Πέρασα στο φόντο άρχισαν τα χρώματά μου να ατονούν να ξεθωριάζουν.

Συντονίζω τη θέση μου σ’ αυτό.

σιγά μα σταθερά βρίσκομαι προς το βάθος. Όλο και προς το βάθος.

Πατώ σταθερά στα βήματα που με προχωρούν όλο και πιο..  

βαθιά στην προοπτική του κάδρου.

Όλο και καινούργιοι παίρνουν τη θέση τους στην είσοδο .

Αναφαίνεται η φιγούρα μου την ώρα που ο ήλιος έχει μεστώσει.

Άρχισα έναν απεγνωσμένο αγώνα να μη ξεμακρύνω άλλο

σιγά ,σιγά δεν γνώριζα ποιά τους διπλανούς μου. Τρόμαξα.

Ο χρόνος ήταν απαθής  ανίκανος να σταματήσει .

Ο περίγυρός μου ο χώρος μου άλλαξε ξαφνικά, τρόμαξα.

Γιατί βρέθηκα εδώ πως βρέθηκα εδώ.

Οι άνθρωποι δίπλα μου είχαν μπει και αυτοί στο κάδρο.

Έμπαιναν συνεχώς κι άλλοι.

 21/03/2017

Τραβούν οι εποχές μπροστά θέλουν δε θέλουν. 

Λάμπουν τα πλουμίδια, τα χρυσά λουλούδια

οι κεραυνοί κι οι αστραπές παρέα με τον ήλιο και το φεγγάρι.

Αγκαλιάζουν τα δένδρα τη χλόη τα βουνά,

σκεπάζουν τη  θάλασσα με τα κεντίδια του σύμπαντος.

Κρατάμε σταθερά τον προορισμό.

Και μείς μεθυσμένοι από κρασί και έρωτα,

με του μενεξέ τα χρώματα και τα αρώματα του δυόσμου.

Εύκολα περνούν οι ώρες πλεγμένες στο κελάηδισμα του αηδονιού.

Χαράματα και οι πολιτείες ζουν το δράμα στην κορύφωση της τελευταίας πράξης.   

Το έπαθλο στου φόβου το ξεπέρασμα, κρατά τα γκέμια, 

προσηλωμένος στη μάχη καθαρά κρεμασμένος στο χρέος .