Μπορείς να με συγχωρήσεις,

μπορείς να κοιτάξεις μπρος και πίσω

από το μαρμάρινο όγκο τον τόσο όμορφα σμιλεμένο.

Κάθε σφυριά κάθε πελέκημα κι ένα βήμα προς τον σχηματισμό της μορφής.

Ξημερώνει, στο φως τα κρυστάλλινα  λουλούδια φανερώνονται.

Αστράφτουν οι φωτεινές και σκοτεινότερες επιφάνειες του απαλού λευκού μάρμαρου.

Με τη λεπτότητα και την ευαισθησία τους να είναι πραγματικότητα πια.

Μα να αυτό το σμιλεμένο μάρμαρο

εκείνος ο πίνακας ένα κέντημα,

απερίγραπτη η υπομονή, που ξόδεψες, δεμένη με κάθε βελονιά

κάθε σμίλευμα για να φτάσει τις αναζητήσεις ψιλά,

τις ονειροπολήσεις, τις βάρβαρες επεμβάσεις

του έξω κόσμου στο μέσα χώρο σου.

Μπορείς να με συγχωρήσεις

μπορείς να κοιτάξεις μπρος και πίσω.

Ο Κυρ Ιούλης Κυριακή έβαλε φράκο παχύ.

Λόγο στο μπαλκόνι βγάζει χαρωπός αναστενάζει.

Γλαφυρά μας τα είπε όλα, σώζει τώρα ποια τη χώρα.

Τα μάτια του πετούν φωτιές μα οι τσέπες μας στεγνές.

Τα λεφτά μας τα μαζεύουν και το μέλλον μας το κλέβουν.

Χρήμα στοίβαξαν πολύ δεν μπορεί να επενδυθεί.

Άχρηστοι και περισσεύουν άνεργοι οι εργάτες μένουν.

Μ όλες τις καλές προθέσεις, μολογάν στα σοβαρά ένα καιρό απ τα παλιά.

Δυο χρώματα μαύρο και άσπρο ένα καλλιτεχνικό δίδυμο με ενδιάμεσες αποχρώσεις

καρεδάκια μα και σε ασπρόμαυρα πεδία για ένα στρατό σκακιστικό. 

Αλλά και μια μαύρη πλάκα σε ξύλινο πλαίσιο, με σπάγκο δεμένο το σφουγγάρι για να σβήνουν τα  αξεσουάρ των λέξεων. 

Πάνω σε αυτή μικρά παιδιά με το κοντύλι στο δεξί χεράκι προσπαθούσαμε να το εκπαιδεύσουμε φτιάχνοντας μικρά σχήματα μαργαρίτες μελισσούλες αριθμούς και γράμματα.

Μέσα απ τα χάδια του πατέρα και τις φωνές των άλλων εκεί στη ζεστή κουζίνα μάθημα γίνονταν σωστό. 

Μα ο μικρός ο μπόμπιρας μας παιχνίδι έκανε σωστό, αλογατάκι με την πλάκα  και με τον σπάγκο την έσερνε στο πάτωμα.                             

Σπασμένη καρικατούρα πια έφερνε μια λύπη ανεξήγητη στα παιδικά μάτια. 

Μα σήμερα έχω μπροστά μου ένα τάμπλετ, κανείς δε σκέφτεται για τη σχέση εκπαίδευσης του χεριού και του νου. Μια ηλεκτρονική κυριαρχία που κομπάζει φανερά. Κατά συνέπεια ατροφούν λεπτές αποχρώσεις στην ανάπτυξη του ψυχισμού των νέων ανθρώπων.

Εμείς σα γονείς ίσως δούμε τα νεαρά άτομα σαν πολύ σκληρότερους και ανταγωνιστικότερους μακριά από ευαισθησίες και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα.