλο σημαντικό...Η φιλία δεν έχει ηλικία...Μη σκεφτούν ορισμένοι φίλοι μου ότι είναι κακό να επικοινωνείς με μεγαλύτερους σου σε ηλικία, παντρεμένους ή όχι..Άλλο η φιλία, άλλο η σχέση, και άλλο ο γάμος! Έχει πολύ μεγάλη διαφορά! Και οι δικές μου βλέψεις όπως είπα, δεν συμπεριλαμβάνουν όσους μου γνώρισαν...Για πολλούς λόγους...Το παν είναι να ταιριάζεις με τον άλλο, σε όλα τα επίπεδα, έστω, στα περισσότερα, και αυτό ισχύει και για τη φιλία! Δεν μπορώ να κάνω φίλο μου κάποιον με διαφορετικά ενδιαφέροντα απο μένα, γιατί δεν θα περνάμε καλά βγαίνοντας! Αυτό είναι το σκεπτικό μου...Και φυσικά ισχύει και για το θέμα της σχέσης! Ούτε φυσικά θα μπορούσα να κάνω φίλο μου κάποιον, ο οποίος έχει όφελος απο μένα...Εγώ είμαι της άποψης απο πολύ παλιά, ότι δίνω, θέλω και να παίρνω...Δεν θα έκανα ποτέ οποιαδήποτε σχέση με κάποιον, ο οποίος έχει όφελος απο μένα! Για αυτό σας είπα παραπάνω, πως αν δεν έχει κάνει κάποιος κάτι κακό εναντίων μου, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα...Αυτό σημαίνει ότι ξέρω πολλά...Τέλος πάντων...Θα ήθελα να πω στους αγαπημένους μου φίλους το εξής...Να μάθετε να <διαβάζετε> πίσω απο τα γεγονότα και τις πράξεις κάποιου! Μόνο έτσι θα βγάλετε σωστά συμπεράσματα...Συνήθως, αυτό που <βλέπουμε>, δεν είναι η αλήθεια! Όμως, πρέπει να σκεφτεί κανείς, το γιατί...Οι φίλοι μου λοιπόν, ξέρουν...Είναι έξυπνοι...Αλλά επειδή ξέρω και εγω, καλό είναι να μιλήσουμε εφ όλης της ύλης μια μέρα, πρόσωπο με πρόσωπο...Ενδέχεται, να έχουν συμβεί πολλά για τα οποία δεν ήμουν σύμφωνη, και για αυτό και με κράτησαν απέξω απο κάποια γεγονότα! Είναι σημαντικό αυτό που λέω...Θα ήθελα λοιπόν, μια μέρα, να μιλήσουμε για όλα...Εγω εδω θα είμαι...Ελπίζω και οι φίλοι μου...Ευελπιστώ, σε μια όμορφη επικοινωνία, με σωστές αποφάσεις...Σας το ξαναλέω...Μη με κρατάτε απέξω, δεν είναι σωστό...Ειδικά, όταν έχω πολλά να πω...

Ένας αξιόλογος πολιτικός! Ανέκαθεν τον θαύμαζα και ήθελα να τον συναντήσω! Τόσο εκείνον, όσον και την αξιόλογη οικογένεια του! Γνωρίζω ότι είναι απο τις καλύτερες οικογένειες, και είναι κάτι, το οποίο κοιτάζω πρώτα σε έναν άνθρωπο! Όταν ο άνθρωπος προέρχεται απο αξιόλογη οικογένεια, είναι καλός άνθρωπος! Δεδομένου, ότι γαλουχείται απο την οικογένεια, ώστε να γίνει, αυτό που είναι σήμερα! Οπότε, θα ήταν μεγάλη μου τιμή, να δω τον κύριο Κυριάκο Μητσοτάκη και να μιλήσουμε για διάφορα σημαντικά θέματα! Τα οποία, αφορούν και το διορισμό μου! Α, δεν θέλω τίποτα σπουδαίο! Μόνο μια αξιοπρεπή δουλειά στο δημόσιο! 

Τα μεγαλύτερα λάθη τα κάνουν, όσοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν! Αποδεδειγμένο! Και τι να χάσουν άλλωστε, όταν υπο άλλες συνθήκες θα ήταν στο περιθώριο; Για αυτό το λόγο κάνουν ότι μπορούν, ώστε να μη φανούν ότι φταίνε, και να κατηγορήσουν άλλους για τις δικές τους πράξεις! Δεν βαριέσαι! Δεν πειράζει! Γιατί να δώσω σημασία σε κάτι που ποτέ δεν υπήρξε ούτε υπάρχει ούτε θα υπάρξει; Γιατί, εφόσον έχω άλλες βλέψεις και θέλω; Είπε κανείς, ότι επειδή δεν έχω σκοτώσει άνθρωπο δεν θα το κάνει η Θεία Δίκη; Α, όχι, δεν εχω σκοπό να γίνω δολοφόνος για χατήρι κανενός. Όπως είπα, αντιδρώ αναλόγως με ποιους είμαι, και που είμαι. Έχει μεγάλη σημασία...Όταν όλα γύρω μου είναι ενα θέατρο, επόμενο είναι να μην πιστεύω τίποτα. Και εφόσον δεν είναι κανένα σοβαρό σημείο ώστε να μιλήσω στους υπεύθυνους, για αυτό και κάθομαι και απλά παρακολουθώ! Σα να βλέπω ταινία στην τηλεόραση, μόνο που οι ηθοποιοί στην παρούσα κατάσταση, νομίζουν ότι πράττουν έργο προς τους κοινωνικά αδύναμους πάσης φύσεως...Τρομάρα τους! Εγώ στη θέση τους θα έλεγα την αλήθεια! Έτσι; Γιατί να δίνεις ελπίδες για κάτι που δεν θα γίνει ποτέ; Και αν το κάνεις να φανεί ότι είναι δήθεν αλήθεια για να χαρεί ένας άνθρωπος έστω και πρόσκαιρα,τι νομίζεις ότι θα συμβεί στο μέλλον; Δεν θα κορόιδευα κάποιον, μόνο και μόνο για την πρόσκαιρη ευτυχία του! Για όποιο λόγο και αν μου έλεγαν να το κάνω αυτό! Να λες ψέματα για να εισπράξεις μπράβο, ή και ευχαριστώ απο κοινωνικά αδύναμους, δεν το βρίσκω σωστό...Ειδικά αν ο κοινωνικά αδύναμος είναι και κατώτερης μόρφωσης, για αυτό και τον κοροιδεύεις, πιστεύοντας ότι δεν θα το πάρει είδηση...Μπορεί όντως να μην καταλάβει τίποτα, και να κοιμάσαι ήσυχος...Αν όμως είναι έξυπνος κατά μια έννοια, έχεις σκεφτεί τι θα συμβεί; Μιλάω τώρα για άλλους, όχι για μένα. Εγω τα ήξερα εξ αρχής. Απλά, θα σας πω μια μεγάλη αλήθεια εκτός απο όλες τις άλλες που σας έχω πει! Το διασκεδάζω! Να ξέρω περισσότερα απο όσα λέω, αλλά να μη μιλάω για να δω που θα το πάνε ορισμένοι έξυπνοι! Μέχρι τώρα, έχουν αποτύχει σε όλα! Σας το λέω εγώ...Δεν εχω ξαναδεί στη ζωή μου, πιο ανάξια <διοίκηση>! Ανύπαρκτη μεν, ανάξια, δε! Όχι μόνο έχουν αποτύχει σε όλα, για αυτό και με ήθελαν δίπλα τους, όφελος, τι άλλο; Αλλά και συνεχίζουν τις άχρηστες δραστηριότητες τους για να <απαλύνουν> τον πόνο των κατώτερων στρωμάτων! Βρε ποιοι νομίζετε ότι είστε, βρε ηλίθιοι; Όπως έχω ξαναπεί και στο παρελθόν, το τίποτα ποτέ δεν θα γίνει κάτι! Ότι και αν σημαίνει αυτό! Και έχω δει πολλά τίποτα κατά τη διάρκεια της παραμονής μου σε λάθος χώρο! Τώρα, γιατί οι ανώτεροι άλλης θέσης και τόπου κάνουν τα στραβά μάτια, είναι απορίας άξιων! Θα έλεγε κανείς, ότι τους εκβιάζουν! Λες; Πάντως, όσον αφορά εμένα και τα όσα έχουν συμβεί εις βάρος μου, μου έδειξαν ακόμα μια φορά κάποια πράγματα, για αυτό και θα πορευτώ στο μέλλον σύμφωνα με τα όσα γνωρίζω και τα όσα έχω επιτυχώς ανακαλύψει! Κανείς άλλωστε δεν μπορεί να μου αλλάξει γνώμη για κάποια άτομα! Στην περίπτωση μου, όσον αφορά τρίτους, για τους οποίους ξέρω πολλά, είναι σα να μιλάς στον τοίχο! Κάποιοι, θέλουν να με έχουν στο περιθώριο επειδή έχουν όφελος απο μένα. Κάποιοι, έχουν διαδόσει διάφορα προκειμένου να μην έχω τη θέση μου. Περίμενα πολύ για αυτή τη στιγμή της μεγάλης αποκάλυψης...Θα συμβούν πολλά του χρόνου...Γιατί να βιαστώ άλλωστε, εφόσον έχω στα χέρια μου ντοκουμέντα; 

Να με διορίσει ο Υπουργός, σε μια αξιοπρεπή δουλειά, στο δημόσιο, εντός Αθηνών γιατί εκεί μένω, και θα κλείσω το blog μου! Τι λέτε; Δεν κάνω πλάκα τώρα, σοβαρολογώ...

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει κάποιους ανθρώπους, να σέρνονται κυριολεκτικά πίσω απο την επιτυχία άξιων ατόμων, με σκοπό να κλέψουν λίγη απο τη δόξα τους, ή και ολόκληρη, προκειμένου να αναδειχτούν αυτοί, αντί για τον πραγματικά άξιο άνθρωπο...Είναι αυτοί που ζουν τη ζωή των άλλων, με τους πραγματικούς επιτυχημένους ανθρώπους, να κρύβονται επιμελώς απο τους άλλους, προκειμένου να μη γνωρίσει ο κόσμος ποιοι πραγματικά είναι...Όλοι αυτοί οι άσημοι λοιπόν, οι οποίοι δέχονται με παρότρυνση τρίτων να πάρουν ενα μέρος ή και ολόκληρο μέρος του έργου ενός άξιου ανθρώπου, είναι στην ουσία άτομα χωρίς αξία, οι οποίοι κάνουν τα πάντα για να αποκτήσουν αξία, δεδομένου ότι, απο μόνοι τους, δεν θα τα κατάφερναν ποτέ...Πόσο καιρό όμως, θα μπορούσε να συνεχιστεί όλη αυτή η κωμωδία εις βάρος των άλλων ανθρώπων, απο τους οποίους κλέβουν τη δόξα και το χρήμα; Διότι, δεν είναι μόνο η δόξα όπως αρκετοί γνωρίζετε, αλλά και το χρήμα, εφόσον τους πληρώνουν τρίτοι, προκειμένου να παίξουν για όσο χρονικό διάστημα τους πουν, το θέατρο για τα μάτια των άλλων! Υπάρχουν και άτομα, τα οποία κάνουν μια δουλειά στη θέση άλλου επι πληρωμής πάντα, επειδή κάποιοι ανάξιοι ανώτεροι έκριναν, ότι το να μείνει κάποιος διάσημος στην άκρη για κάποιο επίτευγμα του, είναι το καλύτερο για αυτόν! Αλήθεια; Σοβαρά; Εγώ γιατί πιστεύω το αντίθετο; Είναι δυνατόν να κλέψεις οτιδήποτε ανήκει σε άλλον, για τους σκοτεινούς σκοπούς σου, και ο άλλος να μην αντιδράσει; Πρέπει να είναι τρελός! Και όλοι αυτοί που είναι στη θέση τους, γιατί νομίζετε ότι δέχτηκαν να είναι στη θέση τους ότι και αν συμβεί; Επειδή δεν αξίζουν τίποτα! Αυτός είναι ο λόγος, και επειδή, με το να προβάλλουν τον εαυτό τους στη θέση κάποιου άλλου, σημαίνει, ότι θα αναδειχτούν εις βάρος του άλλου, αλλά αυτό δεν τους καίει κιόλας, έτσι; Οπότε, έχουμε και λέμε...Άσημοι, στη σκιά διάσημων κάθε είδους, με προοπτική την προσωπική τους προβολή κόντρα στα πιστεύω των άλλων, επειδή η εξουσια, η οποιαδήποτε εξουσία αποφάσισε ότι έτσι θα γίνει, και μάλιστα χωρίς ο άνθρωπος που κρύβουν να το γνωρίζει, έτσι και το μάθει γίνεται το έλα να δεις, μπορεί να φτάσουν μέχρι τα δικαστήρια για το θέμα και να δικαιωθούν, πάμε στοίχημα; Ποιο το όφελος λοιπόν να είναι κάποιος άλλος στη θέση ενός διάσημου ανθρώπου για κάποιο επίτευγμα του ή κάτι άλλο, εφόσον η επιτυχία θα είναι πρόσκαιρη και μάλιστα με την προοπτική της φυλακής; Αναρωτιέμαι, ποιοι άνθρωποι το επιδιώκουν, εκτός και αν είναι χαζοί, ή έχουν μεγάλη ανάγκη απο χρήμα, οπότε θα πούλαγαν και τη μάνα τους για την προβολή και το χρήμα...Και αυτό δεν ισχύει μόνο για διασημότητες απο τον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά και απο τον δημόσιο τομέα! Στο δημόσιο βλέπουμε πολλά τέτοια παραπτώματα εις βάρος άξιων ανθρώπων, αλλά όταν υπάρχει όφελος όλα γίνονται, αποδεδειγμένο! Το πρόβλημα όμως είναι, ότι όταν μια κατάσταση δεν πάει άλλο, τα ηνία πρέπει να πάρει η δικαιοσύνη, προκειμένου τα πράγματα να κυλίσουν ομαλά...Τι γίνεται όμως, αν ο άλλος άνθρωπος που έβαλαν στη θέση του άξιου ανθρώπου, έχει βολευτεί; Εκεί περιπλέκονται τα πράγματα διότι δεν θα αφήσει τη θεσούλα του για χάρη κανενός, ειδικά αν δεν έχει που να πάει! Οπότε, ποιος πρέπει να πάει φυλακή; Αυτός που τον έβαλε εκεί, έχει δεν έχει εξουσία! Και μετά τι γίνεται; Το να μοιράσεις κάτι που σου ανήκει δεν είναι ότι καλύτερο, ειδικά αν έχεις κοπιάσει για αυτό...Απλά τα πράγματα...Ο άνθρωπος που αδικήθηκε, δεν θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια...Υπόψην, για όσους δεν έχουν τι να κάνουν και παίζουν με την προοπτική και την αξία των ανθρώπων...

Όταν γίνεται λόγος για το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, εγω γελάω! Και αυτό επειδή δεν το θεωρώ και σπουδαίο επίτευγμα, δεδομένου ότι, όταν η μόρφωση αλλά και το πτυχίο ενός ανθρώπου, έρχεται επι πληρωμή, δεν είναι άξιο προς μίμηση για κανέναν! Αυτό φυσικά, με βρίσκει αντίθετη όσον αφορά την άποψη μου, με πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι πήραν πτυχίο με πληρωμή! Και μάλιστα, έχουν να πουν πολλά καλά λόγια για το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Κανείς όμως δεν μπορεί να μου αλλάξει γνώμη, όσον αφορά τα πιστεύω μου ως προς τη μόρφωση...Προσωπικά, αν πήγαινα Πανεπιστήμιο, θα προτιμούσα το καθεαυτού Πανεπιστήμιο στο οποίο είχαν την τύχη να πάρουν πτυχίο αρκετοί γνωστοί, φίλοι αλλά και συγγενείς μου! Θεωρώ, ότι, η επαφή πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά και η καθεαυτού διδασκαλία με τους καθηγητές, δεν αλλάζεται με τίποτα παρόμοιο! Τι να το κάνω εγώ, αν δεν βλέπω τον άλλο, αν δεν τον ακούω, και αν δεν μπορώ να έχω μια ουσιώδη επικοινωνία μαζί του εξ επαφής; Δεν είναι το ίδιο, να βλέπει ο δάσκαλος την προσπάθεια του ατόμου που έχει απέναντι του, απο μια αόρατη επαφή! Η αόρατη επαφή, διδασκαλία, έχει πολλούς κινδύνους. Πρώτα απο όλα, επειδή δεν ξέρεις με ποιον μιλάς, μπορεί να κάνεις σοβαρά λάθη πολλαπλού περιεχομένου, τα οποία δεν θα σου φτάσει μια ζωή για να επανορθώσεις! Που ξέρω εγώ ποιος είναι ο καλύτερος και ποιος ο χειρότερος, εφόσον δεν τον βλέπω; Και αν είναι άλλος στη θέση του; Θα βάλω και τους σκάρτους στο ίδιο καλούπι με τους σωστούς; Αυτό δυστυχώς συμβαίνει και στο σημερινό fb! Ακριβώς το ίδιο είναι, μόνο που εκεί γράφονται για χαβαλέ! Η μόρφωση όμως, δεν είναι το ίδιο! Ήμουν, είμαι και θα είμαι, κατά του Ανοιχτού Πανεπιστημίου, και δεν απορώ γιατί δεν το καταργούν, δεδομένου ότι και εκεί, πληρώνονται αδρά, προκειμένου να δώσουν αξία στους μαθητές τους! Η αξία, κυρίες και κύριοι, δεν αγοράζεται!!! Σε καμία περίπτωση! Προσωπικά, δεν θα δω ποτέ έναν πτυχιούχο του Ανοιχτού Πανεπιστημίου, με την ίδια οπτική που θα δω τον πτυχιούχο του δημόσιου, καθώς πρέπει Πανεπιστημίου! Μακάρι να μπορούσα να πάω σε ενα κανονικό Πανεπιστήμιο, μακάρι να ήμουν μικρότερη σε ηλικία, να έχω τα εφόδια για κάτι τέτοιο, διότι στην περίπτωση μου, δυστυχώς για κάποια πράγματα είναι αργά, δεδομένου όπως είπα, ότι δεν έχω ζήσει τίποτα! Αυτό βέβαια δεν είναι απόλυτο, διότι, αν μου τη δώσει, μπορεί να ξεκινήσω μαθήματα εντελώς ξαφνικά, και χωρίς να ρωτήσω κανένα! Όχι όμως στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο! Και δωρεάν να μου έλεγαν να λάβω μέρος εκεί, δεν θα το έκανα! Για τους λόγους που σας είπα! Αρκετοί έχουν αντίθετη γνώμη απο μένα, για τους δικούς τους λόγους, εγώ όμως δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη, γενικώς σε ότι το αφορά! Εγώ έμαθα στη ζωή μου, να κοιτάζω κατάματα τους ανθρώπους, και να τους λέω στα ίσια οτιδήποτε θέλω! Τώρα, αν οι άλλοι δεν έχουν τη διάθεση να με ακούσουν, ή αν δεν τους συμφέρουν τα όσα λέω, δεν με ενδιαφέρει! Οπότε, ποτέ δεν θα δω έναν απόφοιτο του Ανοιχτού Πανεπιστημίου, ισάξιο με έναν απόφοιτο του κανονικού Πανεπιστημίου! Άλλωστε, είναι γεγονός, ότι η μόρφωση, δεν είναι ανάγκη να <πάει> Πανεπιστήμιο, ώστε να αναρωτηθούμε αν ο άνθρωπος απέναντι μας, είναι άξιος ή όχι! Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι βάζουν κάτω, αρκετούς του Πανεπιστημίου, λόγο της εξυπνάδας τους! Όμως, επειδή για διάφορους λόγους δεν πήγαν Πανεπιστήμιο, έχουν στιγματιστεί απο τον κόσμο, ως αμόρφωτοι! Αναρωτιέμαι τελικά, ποιος απο όλους είναι ο αμόρφωτος! Τέλος πάντων! Το αρχικό μου θέμα είναι το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, και η μόρφωση επι πληρωμής...Όχι, δεν θα το έκανα ποτέ...Μακάρι να μην το έκαναν και άλλοι...Καλύτερα να έμεναν με ενα χαρτί λυκείου, παρά να πληρώσουν για κάτι χωρίς πραγματική αξία...Άλλωστε, η αξία του καθένα, έχει ήδη φανεί, εδω και πάρα πολλά χρόνια! Να τα λέμε και αυτά, έτσι; Και μιλάω, για γνωστούς, φίλους, και συγγενείς! Αν αποφασίσω να σπουδάσω, θα καθίσω στα θρανεία όπως έκανα στα νιατα μου, και θα έχω τη χαρά να μιλήσω πρόσωπο με πρόσωπο με τους καθηγητές μου! Διότι, η εξ επαφής επικοινωνία, δεν αλλάζεται με τίποτα στον κόσμο! Και είμαι πολύ τυχερή, όταν κάποτε, ήμουν μαθήτρια σε αξιόλογα δημόσια σχολεία, με αξιόλογους καθηγητές, τους οποίους δυστυχώς δεν ξαναβρήκα στη ζωή μου! 

Όσα και αν γράψω στη ζωή για σένα

πάντα πριν πέσω να κοιμηθώ,

διαλέγω λόγια προσεγμένα

που θα μείνουν, εδω,

είναι τόσα φυλαγμένα

στην καρδιά μου σ΄αγαπώ,

μια μέρα, ενα ενα

κοιτάζοντας σε, θα στα πω...

Στις χορδές της κιθάρας σου

θα αναπολήσω αγάπη μου,

τα όμορφα μάτια σου

πυξίδα στο χάρτη μου,

του πιάνου τα πλήκτρα μου

θα ενωθούν μαζί σου,

να αγκαλιαστούμε νοερά

να γίνω φωνή σου...

Στις χορδές της κιθάρας σου

αγάπη μου μεγάλη,

νιώθω πως θα έκανα

επιτυχία, πάλι,

ενα τραγούδι της καρδιάς

ποτέ δεν είναι χαμένο,

δηλώνει την παρουσία μας

έτσι όπως είναι γραμμένο...

Όσα και αν γράψω για σένα

είναι τόσο λίγο,

γιατί είσαι για μένα

το θέμα που θίγω,

όπου και αν είμαι

η σκέψη μου, μαζί σου,

ότι και αν γίνει

εγω θα΄μαι δική σου...

Στις χορδές της κιθάρας σου

θα ενώσω τους στίχους,

να ακούσει ο κόσμος

της αγάπης μας ήχους,

και στα πλήκτρα του πιάνου μου

γλυκά θα σ΄αγκαλιάσω,

να μεθύσεις αγάπη μου

με ότι σε κεράσω...

Μη σε νοιάζει ότι και αν λένε

ο κόσμος δεν γνωρίζει,

τα μάτια μου για σένα κλαίνε

γιατί η καρδούλα σου σπανίζει.

Μη σε νοιάζουν οι κακίες

εσύ βάλε παρωπίδες,

είναι μύριες οι αιτίες

και για ωτοασπίδες!

Μόνο για σένα μωρό μου

η κολώνια αυτή κρατάει,

είσαι το γλυκό όνειρο μου

ένα αστέρι που πετάει,

είσαι η μόνη σκέψη μου

πρωί και βράδυ,

και η μόνη βλέψη μου

μέσα στο σκοτάδι...

Μόνο για σένα αγάπη μου

κοιτάζω ευθεία,

στο παλιό δάκρυ μου

έβαλα τελεία...

Μη σε νοιάζει ψυχή μου

θα χτίσουμε κάστρο,

θα είσαι η ζωή μου

σαν πέσει το άστρο...

Ποτέ μην αγνοήσεις

της μοίρας τα σημάδια,

αν θέλεις να ζήσεις

χαρμόσυνα βράδια.

Να σκέφτεσαι μόνο

πως πολύ σ΄αγαπώ,

κόντρα στο χρόνο

θα είμαστε δυο...

...είναι ο ηθοποιός, Αυγουστίνος Ρεμούνδος...Αναρωτιέμαι, γιατί ορισμένοι εκεί έξω, δεν θέλουν να τον δω...Τι έχουν κάνει; 

Εγώ, πότε θα ζήσω; Και πως στην οργή να ζήσω όπως θέλω, όταν δεν έχω αυτά που θέλω δίπλα μου; Υπάρχει λύση;

Πριν χρόνια, έδωσα σε κάποιους εκδότες ποιήματα και μυθιστορήματα μου, καθώς και παραμύθια που είχα γράψει με μεράκι και πολύ αγάπη! Τα συγκεκριμένα έργα μου, ήταν η πνευματική μου ιδιοκτησία, και μάλιστα, πολλοί μου είπαν ότι άξιζαν! Ήθελα όσο τίποτα άλλο να τα εκδόσω, όμως κανείς δεν με πήρε τηλέφωνο να κανονίσουμε την τιμή της έκδοσης, καθώς επίσης και κάποιες άλλες εκκρεμότητες! Τους έστειλαν απο το αιμοδυναμικό, αλλά είχαν και όφελος απο μένα! Μέχρι σήμερα λοιπόν, δεν είδα τίποτα προς έκδοση, ούτε ήρθε κάποιος να μου πει κάτι συγκεκριμένο! Οι άνθρωποι που έστειλαν, ήταν όλοι τους καθώς πρέπει άνθρωποι, μεγάλης ηλικίας, και το κυριότερο απο νησιά! Ήθελα να επικοινωνήσω μαζί τους, να μάθω τι έγιναν τα έργα μου, αλλά στάθηκε αδύνατο, επειδή υπήρξε ενα τηλεφωνικό μπλέξιμο! Στην κυριολεξία όμως! Άλλον έπαιρνα τηλέφωνο, και άλλος απαντούσε, σα να είχαν μπλέξει επίτηδες τις γραμμές! Οπότε μέχρι σήμερα, δυστυχώς δεν έχω συναντήσει κανέναν αρμόδιο, να μου πει επιτέλους, τι συνέβη! Θεωρώ, ότι όλα έγιναν επίτηδες απο ορισμένους γνωστούς μου εκεί έξω, προς όφελος τους φυσικά, όχι δικό μου, αλλά το θέμα είναι, ότι αν δεν μπορέσω να επικοινωνήσω με κάποιον εκδότη, δεν θα μάθω ποτέ τι εξέλιξη είχε το θέμα με τις εκδόσεις! Φυσικά όπως είπα και σε προηγούμενο post μου, αν κάποιος τα έχει εκδόσει και δεν το έχω μάθει, με άλλο όνομα, μπορεί να αποδειχτεί με τον ανιχνευτή ψεύδους! Οπότε, δεν ανησυχώ! Μπορεί όμως κάποιος να μου πει, πως γίνεται να επικοινωνήσω με τους εκδότες, χωρίς να έχω πάλι πρόβλημα επίτηδες με τις γραμμές; 

...αν έχεις την καλοσύνη, έλα επιτέλους στο τσίρκο να με δεις! Διότι, περί τσίρκου πρόκειται! Τίποτα άλλο! Και κάνε κάτι να πάω στη δουλεά που έπρεπε να είμαι! Αλήθεια, γιατί δεν ήρθες τόσο καιρό; Γιατί κρύβεσαι ή σε κρύβουν; Και το κυριότερο, γιατί δεν θέλουν να βρεθούμε;

Σ΄αγαπώ, με μια αγάπη δίχως τέλος

και η πόρτα μου είναι ανοιχτή,

δεν ξεθώριασε ποτέ του έρωτα το βέλος

ήσουν η αγάπη μου η σημαντική...

πέρασα μερόνυχτα με τη μορφή σου

να μου φτιάχνει την κάθε μου μέρα,

πόσο θέλω να ακούσω τη φωνή σου

να αναπνεύσω νέο αέρα...

Τι και αν είναι χειμώνας

δεν νιώθω κρύο,

και ας πέρασε αιώνας

απο το τελευταίο αντίο...

Τι και αν είναι χειμώνας

Άυγουστος η καρδιά μου,

σαν τα φύλλα ανεμώνας

ανθίζουν τα όνειρα μου...

Είσαι εσύ η αιτία

αγάπη μου μεγάλη,

στο μυαλό μου οπτασία

μου προκαλεί ζάλη.

Και θέλω ακόμα

να σε δω ξανά,

το φιλί στο στόμα

το κρατώ σφιχτά.

Τι και αν είναι χειμώνας

ακούω τα βήματα σου,

του Αυγούστου ο αιώνας

ακούει στο όνομα σου...

Τι και αν είναι χειμώνας

σε βλέπω μπροστά μου,

περιμένω τον ερχομό σου

μεγάλε ερωτά μου!

Έχω μια ξαδέρφη της οποίας της αρέσουν οι μπέμπηδες! Απο την ώρα που χώρισε, κάνει σχέσεις με μικρότερους της! Δεν κάνω πλάκα τώρα! Επειδή εγω δεν ενδιαφέρομαι για τα παιδάκια του νηπιαγωγίου που μου γνωρίζουν, μπορώ να κανονίσω να συναντηθούν με την ξαδέρφη μου! Πληροφορίες, εντός!

Αυτό ακριβώς λέω σε ορισμένους φίλους απο το παρελθόν, οι οποίοι θέλουν να εισβάλλουν έτσι ξαφνικά στη ζωή μου...Μα τι νομίζουν ότι είναι η ζωή, σταμάτα, ξεκίνα, κοιτάμε στον καθρέφτη πίσω, και πάλι βάζουμε μπρος τη μηχανή; Όχι, αγαπημένοι μου φίλοι...Δεν είναι έτσι τα πράγματα! Καμία σχέση θα έλεγα...Ξέρεις τι είναι να μην έχεις ζήσει απολύτως τίποτα, και να σε τραβάνε με το ζόρι να ζήσει μια ζωή που δεν θέλεις; Ε, θα σου πω εγώ, πως νιώθω...Είμαι έτοιμη να τα βροντήξω όλα κάτω και να στρίψω αλα γαλλικά! Μη σου πω ότι το έκανα προ ετών, απλά, είχα και ατυχήματα στο δρόμο, και έπρεπε να κάνω αναγκαστικές στάσεις! Δεν βαριέσαι! Και τι έγινε! Θα πει κάποιος που τα έζησε όλα!!! Και θέλει να κάτσει σπιτάκι του, στην ηρεμία του σπιτιού του! Τι έγινε; Πως γίνεται να ρωτάς τι έγινε, εσύ που τα εζησες όλα στο έπακρο; Πολλά έγιναν, και άλλα τόσα δεν έγιναν, απο βλακεία τρίτων! Όχι δικιά μου, διότι εγώ πάντα ήξερα τι ήθελα, απλά για κακή μου τύχη, με <πέταξαν> σε λάθος δρόμο με λάθος ανθρώπους γύρω μου! Και φυσικά, όλα έγιναν επίτηδες! Κρίμα όμως, επειδή εγω έχω άλλη άποψη για το πως θέλω να ζήσω τη ζωή μου, και αυτή θα βγει στην επιφάνεια του χρόνου, πρώτα ο Θεός! Ο οποίος, σημειωτέων, ήταν ανέκαθεν πολύ καλός μαζί μου, δεδομένου, ότι με έχει σώσει απο πολλές κακοτοπιές! Όσο λοιπόν έχω το Θεό μέσα μου, και όσο Αυτός, είναι γύρω μου, δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν! Γιατί να φοβηθώ άλλωστε; Δεν έκανα κάτι το οποίο αξίζει την κατακραυγή του όλου συνόλου! Το αντίθετο! Θέλω λοιπόν, φίλε μου, να ζήσω, ότι δεν έζησα! Μόνο αυτό θέλω! Είτε είσαι εκεί, είτε όχι, εγώ αυτό θα κάνω απο δω και πέρα...Δε πα να φτιάξουν οι εχθροί μου δεκάδες fb; Για μένα σκουπίδια είναι! Δεν συμμετέχω! Εγώ έμαθα να κοιτάζω τους ανθρώπους κατάματα, και να λέω την αλήθεια εξ αρχής! Και σε όποιον αρέσω! Άλλωστε, δεν με ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων! Δικιά μου είναι η ζωή! Ρωτήστε όποιον θέλετε, όποιον δεν έχει ζήσει τη ζωή που θέλει, να σας πει, πως θα ήθελε να ζήσει! Και αν σας πει κανείς, ότι θέλει να είναι με αλυσίδες σε κλουβί, εμένα να με γράψετε! Νόμιζα, ειλκρινά νόμιζα προ ετών, ότι όταν θα έπιανα δουλειά, όλα θα άλλαζαν προς το καλύτερο! Τι αστείο! Λες και έβλεπα όνειρο που μετατράπηκε σε εφιάλτη! Τίποτα απο όσα ήθελα δεν πραγματοποιήθηκε! Γιατί άραγες; Γιατί δεν είχα δίπλα μου του σωστούς ανθρώπους να μου δώσουν ότι ήθελα! Αλλά ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα! Έχω φτάσει στο σημείο, να ακούω διάφορα, και να είναι σα να μην ακούω τίποτα! Με άλλα λόγια, απο το ενα αυτί μπαίνουν, απο το άλλο βγαίνουν! Κοινώς; Αναισθησία! Ω, ναι! Επιτέλους, έγινα αναίσθητη σε κάποια πράγματα! Νόμιζα ότι δεν θα το κατάφερνα ποτέ! Όμως, συνέβη! Θα έπρεπε κάποιοι να αναρωτηθούν, γιατί! Θα τα πούμε όμως με αυτούς τους κάποιους, κάποτε...θα έρθει η ώρα...Μόνο που τότε, ορκίζομαι στη μάνα μου, θα με βλέπουν και θα με τρέμουν...Δεν μπορεί! Κάτι μου έκαναν! Έτσι;

Ούτε είμαι, ούτε θα ήθελα να είμαι, ούτε και κουβαλάω τα μυαλά του! Είμαι απόλυτη σε κάποια πράγματα, και θα συνεχίσω να πορεύομαι με τις δικές μου βλέψεις...Είμαι στην ηλικία των 45 χρονώ, θα είχα παιδιά 20 και 22 ετών...Και μόνο αυτό που λέω, λέει πάρα πολλά, όσον αφορά τις βλέψεις μου...Δεν μου καίγεται καρφάκι για άτομα τα οποία δεν έχουν ζήσει τη ζωή μου, και η ηλικία τους είναι, στην ηλικία των παιδιών μου! Άντε και παραπάνω, αλλά εγώ προσωπικά, ποτέ δεν θα τους δω διαφορετικά! Πιστεύω, ότι τα άτομα τα οποία κοιτάζουν ανθρώπυς μικρότερους τους, έχουν ψυχολογικά προβλήματα, ή απλά θέλουν επιβεβαίωση για κάτι το οποίο τους αφορά! Εγώ δεν έχω τέτοια θέματα! Έχω συναίσθηση του ποια είμαι, τι θέλω να κάνω, και με ποιους! Τίποτα δεν θα αλλάξει, επειδή κάποιοι, είναι άρρωστοι!!! Πως αλλιώς να τους χαρακτηρίσω; Ντροπή τους! Τίποτα άλλο δεν έχω να πω! 

Είναι ορισμένα πράγματα, τα οποία δεν θα συμβούν, γιατί όπως έχω πει και παλιότερα, δεν θέλω εγώ, να συμβούν...Κάποια αποβράσματα απο το Αιγάλεω, εξακολουθούν να ανακατεύονται στη ζωή μου, και δεν θα τα πάμε καθόλου καλά...Δεδομένου ότι, έχουν καταντήσει αηδία πλέον με τις σαχλαμάρες τους, ειλικρινά, δεν ξέρω τι να υποθέσω για το ποιόν τους...Όταν εγώ λέω <ΌΧΙ> είναι <ΌΧΙ>! Τι στην οργή δεν καταλαβαίνουν; Προφανώς πρέπει να συμβεί κάτι συνταρακτικό, ώστε να το καταλάβουν επιτέλους! Το θέμα είναι, ότι μέσα στις γιορτές θέλω την ηρεμία μου, και τίποτα άλλο...Μετά, βλέπουμε...Έχουμε ολόκληρο χρόνο μπροστά μας! Προς το παρόν, μου αρέσει να ακούω και να βλέπω γύρω μου ψέματα, ενώ ξέρω την αλήθεια! Αλλά το καλύτερο, ξέρετε ποιο είναι; Όλα εδω πληρώνονται! Με υπογραφή! Ξέρω ότι κάποια πράγματα αργούν να συμβούν, αλλά θα συμβούν τελικά! Μόνο που θα έχω γύρω μου τα σωστά άτομα! Θα φροντίσω εγω για αυτό...Σας έχει τύχει, να αισθάνεστε έτοιμοι να πετάξετε με καινούρια φτερά; Εγώ έτσι νιώθω! Μετά απο πολύ καιρό! Και είναι πραγματικά, πολύ ωραία αίσθηση! Άσχετο, έχω πολύ καλή μνήμη, αλλά μόνο για άτομα και γεγονότα στα οποία έδωσα σημασία! Για τα υπόλοιπα, δεν χαλιέμαι! Αλήθεια, έχει σκεφτεί κανείς, γιατί, άραγες, δεν έδωσα σημασία;

Κάποιοι θα πάνε μόνοι τους στην εκκλησία, και κάποιοι άλλοι στη φυλακή! Δεν είναι δυνατόν να ακολουθήσω τις βλέψεις και τα θέλω τους, απο τη στιγμή που ο Αυγουστίνος είναι η ζωή μου! Ήμαρτον δηλαδή! Αυτό θα έπρεπε να το σκεφτούν πολύ σοβαρά, ορισμένοι, στην περίπτωση που έχουν φτιάξει προφίλ δικό μου στο fb!

Σ΄αγαπώ, γλυκό μου ψαράκι...Σα να ακούω τη φωνή σου, να μου απαντάει, <και εγώ σ΄αγαπώ>...Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα, είναι σίγουρο...Αλλά αυτή η μέρα, θα καθιερωθεί πλέον, ως η καλύτερη της ζωής μας...Ακόμα και αν είχα μόνο μια μέρα να σε δω, θα το επιδίωκα...Ακόμα και αν ο χρόνος μας πίεζε, δεν θα έκανα πίσω...Είναι τόσα πολλά που θέλω να σου πω...Τόσα πολλά που θέλω να ξεκινήσουμε να κάνουμε μαζί...Μια ζωή περίμενα εσένα...Μου φαίνεται αιώνας...Αλλά θα σε περίμενα, ενα αιώνα...Επειδή, αξίζεις...Επειδή, ανάμεσα σε όλο τον κόσμο, πάντα ήξερες να ξεχωρίζεις, με την καλή σου καρδιά και το ακαταμάχητο χαμόγελο...Μου λειπεις, ξέρεις...Πάρα πολύ...Όσο και αν περνουν τα χρόνια, κανείς δεν θα πάρει τη θέση σου στην καρδιά μου...Ακόμα και αν χρειαστεί να είμαι με κάποιον άλλο...Άδικο για εκείνον, αλλά ξεκαθαρισμένα πράγματα εξ αρχής! Αλήθεια, μπορείς να ξεχάσεις ποτέ, εκείνον που αγάπησες πραγματικά; Όχι βέβαια! Πάντα θα είσαι ο γλυκός μου Αυγουστίνος...Και συνήθως, ο ανεκπλήρωτος έρωτας, είναι αυτός που μένει...Ξέρεις γιατί; Εννοείται πως ξερεις! Επειδή είναι ο μόνος που πραγματικά αξίζει! Σε αγάπησα όταν ήμουν παιδί...Και τα παιδιά αγαπούν αλήθινά και για πάντα...Είσαι έξυπνος άνθρωπος Αυγουστίνε...Θα βρεις τις απαντήσεις, όπως τις βρήκα και εγώ...

Καθόλου τυχαίο! Δεδομένου, ότι, έχω νικήσει πάθη μιας ολόκληρης ζωής, ναι, μπορώ να πω με περηφάνια ότι είμαι νικήτρια! Διότι, τους εφιάλτες του παρελθόντος, πήραν τη θέση τους η αισιοδοξία για το καλύτερο αύριο, το οποίο είναι επιτέλους προ των πυλών! Αλήθεια, ποιος είναι τόσο πολύ δυνατός, ώστε να νικήσει τα πάθη του; Σχεδόν κανείς...Όλοι ξεκινούν κάτι, και το αφήνουν στη μέση, χωρίς να έχουν τη δύναμη να φτάσουν μέχρι τέλους...Κακώς...Ή ξεκινάς κάτι με την προοπτική να φτάσεις στο τέρμα, ή δεν ξεκινάς τίποτα! Μέση λύση δεν υπάρχει...Χάνεις χρόνο και χρήμα, άδικα...Και έρχεται μια μέρα, που κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και λες, τι έκανα στη ζωή μου μέχρι τώρα; Γιατί δείλιασα; Γιατί, ενώ είπα, <θα σταματήσω το κάπνισμα> δεν το έκανα ποτέ; Γιατί, ενώ βγήκα με το άτομο που με ενδιαφέρει δεν του είπα σ΄αγαπώ; Γιατί άκουσα έναν άγνωστο να μου λέει ψέματα, και δεν άκουσα το γνωστό μου ο οποίος έλεγε την αλήθεια; Τι ήταν αυτό που με έσπρωξε να αποφασίσω λάθος για μια σχέση; Όλα αυτά τα πάθη λοιπόν, τα οποία δηλητηριάζουν την ψυχή μας, εγώ τα νίκησα...Και πάρα πολλά, άλλα, τα οποία δεν γνωρίζει κανείς! Πιστεύω, κανένας στη θέση μου, δεν θα τα είχε καταφέρει! Όλοι θα τα είχαν παρατήσει εξ αρχής, μη βλέποντας κάτι στον ορίζοντα! Και τι έγινε; Η ζωή μας προσφέρει απλόχερα όλα τα πάθη! Στο χέρι μας είναι, ποια θα νικήσουμε, και ποια θα αγαπήσουμε τόσο, ώστε να μην τα διώξουμε ποτέ! Αρκεί, όσα δεν διώξουμε, να αξίζουν τον κόπο, την υπομονή και το χρόνο μας, και να μην είναι η αιτία του αργού θανάτου μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Ναι λοιπόν! Είμαι περήφανη για όλα τα πάθη τα οποία νίκησα, και τα οποία δεν είναι πλέον τροχοπέδη στη ζωή μου! Μπορώ να πω, πως ότι και αν συμβεί απο δω και στο εξής, εγω τουλάχιστον θα μπορώ να κοιτάξω τους άλλους στα μάτια, χωρίς να φοβάμαι για κάτι! Και είμαι σίγουρη για το αποτέλεσμα, διότι, όπως λέει και η παροιμία, <καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται>...

...τα μεγαλύτερα αποβράσματα, είναι απο το σόι του πατέρα σου; Εδω σε θέλω, κάβουρα...

Δυστυχώς, τίποτα δεν έχει αλλάξει, ούτε πρόκειται, λόγο του ότι, το Νίμιτς δεν είναι πλέον όπως ήταν προ ετών! Υποτίθεται οτι πας για δουλειά, αλλά σε θέλουν για προσωπικό τους όφελος, αν μη τι άλλο! Το θέμα είναι, ότι προσπαθούν να πείσουν και τους άλλους, οι οποίοι έχουν πλήρη μεσάνυχτα, ότι όποιος τους έχει καταλάβει, κάνει λάθος! Αμ δε! Όχι μόνο δεν κάνω λάθος, αλλά αν δεν αλλάξουν τα μυαλά ορισμένων, θα αναγκαστώ να προβώ σε άλλα μέτρα. Δεν φταίω εγώ! Εγώ για δουλειά πήγα εκεί! Για τη δήθεν διοίκηση! Ποια διοίκηση που να πάρει η οργή; Αν υπήρχε διοίκηση, δεν θα υπήρχε αυτό το χάος! Δεν θα υπήρχε ασυννενοησία! Δεν θα υπήρχε αδικία! Αλλά ποια είμαι εγω να μιλήσω, ε; Τέλος πάντων, όπως έχω πει και στο παρελθόν αλλά κανείς δεν με ακούει, δεν πειράζει θα με ακούσουν μια και καλή, στο δικαστήριο, εγω ούτε είχα, ούτε έχω ούτε θέλω να έχω καμία σχέση με αυτά που γίνονται εκεί μέσα! Το να προσπαθούν κάποιοι να ρίξουν στάχτη στα μάτια συγγενών, φίλων, γνωστών και αγνώστων, δεν σημαίνει ότι εγώ θα πάψω να λέω την αλήθεια, όπως ακριβώς είναι! Τώρα, το αν με πιστεύουν ή όχι, σκασίλα μου! Εγώ μια φορά, είμαι καθαρή, σε σχέση με κάποιους άλλους! Διότι ποτέ δεν θέλησα κάτι άλλο, εκτός απο το να εργαστώ με αξιοπρέπεια, στο δημόσιο! Δυστυχώς όμως, εκεί, εξακολουθούν να συμβαίνουν, ότι ακριβώς και όταν πρωτοπήγα! Συνοικέσια! Και μάλιστα, με άτομα, με τα οποία εγώ προσωπικά, ούτε ήθελα, ούτε θέλω, ούτε θα θελήσω ποτέ να έχω καμία σχέση! Αλλά αυτά θα τα πω με λεπτομέρειες, όταν έρθει η ώρα, όταν χρειαστεί να πάμε στο δικαστήριο! Λοιπόν! Αυτό που δεν έχω καταλάβει ακόμα, είναι, γιατί ορισμένοι επιμένουν για κάτι το οποίο δεν θα συμβεί ποτέ, γιατί απλά δεν θέλω εγώ!Δηλαδή, αν δεν έχουν όφελος απο ενα συνοικέσιο, γιατί επιμένουν σε αυτό με μένα; Εκτός, και αν συμβαίνει το αντίθετο! Αν, έχουν όφελος! Αλλά εγώ τι φταίω; Εμένα, δεν με ρώτησε κανείς τη γνώμη μου! Κάνουν του κεφαλιού τους! Δεν πειράζει! Εδω θα είμαστε, και θα τα λέμε!!! Είναι δυνατόν εγώ, 45 χρονώ γυναίκα, με τη ζωή που πέρασα, να γυρίσω να κοιτάξω κάποιον απο όλους αυτούς που είδα μπροστά μου; Πρέπει να είμαι τρελή!!! Ε όχι λοιπόν! Δεν είμαι, ούτε πρόκειται να με τρελάνουν, επειδή έχουν όφελος! Όταν λοιπόν με απομακρύνουν απο τα άτομα που θα ήθελα να γνωρίσω, αλλά μου γνωρίζουν τους εντελώς αντίθετους, εγώ τι πρέπει να κάνω; Μήνυση; Και αν, συμβαίνει αυτό που υποψιάζομαι, το όφελος που λέγαμε πριν, μήπως αυτός είναι και ο λόγος που δεν είμαι στη δουλειά που έπρεπε να είμαι προ ετών; Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να υποθέσω! Εγω, μπορώ να αποδείξω αυτά που έχω πει κατά καιρούς, και αυτά που λέω τώρα! Να δούμε οι άλλοι τι θα κάνουν! Εγω ενα θα σας πω για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται! Σκεφτείτε μόνο το εξής! Κάποιος γνωστός σας, εχει το τηλέφωνο σας, αλλά δεν το δίνει στον άνθρωπο που θέλετε εσείς, αλλά σε κάποιον που θέλει αυτός! Τι γίνεται τότε; Εσείς περιμένετε να ακούσετε αυτόν που θέλετε, και ακούτε κάποιον άλλο! Θα θελήσετε να μιλήσετε ξανά, στο άτομο που σας το έκανε αυτό; Εγώ προσωπικά, όχι! Είναι απο τους πολλούς λόγους που έχω απομακρυνθεί απο γνωστούς, συγγενείς και φίλους...Μέχρι σήμερα, όση καλή διάθεση και αν είχαν κάποιοι, αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι είχαν απλό όφελος, τα έχουν κάνει μούσκεμα! Ούτε εναν άνθρωπο της προκοπής δεν γνώρισα, μα το Θεό!!! Και φυσικά δεν φταίω εγώ, διότι εγω τουλάχιστον ξέρω τι θέλω, και σίγουρα δεν είναι κανείς απο όσους μου διάλεξαν! Οι περισσότεροι ήταν παιδάκια του νηπιαγωγίου, τόσο στο μυαλό όσο και στην ηλικία! Μα για ποια με πέρασαν, ήθελα να΄ξερα; Τρελοί είναι; Εγώ με αυτόν; Με αυτούς; Δεν πάμε καθόλου καλά μου φαίνεται! Μη σας τα πολυλογώ, εξακολουθώ να είμαι ελεύθερη και ωραία, για αυτό το λόγο! Και θα συνεχίσω να είμαι! Άλλωστε, εγω ήμουν απο την αρχή ξεκάθαρη! Δεν φταίω εγώ, αν οι άλλοι τρελάθηκαν! Σκεφτείτε λοιπόν, να πάτε κάπου για δουλειά, και να σας θέλουν για συνοικέσιο με άτομα εντελώς αντίθετα απο τα γούστα και τις βλέψεις σας! Τι θα κάνατε; Ότι και εγω φυσικά! Όπου φύγει φύγει! Άλλωστε, όταν δεν υπάρχει διοίκηση, γίνονται πολλά λάθη! Και αυτό φαίνεται καθημερινά! Να μην προβώ σε λεπτομέρειες τώρα! Κανονικά, αν ήμουν δικαστής, θα έπρεπε να βάλω στη φυλακή ορισμένους! Ειδικά, όταν η κατάσταση διαιωνίζεται! Ως πότε; Επίσης, εγώ δεν συμφώνησα σε τίποτα απο όσα ακούω εκεί μέσα! Μη σας πω ότι δεν είχα ιδέα! Είμαι περίεργη τι άλλο θα συμβεί! Εγώ πάντως, νείπτω τας χείρας μου!

Κάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, έχει σημασία για μένα...Οτιδήποτε δεν άξιζε, το πέταξα προ ετών, οτιδήποτε αξίζει, είναι στη ζωή μου ανα πάσα στιγμη.. Κοιτάζω πίσω, μόνο για να πω μια φορά ακόμα αντίο στο παρελθόν μου, και να προετοιμαστώ για ενα υπέροχο μέλλον! Αυτό που κράτησα απο το παρελθόν, διότι, όλα τα άλλα, έχουν <πεθάνει> για μένα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, είναι, όλα όσα πέτυχα στη ζωή μου, και μάλιστα χωρίς τη βοήθεια κανενός, παρά μόνο, την υποστήριξη και την αγάπη, αγαπημένων της οικογένειας μου...Νιώθω περηφανη για μένα, και για όλα όσα με αντιπροσωπεύουν...Είναι ίσως, η πρώτη φορά στη ζωή μου, που τολμάω να συνεχίσω, χωρίς κατάλοιπα απο το παρελθόν, να μου κόβουν τα φτερά για παρακάτω, να μου κλείνουν το δρόμο για μια πετυχημένη πλέον, πορεία...Εν αναμονή των Χριστουγέννων, νιώθω μέσα μου, ένας άλλος άνθρωπος! Λες και κοιμήθηκα, και ξύπνησα σε μια άλλη εποχή, εκεί ακριβώς που θέλω, με όλα όσα πάντα ήθελα! Κάνοντας εναν απολογισμό ζωής, έχω να πω, ότι μέχρι εδω που έφτασα, δεν είναι λίγο! Όπως λέει και ο Καβάφης! Μόνο που αυτή είναι η αρχή! Διότι μέχρι τώρα, το μόνο που έκανα ήταν, να είμαι επόπτης του όλου συνόλου, αλλά και γενικών γεγονότων! Ειλικρινά σας μιλάω, τίιποτα δεν είναι ικανό να με πτοήσει πλέον! Ούτε παλιά με πτόησε, απλά, κάποια πράγματα νόμιζα ότι δεν θα γίνουν, τώρα όμως, όλα είναι διαφορετικά, επειδή είμαι σε καλό δρόμο! Όχι, τίποτα δεν είναι τυχαίο! Ακούω τη λογική μου, και την καρδιά μου ταυτόχρονα...Υπέροχος συνδιασμός, ανάμεσα σε ουτοπίες! Τι και αν όλα γύρω μου, είναι μια ουτοπία; Η φωνή μέσα μου, μου λέει, έχεις νικήσει! Ο πόλεμος που ξεκίνησε εδω και καιρό, φαίνεται πως ήρθε η ώρα να τελειώσει...Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να πολεμήσει για πολύ, έναν άνθρωπο ο οποίος γεννήθηκε νικητής! Δεν με ενδιαφέρουν ούτε τα όσα λέγονται, ούτε τα όσα συμβαίνουν γύρω μου...Εγώ, ακολουθώ ενα δρόμο διαφορετικό απο τον καθένα, ο οποίος δεν ήταν εύκολος, και όμως τον περπάτησα...Οι περισσότεροι, τα παράτησαν στη διαδρομή, όχι όμως και εγώ...Διότι, γνώριζα εξ αρχής, ότι όλα όσα συνέβαιναν, δεν ήταν για μένα, διότι εγώ δεν ήμουν ποτέ για τα απλά ούτε για τα εύκολα...Χρειάστηκε πολλές φορές να πάω αντίθετα απο το ρεύμα, προκειμένου να πω με τον τρόπο μου στους άλλους, ότι δεν ανήκω εκεί...Ότι γεννήθηκα για κάτι άξιο και μεγάλο, ότι ο Θεός ανέκαθεν με προόριζε για κάτι καλύτερο...Έτσι λοιπόν...Το παρελθόν, όπως είπα, έχει πεθάνει για μένα, και τίποτα δεν θα μππορέσει ποτέ να το <αναστήσει>...Τα πάντα ρέει, όπως έλεγε ο Ηράκλειτος, και εγώ πάντα έβρισκα τον τρόπο να ξεφεύγω απο την πραγματικότητα, όταν έπρεπε να σκεφτώ τον εαυτό μου και την υγεία μου, πάντα όμως, ήμουν εκεί, στα δύσκολα, τόσο για μένα, όσο και γα τους άλλους...Έφτασε η ώρα όμως, να σκεφτώ μόνο εμένα, όχι μόνο λόγο ηλικίας, αλλά και απραγματοποίητων ονείρων...Η φωνή μέσα μου, μου λέει, ότι έχω πολλά ακόμα να κάνω, αλλά με τους σωστούς ανθρώπους...Που θα πάει! Θα τους βρω! Πριν την έλευση των Χριστουγέννων και του νέου χρόνου, πατάω ενα κουμπάκι, και το παρελθόν, πάει δια παντώς στα σκουπίδια! Διότι, εκεί είναι η θέση του! Αναφερομουν κατά καιρούς σε αυτό, επειδή ήθελα να μάθω κάποια πράγματα! Τώρα που τα ξέρω, είναι περιττό να γυρνάω πίσω...Και μόνο στην ιδέα, τρελαίνομαι...Η επιτυχία μου είναι δεδομένη...Ανέκαθεν μου άρεσε να οραματίζομαι το μέλλον μου, δεν το κοινοποιούσα όμως στον καθένα, μη σας πω, και πουθενά...Κρατούσα και κάτι για τον εαυτό μου, άλλωστε, όταν κοινοποιείς κάτι, σχεδόν ποτέ δεν συμβαίνει, δεν ξέρω γιατί, ίσως το σύμπαν έχει άλλη γνώμη! Αυτή τη φορά όμως, θα αναγκαστεί ακόμα και αυτό να ακολουθήσει τα δικά μου  πιστεύω, τις δικές μου αξίες, τα δικά μου οράματα! Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς! Το λιοντάρι μέσα μου, συνήθως βρυχάται επειδή βλέπει το άδικο, μέχρι τώρα όμως, δεν αποφάσιζε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του! Θα έλεγα, πως περίμενε την κατάλληλη στιγμή! Όσα και αν καταγράψει ο ανθρώπινος νους κατά τη διάρκεια της ζωής μας, δε φτάνει, στα όσα καταγράφει σε μια αστραπιαία στιγμή, πάνω στην έξαψη κάποιου γεγονότος...Ίσως για αυτό δεν δίνω σημασία σε τίποτα πλέον...Επειδή έχει κλείσει ο κύκλος, ανάμεσα σε μένα και στο παρελθόν προ πολλού...Αυτό έπρεπε να συμβεί, προκειμένου να ανοίξει ένας καινούριος κύκλος...Μόνο που αυτός, περιλαμβάνει μόνο τα άτομα που με αγαπούν πραγματικά, αλλά και τα όσα θέλω εγώ να γίνουν, απο δω και πέρα...Πρώτη φορά στη ζωή μου, νιώθω ελεύθερη απο δεσμά ετών, τα οποία, το μόνο που έκαναν, ήταν να με κρατούν πίσω...Τα συγκεκριμένα δεσμά, δεν ήταν απο ατσάλι, ανα πάσα στιγμή μπορούσα να φύγω, απλά έμενα, για τους δικούς μου λόγους...Κοιτπάω γύρω μου, τα θρύψαλα, απο σπασμένα κομμάτια ανεκπλήρωτων ονείρων, και όμως, δεν λυγίζω. Ποτέ δεν λύγισα εξάλλου...Απλά, έβλεπα απο το δικό μου παράθυρο, και σημείωνα στο δικό μου μπλοκάκι, οτιδήποτε παρατηρούσα! Ταξινόμησα τα πάντα, ώστε να μη χάνω άλλο χρόνο μεθαύριο ψάχνοντας...Και είμαι ετοιμη να υποδεχτώ τα καινούρια στη ζωή μου! Αλήθεια, ποιος είπε, ότι είναι αργά για κάτι; Ποτέ δεν είναι αργά, απλά τα δικά μου θέλω πλέον, δεν έχουν καμά σχέση με τα θέλω της εικοσάχρονης κοπέλας, που πριν απο πολλά χρόνια σχεδιάζε, χωρίς τον ξενοδόχο, δυστυχώς! Ευτυχώς όμως, κάθε εμπόδιο για καλό, και αυτό το συνειδητοποίησα προ ετών, μέχρι σήμερα! Μετά απο κάποια γεγονότα λοιπόν, δεν ξανασχεδιάσα ποτέ, και τίποτα, και πάντα προτιμούσα να πράττω αναλόγως τη στιγμή! Τελικά, αυτό είναι και το καλύτερο! Μετάνιωσα για πολλές επιλογές, αλλά δεν πρόκειται να μετανιώσω για τα όσα κατάφερα στη ζωή μου! Πολλοί θα έλεγαν, πως δεν έχει σημασία να πετύχεις κάτι, αν δεν ασχοληθείς με αυτό...Είναι εν μέρει αλήθεια, παρόλα αυτά όμως, δεν θα είχα την ικανοποίηση, ότι είμαι πολύ διαβασμένη απο τα όσα έμαθα κατά τη διάρκεια της ζωής μου! Κάποια πράγματα δεν έπρεπε να γίνουν, όμως έγιναν, για να αλάξω εγώ, σαν άνθρωπος και ως προσωπικότητα...Κάποια άλλα, δεν θέλω πλέον να γίνουν, γιατί με την αλλαγή μου ως άνθρωπος, άλλαξαν και οι προτεραιότητες μου! Τα θέλω μου! Αυτά που θέλω σήμερα, δεν τα σκεφτόμουν καν, χτες! Αυτά τα Χριστουγεννα λοιπόν, θα με βρουν, πρώτα ο Θεός, αλλαγμένη, εντός, εκτός και επι τα αυτά! Η εσωτερική μου αναγέννηση, είναι στην ουσία, μια καινούρια ταυτότητα ζωής! Τίποτα δεν θυμίζει πλέον τα παλιά, και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό! Αυτό που είμαι σήμερα, το χρωστάω στους γονείς μου, ειδικά στον πατέρα μου, ο οποίος ήταν ανέκαθεν το πρότυπο μου! Αναμένοντας λοιπόν τα Χριστούγεννα, και έχοντας πετάξει προ πολλού όλα τα σκουπίδια απο τη ζωή μου, ανοίγω την πόρτα στο καινούριο, θέτωντας εξ αρχής τα θέλω μου επι τάπητος! Και απο το παράθυρο αναπνέω ξανά, όπως ποτέ άλλοτε, τον αέρα γενικής ανανέωσης! Αλήθεια! Πόσα χρόνια έχασα για το τίποτα! Αλλά πόσα ακόμα έχω μπροστά μου, να ζήσω όπως ποτέ δεν έζησα!